Από μικρή κιόλας ηλικία άρχισε να δημιουργεί χαρακτήρες, αρχικά την ώρα του παιχνιδιού και μετά στο χαρτί. Η συγγραφική της πορεία αρχίζει με το βιβλίο “Όνειρα δίχως ουρανό” (εκδόσεις Αναζητήσεις). Η αγάπη της για τη γραφή οδηγεί το χέρι της. Έτσι, το 2013 έρχεται το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο “Ανταλέτ” που κυκλοφορεί για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Την επόμενη χρονιά, από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ έρχεται το τρίτο της βιβλίο με τίτλο “Στα μονοπάτια της καρδιάς”. Το 2015 πάλι από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, κυκλοφορεί το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο “Κρυφές ανάσες”. Η ίδια δηλώνει ότι η συγγραφή είναι ένα ταξίδι ατελείωτων αναζητήσεων που ποτέ δεν σταματά και που ποτέ δεν ξέρεις σε τι προορισμό θα σε κατευθύνει, και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία της. Εργάζεται σαν νοσηλεύτρια.
Ανταλέτ (2013), Ελληνική Πρωτοβουλία
Στα μονοπάτια της καρδιάς (2014), Όστρια Βιβλίο
Κρυφές ανάσες (2015), Όστρια Βιβλίο
Ανταλέτ, Η πυξίδα της αλήθειας (2017), Λυκόφως
Ανταλέτ, Τα δάκρυα της πέτρας (2021), Λυκόφως
Νουβέλες
Όνειρα δίχως ουρανό (2012), Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις
Ανταλέτ – Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη
Τα δάκρυα της πέτρας
Ο Λευτέρης, παρά τις προειδοποιήσεις του πατέρα του, αποδέχεται τη διαθήκη της γιαγιάς του Πολυξένης και κληρονομεί ένα πετρόκτιστο σπίτι στην Κυψέλη. Όμως, βάζοντας το κλειδί στην εξώπορτα του σπιτιού, ο Λευτέρης άνοιξε τις πύλες του παρελθόντος. Τα μυστικά που ελευθερώνονται τον σοκάρουν, καθώς μπροστά του αρχίζει, με τη συνδρομή της Μάγδας, να ξετυλίγεται το κουβάρι που αποκαλύπτει ποια πραγματικά ήταν η οικογένειά του, η οικογένεια Καλαϊτζόγλου, που εγκατέλειψε την Σμύρνη πριν από την Καταστροφή και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Ο κύκλος της μάχης μεταξύ του Καλού και του Κακού, με επίκεντρο το μενταγιόν με τις υπερφυσικές δυνάμεις που ανήκει στην επόμενη εκλεκτή, δεν έχει ακόμα κλείσει.
Θα μπορέσουν ο Λευτέρης και η Μάγδα να κλείσουν τον κύκλο;
Θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
Μυθιστόρημα, Λυκόφως, 2021, 350 σελ.
Ανταλέτ – Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη
Η πυξίδα της αλήθειας
Μια ιστορία γεμάτη εντάσεις, σκοτεινό παρασκήνιο και ανατροπές είναι το μυθιστόρημα «Ανταλέτ – Η πυξίδα της αλήθειας» της Κατερίνας Κονίτσα – Σωπύλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως.
Ξαφνικά και απρόσμενα, η ζωή της Ισμήνης, μίας χαρισματικής κοπέλας, αλλάζει σημαντικά. Η Ισμήνη αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη ζεστασιά του σπιτιού της στη Σμύρνη λίγο πριν από την Καταστροφή και να βρεθεί στην Αθήνα αποξενωμένη μέσα στην ίδια της την οικογένεια, μπερδεμένη και γεμάτη φόβο. Η νέα της ζωή κρύβει μεν υποσχέσεις αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτη εφιάλτες, καθώς η Ισμήνη θα βρεθεί μπροστά σε ένα μυστικό που ταξιδεύει στους αιώνες και που συντηρείται με ψέματα.
Θα βοηθήσουν την Ισμήνη να νικήσει τους δαίμονες ο Ομέρ, ο παιδικός της φίλος από τα χρόνια της Σμύρνης, και ένα μενταγιόν που έχει κληρονομήσει από τη γιαγιά της;
Θα σπάσουν οι δεσμοί που ενώνουν τα μέλη της Αδελφότητας Ανταλέτ και θα αποκαλυφθεί ο ρόλος του σατανικού αφέντη Εμίρ;
Μυθιστόρημα, Λυκόφως, 2017, 210 σελ.
Κρυφές ανάσες – Κατερίνα Σωπύλη
Τέλη Σεπτέμβρη… οι ημέρες ολοένα γίνονταν μικρότερες, θαρρείς πως η ημέρα, παίζοντας κρυφτό με το σκοτάδι, έδινε τη θέση της στη νύχτα αθόρυβα, φοβούμενη το μαύρο χρώμα της. Το κοριτσάκι καθισμένο μπροστά στο μικρό παράθυρο, έπαιζε με τις στάλες που έπεφταν “χοντρές” επάνω του. Η μια διαδέχονταν την άλλη, το μικρό κορίτσι με την φαντασία του μετέτρεπε τις σταγόνες σε δυναμικά άτια, τους έδινε ονόματα και με ψιθυριστή φωνή τα παρότρυνε να πάνε πιο γρήγορα. Φυσικά όποια σταγόνα κατέβαινε πρώτη αυτή ήταν και η νικήτρια και η μικρή Παναγιώτα με την αφέλεια των πέντε χρόνων της πανηγύριζε. Η μητέρα της δίπλα της, έκανε τις δουλείες της αλλά τα μάτια της ήταν πάντα στη μοναχοκόρη της. Έξι γιούς έκανε και το στερνοπούλι της ήταν θηλυκό. Στα μέρη τους το κορίτσι δεν αποτελούσε προσδοκία των γονέων. Παιδιά, θεωρούσαν μόνο τα αγόρια και αυτό γιατί κάποτε θα συνεχιζόταν το όνομα της οικογένειας. Γυναίκα που έφερνε στον κόσμο μόνο κορίτσια δεν αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση. Η Στεφανία είχε όμως κάνει το χρέος της, ο Θεός της χάρισε έξι παιδιά γεμάτα δύναμη και χάρη. Έτσι όταν ήρθε στον κόσμο η κόρη της δεν ήταν για αυτή μεγάλο το πλήγμα. Έτσι ζούσε αρμονικά με την ιδέα ότι ο μεγαλοδύναμος της έκανε δώρο αυτή τη μικρή με το γλυκό προσωπάκι. Αφού βαρέθηκε η Παναγιώτα να παίζει με τη βροχή , γύρισε στην μητέρα της που εκείνη την στιγμή δίπλωνε ρούχα. “Μαμά… Έλα να παίξουμε μαζί…” Η Στεφανία την κοίταξε αγριεμένη. Θαρρείς και η μικρή την πρόσβαλε…
Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2015, 298 σελ.
Στα μονοπάτια της καρδιάς – Κατερίνα Σωπύλη
Η Μυρτώ μια κλασική εργαζόμενη μητέρα. Βάζει τη ζωή της σε δεύτερη μοίρα για χάρη της οικογένειας της. Μια αποκάλυψη θα έρθει να ταράξει τα ήρεμα νερά της καθημερινότητας της. Τι γίνεται όταν η Μυρτώ αντιλαμβάνεται πως, ο’τι κάνει δεν έχει αντίκρυσμα;
Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Μια γυναίκα που ψάχνει να βρει την χαμένη της αυτοπεποίθηση κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα. Η Μυρτώ είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Ψάχνει να βρει τρόπο και τόπο να στεγάσει τα όνειρα της ακολουθώντας τα μονοπάτια της καρδιά της. Που θα την οδηγήσει άραγε η προσπάθεια, να κερδίσει τα χαμένα όνειρα της…
Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2014, 210 σελ.
Ανταλέτ – Κατερίνα Σωπύλη
Η Ισμήνη και οικογένειά της φεύγουν από τη Σμύρνη χωρίς εμφανή λόγο. Το ταξίδι και η εγκατάσταση στην Αθήνα θα κλονίσουν οικογενειακές σχέσεις και αξίες ενώ στο επίκεντρο θα βρεθεί ένα παράξενο δαχτυλίδι με το αρχικό γράμμα άλφα σκαλισμένο στην επιφάνειά του. Ένα μεγάλο μυστικό έρχεται σταδιακά στην επιφάνεια. Μια αδικία αναζητά δικαιοσύνη -παρά τον χρόνο που πέρασε- και η αληθινή αγάπη αποδεικνύει ότι ο χρόνος δεν είναι ικανός να τη σβήσει, όταν στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Ένα οδοιπορικό στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη του 20ου αιώνα. Πρόσωπα και καταστάσεις, δεμένα με αόρατους δεσμούς, σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα. Τελικά, η δικαιοσύνη θα βρει το δρόμο της;
Μυθιστόρημα, Ελληνική Πρωτοβουλία, 2013, 230 σελ.
Ονειρα δίχως ουρανό – Κατερίνα Ν. Σωπύλη-Μπουγαζιανού
Είναι αλήθεια ότι η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια.
Είναι αλήθεια, ότι σου φέρνει στο δρόμο σου ανθρώπους και καταστάσεις που δεν περιμένεις.
Κάποτε πίστευα ότι την μοίρα την φτιάχνεις μόνος σου…
Μετά όμως από το περσινό καλοκαίρι κατάλαβα πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.
Ακολουθείς τον δρόμο που σου δείχνει χωρίς να σκεφτείς, σαν το μονοπάτι που είναι χαραγμένο και σε περιμένει να το διαβείς.
Σαν να περιμένει μόνο εσένα, κοιτάς πίσω και δεν βλέπεις τίποτα, μόνο τη διαδρομή βλέπεις… τη διαδρομή με σκοπό να ζήσεις το ταξίδι που σου προσφέρει απλόχερα.
Δεν φοβάσαι αν θα πληγωθείς, αν θα ταπεινωθείς,το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να ζήσεις ίσως ακόμα και τη ζωή που δεν έζησες.
Να κάνεις πράγματα που ποτέ μέχρι τότε δεν είχες σκεφτεί… ή δεν τόλμησες.
Νουβέλα, Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις, 2012, 116 σελ.
Πηγές: Biblionet, Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις, Οστρια Βιβλίο, Ελληνική Πρωτοβουλία, Λυκόφως