Γιώργος Σπυράκης

Ευπαθείς μαϊμούδες – Γιώργος Σπυράκης

Φωκίωνος Νέγρη 23α, Μάρτιος 2020.
Σε μια πολυκατοικία-υπόδειγμα, ο θυρωρός κάνει τα πάντα για να αποφύγουν την εξάπλωση του ιού, παλεύοντας με το παρελθόν που τον έχει στιγματίσει.
Ο φοιτητής του πρώτου σπάνια ξεμυτίζει, καταλήγοντας αγκαλιά με ένα σαξόφωνο.
Οι ένοικοι στον δεύτερο έχουν πλέον γεράσει και χορεύουν στην ταράτσα, αλλάζοντας συνήθειες ετών.
Ο πάτερ Θεόφιλος αυτοαναιρείται στο διαμέρισμά του, απέναντι απ’ την «Κυρία του Τρίτου» η οποία μόνο επισκέψεις δέχεται και διαρκώς κάτι περιμένει.
Η οικογένεια του τετάρτου, με τον δάσκαλο να επιμένει, την Αγγελική ακόμα να ψάχνεται και μια πεθερά ανάμεσά τους, βιώνει την αλλαγή για πρώτη φορά.
Ένας Κουβανός που ζει στον πέμπτο έχει αφεθεί στις αναμνήσεις και σε όση ζωή ακόμα, με την αρρώστια να κοχλάζει στα πνευμόνια του.

Ένα δέμα που ποτέ δεν παραδόθηκε,
η μεταστροφή στο θυμικό των ενοίκων,
ένα ζευγάρι μισοσπασμένα γυαλιά,
η γη που σείεται στον έρημο πεζόδρομο,
ένας πίνακας γεμάτος μυστικά,
το διαμέρισμα του πέμπτου• ακόμα κλειστό
και μια συναυλία που ξεσηκώνει τη γειτονιά
λίγο πριν όλα αλλάξουν.

Μυθιστόρημα, LIBRON Εκδοτική, 2021, 360 σελ.

Δεκαεπτά φορές – Γιώργος Σπυράκης

Με τα κείμενα δεν αναμετριέσαι. Τα αφήνεις να σε πλησιάσουν όπως το αγρίμι που ξεπροβάλλει απ’ τα δέντρα και στέκεις ήρεμος στα γόνατα. Χαμηλώνεις την ψυχή σου και αλλάζεις ανάσες. Τεντώνεις το χέρι δίχως κουβέντα, μήπως και το χαϊδέψεις. Αν το τρομάξεις θα φύγει, αν τρομάξεις θα σε καταπιεί.
…

Εκεί μόνο θα σε βρεις. Εκεί που θα γράφεις χωρίς δισταγμό.
Εκεί που μιλάς γι’ αυτά, μας μιλάς για όλα.
Και εμείς θα διαβάζουμε ό,τι απέμεινε· όχι όσα δαψιλώς υπονοείς.
Μόνο για εκείνα που βρήκαν τον χρόνο τους και πότισαν εκτός απ’ την ψυχή σου και τις ανάσες μας.
– Να υπάρχεις, ρε γαμώτο· να γράφεις όμως.

Είκοσι επτά αφηγήσεις που ξεκινούν απ’ τα κείμενα και τελειώνουν στη γραφή. Ανάμεσά τους ένας κόσμος ολόκληρος, που όσες φορές κι αν γράψεις για αυτόν, δεν αρκούν οι λευκές σελίδες για να το πιστέψεις.

Διηγήματα, LIBRON Εκδοτική, 2017, 92 σελ.

ε.σύ – Γιώργος Σπυράκης

“Όλοι έχουμε τουλάχιστον μια κόρη”, ήταν τα πρώτα λόγια του απαγωγέα στην μητέρα σας.
Οι διαπραγματεύσεις θα καθορίσουν απρόσμενα τις εξελίξεις και ο απαγωγέας θα ασχοληθεί μαζί σου εξαντλώντας τα όρια της βίαιης φαντασίας.
Οι στιγμές κυλούν με αγωνία για όλους και σε βρίσκουν ακινητοποιημένη σε μια καρέκλα, με λίγο φως και έναν πάγκο γεμάτο εργαλεία που προκαλούν πόνο.
“Για κάθε δεύτερο χτύπημα του τηλεφώνου, η κόρη σου θα χάνει κι από ένα δαχτυλάκι”.
Όλα μοιάζουν με αδιέξοδο, μέχρι που το δικό σας μυστικό θα ξυπνήσει την αδερφή σου από έναν ονειρικό εφιάλτη και θα κάνει τα πάντα για να σε βρει· ακόμα κι αν χρειαστεί να λερώσει τα δάχτυλά της με αίμα.
Έτσι συνήθως κάνουν οι δίδυμες. Τα δικά τους.

Μυθιστόρημα, LIBRON Εκδοτική, 2016, 465 σελ.

Pequeñas Fobias – Γιώργος Σπυράκης

Πόσες φορές πραγματικά χάθηκες στις σελίδες ενός κειμένου κι ένιωσες ότι φοβάσαι… όχι όμως γι” αυτό που διαβάζεις, αλλά γι’ αυτό που βρίσκεται πίσω ακριβώς από το βιβλίο που κρατάς. Ο ειρμός της σκέψης σου χάνεται και η ματιά σου απλώνεται στο κείμενο, μόνο και μόνο γιατί έτσι φαντάστηκες ότι μπορεί και να είσαι ασφαλής.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή φρόντισες απλά να μείνεις ακίνητος… να μην προκαλέσεις ούτε αυτό, ούτε όμως κι εσένα. Έσφιξες ασυναίσθητα την ανάσα σου και με τη δύναμη του μυαλού σου κατάφερες να χαϊδέψεις ακροθιγώς κάθε ανασφάλεια της στιγμής. Κι όμως… δεν ήταν αρκετό. Πάντα κάτι σου είχαν ετοιμάσει… και το ήξερες ότι η παγίδα ήταν εκεί… κυριολεκτικά πίσω από τις υπόλοιπες σελίδες.
Επιλέγεις συνειδητά να συνεχίσεις το διάβασμα, με την ελπίδα ότι η σύγκρουση μυαλού και πραγματικότητας θα ατονήσει και δε θα σε απασχολεί τι κρύβεται εκεί πίσω… ακόμα κι αν το άκουσες… ακόμα κι αν το ένιωσες… ακόμα κι αν σ’ έκανε να το φανταστείς.
Και μένεις έτσι… ακίνητος, μπροστά από τις λιγοστές σελίδες που απομένουν. Βαθιά μέσα σου, όμως, εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ… να μην χρειαστεί να κλείσεις το Βιβλίο, γιατί είσαι σίγουρος ότι κάτι κρύβεται πίσω από αυτό… κάτι που τώρα δε δικαιολογεί τον ιδρώτα στα ακροδάχτυλά σου, παρά μόνο αφού έχει ήδη αρχίσει και σε δοκιμάζει., σε γεύεται…

Διηγήματα, Ίαμβος, 2012, 264 σελ.