Γιώργος Γωνιανάκης

Κάλεσμα – Γιώργος Γωνιανάκης

Κόντρα στο πνεύμα της ωφέλειας οι καπνιστές φουμάρουν·
από έρωτα κι απόγνωση τσιγάρα αναμμένα.
Βάζοντας στο ίδιο ζύγι το ψωμί με το τσιγάρο,
Φυσούν καπνό εριστικά στα μούτρα της μιζέριας.

Μπρος στην ακρίβεια της ζωής, η ακριβή ζωή·
κι η εξαθλίωση κι η μοναξιά καρκίνος είναι.

Ντουμάνι.
Ντουμάνι πιάσαν οι καιροί απ’ του ντουνιά την καύτρα

«Ἡ πόρτα τῶν ὀνείρων μου»
Μνήμη Μιχάλη Βασιλάκη
Ἡ πόρτα τῶν ὀνείρων μου εἶναι ἀνοικτὴ γιὰ σένα,
να ‘ρθεῖς νὰ ξαναζήσουμε ὅλα τὰ περασμένα.
Στοὺς δρόμους τῶν ὀνείρων μου ὅποτε θὲς περπάτα,
νὰ σεργιανίσομε μαζὶ σὲ μαγεμένη στράτα.
Στ’ ἅρματα τῶν ὀνείρων μου, τ’ ἀνέμου καβαλάρης,
ὅλο τὸν κόσμο θὰ γυρνᾶς, ἔλα, κι ἐμὲ νὰ πάρεις.
Στὰ κάστρα τῶν ὀνείρων μου μάχη θέλω νὰ δώσεις,
ὅλου τοῦ κόσμου τὸ κακὸ γιὰ πάντα νὰ σκοτώσεις.
Ὁ κόσμος τῶν ὀνείρων μου μὲ τὸ δικό σου μοιάζει,
ἀγάπη καὶ καλὴ καρδιὰ ἐμᾶς ἐξουσιάζει.
Ἡ μπάντα τῶν ὀνείρων μου θά ‘χει δικούς σου ἤχους,
ἐσὺ θὰ παίζεις μουσικὴ κι ἐγὼ θὰ γράφω στίχους.
Στὸ γλέντι τῶν ὀνείρων σου θὰ κάνομε βεγγέρα,
παλιὸ κρασὶ θὰ πίνομε μέχρι νὰ βγεῖ ἡ μέρα.
Καὶ σὰν ξυπνήσω, φίλε μου, ἐσὺ δὲ θά ‘σαι γύρω –
ὤ, πόσο γρήγορα περνᾶ ὁ χρόνος τῶν ὀνείρω.
Μὰ αὐτὸ ποὺ θέλησα νὰ πῶ, πιστεύω πὼς τὸ εἶπα:
τὴν πόρτα τῶν ὀνείρων μου ὅποτε θέλεις χτύπα.
Eπιμέλεια σειράς: Κώστας Ριτσώνης

Ποίηση, Ποιήματα των Φίλων, 2013, 43 σελ.

Τι είπε το ποτάμι – Γιώργος Γωνιανάκης

Αν και είμαι ξεκάθαρος μπερδεύω συνέχεια
την ποίηση με την πραγματικότητα.
Ευλογημένη σύγχυση κι ωφέλιμη αφέλεια.
Δεν κάνω πλάκα· σοβαρά μιλάω.
Όταν βιώνεις τα ποιήματα
οι στίχοι ανασαίνουν.

«Ἀποκάρπωση»
Στὸ σπίτι γύριζα κι ἀνέβαινα πρὸς Στρέφη.
Καὶ ἦταν σὰν νά ‘κοβα κρυφοὺς καρπούς·
γευόμουν τὸ ἀπόγευμα καὶ ἔπινα τ’ ἀγέρι
καὶ ἡ λιακάδα εἶχε μαλακώσει τ’ ἀνηφόρι.
Τί μέρα ὄμορφη κι ἀνάλαφρο τὸ φῶς της!
Σὲ λίγο —σκέφτηκα— θὰ νύχτωνε
τὰ μαγαζιὰ θὰ μάζευαν ὡραῖο κόσμο.
Μιὰ στάση, μιὰ στιγμὴ καὶ θὰ μὲ βρεῖ τὸ βράδυ
ἁπλὸ καὶ πλούσιο μὲ τὴ σοδειὰ τοῦ ἥλιου.

Ποίηση, Στιγμή, 2018, 48 σελ.