Κωνσταντίνος Μαρούγκας

Ο Κωνσταντίνος Μαρούγκας γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί σήμερα.
Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας συνεχίζοντας Μεταπτυχιακές Σπουδές στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών “Θεωρία, Πράξη και Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου: Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός”. Από μικρή ηλικία έδειξε την έφεση του στις τέχνες, δίνοντας έμφαση στη δημιουργικότητα που πηγάζει από το χαρακτήρα του.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο, τη μουσική και τη ζωγραφική. Η συγγραφή κειμένων φανταστικού περιεχομένου είναι κατά τον ίδιο ο καλύτερος τρόπος για να εκφραστεί, ενώ παράλληλα μπορεί να θίγει ζητήματα που τον απασχολούν υπό το πρίσμα της λογοτεχνίας. Το έργο “Ασυνήθιστα μύρτιλλα” είναι το πρώτο βιβλίο με το οποίο συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό.

Ασυνήθιστα μύρτιλλα – Κωνσταντίνος Μαρούγκας

Τα “Ασυνήθιστα μύρτιλλα” είναι ένα βιβλίο με τριάντα αυτοτελή διηγήματα φανταστικού περιεχομένου που ξεχωρίζουν για το αλληγορικό τους ύφος. Ο τίτλος ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο και στη μορφή των ιστοριών: είναι μικρές, όπως ένα μύρτιλλο, και το συναίσθημα που αφήνουν είναι ανάμεικτο, άλλοτε χαρούμενο/”γλυκό” και άλλοτε λυπηρό/”ξινό”, όπως η γεύση του καρπού.

Έγκλημα ή θαύμα;

Παραμύθι ή δράμα;

Αλήθεια σαν ψέμα.

Διηγήματα, Εκδόσεις Φυλάτος, 2015, 154 σελ.

Ατελή αγάλματα – Κωνσταντίνος Μαρούγκας

“Ό,τι μεγαλώνει στο σκοτάδι γίνεται αγρίμι”.
Κάθε έργο τέχνης απαρτίζεται από δύο ιστορίες που το χαρακτηρίζουν και το κάνουν μοναδικό: του καλλιτέχνη και της πραγματικότητας μέσα στην οποία δημιουργήθηκε. Η παρούσα ιστορία όμως στέκεται μόνη της, χωρίς σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ καλλιτέχνη και έργου. Μοιάζει με σιαμαία ένωση μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού· ένα πρωτόγνωρο πέρασμα από την ανθρώπινη παιδικότητα στη σκληρή βιαιότητα της ανθρώπινης φύσης.
Αυτή είναι η ζωή του Δημιουργού, ενός νεαρού γλύπτη που μεγάλωσε και εξελίχθηκε ως καλλιτέχνης έγκλειστος σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Το κύριο καλλιτεχνικό του γνώρισμα ήταν η τελειότητα των έργων του. Η μόνη του διέξοδος, η ευχή να δίνει ζωή στα αγάλματά του. Κάθε τέτοιο “αμάρτημα” όμως έχει τις συνέπειές του…