Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1955. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Διατηρεί στην Αθήνα Γραφείο Μελετών ειδικών τεχνικών έργων και είναι μέλος επιστημονικών επιτροπών του ΤΕΕ και του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς και συγγραφέας των βιβλίων “ΣύνΕργον” με αντικείμενο τεχνολογικά και οικονομικά ζητήματα των κατασκευών. Στον κόσμο των ιδεών έχει εμφανιστεί με μια σειρά δοκιμίων στο ‘Βήμα της Κυριακής’ και στα ‘Ενθέματα’ της ‘Κυριακάτικης Αυγής’, όπου με όχημα τις κατασκευές και τα τεχνικά έργα επιχειρείται η διερεύνηση γενικότερων κοινωνικών εξελίξεων.
Έργα του είναι (στο πεδίο της λογοτεχνίας): “Μικρή πόλη, μεγάλα μυστικά” (2000), “Σου έχει μείνει καθόλου περιουσία;” (2008), “Έξοδος” (2011), “Χορός μεταμφιεσμένων” (2016), “Αποτύπωμα γυναίκας” (2018) και (στο πεδίο των ιδεών): “Η γη τρέμει. Άνθρωποι και κατασκευές σε έναν κόσμο που αλλάζει” (2009) και “Ο πολιτισμός των φαντασμάτων” (2020), όλα από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Σε αγγλική μετάφραση κυκλοφορεί το “Έξοδος” (με τίτλο “Naes Anaes”) και το “Χορός μεταμφιεσμένων” (με τίτλο “Masquerade Ball”).
Το site του συγγραφέα είναι το Γιώργος Μ. Χατζηστεργίου – Έργον.
Σου έχει μείνει καθόλου περιουσία; (2008), Αλεξάνδρεια
Έξοδος (2011), Αλεξάνδρεια
Χορός μεταμφιεσμένων (2016), Αλεξάνδρεια
Πεζογραφία
Αποτύπωμα γυναίκας (2018), Αλεξάνδρεια
Αφηγήσεις
Μικρή Πόλη, μεγάλα μυστικά (2000), Αλεξάνδρεια
Δοκίμια-Μελέτες-Αρχιτεκτονική
Η γη τρέμει! (2009), Αλεξάνδρεια
Ο πολιτισμός των φαντασμάτων (2020), Αλεξάνδρεια
Ηδονική γεωγραφία (2022), Αλεξάνδρεια
Συλλογικά έργα
Αθηναϊκές κατοικίες του μοντέρνου κινήματος (2013), Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ηδονική γεωγραφία – Γιώργος Χατζηστεργίου
Ζωή και θάνατος δεν είναι αξεχώριστα. Ακόμα και στο θάνατο εμφιλοχωρεί η ζωή (τι άλλο είναι ο «πολιτισμός των φαντασμάτων», από τα ερείπια κατασκευών περασμένων εποχών μέχρι τα μπαούλα αναμνήσεων, όπου τα αποτυπώματα του παρελθόντος επηρεάζουν το παρόν;) και το αντίστροφο (τι είναι η στεγνή επιβίωση, δηλαδή μια ύπαρξη χωρίς νόημα και ευαισθησία, παρά μια έρπουσα αίσθηση θανάτου;) Ακόμα και στη διάρκεια του φωτεινού διαλείμματος, που είναι η ζωή μας, το εκκρεμές πάλλεται μεταξύ της κίνησης και της ακινησίας, μεταξύ της εξέλιξης και της αποτελμάτωσης ή της κατάψυξης. Μεταξύ της ζωής και του θανάτου.
Το βιβλίο Ηδονική γεωγραφία αφορά την κίνηση του εκκρεμούς (μεταξύ αυτού που δοξάζει τη ζωή κι εκείνου που την εμποδίζει) και το πεδίο αντιπαράθεσης των δυνάμεων που το κινούν, δηλαδή των δυνάμεων καταστροφής και των ροπών αντίστασης και δημιουργίας.
Η αναφορά της «ηδονής» στον τίτλο, έχει σχέση βεβαίως με τη χαρά, την απόλαυση, την ευφορία, τη ροπή που κινητοποιεί υπέρ της αναδημιουργίας, μα στο βιβλίο έχει σχέση κυρίως με τη δίψα, τον έρωτα της αναζήτησης κατά την περιήγηση αυτού του πεδίου και ταυτόχρονα αναφέρεται στη βαθιά αίσθηση ευρυχωρίας που προκύπτει από την ανάδειξή του. Η ευρυχωρία δεν αναιρεί ούτε ακυρώνει τον πόλεμο των αντιθέτων, μα μεγαλώνει το ζωτικό χώρο των ελιγμών μας.
Δοκίμιο, Κοινωνικές επιστήμες, Αλεξάνδρεια, 2022, 328 σελ.
Ο πολιτισμός των φαντασμάτων – Γιώργος Χατζηστεργίου
Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολιτικό-φιλοσοφικό δοκίμιο που διερευνά τη διάσταση της “μετά θάνατον ζωής” από την πλευρά της ζωής: πώς δηλαδή το παρελθόν εμπλέκεται στη ζωή, τη νοηματοδοτεί και την ενδυναμώνει. Βασικό όχημα αυτής της διερεύνησης αποτελούν τα κτίρια, τα ερείπια, αυτά τα φωτεινά φαντάσματα άλλων εποχών. Tο κοίτασμα της συναναστροφής με τον κόσμο των ερειπίων είναι πολυδιάστατο και ανεξάντλητο και δίνει μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Κυρίως αποδεικνύει ότι ο κόσμος είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο από την όποια καθημερινότητα της ύπαρξής μας.
Υπάρχει η ζωή. Υπάρχει και ο θάνατος. Κι ανάμεσά τους υπάρχει η φθορά. Για τους ανθρώπους, τα ζώα, τα δένδρα, τα φυτά, αλλά και για τα ανθρώπινα δημιουργήματα: τα υφάσματα, τα έπιπλα, τα αυτοκίνητα, τα κτίρια. Η αλήθεια είναι πως στη μακρά ανθρώπινη περιπέτεια ο θάνατος δεν είναι ακριβώς τελεσίδικος, με την έννοια ότι το παρελθόν εξακολουθεί να υπάρχει με τον τρόπο του, να ανακατεύεται με τους ζωντανούς και να τους επηρεάζει.
Ο πολιτισμός των φαντασμάτων αναπτύσσεται με την ώσμωση των επιμέρους επιστημονικών ειδικοτήτων όπως η ιστορία, η κοινωνιολογία, η αρχαιολογία, η αρχιτεκτονική, η μηχανική και άλλες, σε συνδυασμό με πεδία όπως η ποίηση και η λογοτεχνία, ώστε ενδυναμωμένες οι δημιουργικές επιρροές του παρελθόντος να μπορέσουν να εμφανιστούν στο “μεταξύ”, στο κενό που επιφέρει η καταστροφή – κάτι σαν τα λουλούδια που ανθίζουν στις ρηγματώσεις των ερειπίων.
Δοκίμιο, Αλεξάνδρεια, 2020, 304 σελ.
Αποτύπωμα γυναίκας – Γιώργος Χατζηστεργίου
Ο κινητήρας, ο άξονας, ο λόγος ύπαρξης αυτού του βιβλίου είναι η γυναίκα. Η γυναίκα ως “κλειδί του παραδείσου”. Ή μήπως της “κόλασης”, όπως θα αντιτείνουν κάποιοι; Ας πούμε καλύτερα ως “το άλλο μισό του ουρανού”, για να συνεννοηθούμε. Η γυναίκα ως σύντροφος ζωής, ως μάνα, ως κόρη, ως ερωμένη… Ως όνειρο, ως εφιάλτης, ως σύμβολο, ως παρακίνηση, ως απογοήτευση, ως πόθος, ως έλλειψη, ως πίστη, ως αφοσίωση, ως απαντοχή.
Πεζογραφία, Αλεξάνδρεια, 2018, 156 σελ.
Χορός μεταμφιεσμένων – Γιώργος Χατζηστεργίου
Τι θα συμβεί λοιπόν όταν έρθει η ώρα να βγουν οι μάσκες; Αν τα πρόσωπα που θα φανερωθούν είναι άλλα από αυτά που κρύφτηκαν μέσα στη ζάλη του χορού; Και τι μπορεί αυτό να σημαίνει; Τι γίνεται σ’ ένα λούνα παρκ με ξύλινα ζωάκια και μαγνητοφωνημένες φωνές όταν κελαηδήσει ένα αληθινό πουλί;
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2016, 136 σελ.
Έξοδος – Γιώργος Χατζηστεργίου
Ενώ η Ευρώπη αποσαθρώνεται οικονομικά και κοινωνικά με ταχύτητα χιονοστιβάδας, ο Α., σαραντάρης Έλληνας του Λονδίνου βιώνει συγκλονισμένος τις επιπτώσεις που έχει το τέλος εποχής στην προσωπική του ζωή. Απολυμένος από την εταιρεία συμβούλων όπου δούλευε με σπουδαίες προοπτικές καριέρας μέχρι χθες και περιφρονημένος από τη γυναίκα που του παίρνει τα παιδιά τους και γυρίζει στην Ελλάδα, δεν έχει πού να στηριχθεί. Ανεξήγητες αυτοκτονίες, παλιοί φίλοι που η μοναδική τους έγνοια είναι να κρύψουν από τους άλλους τη δική τους καταστροφή, περιβάλλοντα πίσω στην Αθήνα που λειτουργούν σαν να είναι παγωμένα στον χώρο και στο χρόνο… Πασχίζοντας απεγνωσμένα να κρατήσει το κεφάλι του έξω από το νερό, ανακαλύπτει σταδιακά ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο προσωπικό. Είναι αναγκαίο να συμμαχήσει με τα πιο απίθανα, για τις μέχρι τώρα συνήθειές του, πρόσωπα: μια μυστηριώδη, δυναμική Ασιάτισσα που δουλεύει στο Λονδίνο, μια αισθησιακή Αιθιοπέζα στα όρια της πορνείας στην Αθήνα, τον κουνιάδο του που έχει περάσει τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής του κλειδωμένος στο σπίτι των γονιών του. Ο καθένας τους με διαφορετικά κίνητρα, αλλά όλοι ενωμένοι στον ίδιο σκοπό: να σταματήσουν την τεράστια μηχανή που απειλεί να καταστρέψει τον κόσμο όπως τον γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και μαζί μ’ αυτόν τις δικές του προοπτικές για μια καλύτερη ζωή.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2011, 342 σελ.
Η γη τρέμει! – Γιώργος Χατζηστεργίου
Άνθρωποι και κατασκευές σε έναν κόσμο που αλλάζει
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα κι ακόμα μεγαλύτερη ένταση, με ριζικές ασυνέχειες και με πολλές απροσδόκητες ανατροπές. Η σύγχυση αναφορικά με τις επιπτώσεις αυτών των μεταβολών στις ζωές μας, περισσεύει. Όταν φθάσει στο σπίτι η Κοκκινοσκουφίτσα θα βρει την καλή γιαγιά νατην περιμένει ή τον κακό λύκο που θέλει να τη φάει; Τελικά, ποιες από αυτέςτις μεταβολές συνιστούν απειλές, και ποιες ευκαιρίες;
Επιχειρώντας την εμβάθυνση και τη βελτίωση της αντίληψής μας για τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα, το βιβλίο κάνει μία συναρπαστική περιδιάβαση του κόσμου, του χτεσινού, του σημερινού και αυτού που έρχεται, με όχημα τις κατασκευές.
Στον σύγχρονο θαυμαστό κόσμο της εικονικής πραγματικότητας, η χειροπιαστή υλικότητα των κτιρίων συνιστά ένα πολύ ιδιαίτερο και θετικό, σχεδόν εναλλακτικό χαρακτηριστικό, στην επιχειρούμενη προσπάθεια κατανόησης της πραγματικότητας. “Οι πέτρες έχουν φωνή και μιλάνε!” έγραφε ο Διονύσιος Σολωμός και φρόντιζε να μας υπενθυμίζει ο Άρης Κωνσταντινίδης.
Αρχιτεκτονική, Αλεξάνδρεια, 2009, 264 σελ.
Σου έχει μείνει καθόλου περιουσία; – Γιώργος Χατζηστεργίου
Ενώ η Ελλάδα μαστίζεται από μία πρωτοφανή κρίση και οι άνθρωποι αρχίζουν να φοβούνται στ’ αλήθεια μήπως κατρακυλήσουν από τον παράδεισο της μικρομεσαίας ευημερίας στην κόλαση της φτώχειας, μια Νέα Μεγάλη Ιδέα σκάει ξαφνικά και διαδίδεται σαν τη σπίθα που βάζει φωτιά στον ξερό κάμπο: για να ξανάρθουν τα λεφτά, οι Έλληνες θα γκρεμίσουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, τις εκκλησίες και τα γήπεδα, πρώτα στην Αθήνα κι έπειτα σε ολόκληρη τη χώρα, για να τα ξαναχτίσουν από την αρχή – όπως έγινε μετά τον Πόλεμο!
Η Νέα Μεγάλη Ιδέα γίνεται προεκλογικό σύνθημα, εμπλέκεται σε ενδοκυβερνητικές ραδιουργίες, φτιάχνει και χαλάει καριέρες, ανοίγει και κλείνει πόρτες σε ξένους επιχειρηματικούς ομίλους. Στη δίνη της στροβιλίζονται πολλές μικρότερες ιδέες, όνειρα και επιδιώξεις: ο πρωθυπουργός θέλει να μείνει στην Ιστορία, η Υπουργός Καθαριότητας να γίνει πάμπλουτη, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος να δοξαστεί – ενώ η κοπέλα του πολύ θα ήθελε να γνωρίσει έναν άλλον, έναν πραγματικό άντρα…
Στην κορύφωση των εξελίξεων, ο πρωθυπουργός απευθύνεται σε μια λαοθάλασσα στην Πλατεία Συντάγματος και αναγγέλλει το βομβαρδισμό της Αθήνας από την Πολεμική Αεροπορία ενόψει της Νέας Ανοικοδόμησης. Έτσι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος προς ένα μέλλον όπου η πραγματικότητα μπλέκει επικίνδυνα με τη φαντασία και απ’ όπου θα προκύψει μια Ελλάδα τόσο καινούρια, που μόνο τα σύνορα θα θυμίζουν την παλιά.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2008, 334 σελ.
Μικρή Πόλη, μεγάλα μυστικά – Γιώργος Χατζηστεργίου
Μετέωρο ανάμεσα στη μικροαστική φρίκη και τη γλυκόπικρη νοσταλγία, αποτίει φόρο τιμής σε όλες τις φυλές του παραλόγου: νεόπλουτοι και πεθερές, νύφες με προίκα ή χωρίς προίκα, άσπονδα σόγια, γαμπροί με πτυχίο, ομοφυλόφιλοι οικογενειάρχες και υπάλληλοι με ανεξιχνίαστους χαρτοφύλακες παρουσιάζονται με οξυδέρκεια αλλά χωρίς μίσος. Τι κάνουν λοιπόν αυτές οι ιστορίες; Μας γυρίζουν πίσω στον γραφικό μικρόκοσμο της επαρχιακής ζωής; Η μήπως αφήνουν να φανεί, χάρη σε μια υπόγεια ειρωνεία, οτι η μικρή μας πόλη δεν είναι πια αυτό που ήταν;
Αφήγημα, Αλεξάνδρεια, 2000, 156 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
