Σπούδασε στο Τµήµα Φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήµιου Θεσσαλονίκης. Απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Πυρηνική Φυσική από το Πολυτεχνείο του Ντάρµσταντ στη Γερµανία και συνέχισε µε µεταδιδακτορικά σε Χαϊδελβέργη και Παρίσι, όπου σήµερα ζει και εργάζεται ως ερευνητής. Έχει εκπληρώσει το στρατιωτικό του καθήκον ως Εύζωνας στην Προεδρική Φρουρά. Η ποιητική του συλλογή «Όρνια-Λάµιες» ζωγραφίζει τραγικά και µε µελανά χρώµατα την αδυναµία ενός προδοµένου από Εφιάλτες αξιοπρεπή ανθρώπου να υπερβεί µόνος του τα σηµερινά υπαρξιακά αδιέξοδα, όντας θύµα ενός αναπόφευκτου πεπρωµένου.
Όρνια-Λάµιες (2014), Εκδόσεις CompuMedia
Όρνια-Λάµιες – Γεώργιος-Κάρολος Μ. Τσιλεδάκης
Η ποιητική του συλλογή «Όρνια-Λάµιες» ζωγραφίζει τραγικά και µε µελανά χρώµατα την αδυναµία ενός προδοµένου από Εφιάλτες αξιοπρεπή ανθρώπου να υπερβεί µόνος του τα σηµερινά υπαρξιακά αδιέξοδα, όντας θύµα ενός αναπόφευκτου πεπρωµένου.
ΠΡΟΤΟΜΗ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ
Εις ανάμνησιν της Marie, της συντρόφου…
Απ’ το χώμα ξεριζώθηκε
για μακρινό ταξίδι
μια προτομή από χαρτί
στην ωρυγή του ανέμου
Από της πόρτας την σχισμή
στην κάμαρα μου μπαίνει
πνοή αγέρα σύμμαχου
την φέρνει έμπροσθεν μου
Βλέφαρα θρηνητικές
στα μάτια μου ασπίδες
στα όνειρα είστε τρωτά
με θύμισες σας μεθάει
Μα σαν ανοίξετε δειλά
θα έχει μαρμαρώσει
οι χωματένιες ρίζες της
την έχουν φυλακίσει
Ώσπου το βράδυ ο άνεμος
να σπάσει τα δεσμά της
κι η πέτρα που ‘γινε χαρτί
μαζί μου ξανασμίξει
ΜΕΛΑΝΙ ΑΠΟ ΠΟΡΦΥΡΑ
Κάνε τον καγχασμό σου μια ωδή
Θρηνητικό εμβατήριο
τ’ αυτιά σου να χαϊδέψει
Και σε μελάνι πορφυρό
βούτα το πινέλο
Χρωμάτισε την θλίψη σου
το γκρίζο βάφοντας το
Κι αν η μαυροντυμένη μοίρα σου
καλέσει καταιγίδα
Με δάκρυα να σ’ εξαγνίσει
σκουπίζοντας τους ρύπους
Το χρώμα το νωπό
να που ξεθωριάζει
Και πάλι γκρίζο γίνεται
μα μην το ξαναβάψεις
Μελάνι ήταν το αίμα σου
Σιγά-σιγά τελειώνει
ΠΛΑΣΤΟΣ ΤΙΤΑΝΑΣ
«Γιαλιά φορούσα για καιρό
με τους φακούς αγκίστρια
τα μάτια μου ορθάνοιχτα
στην όψη σου στραμμένα
Με ομορφιά ημίθεου
παράστημα τιτάνα
με πανοπλία χρυσαφιά
σμαράγδια στην ασπίδα
Κι όταν μια μύγα πέταξε
και έφτυσε μια πέτρα
χολής πικρής το έκτρωμα
μου ράγισε τις κόγχες
Τα χέρια σήκωσα ψηλά
πέταξα τα γυαλιά μου
μαγεία ήταν κι έφυγε
τα πάντα καθαρίσαν
Ας είναι η μύγα αυτή καλά
που μ’ άνοιξε τα μάτια
κι ο θαυμασμός μου έδωσε
την θέση του στον οίκτο
Νάνος ήσουν πάντοτε
που σέρνονταν σαν φίδι
σκιάχτρο γεμάτο με σπυριά
ανθρώπινο σκουπίδι».
Ποίηση, Εκδόσεις CompuMedia, 2014, 40 σελ.
Πηγές: Γεώργιος Τσιλεδάκης, , Εκδόσεις CompuMedia, homouniversalisgr.blogspot.com
