Σπούδασε Ψυχολογία με εξειδίκευση στις εξαρτησιογόνες ουσίες και επί είκοσι πέντε χρόνια διετέλεσε Διευθύντρια στο Κέντρο Πρόληψης Εξαρτησιογόνων Ουσιών και AIDS, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Παράλληλα ο καμβάς και οι χρωστήρες ήταν το ψωμί και το νερό στην καθημερινότητά της οδηγώντας την σε πολυετείς σπουδές σχεδίου και ζωγραφικής. Επιπλέον παρακολούθησε επί τέσσερα χρόνια και την Σχολή Καλών Τεχνών του δημόσιου Πανεπιστημίου του Bolton BA (Hons) της Μεγάλης Βρετανίας. Ασχολήθηκε με την Ιστορία, την Κριτική Τέχνη και το Art Therapy. Πραγματοποίησε τέσσερις ατομικές εκθέσεις, κι έχει συμμετάσχει σε είκοσι πέντε ομαδικές. Στα γράμματα εμφανίστηκε με το βιβλίο ψυχολογίας Σχέσεις στην οικογένεια – από την σύγκρουση στην συνεργασία 2006, Εκδόσεις Grafica. Ακολουθούν τα Λευκώματα: Σαν Παραμύθι 2012, Εκδόσεις Παρισιάνος, Ο Αρχαιόμυθος Καβάφης 2015, μια ποιητική συλλογή Αμφίδρομος Καθρέφτης 2016 Εκδόσεις Α-Ω. Επίσης, υπό έκδοση είναι ένα δοκίμιο Η Ιστορία του Εξπρεσιονισμού. Πλήθος κοινωνικών και εικαστικών άρθρων της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εχει τιμηθεί και βραβευτεί επανειλημμένα από την Πανελλήνια Εταιρεία Πολιτισμού Γραμμάτων και Τεχνών, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, τους Φίλους του Ε.Ε.Σ., το Ίδρυμα Κωνσταντινοπολιτών, τον Πανελλήνιο Σύλλογο μη Ημερησίων εφημερίδων, τον Σύλλογο Επιστημόνων Χαλανδρίου και άλλους επιστημονικούς φορείς, για την επίδοσή της τόσο στα γράμματα όσο και στις τέχνες. Έχει δημιουργήσει δυο τόμους σαν ανθολόγος με θέμα σύγχρονη ερωτική ποίηση- εκδόσεις Κύμα. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Αμφίδρομος καθρέφτης (2017), ΑΩ Εκδόσεις
Οι ένοχοι της γης (2018), Όστρια Βιβλίο
Οι δύο όψεις του φεγγαριού (2018), Όστρια Βιβλίο
Συλλογικά έργα
Ανθολογία σύγχρονη ερωτικής ποίησης (2017), Κύμα
Συνομιλώντας με τον Κ. Π. Καβάφη (2018), Όστρια Βιβλίο
Χρώματα ψυχής (2018), Όστρια Βιβλίο
Οι ένοχοι της γης – Καίτη Κουμανίδου
NYXTEΣ ΦΟΝΙΣΣΕΣ
ΝΥΧΤΕΣ γεμάτες φωτιά και απειλή
σεισμούς και αιματηρές καταιγίδες
Κατακλυσμοί
φυλλομετρούν ζωές
ολοκαύτωμα οι ψυχές
γίνονται κειμήλια Ιερά.
Σωτηρία ζητούν
απελπισμένα
στις παγωμένες νύχτες.
Βογγούν οι λέξεις
σκορπίζονται στον άνεμο
θερίζοντας ανάσες
προσφορά στον Κέρβερο.
Άχρηστοι οι χρησμοί
βροχή δακρύων
στην Αχερουσία στάζουν.
Χάθηκαν τα χρώματα
συνθλίβονται τ ανθρώπινα εξακοντίζονται οι ελπίδες
σεληνιάζονται
στο μαύρο σκηνικό οι θάλασσες
μυστικά περάσματα ανοίγουν
χωρίς ένα ζεστό χέρι
στις ματωμένες καταιγίδες
με το κόκκινο φεγγάρι συντροφιά
να θρέφει πεινασμένα θηρία
που καταργούν
το δίκαιο του ανθρώπου.
Με αίμα θρέφεται το άδικο.
Συνωμοσίες και εκεχειρίες
αντάμα πορεύονται
σε βάρος της ζωής.
Ήρωας τραγικός
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ακρόαση απαιτεί η ψυχή.
Τέτοιες νύχτες το κόκκινο φεγγάρι κατεβαίνει και μαζεύει μυστικά…
Τέτοιες νύχτες το κόκκινο φεγγάρι
το γαλάζιο τ ουρανού
αναζητά να ξεδιψάσει
προσφορά να το δώσει στο σκοτάδι.
Τέτοιες νύχτες
Ναι
ΦΟΝΙΣΣΕΣ είναι
Νύχτες ολέθρου
και θανάτου.
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2018, 68 σελ.
Οι δύο όψεις του φεγγαριού – Καίτη Κουμανίδου
Μα σαν χελιδονίσει
η αγάπη μου για εσένα
και η αύρα της θωριάς σου
απαλείψει την γραφή της λύπης
γαληνεύοντας τον πόνο
με την ζώσα παρουσία σου
τότε
απειθάρχητο δάκρυ θα κυλήσει
θα φλυαρήσουν τα ρόδα
θα παίξουν τα έγχορδα του κόσμου
και το όνειρο
το άλλοθι της ζωής
θα πλημμυρίσει από θεόπεμπτο φως
ανοίγοντας διάπλατα τις θυρίδες
του καλόμορφου ουρανού.
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2018, 78 σελ.
Αμφίδρομος καθρέφτης – Καίτη Κουμανίδου
ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ
Την αφρούρητη νυχτιά αυτή
Την νύχτα χωρίς φεγγάρι
Που επιτρέπει την μεγάλη απόδραση….στην άλλη μεριά του φεγγαριού…και νομιμοποιεί την
αυθαιρεσία των απατηλών ονείρων……..αυτή την νυχτιά…που
Ο ίσκιος της αβάσταχτης μοναξιάς
είναι βαρύς και τα σισύφεια δεσμά αναβλύζουν πόνο ενορχηστρώνοντας την απώλεια…
ανέμισμα φευγαλέο του νου
έκλεισε τα τραύματα της λύπης
έσβησε τις ασκήμιες…
και σε σκηνοθεσία ονειρική
γέλασε η άνοιξη και αναστήθηκε
η χαρά…
Η Μορφή σου
Παιχνίδισμα του νου και Μόνο
Ξανθές ελπίδες χάρισε
Με κόκκινες ανεμώνες..
Σκορπίζοντας παντού ευωδιές
Και ήχους μυστικούς…
Το χαμόγελο σου
αύρα πρωινής δροσιάς
πηγή ελπίδας στην καρδιά του χειμώνα…ξαναγέννησε
αισθήματα στις ξεχτένιστες
ελπίδες…σιωπώντας έγνοιες και στεναγμούς μες την σιγαλιά
του κόσμου…διακονευοντας
το άλλοθι από την αιώρα
του ποιήματος αυτού.
Χαίρε εσύ
νύχτα χωρίς φεγγάρι
Που κρατάς στην αγκαλιά σου
Ολάκερα τα μυστικά του κόσμου.
Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2017, 104 σελ.
Πηγές: Biblionet, ΑΩ Εκδόσεις, Όστρια Βιβλίο
