Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Αδωνάι – Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας παράξενες, που νιώθεις ότι οι αναλύσεις και οι ερμηνείες είναι περιττές και άχρηστες. Που οι ερωτήσεις δεν χρειάζεται να έχουν απαντήσεις, που τα λόγια είναι φτωχά και τόσο περιττά. Γνωρίζεις πως εδώ γύρω υπάρχει μία άλλη δύναμη, που δεν την ελέγχεις εσύ, αλλά το σύμπαν. Συμβαίνει τόσο απλά, τόσο αληθινά, όπως συμβαίνει η αναπνοή, έτσι όπως χτυπά η καρδιά σου, όπως κυλά το αίμα στις φλέβες σου, το κύμα στη θάλασσα, ο ήλιος που δύει. Είναι κάποιες άλλες στιγμές, μεταφυσικές, που ίσως είναι φωτισμένες μ’ εκείνο το ουράνιο φως, γεμάτες λάμψη, γεμάτες Θεό, όπου διάλεξε έναν διαφορετικό τρόπο για να σε προσεγγίσει ή για να σε συγχωρέσει. Ψάχνοντας μία λογική ερμηνεία σε όλα αυτά, και σύμφωνα με τη θρησκεία, η ζωή δεν σταματά με τον θάνατο, υπάρχει συνέχεια κι εδώ και ψηλά στον ουρανό· σε ποια πλευρά θα σταθείς δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι να μπεις στο τρένο, να ανέβεις στη βάρκα και να τη διεκδικήσεις, να περπατήσεις στη μία πλευρά ή στην άλλη όχθη. Βάλε τον δικό σου χρόνο, είτε ζεις με όνειρα, είτε ζεις με φαντασία, είτε επικοινωνείς με δαίμονες ή και φαντάσματα, είναι δικό σου θέμα, προχώρα χωρίς όρια και γνώρισε την Αδωνάι. Μοίρασε στον δρόμο σου αγάπη κι ας μην την πάρεις πίσω, θέσπισε τους δικούς σου νόμους για να είσαι ευτυχισμένος. Ρίξε το δικό σου άρωμα και βάψε ολόγυρα με τα δικά σου χρώματα, έτσι απλά για να ομορφαίνει ο τόπος.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όστρια, 2022, 306 σελ.

Στη σκιά του αετού – Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Μακάρι να ήσουν ακόμη εδώ πατέρα, ο χρόνος με πρόδωσε, ήθελα να τον κάνω συνήθεια, να μην με ενοχλεί που λείπεις, ήθελα να απαλύνει τον πόνο της απουσίας σου αλλά δεν μου έκανε αυτήν τη χάρη. Η μάνα είναι εδώ, έγινε μάρτυρας της απώλειάς σου πάσχει από κατάθλιψη και συνεχώς μιλάει για ’σένα, τίποτα δεν αλλάζει, δεν γεμίζει την ψυχή μου, σου ζητούσα να προστατεύεις τον εαυτό σου, κάποια στιγμή θα λογαριαστούμε που δεν με άκουγες, μέχρι εκείνη την ώρα όμως θα κάνω υπομονή. Είναι φορές που σε σκέφτομαι συνέχεια, ειδικά όταν πηγαίνω στη θάλασσα, την αγαπούσες κι ας είχες μεγαλώσει στα βουνά, πάντα ήθελες να μου μαθαίνεις πράγματα, να αφηγείσαι ιστορίες. Εκείνη την ώρα θυμώνω πολύ στη θύμησή σου, θέλω να ξεφύγω από τη σκέψη σου, τινάζομαι να διώξω την εικόνα σου, να μην θυμάμαι τίποτα και τραγουδάω. Έχω τύψεις πατέρα, αλλά τραγουδάω και τότε πανικοβάλλομαι, τρομάζω μήπως έτσι ξεχάσω τη μορφή σου. Δεν είμαι πια ο ίδιος άνθρωπος που άφησες εδώ πίσω πατέρα, άλλαξα, τώρα που δεν είσαι εδώ πορεύομαι μόνο με τις συμβουλές σου. Σε ψάχνω πάντα τα βράδια στον ουρανό ακόμα κι όταν έχει συννεφιά και βρέχει, κουβεντιάζω μαζί σου, προσπαθώ να σου πω όσα περισσότερα μπορώ. Πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου χωρίς εσένα, για τη μάνα μου, για τα αδέλφια μου, τα εγγόνια σου, το σπίτι σου, τον κήπο σου, τους ανθρώπους που σ’ αγαπούσαν. Τα δέντρα που φύτεψες για εμάς, το χωριό σου, τους φίλους σου, το πατρικό σου σπίτι, που τόσο πολύ ήθελες, το παλιό σου αυτοκίνητο που το καμάρωνες, για εκείνους που νοιαζόσουν πιο πολύ, όλοι και όλα είναι εδώ πατέρα, εκτός από εσένα. Το κουστούμι σου, τη χτένα σου που έχω φυλάξει σε μία βαλίτσα και δεν τολμώ να την ανοίξω για να μην εισπνεύσω τη μυρωδιά σου. Έμαθα αναγκαστικά να ζω χωρίς εσένα, πατέρα, γίνομαι κάθε μέρα και πιο δυνατή, δεν λύγισα ποτέ. Τζαβέλενα με αποκαλούσες, επειδή άντεχα πολλά και εγώ γελούσα, εύχομαι να είσαι ακόμα περήφανος για ’μένα. Κοιτάζω τον ουρανό, ξέρω πως είσαι εκεί ψηλά και αγναντεύεις, έχεις κάνει φίλους όλα τα αστέρια του ουρανού και μας φωτίζεις με τη λάμψη σου, φωτίζεις κάθε λεπτό της ζωής μας, κάθε μέρα που περνά χωρίς εσένα.
Για σένα πατέρα! Εδώ …«στη σκιά του αετού». Τα δύσκολα χρόνια που πέρασες και η αχαριστία που βίωσες, όλα τα ευχαριστώ που δεν προλάβαμε να δώσουμε … για τα συγνώμη που δεν είπαμε, για όσα σου χρωστάμε σ’ αγαπώ!

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Όστρια, 2021, 520 σελ.

Στα βάθη της τάφρου – Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Η ζωή από την πρώτη μέρα που γεννηθήκαμε, είναι μια ανάβαση στο βουνό που ποτέ δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Όλοι μας μπορούμε μια μέρα να γίνουμε πρωταγωνιστές μέσα από κάποια αληθινή ιστορία, ακόμη και πίσω από ένα παράξενο παραμύθι. Καθώς όμως απογαλακτιζόμαστε με πάθος για να τη ζήσουμε έντονα, τα λάθη έρχονται να ακολουθήσουν δίπλα μας, με τη μνήμη πολλές φορές να γίνεται φίλη των τύψεών μας. Η ζωή είναι ένα μεγάλο βιβλίο που γράφεται με χρώματα, ένα ταξίδι με παρελθόν, παρόν και μέλλον, και εκεί μέσα θα υπάρξουν πολλά ακόμη νέα κεφάλαια. Το καλύτερο όμως κεφάλαιο μπορεί να γραφτεί ανοίγοντας τις σκουριασμένες πύλες του μυαλού μας, έχοντας αποκτήσει τις ανάλογες εμπειρίες με τα αυτιά μας και τα μάτια μας ανοιχτά. Σ’ αυτό το βιβλίο θα γνωρίσουμε την Αννέτα Αρμένη, ένα νεαρό κορίτσι που τράβηξε την προσοχή μας, καθώς περπατούσε στον δύσβατο δρόμο της. Θα βιώσουμε ένα μελανό χρώμα στο ταξίδι της, κοντά στα πρώτα κεφάλαια της ζωής της, με πολλά μυστικά που θα μας αγγίξουν παθιασμένα. Μαζί της θα ανακαλύψουμε μερικά σπουδαία πράγματα μέσα σε μερικές και μόνο λέξεις: εμπιστοσύνη, ελευθερία, ελπίδα, αγάπη, ζωή και πάνω από όλα δικαιοσύνη. Λέξεις που θα τις κρατήσουμε στην ψυχή μας προστατευμένες για πάντα, καθώς ανοίξαμε την καρδιά της και συναντήσαμε σκιές του μυαλού της να μάχονται με τη φωτιά. Τότε που όλοι μαζί ανακαλύψαμε πίσω από ένα πληγωμένο «σ’ αγαπώ» τι ήταν τελικά αυτό που έψαχνε απελπισμένα να ζήσει αυτή η γυναίκα, πότε στο φως του ήλιου και πότε στο σκοτάδι της τάφρου.

Μυθιστόρημα, Ακακία, 2017, 490 σελ.

Μαύρη Πεταλούδα – Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Πεταλούδα… αρχέτυπο σύμβολο… η ομορφιά της και η εξέλιξη της δεν άφησε κανέναν λαό ασυγκίνητο… σύμβολο της ψυχής, των αδιάκοπων αλλαγών, της εξέλιξης… ένα σύμβολο που μας υπενθυμίζει το δίδαγμα των αλλαγών… είναι μια πανέμορφη ύπαρξη συνδεδεμένη με την ελευθερία και την ευτυχία, που όμως για να φτάσει να είναι τόσο όμορφη και ελεύθερη, κουράστηκε και εργάστηκε σκληρά για την εσωτερική και εξωτερική της μεταμόρφωση…
Η Μυρτώ, μια γυναίκα που έζησε τη ζωή της στα άκρα, οι επιλογές της ήτανε επιλογές άλλων… μια «λευκή πεταλούδα» που δεν μπόρεσε ποτέ να πετάξει ελεύθερη και να αγγίξει την ευτυχία έτσι όπως την ονειρεύτηκε…
Ο Άλκης στιγμάτισε τη ζωή της, πέρασε σα θύελλα γκρεμίζοντας ό,τι όμορφο και αληθινό είχε στην ψυχή της, πότισε με πόνο και δάκρυα τα χρόνια της ζωής της που κύλησαν μέσα στη μοναξιά και την απομόνωση… ο θάνατος του άραγε σήμανε και το τέλος της μοίρας τους;
Ο Μάνος και η Τάμμυ, αδερφές ψυχές της Μυρτώς πλήρωσαν άραγε αρκετά για την αγάπη και την αφοσίωση τους προς εκείνη; Η πραγματική φιλία και η αληθινή αγάπη θα σπάσουν τα δεσμά και θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση τη Μυρτώ;
Πότε η μοίρα λυτρώνει τα πάθη; Πότε ένας κύκλος κλείνει;
Φιρασάντ Αλσσούμπα, ο γιος της Σάρας… Μόγκεν, το αστέρι του Δαυιδ… Αλέξανδρος, η «μαύρη πεταλούδα»…
Ένα πρόσωπο, τρεις ταυτότητες… γεννήθηκε μέσα στη δίνη του κυκλώνα, κρατήθηκε στη ζωή μέσα στη θύελλα της ερήμου, αναζήτησε την αλήθεια στην άκρη του κόσμου ξετυλίγοντας το κουβάρι των αμαρτιών ενός πολύπαθου παρελθόντος που ο ίδιος δε γνώρισε ποτέ… πόσο δυνατός είναι για να παλέψει με τα τέρατα και να φέρει τα αγαπημένα του πρόσωπα στην εσωτερική τους μεταμόρφωση; Μια πεταλούδα που θα ανοίξει τα φτερά της 20 χρόνια μετά…

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αποτελείται από δύο μέρη: 1ο μέρος – Λευκή Πεταλούδα και 2ο μέρος – Μαύρη Πεταλούδα

Μυθιστόρημα, Ακακία, 2016, 470 σελ.

Λευκή Πεταλούδα – Φλωρίνα Αλεξανδροπούλου

Έζησε τη ζωή της εν λευκώ…
Οι επιλογές της ήταν επιλογές άλλων…
Η Μυρτώ, η ηρωίδα, μια γυναίκα που αγαπήθηκε και αγάπησε στα όρια, που κυριαρχήθηκε από τον πόθο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα που την οδήγησε στη φωτιά, έναν έρωτα που αναγεννήθηκε απ’ τις στάχτες του πολλές φορές και σαν τυφώνας πέρασε και άφησε πίσω του συντρίμμια και πόνο…
Ο Πάρης, ο Μάνος, ο Άλκης… άντρες διαφορετικοί, άντρες που την αγάπησαν ο καθένας με τον τρόπο του, με πάθος, με εγωισμό, με εκδικητική μανία, άντρες που πέρασαν απ’ τη ζωή της κι ο καθένας στιγμάτισε με τον τρόπο του την ψυχή της, σημάδεψαν ανεξίτηλα το δρόμο της…
Η Μυρτώ, γυναίκα, ερωμένη, σύζυγος, μητέρα, κόρη, φίλη, γυναίκα καριέρας… τόσοι ρόλοι και εκείνη χαμένη μέσα στα δικά της θέλω και στα θέλω που τελικά της επέβαλλαν οι άλλοι…
Τελικά καθορίζει η ελεύθερη βούληση τις επιλογές μας ή η μοίρα μας και το πεπρωμένο μας αποφασίζει για μας, πριν από μας;

Μυθιστόρημα, Ακακία, 2016, 508 σελ.