Από το 1976 ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως τεχνικος στον ΟΤΕ. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 2001 με δημοσιεύσεις ποιημάτων της στην εφημερίδα “Αρκαδία” με το όνομα Κατερίνα Κ. Το 2005 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Αιώρηση”. Εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη ζωγραφική και τη μουσική.
Αιώρηση (2005)
Μικρές Σκιές (2006)
Παγιδευμένοι Κύκλοι (2006)
Αόρατα τοπία (2007), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Αόρατα Τοπία Φωτός και Σκιάς (2007)
Ζοζέτ (2008), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Αναγκαία λήθη (2009), Οδός Πανός
Αν είσαι λέξη (2012), Οδός Πανός
Ηλίβατος πέτρη (2018), Εκδόσεις Γκοβόστη
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2012 (2013), Κοινωνία των (δε)κάτων
Ηλίβατος πέτρη – Κατερίνα Κατσίρη
Ο έρωτας
απόμεινε πληγή
στην πέτρα
που κρατιέμαι δρόμος
Κάποια μέρα
που θα βγεις από την πόρτα
του σπιτιού σου
θα μισήσεις
αυτή την πέτρα
που σωπαίνει και σ’ αθωώνει
Ποίηση, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2018, 72 σελ.
Αν είσαι λέξη – Κατερίνα Κατσίρη
Ο θεός με υακίνθους γύρω του
-αυτή την παράξενη λύπη της ποίησης-
και η κόρη γυμνή
τόσο γυμνή στην ωραιότητα απ’ αόρατη δίψα
για ένα ποίημα
μια γροθιά των ήχων
ώσπου το αίμα απ’ τα σπλάχνα να χυθεί
Κύριε, αν είσαι λέξη,
δώσε ένα ποίημα στον αέρα
για τη σωτηρία της μονάχα
Ποίηση, Οδός Πανός, 2012, 53 σελ.
Αναγκαία λήθη – Κατερίνα Κατσίρη
Τσακίζει τούτο το χέρι
που γύρευα
να πλύνει την κραυγή
όμως εγώ σου φώναζα
χτύπα με σάρκα
χτύπα με, τα νύχια ακανόνιστα
σα βράχια μυτερά
θες να πονέσω, πού να χτυπήσεις
μόνο ποιήματα ματώνουν τις ρωγμές
πιο κάτω πέντε πέθαναν
κοιμήσου μνήμη να φύγει
ο πόνος απ’ το στέρνο
όλα τα ρήμαξαν
κοιμήσου
Ποίηση, Οδός Πανός, 2009, 62 σελ.
Ζοζέτ – Κατερίνα Κατσίρη
Αθώο Μαύρο
ΜΙΛΩ ΠΙΑ ΛΙΓΟ…
Μιλώ πια λίγο για τα παλιά
Κάποιες λέξεις
τις άφησα να υποφέρουν πνιγμένες
στις ρίζες της πέτρας
κι ας πονά μια γυναίκα βδομάδες μέσα στο χρόνο
που χωνεύει τις κραυγές τους
κι ύστερα
ο ύπνος της τόσο γυμνός
Μιλώ όλο και πιο λίγο
στη γη που κρατά τον αγκώνα μου
ολωσδιόλου χαμένο
και τη βάζω να σκοτώνει
τις κόκκινες κινήσεις
στην άκρη του ματιού
της κόρης
Θα μιλάω λιγότερο μιλώντας
για το παιδί
που πέθανε πάνω στο χιόνι
και για τ’ αηδόνι
που ράβει πέτρα πέτρα
ένα ποτάμι με νερό
γιατί ακόμα
πατώ λυγμούς
στις λέξεις που αγάπησα
Ποίηση, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2008, 91 σελ.
Αόρατα τοπία – Κατερίνα Κατσίρη
Μια κηλίδα με κουκούλα ήταν
που αποτύπωσε η μηχανή μου
εκεί στη στροφή της οδού Ακαδημίας…
Βρισκόμουν πολύ κοντά της
και μου ‘δωσε την ιδέα
να τη μεγαλώσω δοκιμαστικά
εγώ μία ασήμαντη φωτογράφος
σαν πόρνη να ψάξω την άλλη πλευρά
να μαντέψω πού έκρυβε το φόβο
Κείνη την ώρα έτρεμα θαρρώ
ωστόσο οι φλέβες μου σκληρές πάλλονταν
και ξεγύμνωναν τις ράφτρες
που φιλούσαν κοιλιές
και σκαρφάλωναν στα ραβασάκια
που έμπαιναν στις εκκλησιές
κι έβαζαν υποψηφιότητα
να ονοματίσουν της μάγισσας τα πανιά
που έδεσαν τα μάγια στο εσωτερικό
Κι ήμουν παρακινημένη
από μια ιδέα μέγιστης αλήθειας
καθώς κύλησα μέσα στην ύφανσή της
και πλησίασα το θρέμμα της
Τι σκηνικό!!!
Εγώ και τα μαλλιά μου
στριμωγμένα λίγο
στο μαύρο λάφυρο
να ονοματίζουμε στη διαπασών
την πανούργα καπελού
και η κηλίδα σκόρπια κάτω απ’ το τραπέζι
να χειροκροτεί την τιμή που πουλήθηκε
στην ώρα του αθεϊσμού.
Ποίηση, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2007, 85 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γκοβόστη, Οδός Πανός, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
