Μεγάλωσε στο Ηράκλειο Αττικής όπου τελείωσε το Λύκειο. Από τα χρόνια τής μαθητείας της στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου την απασχολούν θέματα, σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα που ενδιαφέρουν και βασανίζουν τον βαθιά εσωτερικό άνθρωπο και τα καταγράφει με μορφή ποιημάτων. Της μεταγγίζει ο πατέρας της την αγάπη για το βιβλίο, για τον Λόγο και για την “έρευνα” και ταυτόχρονα -πριν το κατώφλι της εφηβείας- ξεκινά για εκείνη η ποιητική έκφραση. Γράφει ερασιτεχνικά. Μετά τις πανελλήνιες εξετάσεις, οι καλλιτεχνικές της δεξιότητες στο σχέδιο, σε συνδυασμό με την ανάγκη της για δημιουργία, για την Ομορφιά και για τη Ζωή, της δίνουν τα εχέγγυα να φοιτήσει -4 χρόνια- σε δύο σχολές σχεδίου μόδας. Παίρνει τα διπλώματά της, εντρυφεί στο ρούχο και σχεδιάζει, και κάποια χρόνια αργότερα, ανήσυχο πνεύμα ούσα, μεταπηδά στους χώρους της αισθητικής και της κοσμετολογίας. Παρακολουθεί εκπαιδευτικά σεμινάρια σε εταιρείες που ασχολούνται με το αντικείμενο, ενώ παράλληλα την κερδίζουν οι δημόσιες σχέσεις και το marketing. Τις επιτυχίες της επιβραβεύουν διπλώματα, που τα διαδέχονται έπαινοι υψηλής απόδοσης και ένα μετάλλιο. Τα τελευταία 14 χρόνια εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Στην ανάγκη της για καλλιτεχνική έκφραση βρίσκει χώρο η φωτογραφία. Αγαπά να ασχολείται με αυτήν ως χόμπυ. Πιστεύει ότι η εικόνα είναι η εικαστική αποτύπωση του Ποιητικού Λόγου και τον συμπληρώνει. Θα είναι το μελλοντικό της εγχείρημα. Η Ποίηση για την Κάλλια είναι πολύ σημαντική, αλλά γράφει πάντα ερασιτεχνικά. Ώσπου έρχεται μια μεγάλη βράβευση για εκείνη τον Νοέμβριο 2016 στον διεθνή διαγωνισμό Ποίησης “Premio Nosside” στο Reggio της Καλαβρίας με το ποίημά της “Όστρια” μεταφρασμένο στα Ιταλικά. Βραβεύεται με το 3ο βραβείο, ειδική μνεία. Αυτό αποτελεί σταθμό για την ίδια και αποφασίζει να εκδώσει ταυτόχρονα τις δύο πρώτες ποιητικές συλλογές της με τίτλους “Στη γαλάζια ηχώ του μέλλοντος χρόνου” και “Δύο σημεία”.
Στη γαλάζια ηχώ του μέλλοντος χρόνου (2017), Δρόμων
Δύο σημεία (2017), Δρόμων
Δύο σημεία – Κάλλια Θωμοπούλου
Η επανάληψη λέξεων ή φράσεων κάνει πιο δυνατό το διανόημα του βιβλίου. Δηλώνει, ομολογεί την Αλήθεια, όχι την εμμονή. Δεν φτιασιδώνεται και δεν κατεργάζεται το “άγριο” της ατόφιας Αλήθειας. Είναι καίριο! Επαναλαμβάνεται και ισχυροποιείται. Και απλά ισχύει!
Το πρότυπο Ομοούσιο Σπάνιο Ανδρόγυνο πριν ζευγαρώσει στη Γη, έχει συνυπάρξει ως ζευγαρωμένη ενεργειακή οντότητα, ως Ένα, σε άλλη διάσταση.
Τα Δύο Σημεία για τα οποία μιλώ είναι η ενστικτώδης Σκέψη και η γήινη πραγματικότητα που μάθαμε στον φθαρτό κόσμο να την λέμε “Ζωή”. Είναι το ιδεατό πριν γίνει απτό. Είναι το υπερβατικό που γειώνεται για να υπάρξει και να αποδειχτεί. Μιλώ για την Νόηση/Γνώση που πραγματώνεται στην καθ’ οδόν ζωή.
Τα Δύο Σημεία ενώνονται με “συγκρουσιακή σχέση” στην αναζήτηση του Σπάνιου Ιδανικού Συντρόφου, έως να συγ-Χωρέσουν και να ισορροπήσουν.
Το ένα προηγείται του άλλου ή μήπως το μυαλό “διαβάζει” το πεπρωμένο του;
Φυγείν αδύνατον ή μαγνητικά έλκεται από την Εντολή της Ψυχής;
Μακάριοι οι ασυμβίβαστοι.
Άξιοι, που δεν παραιτήθηκαν αναζητώντας αμετάκλητα -τραγικά ίσως- το μοναδικό προορισμένο τους.
Ευλογημένοι και εκλεκτοί όσοι μετεωρίζονται μεταξύ Ουρανού και Γης, στο ζεύγος Σημείων…
Ποίηση, Δρόμων, 2017, 64 σελ.
Στη γαλάζια ηχώ του μέλλοντος χρόνου – Κάλλια Θωμοπούλου
Πολλές φορές τα συναισθήματα και οι σκέψεις είτε πραγματικότητας είτε αλληγορίας που σου δημιουργούνται από τη Φύση, την παρατήρηση της, τις εικόνες της και τις λειτουργίες της, είναι τόσο καθοριστικά έντονα μέσα σου, επιβλητικά τολμώ να πω, που έχεις την ανάγκη να τα ερμηνεύσεις, να τα εκφράσεις και κυρίως να τα μοιραστείς, γιατί νιώθεις ευλογημένος που σου έχουν γενναιόδωρα δοθεί και αποκαλυφθεί.
Αφήνομαι στη Φύση να με διδάξει και μέσα από τη διαδικασία της ενδοσκόπησης και της αυτοκριτικής, αρχίζω να σκέφτομαι πως θα μπορέσω να γίνω καλύτερος άνθρωπος, για να προσφέρω σε μένα, στη Ζωή και στους άλλους. Αυτό έγινε συνείδηση και ανάγκη.
Ακριβώς αυτές οι ανάγκες μου κατέληξαν μοιραία στη γραπτή έκφραση, που ως στοχαστική και εκφραστική “εξομολόγηση” με ώθησαν να γράφω αυτό το βιβλίο.
Ουσιαστικά αντιγράφω παραδειγματικά τη Φύση για να ερμηνεύσω τον εαυτό μου, τη Ζωή, το παρελθόν, το παρόν, τον Έρωτα και την πολυποικιλότητα των ανθρώπων και των συναισθημάτων, αναμένοντας το προσωπικό και συνολικό Μελλοντικό ποθούμενο στην πράξη”.
Ποίηση, Δρόμων, 2017, 48 σελ.
Πηγές: Biblionet, Δρόμων
