Παρακολούθησε επιμορφωτικά μαθήματα Ιστορίας Τέχνης στην Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών καθώς και Αγιογραφία και Καλλιτεχνική Βιβλιοδεσία με δασκάλους τους Κ. Στρατηγόπουλο, Γ. Κόρδη και Ν. Τζιλάκο. Μελέτησε τους κώδικες της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών και του Αγίου Όρους. Είναι καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βιβλιοδέτης και αγιογράφος. Eργα του έχουν παρουσιασθεί σε ομαδικές εκθέσεις (Πολιτιστικό Κέντρο «Μ. Μερκούρη» Κερατσινίου, Κέντρο «Μ. Μερκούρη» στο Θησείο, Πινακοθήκη Πιερίδη), αλλά και σε μία ατομική στο Δημαρχείο Περάματος. Με τα γράμματα ασχολείται από τη νεανική του ηλικία, με πρώτη δημοσίευση τα «Ποιήματα», στον Πειραιά το 1983. Εδημοσίευσε επίσης ποιήματα του στο περιοδικό «Πανδώρα» και συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία «Σύγχρονοι Ελληνες Ποιητές» (1996). Η ποίηση του ήρεμη, καλαίσθητη, τρυφερή, αναδύει έναν έμφυτο λυρισμό εκφρασμένο με συνοπτικούς στίχους αγάπης και γαλήνης. Εντονη διαβλέπει κανείς την επίδραση των ιδιαίτερων ερευνητικών του εργασιών, όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στη γλώσσα και τη μορφή, όπου οι ψαλμωδοί («Ασμα Ασμάτων») αλλά και οι πατέρες της εκκλησίας κάνουν έντονη την παρουσία τους. Αποτελεί στην ομάδα των Περαματιωτών μια ιδιαιτερότητα, όχι τόσο για το ύφος του, αλλά για τους μελωδικούς του στίχους που μας συνδέουν με την πλούσια πατερική μας παράδοση.
Ζαχαρίας Φωτίου
Μοσχοβολάει η νύχτα
από φεγγάρι
ανάμεσα στα στήθη σου
ξαπλωμένο
χαϊδεμένη αμμουδιά
σε σένα αφήνει τη ψυχή της
η θάλασσα
ανάμεσα στα χαλάσματα
των ματιών σου
φυτρώνει τρυφερό
ένα δάκρυ.
έχεις την τρυφερότητα
της νύχτας
είσαι έναστρη
στον άμβωνα
ένα κυκλάμινο
κήρυξε
για το δάσος.
«Πανδώρα», τ. 2-3,1997
Ζαχαρίας Φωτίου
Τους βοστρύχους σου
θάλασσα
ψάρια και καρίνες
χτενίζουν
στις εικόνες
οι άγιοι
φορούσαν τα Κυριακάτικα τους.
«Πανδώρα», τ. 5,1999
Ζαχαρίας Φωτίου
Ήταν, λέει
ένας κήπος
κι εγώ γύρη σε ανθό.
Μια μέλισσα ήρθε
και μέλι έγινα
η μοναξιά
η ομορφιά
θέλουν φτερά
μεγάλα
ανθίζει η νύχτα
σελήνη
σαν απαγγέλει στίχους
το τριζόνι.
«Πανδώρα», τ. 6,1999
Ζαχαρίας Φωτίου
Στη σιωπή της φυλακής σου
υφαίνεις
το μετάξι
των φτερών σου
μεταξοσκώληκα
το τελευταίο επιχείρημα
ο θρίαμβος του λευκού
στο γιασεμί
δαγκώνει τη νύχτα
με φωτιές τριζονιών
και ευωδιάζει
φωτίζω το θάνατο
με γιασεμί.
«Πανδώρα», τ. 8, 2000
Συνοπτική Ανατομία των Τεσσάρων Σημείων του Ορίζοντα την Ζωη και τον Θάνατο – Ζαχαρίας Φωτίου
Ανατομία του Προσώπου
Ι.
Το μέτωπο σου
το πιο όμορφο παραμύθι
που έχω ποτέ ακούσει
με τα δυο φρύδια
ένα το: ζήσανε αυτοί καλά
τ’ άλλο: και μεις καλύτερα.
Τα μάτια σου
η ευχαριστία του Ιακώβου
που στην άνοιξη τους
απολύομαι εν ειρήνη.
Φύλλα φωτιάς οι βόστρυχοι σου
αντάρτες που τρέχουν στον πόλεμο
των ώμων σου
όπου ακουμπώ και κρύβομαι
σαν του ερωδιού την κατοικία.
II.
Στην ανάσταση των χειλιών σου
νύμφες κουβαλούν το απέραντο
ολόγυμνο
στο κοφίνι του δι ευχών
κι όταν μιλούν, η σκέπη τους
φωτεινή περισπωμένη
θραύσματα αγαλμάτων
στα θραύσματα των βράχων μου
αστράφτει.
Ο χυμός του ήλιου σου
στο πείσμα του θυμού μου
φωνούλα που σβήνει
στο ύσσωπο της παρειάς σου
που το φιλί του μαθητή σου δέχτηκε.
Απόσπασμα
Πηγές: Συνάντηση, Οι λογοτέχνες του Περάματος – Γιάννης Παπαοικονόμου
