Τελείωσε το δημοτικό σχολείο του Μάνιου. Μαθήτευσε στο Β΄Νυκτερινό Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης, εργαζόμενος την ημέρα ως κατασκευαστής δερμάτινων ειδών. Ασχολείται ως σήμερα με το εμπόριο υποδημάτων. Έχει ζήσει αυτά τα χρόνια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και τον χαρακτηρίζει μια μεγάλη αγάπη για την λογοτεχνία και την ιστορία, κυρίως Ελλήνων λογοτεχνών και συγγραφέων.
Ο ήλιος βγαίνει πίσω απ’ τα κάστρα – Χαράλαμπος Χρ. Κισόγλου
Η πένα δροσερή, ανενόχλητη, με την ευθύτητα της λαικότροπης γραφής,αφοσιώνεται απρόσκοπτη στην υπηρεσία της αφήγηματικής ροής, χωρίς περιττές σκόπιμότητες διατηρώντας έτσι γνήσιο αυθορμητισμό και ενιδαφέρον αμείωτο.
Η γλωσσική αυτή δεξιοτεχνία του γραπτού, συγκεράζει ακούσματα πολλαπλών διαλέκτων, ταιριαστών και γεννημένων μέσα στο προσφυγικό αστικό κι εμπορικό τοπίο της κοινωνίας που περιγράφει. Και καταλήγει σε ύφος διακριτό και αναγνωρίσιμο και, παράλληλα, γνώριμο και αβίαστο, αποκρυσταλώνοντας το δεσμό του τεχνίτη και του προιόντος σε ενότητα λαικής δημιουργίας.
Και είναι στα ανθρώπινα πρόσωπα εκεί που εστιάζει ο γράφων και τις ζωντανές περιπτύξεις τους. Οι περιγραφές τους λιτές, εύστοχες, πλήρεις. Μοιάζουν να εξαντλούνται σε μορφολογικές αναλύσεις εξωτερικών χαρακτηριστικών. Μοιράζονται, όμως, ιδιότητες μοναδικές στο καθένα, διεισδύοντας κατευθείαν στα ενδόμυχα. Εφαρμώντας από το αποτύπωμα της ψυχής στη μορφή, χρίζει τα προσωπα του έργου ήρωες.
Αφήγημα, Ερωδιός, 2015, 98 σελ.
Σε χρώμα χακί – Χαράλαμπος Χρ. Κισόγλου
Ιούνιος του 1962. Έκαιγε το σύμπαν εκείνο το καλοκαίρι, όταν επιβιβάστηκαν στα βαγόνια του ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομος Πελοποννήσου). Στέγνωσαν τα λαρύγγια από την δίψα, πάνω στο τραίνο μέχρι την Αθήνα στο Ρουφ. Και από εκεί το ανθρωπομάνι των στρατιωτών, στον ΣΕΚ για την Μακεδονία. Όσοι ανήκαμε στην διμοιρία επιδείξεων και είχαμε πάει να παρουσιάσουμε όπλα στον Μελιγαλά, στην σφαγή της «Πηγάδας», θυμόμασταν το τελείωμα της επίδειξης της συνοδευτικής φρουράς. Στην σκιά της ελιάς που έπεφτε πάνω στο ατρωμένο τραπέζι των στρατιωτών της διμοιρίας, μοσχοβολούσε το ψητό γουρουνόπουλο, που έπιανε όλο το τραπέζι. Το κρασί κύλησε στα νεαρά λαρύγγια των εικοσάριδων. Χωρίς πιάτα, στην λαδόκολλα, με τα χέρια, ζεματιστό, ψημένο κρέας και λίπος ανακατεμένο με το κρασί, έδωσε αέρα στο στόμα του Γιώργου Χατζηαντωνίου και τραγούδησε, όπως στην ταινία που γύρισε, τα τραγούδια του Καζαντζίδη. Την «Μανόλια» και «Φεύγω με πίκρα στα ξένα».
Αφήγημα, Ερωδιός, 2018, 214 σελ.
Ο ήλιος βγαίνει πίσω απ’ τα κάστρα (2015), Ερωδιός
Σε χρώμα χακί (2018), Ερωδιός
Πηγές: BIBLIONET, Εκδόσεις Ερωδιός
