Γιώργος Δομιανός

Τρυφερούλης νεκροτόμος – Γιώργος Δομιανός

Μικρή σπουδή στις μικρές αποστάσεις


«ο πυγμάχος θέλει να χαϊδέψει
μα δεν υπάρχει κανείς να του βγάλει τα γάντια»

Ο τρυφερούλης νεκροτόμος δεν έβγαλε Ιατρική, μα έχει αποστηθίσει σώμα. Δεν αγάπησε άλλωστε ποτέ το διάβασμα. Πάντοτε χάιδευε παρά διάβαζε. Έτσι, έμαθε να λέει την αφή, όπως λένε άλλοι τον καφέ και τα χαρτιά.

Ούτε τους αστερισμούς μελετά ο τρυφερούλης νεκροτόμος, μα όποτε σχολάει από τα μπαρ που ξενυχτάν οι πικραμένες καρδιές, σηκώνει μ` αγωνία το βλέμμα του αναζητώντας το άστρο που καταργεί το εγώ και ρηματοποιεί το μαζί. Και το ακολουθεί, μάγος μαζί και μαγεμένος.

Ο τρυφερούλης νεκροτόμος τιμά τη μνήμη του έρωτα όχι τη μέρα του αγίου βαλεντίνου μα τη νύχτα του αγίου βαρθολομαίου, γιατί ξέρει τον έρωτα, ξέρει και το θάνατό του. (Άραγε γι` αυτό επιμένει να γράφει το κρεββάτι με δύο βήτα; Ένα του βαλεντίνου κι ένα του βαρθολομαίου;).

Επανέκδοση: “Υποκείμενο”, 2019

Ποίηση, Κάπα Εκδοτική, 2022, 112 σελ.

Τρυφερούλης νεκροτόμος – Γιώργος Δομιανός

Μικρή σπουδή στις μικρές αποστάσεις


“τις Κυριακές
τα μεσημέρια
τα ραδιόφωνα
όλου του κόσμου
τα ελέγχει
ο πιο στεναχωρημένος βοηθός
του διαβόλου”

ο χρόνος μετράει από τον ένα κρόταφο στον άλλο, ο έρωτας πλαγιοκοπεί σ’ ένα πέλαγος από θραύσματα μνήμης.
Tο τρίτο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Δομιανού ήρθε για να επιβεβαιώσει πως η ποίηση αν έχει ψυχή μπορεί να γεννηθεί ακόμη και σε ένα νεκροθάλαμο.

Ποίηση, Υποκείμενο, 2019, 68 σελ.

Πάσα ανάσα – Γιώργος Δομιανός

“Δώσε μου ένα κοχύλι
να το βάλω στο αυτί
να μιλήσω δίχως χείλη
να χαρούνε οι νεκροί”

Ποίηση, Υποκείμενο, 2016, 48 σελ.

Δεν είναι η εποχή των κερασιών – Γιώργος Δομιανός

ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ
Όταν περνάω από ανολοκλήρωτες οικοδομές
και ακούω θορύβους
βάζω στοίχημα
ότι είναι η οικοδομή
που με παρακαλάει
να την θανατώσω

Ποίηση, Χαραμάδα, 2015, 56 σελ.