Τελείωσε το σχολείο στο Μίντχερστ, έκανε ένα διάστημα παραγιός σε ταπετσέρη κι έπειτα σε κάποιο φαρμακείο, κέρδισε μια υποτροφία για το Βασιλικό Κολέγιο Θετικών Επιστημών, κι αργότερα δίδαξε σε κολέγιο του Καίημπριτζ. Το πρώτο πετυχημένο βιβλίο του ήταν “Η μηχανή που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο” (1895). Δύο χρόνια αργότερα, ακολούθησε “Ο αόρατος άνθρωπος”. Πάθος της ζωής του Γουέλς και κίνητρο για τη δημιουργική γραφή του ήταν “να δημιουργεί ουτοπίες”. Στην τελευταία φάση ο Γουέλς ξαναγύρισε στα κοινωνικοπολιτικά βιβλία, με το “Ενα ιστορικό σχεδιάγραμμα” και το “Σχήμα των πραγμάτων που θα ‘ρθουν”. Η “Αυτοβιογραφία” του δημοσιεύτηκε το 1934. Ο Γουέλς, μαζί με τον Ιούλιο Βερν, αναφέρεται μερικές φορές ως ο “Πατέρας της Επιστημονικής Φαντασίας”.
Τα πρώτα του μυθιστορήματα, τα οποία αποκαλούνταν «επιστημονικά ρομάντσα», εισήγαγαν έναν αριθμό θεμάτων τα οποία είναι πλέον κλασσικά στην επιστημονική φαντασία, έργα όπως Η Μηχανή του Χρόνου, Το Νησί του Δρ. Μορό, Ο Αόρατος Άνθρωπος, Ο Πόλεμος των Κόσμων, Ο Κοιμώμενος Αφυπνίζεται και το Οι Πρώτοι Άνθρωποι στο Φεγγάρι (όλα εκτός από το Ο Κοιμώμενος έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο). Έγραψε επίσης και άλλα μυθιστορήματα, όχι φαντασίας, τα οποία έγιναν δεκτά με επαίνους από την κριτική, όπως τα σχεδόν αυτοβιογραφικά “Κιπς” και “Η ιστορία του κυρίου Πόλλυ” καθώς και το Τόνο-Μπάνγκεϊ, μια σάτιρα για τη διαφήμιση στην Εδουαρδιανή περίοδο.
Ο Γουέλς έγραψε δεκάδες μικρές ιστορίες και νουβέλες, η πιο γνωστή από τις οποίες είναι «Η Χώρα των Τυφλών» (1904). Η μικρή ιστορία του «Ο Νέος Επιταχυντής» ήταν η έμπνευση για το επεισόδιο «Το Κλείσιμο του Ματιού» (Wink of an Eye) του αρχικού Σταρ Τρεκ.
Αν και το Τόνο-Μπάνγκεϊ δεν ήταν μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, η ραδιενέργεια παίζει ένα μικρό αλλά σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η ραδιενέργεια παίζει μεγαλύτερο ρόλο στο Ο Κόσμος Ελευθερώθηκε (1914). Αυτό το βιβλίο περιέχει την πιο επιτυχή πρόβλεψή του. Οι επιστήμονες της εποχής ήξεραν καλά ότι η φυσική ραδιενέργεια του ραδίου απελευθερώνει ενέργεια με αργό ρυθμό σε διάστημα χιλιάδων χρόνων. Ο ρυθμός εκπομπής είναι πολύ αργός για να έχει πρακτική χρησιμότητα, όμως το συνολικό ποσό ενέργειας που απελευθερώνεται είναι τεράστιο. Το μυθιστόρημα του Γουέλς περιγράφει μια απροσδιόριστη εφεύρεση η οποία επιταχύνει τη ραδιενεργή διαδικασία, παράγοντας βόμβες οι οποίες εκρήγνυνται με την ισχύ ενός συμβατικού εκρηκτικού, διατηρώντας όμως την έκρηξη για διάστημα πολλών ημερών. «Τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο προφανές στους ανθρώπους των αρχών του εικοστού αιώνα», έγραψε, «από την ταχύτητα με την οποία ο πόλεμος γινόταν αδύνατος… όμως δεν το αντιλήφθηκαν μέχρι που η ατομική βόμβα εξερράγη στα αδέξια χέρια τους». Ο φυσικός Λέο Σίλαρντ αναγνώρισε ότι το βιβλίο τον ενέπνευσε να διατυπώσει τη θεωρία της πυρηνικής αλυσιδωτής αντίδρασης.
Ο Χ.Τζ. Γουέλς πέθανε στις 13 Αυγούστου 1946 σε ηλικία 80 χρονών. Η Μεγάλη Βρετανία τον κατατάσσει ανάμεσα στους καλύτερους συγγραφείς της. Όμως πέρα από τη λογοτεχνική του αξία, ο Γουέλς υπήρξε ένας άνθρωπος με έντονη δική του προσωπικότητα που αγωνίστηκε για τη βελτίωση της κοινωνίας του.
Η μηχανή του χρόνου
“Με τη μηχανή αυτή σκοπεύω να εξερευνήσω το χρόνο…”
Ο χρονοταξιδιώτης είναι ένας ευφυής επιστήμονας που έχει επινοήσει μια μηχανή με δυνατότητες ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου, ακόμα και για τη δική του γόνιμη φαντασία! Σε ένα μέλλον που το χωρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από την εποχή του, βρίσκεται ανάμεσα στα πανέμορφα πλάσματα της φυλής των Ελόι, που ζουν μια παραμυθένια ζωή χωρίς βάσανα και κόπους σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον που θυμίζει τον Κήπο της Εδέμ. Γιατί όμως τρέμουν το σκοτάδι; Και ποιες είναι οι απειλητικές λευκές φιγούρες που παραμονεύουν κάτω από την επιφάνεια του ονειρικού κόσμου τους; Θα καταφέρει άραγε ο ταξιδευτής του χρόνου να ξεκλειδώσει τα φοβερά μυστικά του μέλλοντος; Και θα μπορέσει να ξεφύγει από το κακό που τον περιτριγυρίζει, να ξαναβρεί τη χαμένη του μηχανή και να επιστρέψει στην ασφάλεια του σήμερα απ’ όπου ξεκίνησε; Τι μας επιφυλάσσει λοιπόν το αύριο; Και ποια θα είναι η τύχη του ανθρώπινου γένους;
Ο Χρονοταξιδιώτης, ένας ερασιτέχνης εφευρέτης, ταξιδεύει με τη Χρονομηχανή του στο μέλλον. Στη διάρκεια του παράξενου ταξιδιού του παρατηρεί τις αλλαγές του κόσμου σε γρήγορη κίνηση, ώσπου φτάνει στο έτος 802.701 μ.Χ. Εκεί πια, θα διαπιστώσει πως δεν υπάρχουν άνθρωποι όπως τους γνώριζε ο ίδιος και οι σύγχρονοί του, αλλά δύο περίεργες φυλές, οι Ελόι και οι Μόρλοκς, που δεν ζουν καθόλου μονοιασμένοι μεταξύ τους…
Τι θα δει άραγε, στον άγνωστο αυτό κόσμο, ο Χρονοταξιδιώτης; Θα καταφέρει, τελικά, να γυρίσει πίσω στον δικό του κόσμο;
Το νησί του δόκτορα Μορώ
“…Τη στιγμή που τον συλλογιζόμουν, μπήκε στο δωμάτιο. Τώρα φορούσε άσπρα και κουβαλούσε ένα μικρό δίσκο με καφέ και βρασμένα λαχανικά. Μου ‘γνεψε φιλικά κι ακούμπησε το δίσκο στο τραπέζι. Ένιωσα να παραλύω από κατάπληξη, βλέποντας κάτω απ’ τις πυκνές μαύρες μπούκλες του το αυτί του. Η έκπληξή μου ήταν ξαφνική κι απότομη. Ο άνθρωπος είχε μυτερά αυτιά σκεπασμένα μ’ ένα χνουδωτό τρίχωμα…”
Το προφητικό έργο του Χ. Τζ. Ουέλς μας μεταφέρει στις απαρχές της επιστήμης της γενετικής, που σήμερα εξελίσσεται αλματωδώς με απρόβλεπτες συνέπειες. Η προσπάθεια του δρος Μορώ να δημιουργήσει υβρίδια από ανθρώπους και ζώα μας θυμίζει τις εξαγγελίες των σημερινών επιστημόνων. Τα φρικτά αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας προοιωνίζουν το δικό μας σκοτεινό μέλλον.
Ο αόρατος άνθρωπος
Ο Γκρίφιν, ένας ταλαντούχος φοιτητής της Χηµείας, ανακαλύπτει τη µυστική συνταγή που θα τον κάνει αόρατο. Οι συνέπειες αυτού του πειράµατος είναι τροµακτικές και οι προσπάθειές του να συνεργαστεί µε τους συνανθρώπους του συνεχώς αποτυγχάνουν, καταλήγοντας σε περιστατικά όλο και πιο βίαια.
Το µεγαλειώδες δώρο που φέρνει ο Γκρίφιν στην ανθρωπότητα γίνεται µια πραγµατική κατάρα.
Ο συνδυασµός προφητικής φαντασίας και σχολαστικά λεπτοµερειακών περιγραφών που επιτυγχάνει ο Χ. Τζ. Ουέλς σε αυτό το µεγαλοφυές µυθιστόρηµά του παραµένει ακόµα και σήµερα αξεπέραστος.
Ο πόλεμος των κόσμων
Οι Αρειανοί εισέβαλαν στη Γη! Καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους με τη Θερμική Ακτίνα, κατευθύνονται προς το Λονδίνο. Η ανθρωπότητα ολόκληρη απειλείται από την απροσδόκητη εισβολή.
Μια ιστορία τόσο θαυμάσια ρεαλιστική, που η ραδιοφωνική της διασκευή από τον Όρσον Ουέλς στο ραδιόφωνο του BBC, στα 1938, έκανε χιλιάδες κατοίκους της Μεγάλης Βρετανίας να τρέχουν πανικόβλητοι για να γλυτώσουν από τους “εισβολείς”.
Ο “Πόλεμος των κόσμων” είναι, χωρίς αμφιβολία το πιο επιτυχημένο μυθιστόρημα του Χ.Τζ. Ουέλς. Στις σελίδες του, για πρώτη φορά στην ιστορία της λογοτεχνίας, δύο φυλές από διαφορετικούς κόσμους έρχονται σε επαφή με ρεαλιστική εχθρότητα. Για πρώτη φορά η Γη πρέπει να αντιμετωπίσει την εισβολή εξωγήινων όντων, ανώτερων σε τεχνολογία από τους ανθρώπους. Για πρώτη φορά ο περήφανος άνθρωπος έρχεται δεύτερος. Ο Ουέλς, επικεντρώνοντας την προσοχή του στην ανθρώπινη αντίδραση σε γεγονότα επιστημονικής φαντασίας, είχε την ευκαιρία να περιγράψει τη συμπεριφορά των ανθρώπων μπροστά στο φάσμα της απόλυτης καταστροφής, μια περιγραφή που με ελάχιστες αλλαγές, θα μπορούσε να αναφέρεται στην ανθρωπότητα μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο ή μια μεγάλη επιδημία.
Το κλασικό αριστούργημα του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, ένα βιβλίο σταθμός στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη με την αληθοφάνειά του. Το βιβλίο αποτέλεσε την αφετηρία για την ομώνυμη ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Σύντομη ιστορία του κόσμου
Ξεκινώντας από την καταγωγή της Γης και καταλήγοντας στα αποτελέσματα του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου, η “Σύντομη ιστορία του κόσμου” συνθέτει μια πολύπλευρη και συναρπαστική αφήγηση με θέμα την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ο Ουέλς εξετάζει ποικίλα ιστορικά στάδια όπως η Νεολιθική Εποχή, η εμφάνιση του Ιουδαϊσμού, ο Χρυσός Αιώνας της Αθήνας, η ζωή του Χριστού, η άνοδος του Ισλάμ, η ανακάλυψη της Αμερικής και η Βιομηχανική Επανάσταση. Το βιβλίο παραμένει από τα πιο ευανάγνωστα του είδους του.
Πνευματώδες, γραμμένο με οξυδέρκεια, το βιβλίο του Ουέλς “Σύντομη ιστορία του κόσμου” αντανακλά πλήρως τις πολιτικές πεποιθήσεις του συγγραφέα, καθώς και την αποφασιστική αφοσίωσή του στην ανθρώπινη πρόοδο.
Η χώρα των τυφλών
“Γιατί δεν ήρθες όταν σε φώναξα;” ρώτησε ο τυφλός. “Είναι ανάγκη να σε πιάνουμε απ’ το χέρι σαν παιδί; Δεν ακούς το μονοπάτι, καθώς περπατάς;”
Ο Νούνιες γέλασε. “Εγώ μπορώ να το βλέπω” είπε.
“Δεν υπάρχει λέξη βλέπω” είπε ο τυφλός, αφού το σκέφτηκε για λίγο. “Σταμάτα αυτή την ανοησία και ακολούθησε τον ήχο των βημάτων μου”.
… Οι αισθήσεις τους ήταν εκπληκτικά οξυμμένες· ήταν σε θέση να ακούσουν και να μαντέψουν την παραμικρή κίνηση ενός ανθρώπου από απόσταση δώδεκα βημάτων· άκουγαν ακόμα και το χτύπο της καρδιάς του. Ο κυματισμός της φωνής είχε αντικαταστήσει προ πολλού τις εκφράσεις του προσώπου και η ψαύση, τις χειρονομίες· χειρίζονταν την τσάπα, το φτυάρι και το δικράνι με την άνεση και την επιδεξιότητα ενός κηπουρού. Η όσφρησή τους ήταν εντυπωσιακά λεπτή- διέκριναν την ατομική μυρωδιά του καθενός με την ευκολία του σκύλου…
Ένας άνδρας εμφανίζεται τυχαία σε μια απομονωμένη κοινότητα που όλα της τα μέλη είναι τυφλά εδώ και αρκετές γενιές εξαιτίας μια αρρώστιας που παρουσιάστηκε στους κόλπους της. Η κοινωνία αυτή ζει σε απόλυτη σύμπνοια σε ένα περιβάλλον προσαρμοσμένο στην αναπηρία της. Ο άνδρας, αναθυμούμενος το γνωμικό “Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος”, πιστεύει ότι θα τους επιβληθεί. Ο συσχετισμός των δυνάμεων, όμως, είναι εδώ αντεστραμμένος: στο σκοτάδι το πλεονέκτημα το έχουν οι τυφλοί, συνηθισμένοι να κινούνται στις σκιές.
Η νουβέλα είναι ανοιχτή σε πολλές αναγνώσεις. Συνειδητοποιούμε, λόγου χάρη, ότι η πρόσληψη των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, ή οι ηθικές ή αισθητικές αξίες που ισχύουν σε μια κοινωνία, σχετίζονται πάντα με τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες δημιουργούνται και εφαρμόζονται. Βλέπουμε ακόμη, αναμφίβολα, μέσα στην πληθώρα των πιθανών ερμηνειών, μια παραβολή για την ανεκτικότητα, για το πόσο δύσκολα απαρνιέται το ανθρώπινο πνεύμα τα δόγματα, για τη φαντασία και την ελευθερία δράσης.
Τί μπορούμε να πούμε πάλι για την κοινωνία των τυφλών; Αυτή η κοινότητα, μια μορφή ουτοπίας με απόλυτα οργανωμένη λειτουργία και προφανώς χωρίς ιστορία, ζει όντως μέσα στην άγνοια και αρνείται να ενστερνιστεί τη γνώση μόλις ένα εξωτερικό μέλος της την πληροφορεί ότι ίσως έχει ψευδή αντίληψη της πραγματικότητας.
Θαυμαστές ιστορίες
Ο Χέρμπερτ Τζωρτζ Γουέλς (1866-1946), ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του Φανταστικού των τελευταίων δύο αιώνων, είναι ο άνθρωπος που επινόησε την Επιστημονική Φαντασία.
Γύρω στα 1894, ο Γουέλς ανοίγει ένα παράθυρο στο Θαυμαστό, μας δείχνει τη θέα και ρωτάει:
Τί θα γινόταν αν ταξιδεύαμε στο Χρόνο; Τί θα γινόταν αν ένας δυνατός στρατός γενναίων βρισκόταν μπροστά σε έναν στρατό καλομαθημένων που γνωρίζουν όμως να εκμεταλλεύονται την τεχνολογική τους ανωτερότητα; Τί θα γινόταν αν ανοιγόταν μπροστά μας μια μέρα η “πόρτα-πύλη” που οδηγεί στη Ευτυχία; Τί θα γινόταν στην περίπτωση επαφής μεταξύ δύο πολιτισμών που διαφέρουν τόσο πολύ στην αντίληψη και τον τρόπο σκέψης, ώστε να είναι αδύνατον να εκτιμήσουν ο ένας τον άλλο και να επικοινωνήσουν; Τί θα γινόταν αν κάποιος “τρομοκράτης” είχε στα χέρια του ένα τρομερό βιολογικό όπλο; Τί θα γινόταν αν ένας μοναχικός ερευνητής κατέληγε σε μια καταπληκτική ανακάλυψη, χωρίς να μπορεί να πείσει κανέναν ποτέ ή να την αποκαλύψει; Τί θα γινόταν αν κάποτε ανακαλύπταμε ένα μυθολογικό πλάσμα όπως οι “Αεπυόρνιθες”; Τί θα γινόταν αν μια μέρα ανακαλύπταμε ότι τα μάτια μας βλέπουν αυτό που σε όλους τους άλλους είναι αόρατο; Τί θα γινόταν αν ο άνθρωπος θεοποιούσε τις μηχανές; Τί θα γινόταν αν κάποιος μεταφερόταν ξαφνικά σε μια άγνωστη, παράλληλη σε μας διάσταση, και τελικά φαινόταν ότι είχε επισκεφθεί αυτό που ονομάζουμε “Άλλο Κόσμο”;
Από αυτά τα ερωτήματα γεννήθηκαν οι ιστορίες που περιέχονται σ’ αυτό το βιβλίο:
“Η Μηχανή του Χρόνου”, ” Ο Άρχων των Ηλεκτρογεννητριών”, “Τα Θωρηκτά Ξηράς”, ” Η Πόρτα Μέσα στον Τοίχο”, ” Ο Κλεμμένος Βάκιλος”, ” Η Χώρα των Τυφλών”, “Ο Κατασκευαστής των Διαμαντιών”, “Το Νησί του Πουλιού”, “Ελέφαντα”, ” Η Αξιοσημείωτη Περίπτωση των Ματιών του Ντέιβιντσον”, ” Η Ιστορία του Πλάττνερ”.
Η τροφή των θεών
Στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε για πρώτη φορά ν’ αφθονεί σε τούτο τον παράξενο κόσμο μας μια τάξη ανθρώπων, ανθρώπων που τείνουν ως επί το πλείστον να γίνονται ηλικιωμένοι, οι οποίοι, μολονότι το αντιπαθούν τρομερά, αποκαλούνται ορθότατα “Επιστήμονες”. Αντιπαθούν τόσο πολύ αυτή τη λέξη, ώστε από τις στήλες της Φύσης, που ήταν εξαρχής το διακριτικό και χαρακτηριστικό τους περιοδικό, αποκλείεται τόσο προσεκτικά όσο και εκείνη η άλλη λέξη, στην οποία βασίζονται όλα τα πραγματικά κακά λόγια σ’ αυτή τη χώρα. Αλλά το Μεγάλο Κοινό και ο Τύπος του ξέρουν καλύτερα, και “Επιστήμονες” ονομάζονται και, όταν εμφανίζονται σε κάθε λογής δημοσιεύματα, “διακεκριμένοι επιστήμονες” και “εξέχοντες επιστήμονες” και “πασίγνωστοι επιστήμονες” είναι οι ελάχιστοι χαρακτηρισμοί που τους αποδίδουμε…
Ο άνθρωπος που έκανε θαύματα
Το προϊόν μιας καλπάζουσας φαντασίας είναι φτωχό όταν ο ρόλος του περιορίζεται στον εντυπωσιασμό και μόνο – όσο έντονος κι αν είναι. Ας θεωρηθεί, λοιπόν, ευτύχημα το ότι απ’ τις σελίδες του Γουέλς αναφύονται με απλότητα και αληθοφάνεια ιστορίες που, παρά την εκούσια έλλειψη διδαχής, μας προσφέρουν τον ανθρωπισμό, από τους τρυφερούς του τόνους μέχρι εκείνους, τους τραχείς, πλην όμως ωφέλιμους. Το παράδοξο ενός μύθου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως νύσσον όργανο ή τέμνον από έναν ιδιοφυή κακούργο όσο και από ένα φιλάνθρωπο χειρούργο· κι είναι αυτή ακριβώς η δεύτερη περίπτωση, στην οποία ανήκει ο δεξιοτέχνης Γουέλς…
Μυθιστορήματα
Η Μηχανή του Χρόνου – The Time Machine (1895)
Το νησί του δόκτορα Μορώ – The Island of Doctor Moreau (1896)
Οι τροχοί της ευκαιρίας – The Wheels of Chance (1896)
Ο αόρατος άνθρωπος – The Invisible Man (1897)
Ο πόλεμος των κόσμων – The War of the Worlds (1898)
Όταν ο κοιμισμένος ξυπνήσει – When the Sleeper Wakes (1899)
Οι πρώτοι άνθρωποι στο φεγγάρι – The First Men in the Moon (1901)
Η κυρά της θάλασσας – The Sea Lady (1902)
Μια σύγχρονη Ουτοπία – A Modern Utopia (1905)
Κιπς – Kipps (1905)
Στις Μέρες του Κομήτη – In the Days of the Comet (1906)
Ο πόλεμος στον αέρα – The War in the Air (1908)
Αν Βερόνικα – Ann Veronica (1909)
Τόνο-Μπάνγκεϊ – Tono-Bungay (1909)
Η Ιστορία του κυρίου Πόλι – The History of Mr Polly (1910)
Ο νέος Μακιαβέλλι – The New Machiavelli (1911)
Ο κόσμος απελευθερωμένος – The World Set Free (1914)
Η ψυχή ενός επισκόπου – The Soul of a Bishop (1917)
Το αθάνατο πυρ – The Undying Fire (1919)
Άνθρωποι ως θεοί – Men Like Gods (1923)
Το όνειρο – The Dream (1924)
Η Αυτοκρατορία του κυρίου Πάρχαμ – The Autocracy of Mr. Parham (1930)
Το σχήμα των μελλοντικών πραγμάτων – The Shape of Things to Come (1933)
Οι αδελφοί – The Brothers (1938)
Ο ιερός τρόμος – The Holy Terror (1939)
Δεν μπορείς να είσαι τόσο προσεκτικός – You Can’t Be Too Careful (1941)
Διηγήματα – Νουβέλες
Ο ιπτάμενος άνθρωπος – The Flying Man (1893)
Ο αδαμαντοποιός – The Diamond Maker (1894)
Ένας παρεξηγημένος καλλιτέχνης – A Misunderstood Artist (1894)
Ο θησαυρός στο δάσος – The Treasure in the Forest (1894)
Οι αργοναύτες του αέρα – The Argonauts of the Air (1895)
Ο θησαυρός του Μαχαραγιά – The Rajah’s Treasure (1896)
Μια ιστορία της Λίθινης εποχής – A Story of the Stone Age (1897)
Ο Νέος Επιταχυντής – The New Accelerator (1901)
Η χώρα των τυφλών – The Country of the Blind (1904)
Η πόρτα στον τοίχο – The Door in the Wall (1911)
Πηγές: BIBLIONET, Wikipedia, Γράμματα, Αίολος, Γαβριηλίδης, Αιγόκερως, Πατάκης, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, Άγκυρα, Κάκτος, Μίνωας, Άγρα, Σαββάλας, Κέδρος, Μεταίχμιο, Terra Nova
