Γιώργος Πρασσάς

Ερωτική Άλγεβρα – Γιώργος Πρασσάς

“…Κάθισα να σας γράψω για τον Παύλο, όχι από κακία, ούτε βέβαια για καμιά υστεροφημία, αφού μέχρι και για προβοκάτορα βρέθηκαν, κάποτε, να τον κατηγορήσουν. Αλλά, όπως μου συμβαίνει τις χειμωνιάτικες νύχτες, κάθε φορά γύρω στις δέκα, όταν κλείνω πια τη θέρμανση στο σπίτι, ύστερα το μετανιώνω, με πιάνουν αϋπνίες και με ζώνουν οι αναμνήσεις, σας εμφανίζομαι μεγαλόψυχος σ’ ό, τι συνέβη, σ’ όσα αυτός προκάλεσε, ακόμα και στο ντροπιαστικό, για μένα, γεγονός, ότι μου πήρε τη μοναδική γυναίκα την οποία πραγματικά αγάπησα. Και νομίζω πως, τα υπόλοιπα, αυτά που θα σας διηγηθώ, είναι απλά ιστορίες, αποσπασματικές αλήθειες, περιχυμένες με κάμποσα συναισθήματα…”

Μυθιστόρημα, Εντύποις, 2021, 206 σελ.

Πλατεία Κρήτης – Γιώργος Πρασσάς

Αποτραβήχτηκε από τον πολιτισμό των ανθρώπων για να μην πληγώνεται άλλο. Εκεί, σε κάποιο ερημονήσι, έχει το χρόνο ν’ αναμετρηθεί με το παρελθόν που πια δεν τον τρομάζει. Η τύχη τού φέρεται καλά, έτσι αποκτά οικογένεια, ένα χαμηλόβαθμο αξίωμα κι έναν εξωτικό παπαγάλο, ο οποίος μιμείται κάθε λάθος του και υπεροψία. Αν το τίμημα της ελευθερίας είναι μια μορφή αυτοεξορίας, εκείνος υιοθετεί μια στάση κριτικής, την οποία χρόνια πειραματιζόταν. Διαπιστώνει ότι τίποτα δεν είναι οριστικό, ούτε μοιραίο.

Μυθιστόρημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2016, 198 σελ.

Forever Young – Γιώργος Πρασσάς

Από τη μια μεριά οι πολιτογραφημένοι Έλληνες, οι οποίοι αρνούνται να χάσουν το κέφι τους για την πολιτική, διαδηλώνουν, συναθροίζονται σε κόμματα και επιχειρηματολογούνε. Από την άλλη όψη ένας άλλος κόσμος πηγμένος στην αγωνία των μεταναστών για επιβίωση. Τα φτηνά γαλακτοπωλεία, όπου περιστασιακά ερωτεύονται, τα κοινόβιά τους, χώροι όπου στοιβάζονται, έτοιμοι να ονειρευτούν ή να δεχτούν τη βία.

Μυθιστόρημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2015, 173 σελ.

Καλαμαριά – Γιώργος Πρασσάς

Προπολεμικά, τρεις άνθρωποι βρίσκονται βυθισμένοι στη λασπουριά του προσφυγικού συνοικισμού της Καλαμαριάς. Εκεί ζούνε τις χαρές και τις απογοητεύσεις τους, απ’ εκεί ελπίζουν και μια μέρα να δραπετεύσουν. Δυο παλικάρια και μια κοπέλα, όλα λαϊκής καταγωγής, πρώην ή εν δυνάμει αγωνιστές, επιρρεπείς στα νεανικά όνειρα για μια “καλύτερη ζωή”. Στο σήμερα, οι απόγονοί τους παλινδρομούν σε έρωτες και περιστασιακές εργασίες, ψάχνοντας τη δική τους αλήθεια.

Μυθιστόρημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2015, 372 σελ.

Εφτά με εφτά και τέταρτο – Γιώργος Πρασσάς

Την ώρα που η ηγετική μορφή της κυρίας Μαυροπούλου, πεισματικά και μετά θάνατον, σκιάζει τα πάντα, μια διαζευγμένη μάνα, η κόρη της Σταρούλα, αγωνιά για το μέλλον του άρρωστου γιου της. Η ζωή της, μοιραία, καταλήγει στο ψάξιμο. Αναζητώντας καινούρια θεραπευτικά φάρμακα, πρωτοποριακά σαμπουάν, την αλήθεια πίσω από τη φιλία, ανακαλύπτει τη δική της αθωότητα, με την οποία έντυσε το φαινομενικά σκληροπυρηνικό περιβάλλον της οικογένειάς της και της επαρχίας.

Μυθιστόρημα, Ιδιωτική έκδοση, 2010, 153 σελ.

“… και έτσι, έκλεισε ο κύκλος” – Γιώργος Πρασσάς

Είναι πολύ δύσκολο να αναπαραστήσεις µια µάχη, ακόµα και αν πολέµησες γνήσια και συνειδητά. Κυρίως να περιγράψεις την ψυχολογία των πολεµιστών, το τι σκέφτονταν τούτη ή την άλλη ώρα, λίγο πριν σκοτώσουν, λίγο πριν σκοτωθούν. Πρόκειται για µια γιορτή, ένα παιχνίδι θανάτου που, ώσπου να φας το πρώτο βόλι, δεν καταλαβαίνεις τη σοβαρότητά του. Μετά είναι οι φωνές που σε ενθαρρύνουν και σε προτρέπουν να µη φοβάσαι το φόβο. Η µυρωδιά του ιδρώτα ανακατεµένη µε το αίµα και το µπαρούτι· η συντροφικότητα που αναπτύσσεται στον κίνδυνο της µάχης· η έγνοια για τον άλλο, µην πάθει κανένα κακό· ύστερα η νίκη και η ήττα, το αναπόφευκτο αποτέλεσµα. Θα φύγεις κυνηγηµένος, µε την ουρά στα σκέλια, ή περήφανα όπως πρέπει στους πολεµιστές τους αντρειωµένους. Καµιά φορά δεν πειράζει να τα παρατήσεις, αν ξέρεις ότι ταπείνωσες τον οχτρό µέσα από την ήττα σου. Δηλαδή, η νίκη και η ήττα είναι πολύ δυσδιάκριτες έννοιες· πού σταµατά η µία και πού αρχίζει η άλλη είναι δύσκολο να οριστεί, γι’ αυτό θα µπορούσε να θεωρηθεί, χωρίς δισταγµό, νικητής αυτός µε τους λιγότερους συµβιβασµούς, ο ανυπότακτος.

Ένας παλιός αντάρτης, αποδιωγµένος στο παρελθόν από την Ελλάδα, επιστρέφει στην πατρίδα, τη µόνη που κράτησε στην καρδιά του. Ενώ ταξιδεύει, γεµάτος όνειρα, µυρωδιές οικείες και θύµισες του µπουκώνουν το µυαλό και τη σκέψη. Η προσγείωση, η οποία δεν αργεί να έρθει, είναι απότοµη, µες στην παρακµή της σύγχρονης κοινωνίας. Ξεφτισµένα ξενοδοχεία και σκουριασµένοι άνθρωποι τον ωθούν να ανακτήσει τις δυνάµεις του σε µια προσπάθεια επιβίωσης, ζώντας µέσα στην πλάνη ότι τάχα παραµένει νέος. Υπερεκτιµώντας τις δυνατότητές του, αποζητά ένα έπαθλο για να επιβεβαιώσει τον θρίαµβο πάνω στη νεκρή φύση, την άπληστη κοινωνία. Η παλιά εικόνα κι ένας γεροντοέρωτας του προσφέρουν απρόσµενα όλα τα αναγκαία άλλοθι. Η χαρά του θα κρατήσει και πάλι λίγο, καθώς νέοι µηχανισµοί και παλιά φαντάσµατα, µε καινούριες στολές, τον καταδιώκουν κατά πόδας. Ο περιπλανηµένος γέροντας, µε τη βοήθεια της αρρωστηµένης πια φαντασίας, αναβρίσκει τους παλιούς του συντρόφους και µεθά µε τους ήχους της νίκης, που, αλίµονο, ποτέ δεν ήρθε. Εκεί που όλα φαίνονται να έχουν χαθεί, βρίσκει στερνό αποκούµπι στη φιλία ενός απρόσµενου ήρωα. Κι αν η υπόθεση χάθηκε, µένει τούτη η οµορφιά να τη φωτίζει.

Μυθιστόρημα, Νεφέλη, 2009, 189 σελ.

Μικροί θεοί στη δίνη της αγάπης – Γιώργος Πρασσάς

Πέρασαν την πύλη του κάστρου και επανήλθαν στην πεζή πραγματικότητα του τώρα, κατηφόρισαν τον δρόμο με μικρή προσεχτική ταχύτητα, έτσι για να κρατήσουν κάτι από τις αναμνήσεις αυτής της μέρας και να μη χαθούν όλα στην πολύστροφη ανακύκλωση του 4 επί 4. Σαν έφτασαν στον Κυριάκο, έτρεξαν τα σκαλιά πετώντας, ήταν νέοι και βιάζονταν να κάνουν έρωτα. Πέσανε σαν ένα σώμα, ενωμένο, αδιαίρετο, στο ταλαίπωρο στρώμα του ξενοδοχείου και το καταξέσχισαν πάνω κάτω, ανακαλύπτοντας όλες τις ανατομικές του ιδιότητες, στο τέλος αποκαμωμένοι, έπεσαν και οι δύο στις γωνιές τους, αυτός άναψε τσιγάρο, το πιο συνηθισμένο πράγμα που μπορούσε να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή, αυτή άρπαξε το βιβλίο στα δυο της χέρια, το βιβλίο για την ιστορία και τους θρύλους του τόπου…

Μυθιστόρημα, Στοχαστής, 2002, 173 σελ.

Η αγάπη όλα τα μπορεί – Γιώργος Πρασσάς

«Σταμάτησα σε ένα περίπτερο, το πιο φορτωμένο και εντυπω­σιακό, καθώς κατέβαινα προς τη θάλασσα, την μεγάλη δεξαμενή, την παλιά μου φίλη, ίσως τη μόνη. Πήρα τσιγάρα και εφημερίδα, αθλητική, ύστερα κάθισα σε ένα ήσυχο μέρος, λίγο απόμερο, μου την έσπαγαν οι τουρίστες, που παρά την ταξιδιωτική οδηγία, άρχισαν και πάλι όπως κάθε καλοκαίρι εδώ και χρόνια, να κατακλύζουν το όμορφο μου νησί. Είχα ήδη φτάσει τους τέσσερεις καφέδες, τα νεύρα μου ήτανε τεντωμένα. Παρήγγειλα ακόμα έναν και άραξα μπροστά στο κύμα, ενώ από τα μέσα ακουγόταν σιγανά μια μελωδία, μπουζούκια, μάλλον και μια γυναικεία φωνή, έτσι που ούρλιαζε έδενε ωραία με τον ήχο του νερού που έσπαγε στις μεσαιωνικές πέτρες. Έκανα τσιγάρο, η τραγουδίστρια περνούσε μέσα στο μυαλό μου, μου το τρυπούσε. Θυμήθηκα την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε με την Ελένη. Με είχε φτάσει στο αμήν, με έπαιζε για μήνες και πάνω που ήμουνα έτοιμος να τα παρατήσω, έγινε ξαφνικά, χωρίς να το περιμένω. Ήταν άλλο ένα βράδυ με βίντεο και φιλοσοφικές συζητήσεις ξαπλωμένοι στον πακιστανικό τάπητα, είχα εξαντλήσει το ρεπερτόριο μου, άρχισα να κατασκευάζω φανταστικές θεωρίες, βαριόμουνα. Όταν κατάλαβε ότι με έχανε, τότε, από μόνη της, έπεσε διψασμένη πάνω μου και κάναμε έρωτα καννιβαλικό, όπως και με την Μαργαρίτα, κάτι τέτοιο…»
Η ιστορία μιας νεανικής παρέας φοιτητών στο Λονδίνο, τα οράματά τους, οι εμπνεύσεις τους και οι έρωτές τους, έτσι όπως φάνηκαν και χάθηκαν μέσα στο χρόνο, αφήνοντας μια γεύση γλυκόπικρη. Πίσω στην Ελλάδα πάλι, όλοι προσποιούνται ότι ασχολούνται πια με σοβαρά θέματα, τόσο σοβαρά ώστε να καταντούν αστεία. Ο ήρωάς μας χάνεται κι αυτός στα μετερίζια της τύχης που τον κατατρέχει αδυσώπητα, σιγοψιθυρίζοντας τους γνώριμους και αγαπητούς στίχους του τραγουδιού «Η αγάπη όλα τα μπορεί».
Ο ταλαντούχος Γιώργος Πρασσάς στο πρώτο του μυθιστόρημα βυθίζεται σε ένα ταξίδι περιπλάνησης, παρατήρησης και καταγραφής. Η ιστορία της Ελένης, του Μπάμπη, του Μάρκου και του Χρηστάρα δεν είναι παρά μια ιστορία γεμάτη εικόνες, εμπειρίες και συναισθήματα. Μια κατάθεση του συγγραφέα για το τι σημαίνει να είσαι και να αισθάνεσαι νέος, γεμάτος ζωή.

Μυθιστόρημα, Στοχαστής, 2000, 140 σελ.