Φίλιππος Φιλίππου

Το τέλος μιας περιπλάνησης – Φίλιππος Φιλίππου

Μέσα από την πορεία του νεαρού ήρωα υπονομεύονται με τρόπο ανατρεπτικό καθιερωμένες αξίες και θεσμοί που καθόρισαν τη ζωή των ανθρώπων σε μια συγκεκριμένη εποχή και σε μια συγκεκριμένη πόλη.
Ο έφηβος περιπλανάται στη μεγάλη πόλη παρατηρώντας τους ανθρώπους και τα πράγματα. Χρησιμοποιεί εκτός από τα πόδια του, ποδήλατο, καράβι, τρένο, λεωφορείο, τραμ, ταξί και Ι.Χ. Συχνάζει σε γήπεδα, κινηματογράφους, παλαίστρες, θέατρα, πλαζ, σφαιριστήρια, βιβλιοθήκες, καφενεία, εκκλησίες, πορνεία, σχολεία, κρατητήρια, πάρκα, μπουάτ. Συναντά αστυφύλακες, καλόγερους, ανάπηρους, φυματικούς, πρόσφυγες, οικοδόμους, βιομήχανους, άνεργους, αλήτες, φαλακρούς, γυμνιστές, εισπράκτορες, επιδειξίες, οπαδούς κομμάτων, οπαδούς ομάδων, νεκροθάφτες, μοδίστρες, τραγουδιστές ποπ, ιδεολόγους, πλανόδιους μανάβηδες, πλανόδιους αθλητές, πυροσβέστες, μυστικούς πράκτορες, θεατές που ζητωκραυγάζουν, θεατές που γιουχάρουν, ποιητές, ασκούμενους δικηγόρους, υποψήφιες βουλευτίνες, υποψήφιους νεκρούς. Ακόμα υποψήφιες φοιτήτριες – πρώην μαθήτριες – και υποψήφιες μητέρες – πρώην παρθένες.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1987, 311 σελ.

Κύκλος θανάτου – Φίλιππος Φιλίππου

Αθήνα, τέλη της δεκαετίας του ’80. Το νέφος πνίγει τους πολίτες, η ζωή στην πρωτεύουσα είναι ήρεμη έως βαρετή, το τείχος του Βερολίνου δεν έχει πέσει ακόμα, το κύμα των μεταναστών δεν έχει πλημμυρίσει τη χώρα, η ανεργία πλήττει τους νέους, οι πολιτικές νεολαίες φθίνουν. Αυτή την εποχή, μια όμορφη κοπέλα, η Βέρα, βρίσκεται νεκρή μέσα στο αυτοκίνητο της στο Τροκαντερό, στο Παλιό Φάληρο, κι ως βασικός ύποπτος θεωρείται ένας ιδιοκτήτης κάβας ποτών, πρώην ναυτικός, ο Νικηφόρος Νικηφορίδης. Η αστυνομία τον ανακρίνει κι αυτός, επιχειρώντας να αποδείξει την αθωότητά του, συναντάει μερικούς από τους φίλους της νεκρής. Πρόκειται για έναν επιτυχημένο χημικό, έναν πτυχιούχο σχολής ηλεκτρονικών υπολογιστών, έναν παραγωγό βιντεοκασετών, έναν άνεργο. Ποιος είναι ο δράστης και ποιο το κίνητρο του εγκλήματος;
Σε αυτό το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα ο Φίλιππος Φιλίππου επιχειρεί μια περιπλάνηση στους αθηναϊκούς δρόμους και στις συνοικίες, δημιουργώντας συνηθισμένους ήρωες και ηρωίδες, ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Σε αυτούς στηρίζεται για να μιλήσει για τη μοναξιά και την πλήξη που ενδημούν στην τσιμεντούπολη. Η ιστορία που αφηγείται κρύβει έρωτες και πάθη, μα βασικά στοιχεία της είναι το μυστήριο και η αγωνία που συνυπάρχουν αρμονικά με πολιτικές αναφορές και κοινωνικές επισημάνσεις.

Το χαμόγελο της Τζοκόντας – Φίλιππος Φιλίππου

Αθήνα, τέλη της δεκαετίας του ’80. Εποχή εθνικής μελαγχολίας λόγω των σκανδάλων, μα και εθνικής υπερηφάνειας χάρη στις επιτυχίες της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Ένας υποψήφιος δήμαρχος, ο καθηγητής Πατρίκιος, επίλεκτο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας, πεθαίνει αιφνίδια. Ο θάνατος του φαντάζει φυσιολογικός, αλλά ο δημοσιογράφος Τηλέμαχος Λεοντάρης υποψιάζεται πως πρόκειται για δολοφονία. Αρχίζει λοιπόν να ερευνά, αναζητώντας τον δράστη στον κύκλο του νεκρού, ιδίως ανάμεοα σε όσους συναναστρεφόταν στο εξωτερικό τον καιρό της Δικτατορίας. Στην υπόθεση -την οποία ο Λεοντάρης επιχειρεί να εξιχνιάσει με κίνδυνο της ζωής του- εμπλέκονται η ωραία σύζυγος του καθηγητή, ένας φιλόλογος, ένας συγγραφέας, ένας εκδότης, ένας κριτικός, ένας εφοπλιστής, δύο δικηγόροι κι ένας πρώην πυγμάχος. Κι όταν πια όλα θα διαλευκανθούν, θα έχουν αλλάξει πολλά στην προσωπική ζωή του δαιμόνιου δημοσιογράφου…
Στο “Χαμόγελο της Τζοκόντας”, το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του Φίλιππου Φιλίππου, το μυστήριο, η αγωνία και η δράση αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της πλοκής και συνυπάρχουν με πολιτικές αναφορές και κοινωνικές επισημάνσεις.

Το μαύρο γεράκι – Φίλιππος Φιλίππου

Μια νεαρή γυναίκα με μυστηριώδες παρελθόν βρίσκεται νεκρή στο διαμέρισμά της. Oλες οι υποψίες πέφτουν πάνω στο φίλο της, έναν φοιτητή, λάτρη της μοτοσικλέτας. Oταν ο αδελφός του φοιτητή αποφασίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο, να φτάσει στην άκρη του νήματος και να ανακαλύψει τον πραγματικό δράστη του εγκλήματος, μπλέκεται σε μια σειρά περιπετειών, αντιμετωπίζοντας τον θάνατο που παραμονεύει γύρω του.

Αντίο, Θεσσαλονίκη – Φίλιππος Φιλίππου

Θεσσαλονίκη, Αύγουστος και ζέστη. Ο δημοσιογράφος Τηλέμαχος Λεοντάρης φτάνει στην σχεδόν άδεια πόλη για να βρει στοιχεία σχετικά με τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου του Α, από τον αναρχικό ή παράφρονα Αλέξανδρο Σχινά. Με παράκληση της Σόνιας, μιας ευαίσθητης ποιήτριας, παρατείνει την παραμονή του στην πόλη για να εξιχνιάσει τις συνθήκες θανάτου του Δώρου, του συντρόφου της, και να ερευνήσει κάποιες υποθέσεις υιοθεσίας που έγιναν πριν πολλά χρόνια. Στη διάρκεια των ερευνών του περιπλανάται στα στέκια της Θεσσαλονίκης, αλλά έρχεται σε επαφή και με πολλούς ανθρώπους και έτσι γνωρίζει βαθύτερα την πόλη και τους ανθρώπους της.

Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη – Φίλιππος Φιλίππου

Τον Απρίλιο του 1933 ο Φιλίππο Τομμάζο Μαρινέττι, ηγέτης των Ιταλών φουτουριστών, οι οποίοι με τις πρωτοποριακές ιδέες τους στη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, τη μουσική, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική -αλλά και τη μόδα και τη μαγειρική- επηρέασαν όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά κινήματα της Ευρώπης του εικοστού αιώνα, επισκέπτεται τον Κωνσταντίνο Καβάφη στο σπίτι του στην Αλεξάνδρεια. Ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, ηθοποιός και θιασάρχης, ο Μαρινέττι, γεννημένος κι αυτός στην Αλεξάνδρεια, νιώθει μιαν έλξη -την έλξη των συγγενικών πνευμάτων- για το μεγάλο Αλεξανδρινό, με τον οποίο έχει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί λογοτεχνίας, πολιτικής και άλλων τινών. Η συζήτηση διεξάγεται μ’ έναν παράξενο τρόπο: ο επισκέπτης μιλάει και ο ποιητής, που έχει αποτελέσει την ικανότητα του ομιλείν, ρωτάει ή απαντάει μέσω σημειωμάτων.
Oταν η κατάσταση της υγείας του Καβάφη επιδεινώνεται και εισάγεται στο νοσοκομείο, ο Μαρινέττι γίνεται θαμώνας του θαλάμου του, όπου συναντάει μερικούς από τους φίλους του ποιητή: το Νίκο Καζαντζάκη, το Στρατή Τσίρκα, τον Ε.Μ. Φόρστερ, τον Τζουζέππε Ουνγκαρέττι, τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, την Πηνελόπη Δέλτα. Εκτός από συμμέτοχος στις ενδιαφέρουσες κουβεντούλες με τους ανωτέρω και αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς του Καβάφη κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, που τερματίστηκε στις 29 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του, ο Μαρινέττι γίνεται αυτουργός διαφόρων χάπενιγκ προς τιμήν του ποιητή.

Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά – Φίλιππος Φιλίππου

Ο Ερνέστος Καρρέρ, μακρινός απόγονος ενετικής οικογένειας της Κέρκυρας, με ρίζες στους Παλαιολόγους του Βυζαντίου -όπως ισχυρίζεται τουλάχιστον ο ίδιος- προικισμένος με τις αρετές του Οδυσσέα, τυχοδιώκτης, ναυτικός και φιλοπερίεργος, ξεκινάει για την Αμερική με σκοπό να την κατακτήσει. Σύντομα αντιλαμβάνεται ότι η ευφυία του (είναι καλός σκακιστής) και τα ισχυρά αποθέματα αυτοπεποίθησης που διαθέτει δεν αρκούν. Χρειάζεται η θεά Τύχη, η οποία του είχε χαμογελάσει σ’ ένα ναυάγιο στις ακτές της Ινδίας και σε μια επίθεση καρχαρία έξω από την Αβάνα.
Μετά από ένα πέρασμα από τη Νέα Σμύρνη της Φλόριδας, ο ήρωας φτάνει στη Νέα Υόρκη, όπου σχετίζεται με σκοτεινά πρόσωπα στο Μανχάτταν και στο Μπρονξ, γνωρίζει μυστηριώδεις και φιλήδονες γυναίκες στο Βίλατζ και βιώνει μιαν άγρια μοναξιά. Ώσπου στο Μπρούκλυν συναντάει την Ταλούλα, μια φοιτήτρια βυζαντινής καταγωγής. Αποφασισμένος να τη σαγηνεύσει, να φανεί αντάξιος των προσδοκιών της, ετοιμάζεται για το μεγάλο άλμα. Aραγε, οι σκακιστικές του ικανότητες θα τον βοηθήσουν να το πραγματοποιήσει;
Το “Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά” είναι μια μικρή οδύσσεια στην καρδιά του κόσμου, ένα μυθιστόρημα για το κυνήγι της επιτυχίας, τον αγώνα της καταξίωσης, το πείσμα, καθώς και για την ανεξέλεγκτη δύναμη του έρωτα.

Ο θάνατος του Ζορμπά – Φίλιππος Φιλίππου

Αίγινα, Αύγουστος 1941. Γερμανική κατοχή και αγώνας για την επιβίωση. Στο σπίτι του Καζαντζάκη καταφτάνει ο Ζορμπάς για να του προτείνει να επαναλειτουργήσουν το λιγνιτωρυχείο της Μάνης και να αναβιώσουν τις παλιές, καλές μέρες. Την ίδια εποχή, τον ερημίτη της Αίγινας επισκέπτονται η Γαλάτεια, η πρώην γυναίκα του, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Κώστας Βάρναλης, η Μελίνα Μερκούρη, και μερικά άλλα πρόσωπα: ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Νίκος Καββαδίας, ο Παντελής Πρεβελάκης. Κι ενώ ο Ζορμπάς παίζει το μπουζούκι του, οι συνδαιτυμόνες επιδίδονται σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις περί έρωτος, ελευθερίας, δημοκρατίας, ποίησης και άλλων τινών…
Στο “Θάνατο του Ζορμπά” παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες της ζωής, καθώς και τις στιγμές του θανάτου, του θρυλικού ήρωα που έγινε διάσημος χάρη στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο. Ο Φίλιππος Φιλίππου τον περιγράφει με συμπάθεια, τρυφερότητα, μα και σαρκασμό.

Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες – Φίλιππος Φιλίππου

Οκτώβριος, μήνας των χρυσανθέμων, της συννεφιάς, των πρώτων βροχών, της μελαγχολίας, των παρελάσεων, της νοσταλγίας για το καλοκαίρι που σκοτώθηκε.
Σ’ ένα κρουαζιερόπλοιο που ταξιδεύει στη Μαύρη Θάλασσα, ο ήρωας, ο δημοσιογράφος Τηλέμαχος Λεοντάρης, συναντά μια συγγραφέα αισθηματικών βιβλίων. Το ειδύλλιο που πλέκεται συνεχίζεται στην Αθήνα, είναι δε άκρως ευοίωνο, αφού ενδέχεται να γράψουν από κοινού ένα βιβλίο για τον λόρδο Βύρωνα. Ξαφνικά, μετά τον θάνατο μιας νεαρής γυναίκας εκ Κερκύρας σε αθηναϊκό ξενοδοχείο, τα πάντα ανατρέπονται, καθώς εισχωρούν στη ζωή τους μια κορασίδα που θυμίζει τη “Λολίτα” του Ναμπόκοβ, ένας μελισσοκόμος, ένας απατημένος σύζυγος, ένας χρηματιστής, μια όμορφη Ουκρανή κι ένας περίεργος συμπατριώτης της.
Ο “Αντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες” είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται την ιστορία ενός εγκλήματος και των συνεπειών του πάνω σε ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι ερωτεύονται, ονειρεύονται, πάσχουν, σαρκάζουν και αυτοσαρκάζονται· ενίοτε όμως ζηλεύουν, προδίδουν και προδίδονται, φτάνοντας στα όρια της παραφροσύνης. Σε αυτό, άντρες και γυναίκες επιδίδονται στην τέχνη του έρωτα και του ευ ζην, ενώ μερικοί ασκούνται και στην περιπέτεια της γραφής.

Ο οργισμένος έφηβος – Φίλιππος Φιλίππου

Ο πρωταγωνιστής, ένας έφηβος, με ευαισθησίες και ανησυχίες, φτάνει από το νησί των Φαιάκων στην πρωτεύουσα στις αρχές τις δεκαετίας του ’60 και δρώντας μαζί με νέους της ηλικίας του στοχάζεται πάνω στα εξαιρετικά γεγονότα που συμβαίνουν, ενώ ζωντανεύουν μπροστά του οι ήρωες των αστυνομικών περιπετειών των διαβασμάτων του. Τελικά, εξελίσσεται σε αντιήρωα εκείνης της εποχής.
Το μυθιστόρημα, πικρό και οργισμένο, με εύστοχα σχόλια πάνω στα γεγονότα και στα πρόσωπα που σημάδευσαν εκείνη την περίοδο, αποτελεί ύμνο στην πόλη της Αθήνας, την οποία ανακαλύπτει ο ήρωας σε κάθε βήμα του, στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία, στα ζαχαροπλαστεία, στα γήπεδα, στους κινηματογράφους.
Ολόκληρο το βιβλίο είναι ένας λογοτεχνικός “φόρος τιμής” στην Αθήνα του ’60, της ανοικοδόμησης, της (εσωτερικής) μετανάστευσης και των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Αυτό αποτελεί ένα επί πλέον προσόν του μυθιστορήματος, που κατέχει επάξια τον χαρακτήρα (όχι μόνο τον χαρακτηρισμό) του “αθηναϊκού” αφηγήματος.

Ο ερωτευμένος Ελύτης – Φίλιππος Φιλίππου

Κέρκυρα, 1937, δικτατορικό καθεστώς Μεταξά. Από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο ο Οδυσσέας Ελύτης φοιτά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, “απομονωμένος επάνω στο Φρούριο”, σύμφωνα με τον ίδιο. Πολλά χρόνια αργότερα, ένας συγγραφέας πηγαίνει στο Νησί των Φαιάκων για να μάθει πώς διήγε τόσους μήνες εκεί ο ποιητής, συνυπηρετώντας με τον Κύπριο φίλο του Ευάγγελο Λουίζο. Mε ποιους συναντήθηκε, εκτός από τον Λόρενς Ντάρελ, το γιατρό Θεόδωρο Στεφανίδη και μερικούς ντόπιους λογοτέχνες; Πώς περνούσε τις ελεύθερες ώρες του; Ποια ήταν η σχέση του με ορισμένες νεαρές αριστοκράτισσες; Ακόμη, τι κρύβεται πίσω από το ποίημά του “Ελένη”;
“Ο ερωτευμένος Ελύτης” είναι ένα μυθιστόρημα για τον νεαρό έφεδρο αξιωματικό με τα ποιητικά οράματα και ταυτόχρονα μια σπουδή για τον άνθρωπο Ελύτη. Σε αυτό γίνεται λόγος για την πολιτική πλευρά του, μα και την ερωτική. Διότι είναι ερωτικός ποιητής· ολόκληρο το σώμα της ποίησής του είναι ερωτικό. Ο έρωτας διαποτίζει και το Άξιον Εστί, ίσως το ωραιότερο ποίημα που έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα. Ο ίδιος σε μια συνέντευξη παραδέχεται την ηδονοθηρία του: “Ήμουν δοσμένος “εις τες ηδονές”, που λέει κι ο Καβάφης”.

Η κόρη του εφοπλιστή – Φίλιππος Φιλίππου

Μια ιστορία του Τηλέμαχου Λεοντάρη
Πόσα άραγε έχει, να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφησε πίσω του “Το έγκλημα του Ψυχικού”, του Παύλου Νιρβάνα, “Τα Καλλιστεία του Θανάτου”, του Χρήστου Χαιρόπουλου και το “Έγκλημα στο Κολωνάκι”, του Γιάννη Μαρή;
Τη δική τους απάντηση, από τις Εκδόσεις Αιγαίον, θα δώσουν σύγχρονοι Ελληνες συγγραφείς, που, παίρνοντας από εκείνους τη σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια της κοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήματα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων και της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνάμα να κατακτήσουν τη μοιραία εκείνη γυναίκα, η οποία αποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο φανερό πόθο τους: τη λογοτεχνικότητα.
Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς, ο Φίλιππος Φιλίππου παρουσιάζει μια νέα περιπέτεια του δημοσιογράφου Τηλέμαχου Λεοντάρη (ήρωά του από τα παλαιότερα μυθιστορήματα “Το χαμόγελο της Τζοκόντας”, “Αντίο, Θεσσαλονίκη” και “Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες”), που συναντά σε μια παμπ του Λονδίνου έναν Ελληνα εφοπλιστή, ο οποίος του αναθέτει να μεταφέρει στην Αθήνα μια εικόνα ανεκτίμητης αξίας. Ο Λεοντάρης επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου ο κόσμος υποφέρει από τη βαρυχειμωνιά της εποχής του Μνημονίου, αλλά, ενώ ετοιμάζεται να παραδώσει την εικόνα, ένα αναπάντεχο έγκλημα ματαιώνει την παράδοσή της. Λίγη ώρα αργότερα πέφτει νεκρός κι αυτός που θα την παραλάμβανε. Ο Λεοντάρης επιστρέφει ταραγμένος στο ξενοδοχείο του, όπου τον επισκέπτεται ένας παλιός γνώριμός του, ο αστυνόμος Τσιρόπουλος. Μια νέα πρόκληση, η λύση του μυστηρίου του διπλού φονικού, τους περιμένει.

Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου – Φίλιππος Φιλίππου

Μυθιστορηματικό χρονικό
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται το βίο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου? πρόκειται για το σκιαγράφημα μιας ηρωικής και συνάμα τραγικής μορφής της ανθρωπότητας. Ο Κωνσταντίνος από τη στιγμή που στέφτηκε αυτοκράτορας στον Μυστρά προκάλεσε τη μοίρα του. Ήταν ένας καταραμένος, ένας maudit. Άτυχος σε όλα, ακόμα στο γάμο, μα και στον έρωτα, έμεινε δύο φορές χήρος και η τελευταία γυναίκα της ζωής του, η Άννα Νοταρά, κόρη του Λουκά Νοταρά, τον εγκατέλειψε λίγο πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης και διέφυγε στη Δύση.
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος που βασίλεψε για λίγο στα απομεινάρια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, Μικρασιάτης και Σέρβος την καταγωγή, αισθανόταν Ελληνας. Οραματιστής καθώς ήταν, σκόπευε να προβεί σε ριζικές αλλαγές στο μικρό κράτος του, ώστε να το καταστήσει ισχυρό. Δεν πρόλαβε. Επεσε, ανώνυμος ήρωας, μαζί με τους άλλους συμπολεμιστές του, έγραψε ο Στέφαν Τσβάιχ. Προς δόξαν του, σημαντικοί άνθρωποι των ελληνικών γραμμάτων –ο Βιζυηνός, ο Καβάφης, ο Καζαντζάκης, ο Καραγάτσης, ο Κόντογλου, ο Εγγονόπουλος, ο Ελύτης–, τον έχρισαν και λογοτεχνικό ήρωα.
To παρόν μυθιστορηματικό χρονικό περιέχει σκηνές από το βίο του, τον πολεμικό και τον ερωτικό, σε μιαν αφήγηση που μοιάζει με παραμύθι, ενώ δεν είναι παραμύθι.

Οι περιπέτειες της Ελεάννας στη θάλασσα – Φίλιππος Φιλίππου

Η Ελεάννα είναι τεσσάρων χρονών. Ζει με τη μαμά της και τον μπαμπά της σ’ ένα κόκκινο καράβι που το λένε “Οδυσσέα” και ταξιδεύει στον Ινδικό ωκεανό, στον Ειρηνικό και στον Ατλαντικό. Καπετάνιος του καραβιού είναι ο μπαμπάς της. Ο ασυρματιστής, που γράφει ποιήματα, είναι φίλος της. Φίλος της είναι και ο μάγειρας, που κάνει νόστιμα φαγητά και γλυκά, αυτός που μιλάει για τις περιπέτειές της. Φίλοι της είναι και μερικοί άνθρωποι από την Αραβία και την Ινδία, που είναι ναύτες. Φίλοι της είναι και τα ζώα που ζουν στο καράβι. Μια γάτα, ένας σκύλος, ένας παπαγάλος, μια μαϊμού, μια γαλοπούλα.
Όταν ο “Οδυσσέας” βουλιάζει, όλοι μετακομίζουν σε ένα άλλο καράβι, που είναι πράσινο και λέγεται “Αλέξανδρος”. Εκεί, η Ελεάννα γνωρίζει κι άλλους ανθρώπους, από την Κίνα, το Μεξικό και την Αφρική, καθώς και άλλα ζώα: μια χελώνα, ένα κροκοδειλάκι, ένα φίδι, μια καινούρια μαϊμού με κεφάλι γάτας. Η Ελεάννα παίζει βιολί, οδηγεί ποδήλατο, κολυμπάει και νομίζει πως όλοι οι άνθρωποι ζουν σε καράβια, όπως η ίδια και οι φίλοι της. Ωσπου το καράβι φτάνει στην Αφρική…

Η γυναίκα ως έργο τέχνης – Φίλιππος Φιλίππου

Μια ερωτική ιστορία που ξετυλίγει τον ρομαντισμό αλλά και τον δυναμισμό της ηρωίδας…

Αρχές δεκαετίας ’80. Μια νεαρή φοιτήτρια επιχειρεί ν’ αφηγηθεί την ιστορία ενός μεγάλου έρωτα. Η Ζέφη αγαπάει τον Άγγελο, τον άντρα που την έβγαλε από τη μοναξιά και σημάδεψε τη ζωή της, κι εκείνος τη λατρεύει ως έργο τέχνης. Όμως το άγνωστο μέλλον τούς προκαλεί τρόμο και το παρελθόν τούς καταδιώκει.

Καθώς γράφει για τον Άγγελο, μπροστά από τα μάτια της Ζέφης περνούν -σαν κινηματογραφικές εικόνες- μνήμες της παιδικής της ηλικίας, η αγάπη που τη δένει με την αδελφή της, τραυματικά βιώματα, η εφηβεία, η μοναξιά, το σχολείο, το Πανεπιστήμιο, πρόσωπα και γεγονότα που καθόρισαν τον χαρακτήρα της.

Η Ζέφη δίνει καθημερινές μάχες, παλεύοντας ασταμάτητα με τους προσωπικούς της δαίμονες. Ο Άγγελος στέκει δίπλα της, ενώ στη δύσκολη πορεία της τη συνοδεύουν επίσης ο φόβος για τους άντρες, το πείσμα για τη νίκη και η φιλοδοξία να πετύχει τους στόχους της… Θα τα καταφέρει; Η έκβαση του αγώνα της δεν εξαρτάται μόνο από τη θέλησή της; Είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν τη μοίρα της.

Ένα μυθιστόρημα για το πάθος του έρωτα και τα πάθη τα ανθρώπινα. Άραγε, μήπως ισχύει και σ’ αυτή την ιστορία η ρήση του Νίτσε πως στον έρωτα υπάρχει πάντα και λίγη παραφροσύνη;

Μυθιστόρημα, Κλειδάριθμος, 2015, 296 σελ.

Ιστορία της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας – Φίλιππος Φιλίππου

Ο Γιάννης Μαρής και οι άλλοι


Το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή ήταν το “Έγκλημα του Ψυχικού” (1927) του Παύλου Νιρβάνα, που όμως αποτελούσε παρωδία του είδους. Ο Νιρβάνας προσπάθησε ν’ αναλύσει την κοινωνία του καιρού του, χρησιμοποιώντας ως ήρωες αστούς και ανθρώπους του λαού. Το 1938, η Ελένη Βλάχου δημοσίευσε στην ‘Καθημερινή’ το μυθιστόρημα “Το μυστικό της ζωής του Πέτρου Βερίνη”, με θέμα τα μυστικά μιας αστικής οικογένειας στο Ψυχικό. Το 1952, ο Χρήστος Χαιρόπουλος δημοσίευσε στο ‘Εμπρός’ τα “Καλλιστεία του θανάτου”, όπου καθρεφτιζόταν η αθηναϊκή κοινωνία της εποχής.

Το καλοκαίρι του 1953, ο Γιάννης Μαρής δημοσίευσε στο περιοδικό ‘Οικογένεια’ το “Έγκλημα στο Κολωνάκι”. Ήρωας ήταν ο αστυνόμος Μπέκας, όνομα που έγινε θρυλικό στην αστυνομική λογοτεχνία. Ήταν η αρχή ενός λογοτεχνικού και ραδιοφωνικού ρεύματος που διήρκεσε είκοσι χρόνια, μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Η επιτυχία των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Μαρή προκάλεσε την εμφάνιση κι άλλων συγγραφέων στο είδος. Πριν και μετά από τον θάνατό του (1979), παρατηρήθηκε μια κάμψη στη συγγραφή αστυνομικών έργων, αλλά στη συνέχεια νέοι άνθρωποι καλλιέργησαν το είδος, εμπνεόμενοι από τα λογοτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης. Έτσι, η αστυνομική λογοτεχνία άρχισε να γίνεται πάλι επίκαιρη.

Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, όλο και περισσότεροι συγγραφείς μπαίνουν στον χορό, γράφοντας αστυνομικά μυθιστορήματα. Οι συνθήκες στην Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής πολιτικών και επιχειρηματιών είναι ευνοϊκές όσο ποτέ, αφού στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις βρίσκεται σε έξαρση το οργανωμένο έγκλημα.

Ιστορία και κριτική, Εκδόσεις Πατάκη, 2018, 437 σελ.

Η Ελεάννα στο Νησί της Ευτυχίας – Φίλιππος Φιλίππου

4 παιδικές ιστορίες


Η µικρή Ελεάννα ζει µε τη µαµά και τον µπαµπά της άλλοτε σ’ ένα κόκκινο καράβι που το λένε Οδυσσέα, άλλοτε σ’ ένα πράσινο που το λένε Αλέξανδρο κι άλλοτε σ’ ένα άσπρο που το λένε Περικλή. Ταξιδεύει στη Βραζιλία και στον Αµαζόνιο, σε ζούγκλες και νησιά, εξερευνώντας γύρω της τον κόσµο, παρασύροντας κι εµάς στις φανταστικές της περιπέτειες.

Μαζί µε την Ελεάννα θα ανακαλύψουµε τη διαφορετικότητα του κόσµου που µας περιβάλλει, σ’ ένα θαυµάσιο όσο και απολαυστικό ταξίδι στις µακρινές θάλασσες.

Eικονογράφηση: Μυρτώ Δεληβοριά

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2018, 92 σελ.

Ο κήπος με τις φράουλες – Φίλιππος Φιλίππου

Σ’ ένα ειδυλλιακό σπίτι στη Σαρωνίδα με θέα στη θάλασσα και κήπο με φράουλες, ζει ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο Αργύρης και η Φαίδρα. Εκείνος είναι πρώην ειδικός φρουρός και συγγραφέας – ονειρεύεται να γράψει ένα θεατρικό έργο βασισμένο στο Έγκλημα και τιμωρία. Εκείνη είναι πρώην ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου. Η σχέση τους είναι βαλτωμένη, δεν φαίνεται να έχει μέλλον. Και ξαφνικά η Φαίδρα πεθαίνει σε τροχαίο. Ατύχημα ή αυτοκτονία; Όταν ένα ζευγάρι εκβιαστών επισκέπτεται τον Αργύρη, εκείνος αισθάνεται την ανάγκη να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εξαλείφοντας τις υποψίες από πάνω του. Η αστυνομία αρχίζει τις έρευνες, είναι όμως έγκλημα ο θάνατος της Φαίδρας;

“Ο Κήπος με τις φράουλες” είναι ένα ερωτικό και ψυχολογικό θρίλερ με έντονη δράση και αρκετές ανατροπές. Σκιαγραφώντας τον κεντρικό χαρακτήρα του μυθιστορήματος, τον Αργύρη, έναν συγγραφέα σε απόγνωση, ο Φίλιππος Φιλίππου επιχειρεί να μιλήσει για το έγκλημα και την τιμωρία, έχοντας κατά νου τον Ντοστογιέφσκι και την κοσμοθεωρία του, αλλά και την Πατρίτσια Χάισμιθ και την άποψή της περί δικαιοσύνης.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 320 σελ.