Eργάστηκε για πολλά χρόνια ως μεταφράστρια δεκάδων έργων παγκοσμίως αναγνωρισμένων συγγραφέων για ενηλίκους και παιδιά, μεταξύ των οποίων και της αγαπημένης σειράς βιβλίων του Χάρι Πότερ. Έγραψε οχτώ μυθιστορήματα, που αγαπήθηκαν από χιλιάδες αναγνώστες. Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφόρησαν τα βιβλία της «Ο κήπος με τις μουριές» (2006), «Το σκουλαρίκι της τύχης» (2007), «Μου το είπε ένας άγγελος» (2008) και «Δράκος στο χιόνι» (2009). Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφόρησαν τα βιβλία της «Λευκή ορχιδέα» (2010), «Το φθινόπωρο της μάγισσας» (2011), «Έρωτας πόλεμος» (2012) και «Η καρδιά θυμάται» (2013). Το τελευταίο της μυθιστόρημα “Η καρδιά θυμάται” τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC το 2014, στην κατηγορία «Μεγάλες Συγκινήσεις».
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 59 ετών, τον Ιούνιο του 2014.
Ο κήπος με τις μουριές (2006), Ωκεανίδα
Το σκουλαρίκι της τύχης (2007), Ωκεανίδα
Μου το είπε ένας άγγελος (2008), Ωκεανίδα
Δράκος στο χιόνι (2009), Ωκεανίδα
Λευκή ορχιδέα (2010), Ψυχογιός
Το φθινόπωρο της μάγισσας (2011), Ψυχογιός
Ερωτας πόλεμος (2012), Ψυχογιός
Η καρδιά θυμάται (2013), Ψυχογιός
Ο κήπος με τις μουριές (2015), Ψυχογιός (E)
Το σκουλαρίκι της τύχης (2016), Ψυχογιός (E)
Μου το είπε ένας άγγελος (2018), Ψυχογιός (E)
Δράκος στο χιόνι (2019), Ψυχογιός (E)
Δράκος στο χιόνι – Καίτη Οικονόμου
Ο Χρήστος είναι ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος της μικρής οθόνης, με πολλές επιτυχίες και ρεπορτάζ που ανοίγουν καινούργιους δρόμους στα τηλεοπτικά δεδομένα. Χαρακτήρας ακέραιος, αυτοδημιούργητος, άτομο καλλιεργημένο, με αρχές που υπηρετεί πιστά, όσο κι αν αυτό στοιχίζει στην καριέρα του και στην προσωπική του ζωή. Η προσωπικότητά του έχει σμιλευτεί από πόνο και αγώνα. Έχασε μικρός όσους αγαπούσε, έμεινε κυριολεκτικά στον δρόμο -μια πληγή ανοιχτή η παιδική του ηλικία-, αλλά πάλεψε περήφανα για να ζήσει χωρίς συμβιβασμούς και κέρδισε μια ξεχωριστή θέση στην κοινωνία. Η Δήμητρα, δικηγόρος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και επιλογές που την ωθούν να σταθεί απέναντι στον δυναμικό και απόλυτα πετυχημένο επαγγελματικά πατέρα της, θα επιδιώξει να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Θα δοκιμαστεί σκληρά, αλλά θα σταθεί όρθια, γιατί στηρίζει τις αξίες της και θέλει να μείνει πιστή στις αρχές της. Ποια παραμυθένια συνθήκη θα φέρει κοντά αυτά τα δύο πρόσωπα; Πώς δύο εντελώς διαφορετικές διαδρομές θα καταλήξουν σε μια απρόσμενα δυνατή ένωση, έναν “μυθιστορηματικό” έρωτα;
Δυνατοί και ταυτόχρονα ευάλωτοι, δέσμιοι των αρχών τους και των τειχών που οι ίδιοι υψώνουν, θα υποκύψουν τελικά στον σαϊτοφόρο θεό, ο οποίος θα τους οδηγήσει στη λύτρωση και την ευτυχία.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2019, 464 σελ.
Μου το είπε ένας άγγελος – Καίτη Οικονόμου
Τη Μαριάννα Σταθοπούλου και τον Δημήτρη Βελλίδη ένωνε μια σχέση αγάπης από τότε που αυτή ήταν ακόμα παιδί κι εκείνος ανέλαβε την κηδεμονία της στο ξεκίνημα της καριέρας του ως εισαγγελικού λειτουργού. Με το πέρασμα των χρόνων, η αγάπη μετατράπηκε σε έναν έρωτα που έφερε θύελλα στις καρδιές τους και έκαμψε τις αντιστάσεις της λογικής. Η ευτυχία τους αποδείχτηκε μεγάλη, αλλά εφήμερη.
Η μοίρα είχε άλλα γραμμένα για τον Δημήτρη, και η Μαριάννα έμεινε ολομόναχη στον κόσμο, να κινείται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο.
Μέχρι που ήρθε στη ζωή της ο Μάνος…
Ποιος “άγγελος”, αλήθεια, κράτησε τη Μαριάννα στη ζωή τότε που αυτή επέμενε να φλερτάρει με τον θάνατο; Ποιος της έδειχνε το μονοπάτι προς το φως όταν την κατάπινε το σκοτάδι;
Ένα μυθιστόρημα με απίθανη πλοκή, δυνατούς χαρακτήρες και πολλές ανατροπές.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2018, 440 σελ.
Το σκουλαρίκι της τύχης – Καίτη Οικονόμου
Όταν η Μαίρη γνώρισε τον Άρη, ήταν σίγουρη ότι η σχέση τους θα κρατούσε για λίγο. Αυτό έλεγε η λογική. Εκείνος ήταν μερικά χρόνια μικρότερος, προερχόταν από μια πλούσια οικογένεια, ήταν πεισματάρης και κακομαθημένος. Ήταν φανερό πως δεν ταίριαζαν καθόλου και τίποτα δεν έδειχνε τη δραματική τροπή που θα έπαιρναν τα γεγονότα.
Μόνο που η μοίρα όριζε διαφορετικά τις ζωές τους. Εκείνος της είχε παραδοθεί από την πρώτη στιγμή που την είδε κι έκανε αυτό που του υπαγόρευε το παράφορο πάθος του.
Όταν η σύγκρουση με τη λογική έγινε αδυσώπητος πόλεμος, η Μαίρη βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει σ’ ένα πέτρινο σπιτάκι, στη μέση του πουθενά. Η μνήμη της δεν τη βοηθούσε καθόλου να καταλάβει ούτε πώς ούτε πότε έφτασε εκεί, ενώ το αφιλόξενο τοπίο της άγριας φύσης δημιουργούσε δυσοίωνες σκέψεις.
Για ένα ήταν σίγουρη: πίσω από όλη αυτή την περιπέτεια κρυβόταν το σατανικό μυαλό του αδελφού του Άρη. Κι ενώ η ίδια ήταν αποφασισμένη να κλείσει τους λογαριασμούς της με τους ανθρώπους που έκαναν άνω κάτω τη ζωή της, ο μικρός φτερωτός θεός είχε άλλα σχέδια και περίμενε υπομονετικά να έρθει η ώρα που θα έγραφε την τελευταία λέξη.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2016, 408 σελ.
Ο κήπος με τις μουριές – Καίτη Οικονόμου
Ο Νίκος δεν ήταν για τη Λίνα ένα απλό γειτονόπουλο που έπαιζε μαζί του στην αυλή με τις μουριές. Ήταν η πρώτη της αγάπη. Και, πριν από αυτό, ήταν ο μυστικοσύμβουλος και μέντοράς της, καθώς την περνούσε εννέα ολόκληρα χρόνια και στα μάτια της φάνταζε παντογνώστης. Αργότερα, όταν η εφηβεία ωρίμασε το νεανικό της κορμί, ο Νίκος της έμαθε τα μυστικά του έρωτα και του πάθους. Λίγο μετά όμως, στα δεκαοχτώ της χρόνια, η Λίνα πέρασε από την απόλυτη ευτυχία στην απόλυτη απελπισία, όταν εκείνος την εγκατέλειψε γνωρίζοντας ότι στα σπλάγχνα της μεγάλωνε το παιδί τους.
Οι δοκιμασίες της όμως δε σταμάτησαν εκεί. Μια σειρά από ανείπωτες τραγωδίες και απώλειες αγαπημένων προσώπων ρήμαξαν τα νιάτα της, την πέταξαν στην ορφάνια και την άφησαν ολομόναχη και αβοήθητη, να πρέπει να σταθεί όρθια για να θρέψει το πλάσμα που είχε φέρει στον κόσμο.
Η Λίνα μάτωσε από τη σκληρή δουλειά αλλά, εφτά χρόνια αργότερα, στεκόταν επιτέλους στα πόδια της κι ένας καινούργιος έρωτας φώτισε με το λαμπερό του φως τη μαυρισμένη της καρδιά. Η τύχη είχε αρχίσει επιτέλους να της χαμογελά.
Και τότε, έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του και πάλι ο Νίκος, διεκδικώντας ξανά την καρδιά της και το παιδί του.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2015, 444 σελ.
Η καρδιά θυμάται – Καίτη Οικονόμου
Τον ξέβρασε αναίσθητο η θάλασσα σε μια παραλία του Ναυπλίου μετά από ένα τοπικό μπουρίνι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμνησία. Μόλις ανάρρωσε από τα τραύματά του, βρήκε δουλειά και σπίτι, και συνδέθηκε ερωτικά με μια δασκάλα. Αλλά δεν είχε ανακτήσει τη μνήμη του, δε θυμόταν ούτε το όνομά του.
Μια μέρα χτύπησε την πόρτα του μια άγνωστη. Δεν μπόρεσε να δει πώς ήταν – την ηλικία της, το ύψος της, το ντύσιμό της· γιατί μόλις αντίκρισε τα μάτια της αισθάνθηκε χαμένος. Ήταν σκούρα μπλε σαν το ανοιχτό πέλαγος και, καθώς τα κοίταζε καθηλωμένος, μια αβάσταχτη νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή του…
«Αντρέα, δε με θυμάσαι;» του είπε η άγνωστη με τα μπλε μάτια. «Είμαι η γυναίκα σου».
Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο γάμος τους είχε ναυαγήσει και ζούσαν σαν δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Το μυαλό του δε θυμόταν τίποτα από την παλιά ζωή του.
Αλλά η καρδιά θυμάται…
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2013, 392 σελ.
Έρωτας πόλεμος – Καίτη Οικονόμου
Αυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο – έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Γι’ αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε…
Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που τη συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο κι αν προσπάθησε να βρει απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο.
Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι, όμως, και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της Άννας και του Φάνη.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2012, 511 σελ.
Το φθινόπωρο της μάγισσας – Καίτη Οικονόμου
Η Μυρσίνη, καρπός του παράφορου έρωτα ενός Μακεδόνα και μιας τσιγγάνας, μεγαλώνει ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους του πατέρα και της μητέρας της, νιώθοντας πως δεν ανήκει απόλυτα σε κανέναν. Στα εννιά της χρόνια, όταν την εγκαταλείπει η μητέρα της, η μικρή Μυρσίνη πρέπει ν’ αντιμετωπίσει ολομόναχη το παράξενο χάρισμά της, την έκτη αίσθηση που έχει κληρονομήσει από την τσιγγάνα προγιαγιά της.
Αδυνατώντας να διαχειριστεί ένα χάρισμα που το βλέπει σαν κατάρα, το καταπιέζει και εντάσσεται στον κόσμο του πατέρα της. Πολλά χρόνια αργότερα, γυναίκα πια, επισκέπτεται για πρώτη φορά με το μνηστήρα της τον τόπο καταγωγής της για να τακτοποιήσει τις κληρονομικές της υποθέσεις. Κι εκεί γνωρίζει τον Στέφανο Βρεττό, έναν άντρα που ανατρέπει όλες τις βεβαιότητες της ζωής της.
Στη φθινοπωρινή Μακεδονία, ο διαισθητικός της εαυτός αφυπνίζεται μετά από ένα λήθαργο που κράτησε είκοσι χρόνια. Κι ενώ η Μυρσίνη παλεύει με τα χαώδη συναισθήματά της, ένας άγνωστος εχθρός επιβουλεύεται τη ζωή της…
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2011, 601 σελ.
Λευκή ορχιδέα – Καίτη Οικονόμου
“Ήθελα να σου πάρω ένα ρολόι για να θυμάσαι κάθε ώρα και λεπτό πόσο σ’ αγαπώ”. Ο Μάρκος έσυρε το δάχτυλό του στην πλατινένια αλυσίδα. “Στο ρολόι αυτό βρίσκεται όλη η αγάπη μου – όλη, ακούς;”
Σε μια ονειρική παραλία ανθίζουν το καλοκαίρι οι λευκές ορχιδέες της άμμου. Και στο εύφορο κτήμα δίπλα στην ακτή μεγαλώνουν τέσσερις αχώριστοι φίλοι: ο Νικηφόρος και η Έλλη, δίδυμα αδέλφια, παιδιά του κτηματία· η Φιλιώ, κόρη του θυρωρού του κτήματος· κι ο Αντώνης, γιος ενός φτωχού ψαρά. Οι ακατάλυτοι δεσμοί που τους ένωσαν από τα παιδικά τους χρόνια τούς συνοδεύουν στα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, αλλά και ως ενηλίκους, όταν η Έλλη αποφασίζει να θυσιάσει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της για να διασφαλίσει το μέλλον του αδελφού της, ενώ η Φιλιώ υποφέρει βουβά από τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά της για τον Νικηφόρο.
Αμείλικτα παιχνίδια της μοίρας και ραδιουργίες αδίστακτων ανθρώπων οδηγούν σε χωρισμούς, προδοσίες και ατυχήματα με τραγικές συνέπειες· ωστόσο, σε κάθε σκληρή δοκιμασία υπάρχει πάντα ένα ανεκτίμητο στήριγμα: η αγάπη σε όλες τις μορφές της – ερωτική, αδελφική, φιλική, μητρική.
Γιατί η αληθινή αγάπη είναι σαν τη λευκή ορχιδέα: ριζωμένη γερά στην άμμο, αψηφά τα καταστροφικά στοιχεία της φύσης και τα αδέξια ποδοπατήματα των ανθρώπων κι ανθίζει ξανά με το πρώτο φιλί της άνοιξης.
Μυθιστόρημα, Ψυχογιός, 2010, 584 σελ.
Δράκος στο χιόνι – Καίτη Οικονόμου
Πέρα ψηλά στα βουνά της Ηπείρου υπάρχει μια αλπική λίμνη που λέγεται Δρακολίμνη γιατί ζει εκεί ένας δράκος, προστάτης του βουνού και όλων των αγαθών πλασμάτων. Λίγο πιο χαμηλά, στο Πάπιγκο, γεννήθηκε κάποτε ένα νόθο παιδί, ο Χρήστος, που είχε στην ψυχή του όλα τα χαρίσματα του δράκου: περηφάνια, δύναμη, ευγένεια, μαχητικότητα.
Ο Χρήστος μεγάλωσε στα Γιάννενα κουβαλώντας στους παιδικούς ώμους του το στίγμα του νόθου. Έβλεπε μόνο από μακριά τον πλούσιο πατέρα του και στα δεκατρία του, όταν πέθανε η μάνα του κι έμεινε ορφανός στους πέντε δρόμους, ξύπνησε μέσα του η ψυχή του δράκου για να μπορέσει να επιβιώσει.
Χρόνια μετά, μόνη και κλεισμένη στον εαυτό της, ανάμεσα σε βράχια και σπασμένα όστρακα, εξακολουθεί να ζει παρέα με θύμησες που πληγώνουν και επιθυμίες που κοιμούνται. Μα ξαφνικά ένα μικρό κορίτσι μπαίνει στη ζωή της. Και… τι παράξενο… έχουν το ίδιο όνομα!
Μια ιστορία ρομαντική, όπως τα τρυφερά κοριτσίτσικα όνειρα. Μια γυναίκα που αναδύεται από το σκοτεινό πέλαγος του έρωτα, για να αντικρίσει, ώριμη πια, τον εκτυφλωτικό ήλιο της αγάπης!
Ο Χρήστος πάλεψε μόνος του στη ζωή, αλλά όταν ήρθε η επιτυχία κι η καταξίωση, μια άδικη κατηγορία τον σημάδεψε μ’ ένα ατιμωτικό στίγμα. Απογοητευμένος από τους ανθρώπους, αποσύρθηκε στο Πάπιγκο να γλείψει τις πληγές του. Κι εκεί, στο άντρο του, εμφανίστηκε μια άγνωστη γυναίκα μες στη χιονοθύελλα κι έκλεψε την καρδιά του δράκου…
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2009, 496 σελ.
Μου το είπε ένας άγγελος – Καίτη Οικονόμου
“Δεν θα σ’ αφήσω ποτέ. Ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι κοντά σου. Θα σε κρατώ στην αγκαλιά μου, θα σε χαϊδεύω όπως τώρα και θα σε προστατεύω με τη δύναμη της αγάπης μου. Ό,τι κι αν γίνει, στ’ ορκίζομαι.”
Πόσες φορές μπορεί ν’ αγαπήσει μια καρδιά, δυνατά, αληθινά, απόλυτα; Η Μαριάννα νόμιζε μόνο μία, και τα έδωσε όλα. Και τα έχασε όλα.
Ή τουλάχιστον έτσι πίστεψε. Γιατί από τους δύο άντρες που βάδισαν δίπλα της στη ζωή, ο ένας δεν έπαψε ποτέ να την προστατεύει κι ο άλλος ορκίστηκε στον εαυτό του να τη βγάλει απ’ το σκοτάδι της.
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2008, 464 σελ.
Το σκουλαρίκι της τύχης – Καίτη Οικονόμου
Η Mαίρη είναι μια μοντέρνα εργαζόμενη κοπέλα που, μετά από μια ερωτική απογοήτευση, κάνει την απερισκεψία να μπλέξει με τον Άρη Aποστόλου, ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο πέντε χρόνια μικρότερό της. O Άρης την ερωτεύεται παράφορα και θέλει να την παντρευτεί, η Mαίρη όμως δεν δελεάζεται από τα μυθικά πλούτη της οικογένειάς του και προσπαθεί να διαλύσει αυτή την αταίριαστη σχέση.
Όμως η λογική, καμιά φορά, εμποδίζει τα πιο βαθιά μας αισθήματα να έρθουν στο φως. Kαι η ζωή γελάει με τα παιχνίδια που μας παίζει και μας αφήνει άναυδους με ό,τι κρύβουμε μέσα μας.
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2007, 408 σελ.
Ο κήπος με τις μουριές – Καίτη Οικονόμου
Ενας κήπος μαγικός, ένα νεανικό όνειρο.
Και η ζωή που έχει πάντα τον τελευταίο λόγο…
Η Λίνα γνώριζε τον Νίκο από τότε που θυμόταν τον εαυτό της. Τα σπίτια τους ήταν δίπλα δίπλα και ο Νίκος, που την περνούσε εννιά χρόνια, ήταν ο μεγάλος της φίλος, ο μυστικοσύμβουλος και ο μέντοράς της.
Κι αργότερα, στην εφηβεία, ήταν ο άντρας που τη μύησε στον έρωτα. Στα δεκαοχτώ της όμως ο Νίκος έκανε την καρδιά της χίλια κομμάτια – την εγκατέλειψε, αν και ήξερε ότι περίμενε το παιδί του.
Στη διαδικασία της βίαιης ενηλικίωσής της η Λίνα έμελλε να ζήσει κι άλλες τραγωδίες· οικονομικές καταστροφές και θανάτους αγαπημένων προσώπων, που την άφησαν ολομόναχη στον κόσμο, χωρίς πόρους, χωρίς δουλειά, μ’ ένα μωρό στην αγκαλιά.
Εφτά χρόνια αργότερα, αφού κατάφερε να σταθεί στα πόδια της με χίλιους κόπους και θυσίες, μπήκε στη ζωή της ένας καινούργιος έρωτας, που έριξε βάλσαμο στην πληγωμένη της καρδιά.
Και τότε γύρισε ο Νίκος, γεμάτος απαιτήσεις…
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2006, 480 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ψυχογιός, Ωκεανίδα
