Γιώργος Ρούσκας

Χοϊκά – Γιώργος Ρούσκας

Χάικου και Δεπέλλιχοι
συν δύο δοκίμια

Ποίηση, Δοκίμια, Κοράλλι – Γκέλμπεσης Γιώργος, 2021, 96 σελ.

Ως άλλος Τάλως – Γιώργος Ρούσκας

Ποίηση, Κοράλλι – Γκέλμπεσης Γιώργος, 2019, 64 σελ.

Η Αλίκη στη χώρα του Διγενή – Γιώργος Ρούσκας

Κριτική προσέγγιση στο βιβλίο ποίησης “Επιτάφιος Δρόμος” του Κώστα Θ. Ριζάκη


Ο ποιητής, αφού ανάψει με το κερί της μνήμης το καντήλι του τάφου στον οποίο κείται ένα κομμάτι της ζωής του, επινοεί (ή ορά;) εκ νέου τον “άλλο” -μόνο στους μυημένους ορατό- τάφο και ξαγρυπνά προσπαθώντας ν’ ανάψει το φυτίλι στο ποιητικό του καντήλι (το οποίο είναι γεμάτο ως πάνω με το λάδι των στίχων του), χρησιμοποιώντας τη σπίθα από τον πριόβολο της έμπνευσής του, με χέρια γραφής έμπειρα, στιβαρά.
Μετά; Συνεχίζει τον επιτάφιο δρόμο του ολομόναχος, ως την επόμενη στάση…

Ερμηνεία και κριτική, Κουκκίδα, 2018, 70 σελ.

Πεντάγραμμο φεγγάρι – Γιώργος Ρούσκας

Ποιητικό μονόπρακτο


Ένας ύμνος στη Γυναίκα. Ένα σε βάθος ψυχογράφημά της, που μοιράζεται ανάμεσα στην ποιητική και τη θεατρική γραφή. Ανάμεσα στον δεκαπεντασύλλαβο, τον ελεύθερο στίχο και την πρόζα.
Όμως εγώ, εγώ τι έκανα, αυτό μετράει.
Και το τι δεν έκανα.
Αν έβαλα εξαρχής τα όρια της αξιοπρέπειάς μου, τα όρια της συναίνεσής μου. Τα όρια της συμμετοχής ή της υπακοής παρά τη θέλησή μου.
Αν ήμουν ικανή να διεκδικήσω και στη συνέχεια να προασπίσω το δικαίωμα της γνώμης μου. Το δικαίωμα του να υπάρχω, του να θέλω, να επιθυμώ.
Το αν σεβάστηκα και αν τίμησα την ατομική μου ελευθερία, την ίδια μου την ύπαρξη.
Μέτρησε το αν μπόρεσα να πω έστω κι ένα έρμο “δεν γίνεται”, “δεν θέλω”, “δεν μπορώ”, χωρίς να με τρώνε οι τύψεις και οι ενοχές. Το αν τόλμησα να κάνω κάτι έξω από τα συνηθισμένα και τα θεωρούμενα ως “φυσιολογικά”.

“Σε θέλω σαν τρελή, συνέχεια, αχόρταγα.
Μη με ρωτήσεις γιατί.
Δεν ξέρω.
Ο έρωτας είναι τυφλός. Το πάθος το ίδιο.
Ένα ξέρω.
Θα γίνω για σένα αθώο κοριτσάκι να παίζουμε,
θα γίνω στοργική μάνα να σε θηλάζω,
θα γίνω φίλη σου να μιλάμε.
Θα γίνω η αδερφή σου να μ’ εμπιστεύεσαι.
Να παίζουμε. Να γελάμε.
Θα γίνω γυναίκα σου να σε ολοκληρώνω.
Θα γίνω γιαγιά σου να σου λέω παραμύθια,
ιέρεια να σε λατρεύω, θεά να με λατρεύεις.
Θα γίνω όλα αυτά που με άνεση το θηλυκό μπορεί να γίνει, αφού δικό μας το πλεονέκτημα να είμαστε όλα αυτά
και άλλα ανομολόγητα ακόμη.
Τα έχουμε μέσα μας, είναι κομμάτι της Θείας Φύσης μας.
Κι ας μη μας φαίνεται”.

Ποιητικό θεατρικό, Σοκόλη, 2018, 96 σελ.

Χαϊκού νήματα – Γιώργος Ρούσκας

Τα “Χαϊκού νήματα”, είναι δεκαεπτασύλλαβες απόπειρες να αποδοθούν αυτά που απαρτίζουν τον εσωτερικό κόσμο του γράφοντα αλλά και οι προσλήψεις του από τον εξωτερικό κόσμο, με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και οικονομία. Από τη ρόκα, οι λέξεις γυρίζουν στο αδράχτι και φτιάχνουν χαϊκού νήματα, με τα οποία κομμάτι κομμάτι γίνονται τα πλεκτά της ποιητικής του.
Καθείς και πρίσμα
Η ποίηση προσπίπτει
Μα πού το φάσμα;

Και η καμπάνα
Κι ο φούρνος του χωριού
Με ρεύμα τώρα

Ποίηση, Σοκόλη, 2017, 32 σελ.

Νυκτουργία εμβαπτίσεως εις “Τα ποτάμια” του Γιώργου Γεωργούση – Γ.Ρούσκας

Μια σε βάθος μελέτη στην ποίηση του Γιώργου Γεωργούση και στα ποιητικά της μοτίβα, με ιδιαίτερη έμφαση στη συλλογή του “Τα ποτάμια”.
“Τα ποτάμια” του Γιώργου Γεωργούση, το τριακοστό πρώτο βιβλίο του με ποιητικά, πορεύονται μέσα από τέσσερα στάδια ποιητικής έκφρασης, τέσσερις υποενότητες του όλου, σε κοίτες που σκάφτηκαν με λέξεις, σκέψεις, τέχνη και μεράκι.
Από την αιθερική τους υπόσταση, την άυλη ροή τους, περνώντας στην αντίπερα όχθη του θανάτου, ξεκινούν από τον “Αχέροντα του αιθέρα”, επιστρέφουν υλοποιημένα ποτίζοντας τις “Καλαμιές του Έβρου”, ώσπου μετά από τριβή στις όχθες του χρόνου και της ζωής να φτάσουν στις “Προσχώσεις” της εκβολής τους ή μπορεί και της πλημμύρας τους, στου δέλτα τους τον διαλογισμό, και από κει, εκβάλλοντας κάποτε στη θάλασσα, ανεβάζουν τον Οδυσσέα Ποιητή σε ένα “Μονόξυλο”, παρέχοντάς του την εμπειρία της ως τώρα δικής τους πλεύσης ως εφόδιο για το ταξίδι στο πέλαγος που έπεται.
Το παρόν πόνημα προέκυψε με αφορμή την ποιητική σύνθεση του Γ. Γ. “Τα ποτάμια” των εκδόσεων Γαβριηλίδη, 2016. Βασιζόμενο στις δικές μου βιωματικές εμπειρίες κατά τη μελέτη της, συγκροτείται από στοχασμούς και συνειρμικά ταξίδια στους παραπόταμους της γλώσσας και της ποίησης, της λήθης και της μνήμης, του χώρου και του χρόνου, του θανάτου και της αθανασίας, που ενώνονται με τα μεγάλα ποτάμια της ζωής…

Ερμηνεία και κριτική, Σοκόλη, 2017, 88 σελ.

Ερώ – Γιώργος Ρούσκας

Η ποιητική συλλογή “Ερώ” είναι στην ουσία μια μεγάλη αγκαλιά όλων αυτών που απαρτίζουν τη ζωή μας. Η σημασία του τίτλου είναι τριπλή μιας και προέρχεται από το “εράω – ερώ” (“ερωτεύομαι”, “αγαπώ με πάθος”), αλλά αναφέρεται και στον μέλλοντα του “λέγω” (ερώ), ενώ σε αμφότερα εμπεριέχεται η ροή, αφού αναγραμματίζοντας το ΕΡΩ γίνεται ΡΕΩ. Είναι ένας ύμνος στον Έρωτα, που ρέει με γλυκύτητα προς τον Άνθρωπο, τη Φύση, τα έμψυχα αλλά και τα άψυχα, τις Ιδέες, το Συναίσθημα, τις Αισθήσεις, τον Τόπο, την Πατρίδα, το Φως, τον Ήλιο και άλλα πολλά, χωρίς να αποσιωπούνται οι επιδράσεις του τεχνολογικού και όχι μόνο πολιτισμού αλλά και οι ανθρώπινες διαστάσεις.

Τα μάτια καλοκαιρινά ουράνια τόξα
σπαρμένης στο στερέωμα ομορφιάς
μ’ αστέρια τρεμοσβήνοντα απ’ τον πόνο
αλλά και λαμπερά χαράς

και μ’ άλλα που δεν φαίνονται
αβίωτης σοφίας
απο ενσαρκωμένο ήλιων φως
άχρονης θηλυκότητας γαλαξιών.

Ποίηση, Σοκόλη, 2017, 96 σελ.

Άυλο πύαρ – Γιώργος Ρούσκας

ΑΥΛΟ ΠΥΑΡ
Ρήμαξε όλη μου η ζωή
κυνηγώντας όνειρα
που ήταν φτιαχτά.
Τα νιάτα μου σπατάλησα
γιατί μ’ ‘επεισαν
πως τα λίγα
δεν είναι αρκετά

Ποίηση, Χίλων εκδοτική, 2013, 64 σελ.

Αλεξίλυποι σκιαλύτες – Γιώργος Ρούσκας

ΑΓΑΠΗ
Μέσα σε όλα αγάπη
Στην πέτρα, στο νερό
Στην διαβρωμένη κοίτη
Στο μαύρο σύννεφο

Αγάπη στον αέρα
Στης μάνας τα φιλιά
Στο δάκρυ του πατέρα
Σε μία αγκαλιά

Στα ματωμένα λόγια
Στο κλάμα του παιδιού
Στης μοναξιάς τα ζόρια
Αγάπη είναι παντού.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2012, 92 σελ.

Αχλύς 2 – Γιώργος Ρούσκας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στον ΄Ολυμπο θυσίες δεν ζητώ
ούτ΄ούριο άνεμο προσμένω
κουράγιο ξέρω έχεις περισσό
για ότι αξίζει εγώ παλεύω.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2010, 89 σελ.