Κωνσταντία Γέροντα

Σιωπηλές επιγραφές – Κωνσταντία Γέροντα

ΧΙΟΝΙ
Η πόλη μαζεύει τις πληγές της, άσπρες πληγές, από χιόνι
Πέρα, ώσπου απλώνεται το βλέμμα
Χιονισμένα βουνά, χωράφια, λευκή γη
Πασπαλισμένη με ζάχαρη
Λευκότητα τυφλή
Δεν βλέπει
Μόνο χαράζει γραμμές στους λόφους και φωτοσκιάσεις
Λευκότητα που θα πνιγεί σε χίλιους τόνους λάσπης

Ποίηση, Οδός Πανός, 2022, 58 σελ.

Ημερολόγιο πανδημίας – Κωνσταντία Γέροντα

Η πόλη κοιμάται
Νεκρική σιγή
Μόνο οι ήχοι ενός σκουπιδιάρικου τη διακόπτουν
Τα περιστέρια δεν πετούν
Οι κάμπιες κοιμούνται
Οι δροσοσταλίδες τρέμουν
Αγρυπνούν
Μια στάλα φως
Περιμένουν
Κι εγώ υπομένω τη στιγμή
Αναίτια πολεμώντας το παρόν
Αναίτια πολεμώντας το ζοφερό σκοτάδι που καλύπτει τα πάντα
Ζόφος σκοτεινός
Νύχτα ατελείωτη, απέραντη αλλά θνησιγενής
Δεν έχει άστρα
Μόνο φώτα ηλεκτρικά
Σταδιακά θα ροδίσει
Είναι πολύ νωρίς, καρδιά μου, για τη χαραυγή

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2021, 44 σελ.

Ο ίσκιος του σταυρού – Κωνσταντία Γέροντα

Ξαναγεννημένη από την αρχή
Θα κάνω άλμα και θα βρεθώ στον ορίζοντα
μιας μπαρουτοκαπνισμένης πόλης
Κι ανάμεσα στα φουγάρα θα βρω τη ρωγμή σου, ήλιε αθάνατε
Και θα κυλήσω στη βροχερή λάσπη της ομίχλης
Εκεί θα σε ξαναρωτήσω:
“Ήσουν εσύ ή ήταν μια αντανάκλαση στη λίμνη, που έβλεπα
Κι αντί για τουλίπα ήσουνα σταυρός που κουβαλάω χρόνια
Μην ξέροντας γιατί κληρώθηκα απ’ τη μοίρα
Να γράφω στίχους στον ίσκιο του;”

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2020, 80 σελ.

Η κάθε του λέξη ένας λυγμός – Κωνσταντία Γέροντα

Τι είναι ποίηση; “Η ανακούφιση από το φόβο, μόλις η λέξη βγαίνει στο χαρτί και διαβάζεται, ότι δεν είσαι μόνη σ’ ένα αδειανό δωμάτιο, μιλώντας με τον εαυτό σου”. Όνειρα, παραισθήσεις, εικόνες, μνήμες, φαντάσματα και φαντασιώσεις είναι το ζυμάρι. Εσύ πλάθεις την πρώτη ύλη και φτιάχνεις λέξεις, λέξεις φθαρτές και τετριμμένες, που τις αναποδογυρίζεις και δίνεις νέο νόημα: το σοκ, η έκπληξη. Εσύ είσαι ‘κεί. για να ελευθερώσεις τη γλώσσα απ’ τη φθορά, για να ξαναδώσεις σχήμα και έκφραση στον κόσμο. Της μικρής, άπιαστης και φευγαλέας στιγμής. Του σώματος. Της φαντασίωσης. Της επιθυμίας. Για να προλάβεις να σώσεις αυτό που μόνο σώζεται και μόνο αξίζει να σωθεί: “πώς γέρνει το πουλί να πιει νερό στην πηγή, πώς θρυμματίζεται το ίχνος βήματος στην άμμο, πώς λάμπει το σκαθάρι μες στο κοκκινόχωμα, πώς μοσχοβολάει η γύρη μες στην ανεμώνα”. Το περιττό αλλά συνάμα απέριττο κάτι. Από της Λήθης τα δόντια.

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2013, 88 σελ.

Εδώ γεννιέται και πεθαίνει η άνοιξη – Κωνσταντία Γέροντα

Η ποίηση είναι μια διαλεκτική σύνθεση που ξεκινάει απ’ τον απόλυτο μηδενισμό και καταλήγει στην ακραία κατάφαση. Η συλλογή αυτή είναι η έκφραση μιας τέτοιας διαδρομής, που συμπεριλαμβάνει την περιπλάνησή μου στη Γαλλία, ταξίδια στην Ευρώπη και τον διάλογο με το ελληνικό τοπίο και φως. Η ομορφιά βρίσκεται μπροστά μας και το μόνο που χρειάζεται είναι ν’ απλώσουμε το χέρι για να την αγγίξουμε. Κι αν συνδιαλεγόμαστε καθημερινά με το παράλογο, είναι γιατί:
“Φύσηξε ένας άνεμος γαλήνιος, μειλίχιος
Δυο βάρκες
Εδώ
Γεννιέται και πεθαίνει η άνοιξη”

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2014, 96 σελ.

Κώνειο και άγρια τριανταφυλλιά – Κωνσταντία Γέροντα

Ταξίδια, ζωγραφικοί πίνακες, μουσική, όνειρα που σαν δυνάστες επιστρέφουν και θυμίζουν αυτό που μάχεσαι να ξεχάσεις, το τέλος των ψευδαισθήσεων με το θάνατο της Ευρώπης όπως τη γνωρίζαμε, τις δυο μου αγάπες, η Ελλάδα και το Παρίσι, ήλιος, θάλασσα και μυρωδιές από την ελληνική ύπαιθρο, από κώνειο και από άγρια τριανταφυλλιά, το θανατηφόρο δηλητήριο και την άγρια ομορφιά.
Η νύχτα πλησιάζει, η μοναξιά καγχάζει σφυρίζοντας αδιάφορα κι ένας ήλιος ξεπροβάλλει κατακόκκινος που γνέφει σιωπηλά, κάθε, μα κάθε μέρα θα ξανάρχομαι· εκεί, εδώ και πάντα…

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2016, 80 σελ.