Σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε ειδίκευση στην συστημική ψυχοθεραπεία. Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από μικρή ηλικία, αρχικά γράφοντας εφηβικά στιχάκια στα τετράδια και έπειτα ολοκληρωμένα διηγήματα. Έχει διακριθεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια, τόσο στην ψυχολογία όσο και στην δημιουργική γραφή. «Η Λίμνη της Θλίψης» είναι το πρώτο της ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Στον ελεύθερο της χρόνο ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Είναι παντρεμένη στους Μολάους Λακωνίας και έχει τρεις γάτες.
Η Λίμνη της Θλίψης (2022), Συμπαντικές Διαδρομές
Νουβέλες
Ο ανιχνευτής barcode (2022), Συμπαντικές Διαδρομές
Ο ανιχνευτής barcode – Ιωάννα Χατζηαντωνίου
Σε όποια υπηρεσία, κατάστημα ακόμη και κοινωνικό χώρο έπρεπε να χτυπά κάποιος barcode ώστε να φαίνεται πού βρίσκεται, τι κάνει εκεί και πότε θα φύγει. Είχαν μηχανήματα με λέιζερ που όπως χτυπάει κανείς τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ έτσι χτυπούσε και στο barcode δίνοντας όλα τα στοιχεία του κατόχου του. Αν κάποιο δεν είχε βγει έξω υποχρεούνταν να δίνει το παρόν κάθε δώδεκα ώρες στο μηχάνημα που διαθέτει η είσοδος κάθε πολυκατοικίας. Κανείς δεν έπρεπε να μείνει αδήλωτος. Αν περνούσε δωδεκάωρο και κάποιος δεν είχε δηλωθεί χαρακτηριζόταν αμέσως σαν αγνοούμενος και όταν εντοπιζόταν, γιατί δεν θα μπορούσε να κρύβεται για πολύ, θα ανιχνευόταν το barcode του, μάζευε ποινές. Αν κάποιος μάζευε δέκα ποινές έπαιρνε τη χειρότερη τιμωρία. Πήγαινε κατευθείαν στην Μάντρα. Όλοι έτρεμαν τη Μάντρα. Εκεί κάνεις δεν είχε δικαιώματα. Τα ζώα τους είχαν καλύτερη μεταχείριση. Το ξύλο ήταν άγριο και ο εξευτελισμός ήταν πολύ μεγάλος. Δούλευαν υπό φρικτές συνθήκες μέχρι να παραδώσουν την ψυχή τους. Αυτό ήταν κάτι που οι περισσότεροι εκεί μέσα εύχονταν. Όλοι έτρεμαν. Τους αντιμετώπιζαν σαν το κακό αγκάθι που τρυπάει τη σάρκα της κοινωνίας. Σαν τα αποβράσματα που έπρεπε να τιμωρηθούν.
Νουβέλα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2022, 50 σελ.
Η Λίμνη της Θλίψης – Ιωάννα Χατζηαντωνίου
Ήταν τόσο μόνος. Πέρασε το ένα του πόδι από την έξω μεριά από τα κάγκελα. Ζαλίστηκε κοιτώντας το ορμητικό νερό. Θα έπεφτε. Θα πνιγόταν σίγουρα. Πάνω που πήγε να πηδήξει ακούστηκε ένα ουρλιαχτό. Ο Τζος θεώρησε ότι ήταν του πατέρα του όμως εκείνος είχε εξαφανιστεί. Η κραυγή ανήκε σε ένα νεαρό πάνω κάτω ίδια ηλικία με τον Τζος.
«Όχι, μην το κάνεις!»
«Μείνε μακριά. Θα το κάνω. Το εννοώ».
«Αφού δεν το θέλεις».
«Δεν με ξέρεις, δεν ξέρεις τι θέλω».
«Ε, λοιπόν θα το είχες ήδη κάνει» του χαμογέλασε.
Ο γνωστός-άγνωστος, Τζόσουα Έλιοτ, ζει στην Λέικβιου, μια επαρχιακή πόλη που βρέχεται από τη λίμνη Σόροου, τη Λίμνη της Θλίψης. Όπως η πόλη, έτσι και ο Τζος, κρύβει ένα σκοτεινό παρελθόν. Ένα παρελθόν που του στοιχειώνει το παρόν. Όλη του τη ζωή πάλευε με τους δαίμονες του. Με τις εξαρτήσεις του. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Μέχρι που μια καινούργια άφιξη έκανε την εμφάνισή της αλλάζοντας τα μέχρι τότε δεδομένα. Πάνω που άρχισαν τα πράγματα να πηγαίνουν θετικά ένα τραγικό ατύχημα θα φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή του. Θα καταφέρει να απαλλαγεί από τους δαίμονες του;
Μυθιστόρημα, Συμπαντικές Διαδρομές, 2022, 150 σελ.
Πηγές: Biblionet, Συμπαντικές Διαδρομές
