Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε σαν καθηγήτρια Αγγλικών και Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού σε ΤΕΙ, Γυμνάσια και Λύκεια της Ελλάδας, καθώς επίσης σε ελληνικά σχολεία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας της Γερμανίας. Το μυθιστόρημα “Επιτέλους, παντρεύομαι…” είναι το πρώτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το 2010.
Επιτέλους, παντρεύομαι…. (2010), Ωκεανίδα
Οι όμορφοι γάμοι όμορφα καίγονται (2011), Ωκεανίδα
Δρόμοι παλιοί (2013), Ωκεανίδα
Επιστροφή στη χαμένη αθωότητα (2015), Ωκεανίδα
Τα φεγγάρια του θερισμού (2021), Κάκτος
Τα φεγγάρια του θερισμού – Κατερίνα Γκούνα
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2010.
Μια διαθήκη, μια αναπάντεχη κληρονομιά, ένα χαμένο παιδί και η ατέρμονη αναζήτησή του.
Ερμιόνη, Ευγενία, Δάφνη.
Μητέρα, κόρη, εγγονή. Τρεις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Σε δρόμους παράλληλους, ένας μοναχικός συγγραφέας που μετουσίωσε τις απώλειες της ζωής του σε έμπνευση και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο.
Μια τραγική ιστορία που αρχίζει το 1950, σ’ ένα χωριό στο Δέλτα του Αλιάκμονα, με τον θάνατο μιας νέας γυναίκας πάνω στα γινωμένα στάχυα των απέραντων χωραφιών του άντρα της, ενός απ’ τους τελευταίους εναπομείναντες τσιφλικάδες. Μια πορεία που τελειώνει στο ίδιο μέρος, εβδομήντα χρόνια αργότερα, οδηγώντας στη δικαίωση και τη λύτρωση.
Στο προσκήνιο η Ειρήνη, η κληρονόμος, θα συνθέσει τα κομμάτια της ζωής των τριών γυναικών και όσων βρέθηκαν δίπλα τους, αποκαλύπτοντας, μέσα απ’ αυτές, την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου η φτώχεια, η υπερπόντια μετανάστευση, η βία πάνω στον αδύναμο και η ατιμωρησία του ισχυρού δείχνουν να είναι κυρίαρχες στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Οι ηρωίδες πονούν, αγωνιούν, παλεύουν, ερωτεύονται, μα κυρίως ελπίζουν πως μέσα από τις στάχτες της ζωής τους θ’ ανακαλύψουν το δικό τους παράθυρο στο φως, ακριβώς όπως η Ελλάδα, μέσα απ’ τον όλεθρο του πολέμου και τα συντρίμμια του Εμφυλίου, βρήκε τον δρόμο προς το μέλλον, ένα μέλλον που επιφυλάσσει ποιος ξέρει τι άραγε…
Ίσως έναν νέο όλεθρο… Ίσως ένα παράθυρο προς την ελπίδα…
Μυθιστόρημα, Κάκτος, 2021, 464 σελ.
Επιστροφή στη χαμένη αθωότητα – Κατερίνα Γκούνα
Μια γυναίκα που γνώρισε τον μεγάλο πλούτο και τη μεγάλη φτώχεια. Που κοστολόγησε τον εαυτό της και δόθηκε με αντιπαροχή. Που εξαπάτησε και εξαπατήθηκε.
Που εκδικήθηκε και την εκδικήθηκαν.
Μια γυναίκα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας κοινωνίας που, βυθισμένη στα αδιέξοδα της οικονομικής κρίσης, αναζητά καινούργιους δρόμους μέσα από ξεχασμένες αξίες. Μια διαδρομή προς τη χαμένη αθωότητα.
Το μυθιστόρημα αρχίζει στην Ελλάδα του ’50, στα χωράφια του θεσσαλικού κάμπου, μεταναστεύει στην Αθήνα παρασυρμένο απ’ το ρεύμα της αστυφιλίας, για να μας ταξιδέψει μέσα στον χρόνο κάνοντας στάσεις στα ορόσημα της μεταπολεμικής Ελλάδας: στη χούντα, στη μεταπολίτευση, στην εποχή της πλαστής ευμάρειας, μέχρι να μας γυρίσει πίσω στο παρελθόν, στην Αλεξάνδρεια του 1938 και στο Παρίσι των τελευταίων δεκαετιών, ολοκληρώνοντας ένα παζλ που ξεκίνησε πολύ παλιά…
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2015, 528 σελ.
Δρόμοι παλιοί – Κατερίνα Γκούνα
Στην Ελλάδα του 2011, σε μια χώρα που γερασμένη και ασεβής αναζητά τις χαμένες αξίες της και πληρώνει τα λάθη ενός φθαρμένου πολιτικού συστήματος, ακροβατώντας επώδυνα ανάμεσα στη σωτηρία και τη χρεοκοπία, η Μαργαρίτα, μια μοναχική γυναίκα, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της όταν ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το μοναδικό άντρα που αγάπησε στη ζωή της. Στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων, όπου πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στο όνειρο και στην υπακοή σε μια λογική που τα χρόνια της μοναξιάς σμίλεψαν μέσα της, ξεκλειδώνει το σεντούκι των αναμνήσεων, βγάζει ένα ένα τα μαργαριτάρια μιας ανείπωτης ευτυχίας κι ενός αβάσταχτου πόνου, και ξαναζεί με λεπτομέρειες κι αισθήματα ζωντανά ένα οδοιπορικό ζωής που άρχισε τριάντα τρία χρόνια πριν, όταν δεκαεφτάχρονη μαθήτρια λυκείου ξεκίνησε το παρθενικό της ταξίδι προς τον Έρωτα.
Μια ιστορία με φόντο την Ελλάδα του μνημονίου, με κορυφαία στοιχεία την εμμονή σ’ έναν άκαρπο έρωτα, τη φιλοδοξία, την προδοσία και τη διάψευση. Κι ένα μεγάλο μυστικό, που περιμένει τη στιγμή της αποκάλυψης…
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2013, 488 σελ.
Οι όμορφοι γάμοι όμορφα καίγονται – Κατερίνα Γκούνα
“Βγήκα στη βεράντα και κοίταξα με απέραντη λύπη και βλέμμα άδειο τα απομεινάρια της πρώτης επετείου του γάμου μας, αυτής που ήθελα να γιορτάσω με πανηγυρικό τρόπο. Πιάτα στο χρώμα της λεβάντας, ποτήρια, μαχαιροπίρουνα ανακατεμένα με πράσινες χαρτοπετσέτες και κόκκινα τριαντάφυλλα, κι ένα αεράκι γλυκό, θαλασσινό, ανακατεμένο με άρωμα καλοκαιριάτικων λουλουδιών, να έρχεται σαν νυχτερινός εραστής και να με αγκαλιάζει σφιχτά. Ήταν κι εκείνο το ζεστό χέρι του Βασίλη που έσφιξε για μια στιγμή το δικό μου κάτω από το χάρτινο τραπεζομάντιλο και μου άνοιξε ένα παράθυρο σε μια γνώση που μέχρι τότε δεν είχα, τη γνώση ότι πάντα γύρω μου υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι, κι άλλοι άντρες που το άγγιγμά τους άφηνε μια γλυκιά ζεστασιά και θα μπορούσα ίσως να τους αγαπήσω και να με αγαπήσουν, άσχετα αν εγώ δεν τους είχα δει ποτέ μέχρι τότε”.
Όταν ο γάμος γίνεται αυτοσκοπός, η μελλοντική ευτυχία είναι αβέβαιη.
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2011, 544 σελ.
Επιτέλους, παντρεύομαι…. – Κατερίνα Γκούνα
Επιτέλους, παντρεύομαι.
Γι’ αυτό σας λέω. Μη σκάτε αν δεν σας κάτσει ένας άντρας. Μη σκοτίζεστε αν σας παρατήσει η αγαπημένη σας. Έτσι είναι ο Έρωτας! Παλαβό πράγμα μερικές φορές. Σκέτος υδράργυρος. Εκεί που προσπαθείς να τον πιάσεις και λες: “Να, εδώ είναι, τον έχω κλεισμένο στη χούφτα μου”, τον βλέπεις ξαφνικά μακριά. Κι ούτε κατάλαβες πώς σου ξεγλίστρησε.
Παλαβό πράγμα ο Έρωτας. Εκεί που λες: “Πάει εγώ, τέρμα, για μένα δεν υπάρχει τίποτε πια”, έρχεται και σε σηκώνει σαν ανεμοστρόβιλος και σου βάζει φτερά για να πετάς στον ουρανό.
Παλαβό πράγμα ο Έρωτας και υπέροχο συνάμα. Κι αν καμιά φορά αργεί, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Τις περισσότερες φορές είναι μακρύ το μονοπάτι της αγάπης. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα σας βρει όπου και να ‘σαστε.
Μυθιστόρημα, Ωκεανίδα, 2010, 444 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ωκεανίδα, Κάκτος
