Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ολοκλήρωσε μετατυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Essex της Μ. Βρετανίας (ΜΑ) και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ υπήρξε επίσης υπότροφος του Προγράμματος Erasmus στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Paris III, Sorbonne Nouvelle. Εκπόνησε το διδακτορικό της με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., απ’ όπου ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ το 2007. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο, ιδιαιτέρως στο πεδίο της δραματουργίας αλλά και σε ζητήματα πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου κατά την ίδια περίοδο. Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Εργάστηκε ως θεατρολόγος στο Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο και υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (International Theatre Institute) από το 2004 έως το 2010. Δίδαξε διάφορα θεατρολογικά αντικείμενα στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Υπήρξε μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του μεταπτυχιακού προγράμματος Θεατρικών Σπουδών του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (2012-2015) και Συντονίστρια της Ενότητας Ιστορία Θεάτρου και Δραματολογία κατά το ακ. έτος 2014-2015. Συνεργάζεται με τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών ως Καθηγήτρια Δραματολογίας και από το 2014 είναι επίσης μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
Γιώργος Σεβαστίκογλου (2016), Μεταίχμιο
Το θέατρο του Ανδρέα Στάικου (2019), Σοκόλη
Συλλογικά έργα
Το αρχαίο ελληνικό θέατρο και η προσληψή του (2015), Πανεπιστήμιο Πατρών-Τμήμα Θεατρικών Σπουδών
Το θέατρο του Ανδρέα Στάικου – Κωνσταντίνα Ζηροπούλου
Στοιχεία ποιητικής
Η, πολλαπλώς, ενδιαφέρουσα παρουσία του Ανδρέα Στάικου ως θεατρικού συγγραφέα, μυθιστοριογράφου, μεταφραστή αλλά και σκηνοθέτη των έργων του στο θέατρο παραμένει έντονη εδώ και δεκαετίες. Στη δραματική και μυθιστορηματική του γραφή, όπως και στο μεταφραστικό του έργο, διαπιστώνονται, αφενός, μια αξιοπρόσεκτη θεματική συνάφεια, με επίκεντρο το ερωτικό παιχνίδι, το παιχνίδι με τον αρχαίο μύθο και την Ιστορία και, αφετέρου, ένας παιγνιώδης τρόπος χρήσης της γλώσσας, που αναδεικνύει τη γενικότερη παιδεία και βαθιά του καλλιέργεια, αλλά και αποκαλύπτει τη μακρά θητεία του στις γραμματειακές περιοχές του Γαλλικού Διαφωτισμού.
Για τον λόγο αυτόν στο βιβλίο προτείνεται μια συστηματική προσέγγιση της δραματουργίας του Ανδρέα Στάικου με κύριο ερμηνευτικό εργαλείο το παιχνίδι και τη λειτουργία του ως προς το επίπεδο της θεματικής σύλληψης, της κατασκευής του δραματικού μύθου, της γλωσσικής χρήσης αλλά και των δραματουργικών μέσων και τεχνικών που διαπιστώνονται στο έργο του. Η ανατομία των πολλαπλών επιπέδων χρήσης του παιχνιδιού παρέχει ένα πλαίσιο ερμηνείας που διευρύνει σημαντικά το πεδίο αναφορών του θεάτρου του, φωτίζει τις καταβολές και το φιλοσοφικό του υπόβαθρο, καταδεικνύει τη συγγραφική στόχευση και εντάσσει το έργο του στα ιστορικοκοινωνικά και αισθητικά του συμφραζόμενα. Παράλληλα, στο βιβλίο διερευνάται και αναλύεται η ιδιότυπη διαδικασία συγγραφής των έργων του, που αναδεικνύει τη στενή σχέση σκηνοθεσίας-δραματουργίας στο θέατρο του Ανδρέα Στάικου, ενισχύοντας σημαντικά την ήδη έντονη θεατρικότητά του.
Ερμηνεία και κριτική, Σοκόλη, 2019, 256 σελ.
Γιώργος Σεβαστίκογλου – Κωνσταντίνα Ζηροπούλου
Αγωνιστής του θεάτρου και της ζωής
Από την Τασκένδη ως το Παρίσι κι απ’ το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και τον Λυκαβηττό ως τη Μόσχα και το θέατρο Βαχτάνγκοφ, η ζωή του σκηνοθέτη, θεατρικού συγγραφέα, μεταφραστή και δασκάλου ηθοποιών Γιώργου Σεβαστίκογλου αποτελεί ένα οδοιπορικό στην Ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Ίχνη, φωνές και τεκμήριο της γεμάτης περιπέτειας διαδρομής του διαπιστώνονται στο κατακερματισμένο λογοτεχνικό του έργο, που περικλείει όμως τη δύναμη ιστορικών γεγονότων. Ενδεικτικοί σταθμοί: προσφυγιά από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα· συμμετοχή στην Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ και συμμετοχή στον εμφύλιο· διαφυγή στη Σοβιετική Ένωση μετά το τέλος του Εμφυλίου· επαναπατρισμός, απριλιανή δικτατορία, αυτοεξορία στη Γαλλία και πάλι πίσω στην περιπέτεια του επαναπατρισμού.
Η Κωνσταντίνα Ζηροπούλου ανασυνθέτει τη θεατρική διαδρομή του Γιώργου Σεβαστίκογλου, συνδέοντάς τη με την Ιστορία και τον απόηχό της, φωτίζοντας παράλληλα τη ζωή του, που υπαγορεύτηκε από μια βαθιά και ακέραιη πίστη σε ιδανικά και αξίες, απαλλαγμένη από σκοπιμότητες και συμφέροντα.
Αξιοποιείται πλούσιο δημοσιευμένο και αδημοσίευτο αρχειακό υλικό, πολλά φωτογραφικά ντοκουμέντα, και καταγράφονται πληροφορίες για αδιερεύνητες μέχρι σήμερα πτυχές του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου.
Επίσης, στο βιβλίο αποτυπώνονται αφηγήσεις συνοδοιπόρων, συνεργατών και φίλων του, πλούσιες σε βιωματικό και ανεκδοτολογικό υλικό αλλά και συναισθηματικά γοητευτικές, που ταξιδεύουν τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα μια ολόκληρης εποχής. Ιδιαίτερα πολύτιμες για όλα αυτά υπήρξαν βέβαια οι μαρτυρίες της γυναίκας του Γιώργου Σεβαστίκογλου, Άλκης Ζέη, που διατρέχουν όλα τα κεφάλαια του βιβλίου.
Σκηνοθέτες, Ιστορία, Μεταίχμιο, 2016, 488 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σοκόλη, Μεταίχμιο
