Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Ιάσων Λειδινός

Γεννήθηκε στην Κηφισιά, τον Σεπτέμβριο του 1955 με το ληξιαρχικό όνομα Θέμης Δημητρακόπουλος.
Στα 16 του, μεσούσης της χούντας των κολονέλων -αυτής της εποχής του ζόφου, της άγριας χαράς και της προσδοκίας- συναντά τον ετερώνυμό του Ιάσονα Λειδινό, που από τότε τον συντροφεύει (όταν δεν χάνεται για κάποια χρόνια) στη γοητευτικά οδυνηρή περιπέτεια της γραφής – και της ζωής. Το 1980 εκδίδει τη συλλογή “Ενυδρείο”, στον Κέδρο. Έκτοτε δημοσιεύει σπάνια και σποραδικά (χωρίς καμιά σοβαρή ή πειστική δικαιολογία για την απουσία του από το ποιητικό γίγνεσθαι). Μετά από πολύχρονη σιωπή, επανακάμπτει στην ποίηση τον Δεκέμβρη του 2012, με τη συλλογή, “Ο Κάλχας στο Φίλιον: Ίντριγκες, Έρωτες και άλλες Προδοσίες” – κι απ’ ό,τι φαίνεται εννοεί να μην σωπάσει πια.
Ποίηση
Ενυδρείο (1980), Κέδρος
Ο Κάλχας στο Φίλιον (2012), Εύμαρος
Πραξικοποιήματα (2013), Εύμαρος
Ο νεκρός ερωδιός χαίρει άκρας υγείας (2017), Εύμαρος

Ο νεκρός ερωδιός χαίρει άκρας υγείας – Ιάσων Λειδινός




Θάλασσες πέρασα, νησιά δε βρήκα
κουρέλια άρμενα μου ‘δωσαν προίκα

Λαό με είπανε, λαό με λένε
για μένα οι άρχοντες στιγμή δεν κλαίνε

Μα θα ‘ρθει η μέρα, θα ‘ρθει ένα πρωί
πλημμύρα να γίνω, ανθρώπων βοή

στους δρόμους του κόσμου, γυμνός κεραυνός
τη χώρα μου πάλι να βγάλω στο φως.

Ποίηση, Εύμαρος, 2017, 136 σελ.

Πραξικοποιήματα – Ιάσων Λειδινός

Εγχειρίδιο για μια αδέσποτη ζωή (Νοέμβριος ’12 – Οκτώβριος ’13)


Ρώτησαν κάποτε τον ποιητή,
τι είναι αυτό που χρειάζεται,
πάνω απ’ όλα, για να γράψει:
ιδέες, χαρτί, μελάνι, ένα
πληκτρολόγιο… ένα μπαλκόνι
να βλέπει στη θάλασσα.

Κι αυτός απάντησε: η μία.
Το γράμμα σου ανάγκη
πάσα να έχει παραλήπτη,
ν’ απευθύνεται.

Αλλιώς μένει ανεπίδοτο.

Κι ας γίνεται μετά η μία χιλιάδες.

Ποίηση, Εύμαρος, 2013, 109 σελ.

Ο Κάλχας στο Φίλιον – Ιάσων Λειδινός

Ίντριγκες, έρωτες και άλλες προδοσίες


Ο ΚΑΛΧΑΣ ΣΤΟ ΦΙΛΙΟΝ
Χτες βράδυ
κατηφορίζοντας τη Σκουφά
είδα ξανά
τον Κάλχα.
Καθόταν σ’ ένα τραπεζάκι
στο πεζοδρόμιο
της καφετέριας
σιμά στον καθεδρικό.
Φορούσε
κοστούμι κρεμ, Armani,
στο πέτο
μια μέλισσα-κτέρισμα
μαύρα γυαλιά (πώς αλλιώς)
και μια γραβάτα άλικη
στο αίμα της Ιφιγένειας
(γιατί η αλήθεια είναι
πως το κορίτσι
σφάχτηκε
στο θυσιαστήριο
μην ακούτε τις διαδόσεις
των τραγικών
– πάντα σφάζονται οι ιφιγένειες)…

Ποίηση, Εύμαρος, 2012, 133 σελ.

Ενυδρείο – Ιάσων Λειδινός



Ποίηση, Κέδρος, 1980, 48 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εύμαρος, Κέδρος