Γιώργος Κοζίας

Ζωολογικός κήπος – Γιώργος Κοζίας

ΨΙΘΥΡΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΡΣΗ
Βιολέτες πνίγονται στη στάχτη.
Τεράστιοι καπνοί από σονέτα και πρελούδια
κόβουν τον πάγο σαν διαμάντια.
Μαύρα κερκέλια έρχονται και φεύγουν.
Σαν τραπουλόχαρτα σε χέρια λεπρού.

ΤΟ ΚΙΒΟΥΡΙ
Πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι. Ήπια ένα ζεστό. Κοίταξα το
ρολόι. Άρπαξα το παλτό. Έβαλα το καπέλο μου. Βγήκα
έξω. Πρόλαβα το κιβούρι. Ανέβηκα πάνω. Έκανα τσιγάρο.
Κάποιος έσκουξε. Χάθηκε το φεγγάρι. Τότε πρόσεξα το
κιβούρι ν’ αλλάζει μέσα στον ζωολογικό κήπο.

Ποίηση, Στιγμή, 1989, 35 σελ.

Ο μάρτυρας που δεν υπήρξε – Γιώργος Κοζίας

ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ
Άγγελοι δίχως χέρια
χαρτοπαίζουν

βαλές κουρέλι
ντάμα φλόγα
ρήγας φεγγαράκι

κρύα νύχτα

και το χρυσάφι
κάρβουνο

ποντάρει στον χαμένο.

Ποίηση, Στιγμή, 1995, 46 σελ.

Πεδίον ρίψεων – Γιώργος Κοζίας

Η συλλογή αποτελείται από 36 σύντομα ποιήματα, στα οποία θίγονται κοσμογονικά προβλήματα, τέτοια που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος που βαδίζει στη ζωή υποχρεωμένος να φοράει προσωπείο ή «ζητιανεύοντας παραμύθια σε ένα έρημο περιβόλι». – kathimerini.gr

Eικονογράφηση: Εύη Τσακνιά

Ποίηση, Στιγμή, 2001, 46 σελ.

Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες – Γιώργος Κοζίας

ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ ΡΑΧΜΑΝΙΝΩΦ
– Περιμένετε καιρό;
– Χρόνια!
– Βάζω στοίχημα ότι σας λένε Ζωή.
– Χάσατε. Το όνομά μου είναι Φυλακή.
– Και τι σπουδάζετε;
– Συγχώρεση!
Μουσική και μουσικός αγκαλιάζονται.
Της ζητάει να τον σπλαχνιστεί.

ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
Πήρα το ψαλίδι. Έκοψα τον λαιμό του πουλιού.
Άνοιξε το ράμφος. Προσπαθεί να ξεφύγει.
Το κρατώ σφιχτά. Εξέπνευσε.

Σκουπίζω το ψαλίδι. Πλένω τα χέρια.
Μετέφερα την καρδερίνα στον κήπο.
Την παραχώνω κάτω απ’ τη μηλιά.
Δεν θα τη βρουν ποτέ!

Κάθε μέρα τρώω από το δέντρο
καρπό τρυφερό απαγορευμένο.
Eικονογράφηση: Εύη Τσακνιά

Ποίηση, Στιγμή, 2007, 45 σελ.

41ος παράλληλος – Γιώργος Κοζίας

Σαράντα μία συν μία ποιητικές αφηγήσεις χαρτογραφούν τον έρωτα, την μοναξιά, την αναζήτηση της ευτυχίας, την απόλαυση για τη Δεύτερη Ζωή ή τη χαρά για την Πέμπτη Διάσταση.

Εικόνες-ποιήματα, μουσικές-ποιήματα καταθέτουν ιστορίες για αθώους, ταπεινούς, δειλούς, ενόχους που αγαπιούνται, λατρεύονται, προδίδονται και προδίδουν ανάμεσα από χίμαιρες και ευκαιρίες, από ήττες και λιτανείες:

Στον 41ο Παράλληλο γίνεται λιτανεία
με τα κεριά όλων των προδομένων.

41+1 διηγήσεις, πεζές και ποιητικές, καταγράφουν το ταξίδι της ζωής από τον “Έρημο κήπο” του Κάσπαρ Χάουζερ και το “Θηριοτροφείο των παιδιών” του Ρεμπώ μέχρι τον “΄Άνθρωπο του πλήθους”, ανάμεσα στον καιρό του σπείρειν και στον καιρό του θερίζειν όπου οι δίκαιοι απουσιάζουν ή σιωπούν υποταγμένοι ενώ οι Νέοι εμπρηστές τραγουδούν:

Φέρτε τον Σύντριβα, τον Άσβεστο, τον Κεραυνό,
τον Προμηθέα Άγρυπνο, τον Χαλαστή
να σπάσουν, να τσακίσουν, ν’ αφανίσουν.

41+1 γενναία ποιήματα γελούν άγρια και αναπνέουν κόκκινα ουρλιάζοντας:

τα εκδικητικά, τα τρομερά
πληγωμένα αισθήματα των Μυρίων:

… ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙΣ!

Σαράντα μία συν μία παρτιτούρες στο Cabaret “Μις Υφήλιος” ορίζουν στην απέραντη γεωγραφία της ποίησης την καταραμένη εποχή:

“Ελπίζετε οι δυστυχείς – Προσεύχεσθε οι ευτυχείς!”

Σαράντα μία και μία ιστορίες για την σιδερένια αναγκαιότητα που ψιθυρίζει:
“Άνθρωπε κάνε την τελευταία σου προσπάθεια!”
Eικονογράφηση: Εύη Τσακνιά

Ποίηση, Στιγμή, 2012, 61 σελ.

Πολεμώντας υπό σκιάν… – Γιώργος Κοζίας

Ελεγεία και σάτιρες


Έλα να δεις μάτια,
βλέφαρα, χείλια, κομμάτια αγάπης.
Έλα να δεις το ωμό,
το βίαιο, το αβυσσαλέο να οργιάζει.
Έλα να δεις το αίμα να βελάζει.
Έλα να δεις τον εξτρεμιστή ήλιο
τους αιώνεςνα ανατινάζει.
Έλα να δεις τις μακρινές μοναξιές,
τους ξεχασμένους ήρωες, τις φοβερές σημαίες.

Ποίηση, Περισπωμένη, 2017, 72 σελ.