Σπούδασε Δημοσιογραφία και Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα, και εργάζεται εδώ και αρκετά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση ως καθηγήτρια γαλλικών. Έχοντας πάντα στην καρδιά της την αγάπη για το γράψιμο, μοιράζεται τις σκέψεις της με τους αναγνώστεςκαι αρθρογραφεί στα έντυπα Ο Δρυμώνας της Αιτωλοακαρνανίας, Ο Παλμός της Γλυφάδας και Hellenic Voice του Σικάγο. Tο πρώτο της μυθιστόρημα, Άδειο Νυφικό κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
Άδειο νυφικό (2013), Χάρτινη Πόλη
Πορτοκάλι και γιασεμί (2018), Χάρτινη Πόλη
Η μελωδία της Οργής (2022), Χάρτινη Πόλη
Η μελωδία της Οργής – Φωτεινή Σκανδαλή
Στη Σίφνο του 1930, στο αρχοντικό του Μενέλαου Γεροντάκη μπαίνει νύφη η Βέργα. Μια φτωχή, άξεστη κοπέλα, αλλά μεγαλομανής και πονηρή. Σύντομα ο κακός της χαρακτήρας θα φανεί, και τα τρία της παιδιά θα είναι εκείνα που θα υποφέρουν περισσότερο από την τρέλα της. Στην Αθήνα του 1958, μετά τον πόλεμο, ο Βύρωνας Μανέτας και η οικογένειά του στήνουν με κόπο τη ζωή τους και όλα φαίνονται να έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η μοίρα, όμως, θα φέρει τις δύο οικογένειες κοντά και τα παιδιά τους θα παντρευτούν. Μέσα από τα κρίματα και τις αμαρτίες αυτής της ένωσης, θα γεννηθεί ένα αγόρι. Ένα παιδί που θα έρθει βίαια στη ζωή και βίαια θα ζήσει. Ένας άντρας που καθώς θα μεγαλώνει θα σπέρνει γύρω του την καταστροφή. Θα πατήσει πάνω στις ψυχές των ανθρώπων, θα ρουφήξει τις ζωές τους, για να ζήσει εκείνος.
Όταν με συναντήσεις, μη με πλησιάσεις. Φύγε μακριά. Τρέξε για να σώσεις το μυαλό σου, τη ζωή σου την ίδια. Την αγγελική ψυχή σου. Είμαι ο νάρκισσος!
Μυθιστόρημα, Χάρτινη Πόλη, 2022, 680 σελ.
Πορτοκάλι και γιασεμί – Φωτεινή Σκανδαλή
“Την ημέρα που ξεκίνησαν όλα, η Άλκηστη είχε ραντεβού με την οδοντίατρό της. Όμως, αντί γι’ αυτήν, βρίσκει ένα ματωμένο σημάδι στον τοίχο κι έναν άγνωστο που την εμποδίζει να φύγει… Λίγο καιρό μετά την εξαφάνιση της γιατρού, ένας θάνατος συγκλονίζει την Άλκηστη. Η σκιά του βαραίνει πάνω της κι έτσι αποφασίζει να υπερβεί τους δισταγμούς της και να περάσει για πρώτη φορά το καλοκαίρι στο αιγαιοπελαγίτικο νησί της καταγωγής της. Ωστόσο, τα πρόσωπα και τα γεγονότα που σχετίζονται με την εξαφάνιση της γιατρού, την περιμένουν εκεί, για να την εμπλέξουν σε έναν χορό αποκαλύψεων… Την ημέρα που ξεκίνησαν όλα, ο Ντέιβιντ, στρατιωτικός εισαγγελέας στη Νέα Υόρκη, επιστρέφει στην Ελλάδα για να προστατεύσει τη θεία του από μια αδιευκρίνιστη απειλή. Αντί γι’ αυτήν, μόμως, βρίσκει ένα άδειο σπίτι με ένα ματωμένο σημάδι στον τοίχο και μια νεαρή γυναίκα, στην οποία δεν επιτρέπει να φύγει προτού μάθει όσο περισσότερα μπορεί για τις συνθήκες εξαφάνισης της θείας του. Έμπειρος στην αντιμετώπιση τέτοιων υποθέσεων, ο Ντέιβιντ εργάζεται μεθοδικά για να ανακαλύψει τι έχει συμβεί. Τα στοιχεία τον οδηγούν στο αιγαιοπελαγίτικο νησί της καταγωγής του και στα ίχνη της Άλκηστης… Ένα καθρεφτάκι που στην πίσω πλευρά του έχει σχεδιασμένο ένα λευκό μπουμπούκι, συνδέει την εξαφάνιση της γιατρού με ένα σπίτι στο νησί και μια υπόθεση ναρκωτικών. Ταιριάζοντας ένα ένα τα κομμάτια, ο Ντέιβιντ διαπιστώνει αφενός ότι η Άλκηστη έχει σημαντική εμπλοκή στην υπόθεση και αφετέρου ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να την κρατήσει δίπλα του με κάθε τρόπο… Σε αυτό το ταξίδι, κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο του Αιγαίου και ανάμεσα στο εκτυφλωτικό λευκό των σπιτιών και τις ομορφιές του νησιού, η Άλκηστη θα ξεπεράσει τη θλίψη της, θα ερωτευτεί βαθιά και θα κινδυνεύσει θανάσιμα.”
Μυθιστόρημα, Χάρτινη Πόλη, 2018, 672 σελ.
Άδειο νυφικό – Φωτεινή Σκανδαλή
Η Μέλπω στεκόταν αμήχανη μέσα στο νυφικό της. Χρόνια τη σκεφτόταν αυτή τη μέρα, όπως όλες οι κοπέλες του χωριού της. Έπρεπε να φτάσει είκοσι οκτώ χρόνων για να πει το μεγάλο “ναι”. Ο γαμπρός, ο Γιάννης, ήταν από τα μέρη της, λοχαγός του στρατού. Ψηλός, μελαχρινός, όμορφος, την κοιτούσε σαν να μην υπήρχε ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο από αυτήν. Ήλπιζε ότι με τον καιρό θα τον αγαπούσε. Τι κι αν ο γάμος έγινε με προξενιό, όπως ήταν το έθιμο; Ο έρωτας θα ερχόταν πιο μετά. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Μα τότε, γιατί δεν μπορούσε να χαμογελάσει ή να κοιτάξει τον άντρα της στα μάτια; Γιατί τον ένιωθε πιο ξένο κι από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισε; Το μόνο που έβλεπε πια μπροστά της ήταν το νυφικό κρεβάτι, ένα κλειδί που γύριζε αργά και μια πόρτα που έκλεινε βαριά πίσω της, σαν φυλακή. Ήθελε να τρέξει, να φύγει μακριά, αλλά τα πόδια της παρέμεναν καρφωμένα στο πάτωμα. Έπειτα όλα γίνονταν πόνος, μια βαριά ανάσα, ένα ουρλιαχτό που έσκιζε τη νύχτα και μια πνιχτή φωνή που έλεγε “αγάπη μου” για πρώτη και τελευταία φορά.
Έτσι είναι η αγάπη; αναρωτιόταν η Μέλπω, νιώθοντας στο στόμα της την πικρή γεύση που αφήνουν οι αγκαλιές όταν αδειάζουν από χάδια. Τύλιξε τα χέρια της γύρω από το γυμνό κορμί της και το βουβό κλάμα της ενώθηκε με το παράπονο της Γιώτας, της “χαλασμένης”, με τις φωνές των αδελφών της, της μάνας της, έγινε μια αγκαλιά με όλες τις γυναίκες που μεγάλωσαν μέσα στα πρέπει και τα μη, που έζησαν, έκλαψαν, έψαξαν τον έρωτα μα δεν τον βρήκαν…
Μυθιστόρημα, Χάρτινη Πόλη, 2013, 384 σελ.
Πηγές: Biblionet, Χάρτινη Πόλη
