Φραντζέσκα Κολυβά

Ικαρίδες – Φραντζέσκα Κολυβά

Τα κορίτσια του οικοτροφείου
Ισμήνη, Βερόνικα, Μάρθα, Ουρανία… κορίτσια που μεγαλώνουν στο οικοτροφείο “Ίκαρος”, σε μια Ελλάδα μεταπολεμική, τραυματισμένη…
Η Ισμήνη, παραιτημένη ως την ωριμότητα, αρχίζει να αναγνωρίζει τις ανασφάλειές της και να έρχεται αντιμέτωπη με αυτές.
Η Βερόνικα θωπεύει τους ξεχασμένους στόχους της και αποφασίζει να τους κυνηγήσει αδίστακτα.
Η Μάρθα βλέπει με απορία μια φάρσα της να γίνεται η ίδια η μοίρα της.
Η Ουρανία, γεμάτη από ενοχές που γέννησε μέσα της ο φθόνος, παλεύει στην υπόλοιπη ζωή της για να εξιλεωθεί.
Και δίπλα σ’ αυτές τις κοπέλες, η Ολυμπία, η διευθύντρια του οικοτροφείου, που ύστερα από δύο γάμους κι έναν άκρως επικίνδυνο έρωτα εκπληρώνει τραγικά, ως άλλος Ίκαρος, τον θριαμβικό της κύκλο.
Οι κοπέλες του οικοτροφείου μεγαλώνουν με ένα ραβασάκι στην τσέπη.
Ποιές απ’ αυτές, όμως, θα πάνε στο ραντεβού με την πρόκληση; Ποιές θα τολμήσουν να κάνουν την παράτολμη πτήση, να γευτούν την ηδονή τού να ζει κανείς στα όρια, και πέρα απ’ αυτά, κι ας κινδυνεύουν να βρεθούν τσακισμένες σαν τον Ίκαρο;

Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2018, 521 σελ.

Κουφέτα με πικραμύγδαλο – Φραντζέσκα Κολυβά

Τα “κουφέτα” είναι μια ερωτική ιστορία, που κινείται πάνω σε δύο άξονες. Το ερωτικό τρίγωνο και τις ορμές της ψυχής, όπως τις απέδωσαν ποιητές σαν το Σολωμό και τον Φεντ. Γκ. Λόρκα. Τρίτη βάση υποδόρια είναι η φύση της ζακυνθινής γης και η γενετική αλυσίδα του νησιού.
Η ιστορία ξετυλίγεται στη μετασεισμική Ζάκυνθο και στην Αθήνα του ’60 και του ’70.
Μετά τους σεισμούς του 1953 στη Ζάκυνθο, μια οικογένεια τραυματισμένη από το πένθος της απώλειας της μεγαλύτερης κόρης, της Κατίνας, έρχεται στην Αθήνα και παλεύει να επιβιώσει. Στην πρωτεύουσα, η Δέσποινα, η μικρότερη κόρη θα ζήσει ένα δυνατό έρωτα με τον Πέτρο Φραγκίσκο, επιτυχημένο ποινικολόγο και πρώην βουλευτή Ζακύνθου, αλλά τελικά θα συμβιβαστεί σε ένα γάμο με έναν ήρωα της καθημερινότητας.
Παράλληλα ένας νεαρός Ιταλός φθάνει στην Αθήνα κυνηγώντας το εύκολο κέρδος.
Η πεθαμένη Κατίνα μοιάζει να είναι ο σύνδεσμος αυτών των ανθρώπων και η σκιά της λειτουργεί σαν ψυχική συνθήκη για το ξανασμίξιμο της Δέσποινας με τον Φραγκίσκο, την απειλή της “άλλης”, που έρχεται, ακόμα και για τον παράφορο έρωτα του Φραγκίσκου γι’ αυτήν.
Πώς θα αντιδράσει η Δέσποινα; Πώς δέχεται το πλήγμα η κτητική αγάπη της; Μπαίνουν άραγε όρια, όταν ορμάει ο έρωτας και δεν υπάρχει παρά ο ερωτευμένος και ο άλλος;
Δύο γυναίκες, ένας άνδρας και το νησί ως αναίμακτη φύση. Ο ματωμένος έρωτας δεν είναι παρά η κορύφωση του ανεκπλήρωτου, το σημείο, που συναντιέται ο Φ. Γκ. Λόρκα με τον Σολωμό.

Μυθιστόρημα, Περίπλους, 2013, 496 σελ.

Ο κηδεμόνας – Φραντζέσκα Κολυβά

Στη Σύρο των αρχών του εικοστού αιώνα, η δωδεκάχρονη Βασιλεία αφήνει την οικογένειά της για να δουλέψει ως υπηρέτρια σε μια μεγαλοαστική οικογένεια με βαρύ παρελθόν και ιδιόμορφες σχέσεις.
Από τη Σύρο στη Βιέννη και στα Βαλκάνια, υπό τη σκιά της νεότευκτης ψυχανάλυσης και την απειλή του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Βασιλεία θα μυηθεί σε άγνωστες εκδοχές της ζωής που δραματοποιούν παρακμασμένοι μεγαλοαστοί και σιωπηλοί αντιρρησίες, δογματικοί ή εκρηκτικοί ιδεολόγοι, κυρίως όμως το σκοτεινό πρόσωπο ενός ψυχιάτρου, που αγωνίζεται και ο ίδιος να κατακτήσει την ταυτότητά του.
Ένα ανατρεπτικό βιογραφικό μυθιστόρημα, στην ατμόσφαιρα της ταραγμένης Ευρώπης του Μεγάλου Πολέμου αλλά και της αμφιλεγόμενης ψυχανάλυσης της εποχής, στο οποίο οι ήρωες μέσα από τις δοκιμασίες ωριμάζουν, για να αντιμετωπίσουν την αθέατη πλευρά του εαυτού τους, αυτήν που ένα ανεξιχνίαστο υπόγειο πλέγμα αρχέγονης φύσης και αλλότριων επιλογών έχει δραματικά παραμορφώσει.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007, 421 σελ.

Φτου και βγαίνω! – Φραντζέσκα Κολυβά-Μούργελα

Στην αρχή τίποτα και ξαφνικά μια υπόσχεση ζωής σε μιας σταλίτσας κόκκο. Κι όπως ήμουν σε πύκνωση όλη η γενετική σοφία, έπεσα με τα μούτρα στη ζωή. Γεννήθηκα! Λάμπανε προβολείς στα μάτια μου κι έμπλεκαν γύρω μου οι φωνές, αλλά την είδα. Ώστε λοιπόν έτσι ήταν! Ένα τεράστιο χέρι με γλίστρησε πάνω της κι εκείνη ψαχούλευε με το δάχτυλο δισταχτικά το μουλιασμένο χνούδι μου. Μα δε μου έσκασε ούτε ένα χαμόγελο. Ούτε κι εγώ. Αντίθετα, έκλαιγα! Έτσι για να της το ανταποδώσω…
Μια που μας άφησε ο πελαργός, στάθηκε η μαμά στο πόδι του, αλλά νομίζω πως η στάση αυτή την κούραζε λιγάκι κι έτσι με τον καιρό ανηφορίζαμε παρέα κατά το βιβλικό εκείνο πύργο που έπαιρνε τους ανθρώπους και τους σήκωνε. Γι’ αυτό είπα να βάλω κι εγώ λίγο το χεράκι μου να βοηθήσω την κατάσταση.
…Όταν λοιπόν έσκασε κορφούλα το πρώτο μου δοντάκι, έστειψα το μυαλό μου για να παραβγώ μ’ εκείνο το άτιμο κουτάλι που με το καμαρωτό παράστημα του λόρδου μπαινόβγαινε στο στόμα μου όποτε ήθελε, επέμενε και πλάγιαζε όπου κι αν έστριβα… Κι έπιασα την παλιά δοκιμασμένη συνταγή! Πώς τα κατάφερνε το σουρωτήρι και δεν κρατούσε τίποτα στην κούρμπα του; Ήταν απλό! Γλιστρούσαν όλα από τις τρύπες του. Και μήπως μου έλειπε εμένα η τρύπα; Απ’ όπου μπαίνανε θα βγαίνανε τα τρυφερά ζαρζαβατικά κι αν τύχαινε, ας παίρνανε και τη μαμά τα σκάγια!
…Ύστερα ήταν η γιαγιά που πήρε την απόφαση να μη λουστούμε αυτά που κοροϊδεύουμε και να μη γίνει το παιδί ένα γαϊδούρι. Μ’ έπιασε σύγκρυο και κόμπιασε ο ιδρώτας, γιατί άλλη η ουρά του γαϊδάρου κι άλλος ο πισινούλης μου. Κι όσο για τα λουσίματα, εμένα πάντα μόνο δάκρυα μου φέρνανε…
Αυθεντικό και ακατέργαστο το μικρό λεχουδάκι θα διηγηθεί την ιστορία του από τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. Θα ‘χουν οι σκανταλιές του γεύση από κουφέτο κι η δροσερή ανεμελιά του θα πει απλές αλήθειες που όλοι αναγνωρίζουμε.

Eικονογράφηση: Δημοσθένης Οικονομίδης

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003, 161 σελ.