Εκεί, πρωτογνώρισε τη λογοτεχνία∙ τη λογοτεχνία, έτσι όπως φανερώνεται στην αρχέγονη μορφή της, πριν ακόμη μετουσιωθεί σε λέξεις, πριν ακόμη οι λέξεις γίνουν ένα με το χαρτί, πριν ακόμη τυπωθούν στις σελίδες. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε το ταξίδι της∙ μέσα από τραγούδια και μουσικές, από χορούς και πανηγύρια, μέσα από τις ψιθυριστές αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς, μέσα από το αεροφύσημα ανάμεσα στις ολάνθιστες κερασιές και στις καταπράσινες πλαγιές, μέσα από τα μουρμουρητά των γάργαρων κι ολόδροσων νερών. Σε αυτόν τον τόπο άρχισε να ερωτεύεται τις λέξεις, τον ήχο τους, το πόσο καλόβολες και πειθήνιες είναι, την ζωντάνια και τη μαγεία τους. Μεγαλώνοντας, άρχισε να τις αναζητά στα ράφια της βιβλιοθήκης, στην ποίηση και στην πεζογραφία, στις εκθέσεις ζωγραφικής, στη θεατρική σκηνή, στις χιλιάδες μορφές τους. Σπουδαία κείμενα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, καθώς επίσης και θεατρικών συγγραφέων, άφησαν την σφραγίδα τους στη ζωή της.
Η αγάπη της για τη λογοτεχνία οδήγησε τα βήματά της, το 1997, στη θεατρική σκηνή της Τέχνης Μ. Κ. Ε. Κιλκίς, μέλος της οποίας είναι έως και σήμερα, καθώς επίσης και στην παρακολούθηση σεμιναρίων Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Πατρών και Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας και Φιλοσοφίας του ΚΔΒΜ Τσαούση. Μέσα από την παρακολούθηση του 1ου και 2ου κύκλου του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής, δίπλα στη συγγραφέα Χαρά Ανδρεΐδου, της δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχει σε δύο συλλογές διηγημάτων με τα έργα της, «Ε-λέ-αι-να» και «Νερό και Χώμα». Επίσης, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Θεατρικής Συγγραφής, με καθοδηγό τον θεατρικό συγγραφέα Άκη Δήμου, καθώς και Σεναριογραφίας με εισηγήτρια την, καταξιωμένη στο είδος, Αναστασία Μπαρτζουλιάνου. Έτσι, επιπλέον συγγραφικά της έργα αποτελούν και η ταινία μικρού μήκους με τίτλο “HOPE”, η ταινία μικρού μήκους, αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας, «Ωτοστόπ» και θεατρικά κείμενα.
Η διάκρισή της με την απονομή Β’ Βραβείου Λογοτεχνίας, από τον 7ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού, καθώς και την απονομή Επαίνου από τον 18ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, της Εταιρείας Τεχνών, Επιστημών και Πολιτισμού, Κερατσινίου, για το διηγήμά της «Αέναη Αγάπη», ήρθαν να την αποζημιώσουν για την αγάπη της προς τη λογοτεχνία.
Είναι απόφοιτος της Σχολής Επιστημών Υγείας του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος, τμήματος Νοσηλευτικής, πρώην ΤΕΙΘ, εξειδικεύτηκε στον τομέα της Νεφρολογίας – Χρόνια Περιοδική Αιμοκάθαρση – και υπηρέτησε επί εικοσιπέντε συναπτά έτη στο Νοσοκομείο του Κιλκίς, καθώς επίσης και δυο έτη στον ιδιωτικό τομέα. Ένα καθαρά ανθρωποκεντρικό επάγγελμα, όπου έδωσε μεν πολλά, αλλά, κυρίως, πήρε περισσότερα. Το ενδιαφέρον της για την ευημερία του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου το εξέφρασε με τη συμμετοχή της στη Πολιτική Σκηνή της τοπικής κοινωνίας, καθώς διετέλεσε Δημοτικός Σύμβουλος στην τοπική αυτοδιοίκηση και αιρετό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου Κιλκίς, ως εκπρόσωπος των εργαζομένων. Σήμερα ζει με την οικογένειά της στην Κρηστώνη, έναν οικισμό λίγα χιλιόμετρα έξω από το Κιλκίς.
Άχρονη ζωή (2021), Αποστακτήριο
Άχρονη ζωή – Ιωάννα Ρούσσου
Διηγήματα
Άνοιξη 2020 και η Ανθρωπότητα νιώθει εξόριστη, ηττημένη από τους αιώνιους φόβους της, μεταλλαγμένη από θύτης σε θύμα. Παρακολουθεί άναυδη τα γεγονότα που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια της∙ παρατηρεί τα ίδια τα μέλη της να κατακρημνίζονται σε άθλιες χωματερές, να συνθλίβονται, να υποτάσσονται τυφλά στην ηθική του φόβου.
«Θεέ μου, αν είναι δυνατόν! Πού πάμε, τι κοινωνία φτιάξαμε;» ψελλίζει σύσσωμη, αν και τις περισσότερες φορές παραμένει βουβή∙ άλλωστε, πώς να κρυφτεί από τα παιδιά, τι εξηγήσεις να δώσει για τα όνειρα που χάθηκαν, τους δρόμους που έφραξαν, τα τραγούδια που κόπασαν, πώς να δικαιολογήσει τα ανεκπλήρωτα της ψυχής τους. Άραγε, ποιος είναι άμοιρος των ευθυνών του;
Ξαφνικά, οι άνθρωποι χάθηκαν, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης κι αυτοί οι ελάχιστοι που κυκλοφορούν… Μήπως μπορείς να δεις τα πρόσωπά τους; Οι μάσκες! Μια πανάρχαια συνήθεια οι μάσκες και τα ψιμύθια που, ωστόσο, κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους∙ και τώρα και πριν. Πάντα είχαν και έχουν την τιμητική τους, αλλά, μήπως ήρθε η ώρα να τις αποχωρισθούμε;
Είναι κι αυτός ο χρόνος που εξανεμίζεται, που περνάει σε μια άλλη διάσταση, άμετρη∙ οι ρέουσες τομές του, οι ημέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, κοκκάλωσαν, έπαψαν να κυλούν, κατάντησαν ανούσιες και στενές, ανώφελες.
Τα πάντα αλλάζουν, μεταμορφώνονται, μετουσιώνονται∙ τα μεν ουσιώδη γίνονται ανούσια, τα δε ανούσια ουσιώδη. Το παρελθόν κατακλύζει το παρόν και οι αναμνήσεις αφόρητα νοσταλγικές∙ ολάκερος ο κόσμος προβάλλει, πια, μέσα από φωτογραφίες μιας άλλης εποχής.
Και οι αριθμοί υψώνουν, νικητές, το τρόπαιό τους∙ οι ζώντες αριθμοί, οι νεκροί αριθμοί, οι έξοδοι αριθμοί, οι πόλεις αριθμοί… Θαρρείς και ξαφνικά, ένα νέο γένος ανθρώπων ξεφύτρωσε από το πουθενά∙ το γένος των Αριθμημένων.
Κι ύστερα από όλα αυτά, τι…
Διηγήματα, Αποστακτήριο, 2021, 100 σελ.
Πηγές: Biblionet, Αποστακτήριο
