Χωρίς τη μαμά μου (2010), Ψυχογιός
Η Ολγα, ο Φαλτσέτος και οι άλλοι (2012), Ψυχογιός
Της Όλγας τα παθήματα (2020), 24 γράμματα
Συλλογικά έργα
Ανθολογία νέων ποιητών (2010), Σίλφιον
Ανάπτυξη Ακουστικών Ικανοτήτων – Με τον Αγγ. Βελεγράκη
Της Όλγας τα παθήματα – Τζένη Θεοφανοπούλου
Ποιος είπε ότι η ζωή ενός 9χρονου κοριτσιού είναι εύκολη;
Η Όλγα ζει με τη μαμά της -που τα κάνει όλα- τον μπαμπά της -που είναι λιχούδης- και τον μικρό της αδελφό, τον Λέοντα -που της δημιουργεί διαρκώς προβλήματα.
Και κοντά τους βρίσκεται η γιαγιά, η θεία, οι φίλοι, όλοι αυτοί οι μεγάλοι με τους οποίους προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Έχει να αντιμετωπίσει το σχολείο, την κρίση, τις εκλογές, ακόμα και να καταλάβει τι είναι δημοκρατία.
Ουφ, πόσο δύσκολα είναι όλα αυτά, όταν είσαι μόνο 9 χρόνων!
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, 24 γράμματα, 2020, 106 σελ.
Η Όλγα, ο Φαλτσέτος και οι άλλοι – Τζένη Θεοφανοπούλου
Αμίλητος ο Φαλτσέτος υπέμενε όλες τις ταλαιπωρίες. Κι αυτός πονούσε. Κι αυτός κρύωνε. Κι αυτός φοβόταν. Μα πάνω απ’ όλα ντρεπόταν. Όχι γιατί ήταν γυμνός, αλλά γιατί ήξερε ότι όλοι σε αυτόν έριχναν το φταίξιμο. Έτσι θα μείνει λοιπόν, αμίλητος, τελείως βουβός, μήπως και τον ξεχάσουν για λίγο λέγοντας τα δικά τους. Μετά που ξέρεις;
Γιατί άραγε ο Φαλτσέτος θέλει να μείνει βουβός; Ποιοι είναι όλοι αυτοί που τον κατηγορούν; Γιατί τους φοβάται; Ποια είναι η σχέση του με τον Ξερόλα και τον Κουτσομπόλη; Τι ρόλο θα παίξει στη ζωή του η Όλγα; Και, τελικά, τι θα ανακαλύψουν όλοι στο μαγικό κόσμο της μουσικής;
Eικονογράφηση: Χριστίνα Ζέκκου
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ψυχογιός, 2012, 149 σελ.
Χωρίς τη μαμά μου – Τζένη Θεοφανοπούλου
Γεια σας. Με λένε Φωτεινή Αντύπα και είμαι δώδεκα χρόνων και κάτι μηνών. Πηγαίνω στην πρώτη Γυμνασίου και ζω με τον μπαμπά μου και τον αδελφό μου, τον Βασίλη, σε μια γειτονιά της Αθήνας.
Σε λίγες μέρες είναι τα γενέθλια της μαμάς. Αν ζούσε, θα γινόταν τώρα σαράντα χρόνων. Δεν ξέρω πόσο καλά τη θυμάμαι. Δεν μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά αν τα μάτια της ήταν γαλάζια ή πράσινα, αν ήταν ψηλή ή κοντή -εμένα έτσι κι αλλιώς μου φαινόταν πολύ ψηλή γιατί τότε ήμουν μικρή- ή πόσο μακριά ήταν τα μαλλιά της. Θυμάμαι όμως ότι ήταν πορτοκαλιά, ναι, δε λέω ψέματα, η μαμά μου είχε πορτοκαλιά μαλλιά. Θυμάμαι ακόμα και μυρωδιά, ανακατεμένη λεβάντα και τριαντάφυλλο, να με χαλαρώνει λίγο προτού ανταλλάξουμε το τελευταίο φιλί της ημέρας. Ο μπαμπάς λέει πως ήταν το άρωμά της -έχει φυλάξει το τελευταίο μπουκαλάκι- αλλά μπα, δεν είναι ακριβώς η ίδια μυρωδιά.
Στο σπίτι, όμως, έχουμε πολλές φωτογραφίες. Τη μαμά κοριτσάκι, τη μαμά κοπέλα στο λύκειο, τη μαμά νύφη, τη μαμά έγκυο, πρώτα στον Βασίλη κι αργότερα σ’ εμένα. Σίγουρα, ήταν πολύ όμορφη γυναίκα η μαμά μου. Έχω φτιάξει ένα άλμπουμ καταδικό μου και το έχω στο δωμάτιό μου. Έτσι κρατώ μέσα στο μυαλό μου την πιο όμορφη εικόνα της.
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ψυχογιός, 2010, 168 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ψυχογιός, 24 γράμματα
