Κατερίνα Μποζώνη

Στη γειτονιά μου, την Ελλάδα – Κατερίνα Μποζώνη

Όσο κι αν είμαστε διακριτικοί, όσο κι αν θέλουμε να κρατήσουμε ένα επίπεδο τόσο στην προσωπική, όσο και στην κοινωνική μας ζωή, βλέπουμε και ακούμε πράγματα που γίνονται γύρω μας. Θέλοντας και μη γινόμαστε αποδέκτες καταστάσεων, οι οποίες αρκετές φορές αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων με στόχο, στην καλύτερη περίπτωση, να “διδάξουν”. Γιατί, ως γνωστόν, ο έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει από τα λάθη του, ο σοφός από τα λάθη των άλλων.
Καθένα από τα διηγήματα της συλλογής “Στη γειτονιά μου, την Ελλάδα” μας κάνει κοινωνούς καταστάσεων, λίγο πολύ γνωστών. Γιατί κάτι παρόμοιο έχουμε ζήσει, κάτι παρόμοιο έχουμε ακούσει…

Διηγήματα, Ιαμβος, 2018, 256 σελ.

Αγάπη σε μέρες βροχής – Κατερίνα Μποζώνη

Ωρίμασε ο νους και λησμονιέται, σαν το παιδί μες στ’ όνειρο σκορπιέται, αντέχοντας σημάδια κάποιας λύσης. Πως είναι μπορετό να μη δακρύσεις;
Πηγαινοέρχεσαι στον κόσμο μου γιατί εγώ σ’ έχω ανάγκη. Σου φωνάζω, σε θέλω και επινοώ τακτικές που θα διευκολύνουν την επιστροφή σου. Σου στήνω παγίδες και πέφτω πάντα μέσα τους. Σε βγάζω στο περιθώριο και λιγοστεύει ο αέρας. Σε στήνω στον τοίχο και δέχομαι τη σφαίρα κατάστηθα. Σ’ εμφανίζω και η ζωή μου κρέμεται στο κενό. Σε καλώ για να γλιτώσω απ’ την αγωνία. Η απουσία σου ρίχνει λάδι στη φωτιά μου κι η παρουσία σου πυρακτώνει τη μοναξιά μου. Άθελά σου με καταστρέφεις. Να σε συναντήσω. Η ιδέα έχει γίνει εμμονή πια. Να σε συναντήσω. Να στριμωχτούμε μαζί, οι δυο μας, σε μια χρονική στιγμή κι ύστερα….
Μια πυρωμένη ανάσα έχω φίλη. Στασίδι μου ο λύχνος του λυγμού στα χρόνια του Αιόλου. Ανάθεμα η ψυχή στο πουθενά όπου βαδίζει. Αιώρα του καιρού η προσμονή ακόμα συλλαβίζει.

Κείνο το αρχέγονο ωραίο μυστικό παραμονεύει΄ στοχάστηκε πως στόχευε ψηλά και στοίβαξε τις μνήμες σ’ ένα βλέμμα. Πόθησε την αλήθεια σ’ ένα ψέμα.

Μην ψάχνεις πια, ψυχή μου, τίποτ’ άλλο. Το καθετί μικρό ειναι μεγάλο.

Ωρίμασε ο νους και λησμονιέται, σαν το παιδί μες στ’ όνειρο σκορπιέται, αντέχοντας σημάδια κάποιας λύσης. Πως είναι μπορετό να μη δακρύσεις;

Γελώντας πια, η νύχτα ξημερώνει, κείνο το αρχέγονο, τ’ ωραίο μυστικό καθώς τελειώνει.

Μην ψάχνεις πια, ψυχή μου, τίποτ’ άλλο. Το καθετί μικρό δεν είν’ μεγάλο.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 144 σελ.

Προβλήματα 1 2 3 – Κατερίνα Μποζώνη

Στόχος του βιβλίου αυτού είναι να διδάξει στα παιδιά το πρόβλημα χωρίς να είναι ένα παραδοσιακά διδακτικό βιβλίο. Πραγματώνεται έτσι ένας από τους βασικούς στόχους των μαθηματικών που είναι η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, στόχος που μπορεί να επιτευχθεί αν ξεκινήσει σωστά από την πρώτη παιδική ηλικία. Έτσι, ο έμμετρος ρυθμικός λόγος με τη βοήθεια της χαρούμενης εικόνας κάνει την εκμάθηση των μαθηματικών πράξεων ευχάριστη δραστηριότητα.
Tο παιδί μαθαίνει τις μαθηματικές πράξεις και έννοιες με τρόπο εποπτικό, ευχάριστο και δημιουργικό. Tο βιβλίο είναι κατάλληλο για την πρώτη σχολική ηλικία, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τάξεις υποδοχής, τάξεις με παιδιά άλλων εθνοτήτων, όπως και σε Eλληνόπουλα του εξωτερικού.

Σπουδή και διδασκαλία, Μίλητος, 2003, 32 σελ.

Ζωή σαν μυθιστόρημα – Κατερίνα Μποζώνη

Η Άννα τον κοίταξε στα μάτια. «Σ’ αγαπώ», του είπε. Τίποτ’ άλλο δεν είχε σημασία από δω και πέρα. Ήσυχη και ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του Κώστα, έφερε στο μυαλό της το χαμογελαστό πρόσωπο του Γιάννη την ημέρα των γενεθλίων της κόρης τους. Έκλεισε τα μάτια και είπε από μέσα της: Σε συγχωρώ…
Ελένη Δημητρίου γράφει η καινούρια ταυτότητα. Και το μέλλον υποτάσσεται στο παρελθόν. Η επιλογή είναι συνειδητή. Και η αγάπη, η πραγματική αγάπη, υποβαθμίζεται φαινομενικά ως συνθήκη μονομερής. Νεανικοί ώμοι που όμως έχουν το κουράγιο να σηκώσουν την ωριμότητα μιας απόφασης. Μοναχικός δρόμος και πικρός μέσα από μια εικονική πραγματικότητα. Πόσο θα κρατήσει άραγε αυτή η νύχτα;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2001, 196 σελ.

Μέρες βροχής – Κατερίνα Μποζώνη

Διηγήματα, Τραμάκια, 2000, 80 σελ.