Κώστας Λάνταβος

Ο Κώστας Λάνταβος γεννήθηκε στην Τερψιθέα της Λάρισας το 1949.
Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην παθολογία, την οποία ασκεί στη Λάρισα. Οι πρώτες του ποιητικές συλλογές ήταν: “Πορεία” (1980), “Χαμαιλέοντες και σαλτιμπάγκοι” (1985), “Νυκτόβιος συλλέκτης” (1989), “Το σπάταλο φως” (1993), “Εκ Θεού αντιμισθία” (1997). Συμμετείχε στην έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού “Γραφή”. Μετέφρασε στα ελληνικά ποιήματα των Ουίλιαμ Μπλέηκ, Έζρα Πάουντ, κ.ά., και ασχολήθηκε με την κριτική βιβλίου.

Ποίηση
Νυκτόβιος συλλέκτης (1989), Ευθύνη
Το σπάταλο φως (1993), Τα Τραμάκια
Εκ Θεού αντιμισθία (1997), Αρμός
Η τρυφερότητα του φόβου (1999), Αρμός
Felix culpa (2001), Αρμός
Μάθημα πρώτο (2004), Αρμός
Η δωρεά του κάμπου (2006), Μεταίχμιο
Εγκώμιο (2009), Μεταίχμιο
Τα ευτελή και τα σπουδαία (2013), Αρμός
Τα μάτια του μικρού θεού (2015), Αρμός
Καλημέρα (2018), Γαβριηλίδης
Η αγρύπνια του εντός μου (2020), Αρμός

Νουβέλες
Η Μαριώ (2011), Αρμός
Η Σεβαστή (2021), Αρμός

Συλλογικά έργα
Αναγνώριση του Παναγιώτη Φωτέα (2008), Ευθύνη
Τα ποιήματα του 2018 (2019), Κοινωνία των (δε)κάτων

Μεταφράσεις
Blake, William, Ποιήματα (1999), Αρμός
Pound, Ezra Loomis, Κατάη (2001), Αρμός
Ευριπίδης, Τρωάδες (2008), Γαβριηλίδης
Αισχύλος, Πέρσες (2008), Αιγόκερως
Valéry, Paul, Το θαλασσινό κοιμητήριο (2008), Αρμός
Pessoa, Fernando, Αντίνοος (2009), Αρμός
Dickinson, Emily, Έλα στον κήπο μου (2013), Αρμός
Nerval, Gerard de, Εξόριστος στη γη (2013), Αρμός
Ευριπίδης, Βάκχες (2017), Αρμός
Blake, William, Ποιήματα (2018), Αρμός
Σοφοκλής, Οιδίπους Τύραννος (2019), Γαβριηλίδης
Boxer Wachler, Brian, Αντιληπτική νοημοσύνη (2019), Αρμός

Η Σεβαστή – Κώστας Λάνταβος

Δεν θα απείχαμε πολύ από την πραγματικότητα, αν λέγαμε πως και οι εποχές αλλάζουν, μα πάντα ίδιες μένουν. Ήθη και συμπεριφορές διαφοροποιούνται μεν, αλλά καθώς αφορούν ανθρώπους, σε ένα ποσοστό παραμένουν πεισματικά αμετακίνητες. Όπως, για παράδειγμα, αναλλοίωτη παραμένει ανά τους αιώνες η κοινωνική απαίτηση για συζυγική πίστη, μα και η ντροπή που επιφέρει κάθε πράξη μοιχείας.

Στη νουβέλα Η Σεβαστή, μια γυναίκα της δεκαετίας του ’50 παντρεύεται και μετακομίζει στην πόλη. Στην δεκαετία του ’60, της ανοικοδόμησης και της οικονομικής ανόδου, το ζευγάρι, ύστερα από σκληρή δουλειά, τα καταφέρνει εξαιρετικά, αλλά η ευτυχία του δεν ολοκληρώνεται καθώς δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά. Γυναικολογικού τύπου αναποδιές φέρνουν την ατεκνία. Η ατεκνία με τη σειρά της οδηγεί τον σύζυγο να διαπράξει την Ύβρη, συκοφαντώντας τη γυναίκα του ως μοιχαλίδα. Η Σεβαστή αισθάνεται αδικημένη και προδομένη και ζητάει από τον συνεργό του άντρα της να αποκαταστήσει το δίκαιο. Εκείνος αρνείται, κι εκείνη επιβάλλει την Νέμεση, ώστε να επέλθει στο τέλος η Κάθαρση.

Νουβέλα, Αρμός, 2021, 96 σελ.

Η αγρύπνια του εντός μου – Κώστας Λάνταβος

Ποιήματα 1980-2020

ΠΟΡΕΙΑ (1980)
ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ (1985)
ΝΥΚΤΟΒΙΟΣ ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ (1989)
ΤΟ ΣΠΑΤΑΛΟ ΦΩΣ (1993)
ΕΚ ΘΕΟΥ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ (1997)
Η ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ (1999)
ΑΝΤΙΝΟΟΣ ΕΝ ΚΑΣΣΙΩΠΗ (2000)
FELIX CULPA (2001)
ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΩΤΟ (2004)
Η ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ (2006)
ΕΓΚΩΜΙΟ (2009)
ΤΑ ΕΥΤΕΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ (2013)
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΘΕΟΥ (2015)
ΚΑΛΗΜΕΡΑ (2018)

Ποίηση, Αρμός, 2020, 552 σελ.

Καλημέρα – Κώστας Λάνταβος

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ή ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Δεν έχω άλλες προσευχές
μήτε και ξόρκια ιαματικά
τα βήματά μου απάνθισμα
του πρώτου μου ονείρου
και η ψυχή μου μάχεται
σε μοναξιά ανάμεσα και λέξεις.
Δεν περιμένω θαύματα
–λάφυρα κλονισμένης πίστης–
τα αινίγματα δεν λύνονται
κι όταν λυθούν, κομίζουν θάνατο
και ματωμένη εξορία.

Θα σβήσω ένα-ένα όλα τα κεριά
–κάθε κερί και προσευχή–
δεν τις χρειάζομαι τις προσευχές
γυμνό κορμί που αλλάζει σάρκα
θα γείρω πάνω στη σιωπή

με την αμφιβολία γρηγορούσα

να επιμένει.

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2018, 72 σελ.

Τα μάτια του μικρού θεού – Κώστας Λάνταβος

Ας μην κρυβόμαστε
η φωτιά καίει μέσα μας
σε αναζήτηση σώματος
ας μιλήσουμε έξω απ’ τα δόντια
ο έρωτας μας βάζει σε κίνηση
αν και στα όνειρα
οι συναντήσεις είναι πιο εύκολες
δεν μπορούμε ν’ απαρνηθούμε τον έρωτα
έρωτι δε μάχεσθαι χαλεπόν
ούτε και θέλουμε να υποταχθούμε
στη σαρωτική δύναμή του
συλλογίσου Άνθρωπε
Έρως και Κάλλος
συνομολογούν το θαύμα

Ποίηση, Αρμός, 2015, 64 σελ.

Τα ευτελή και τα σπουδαία – Κώστας Λάνταβος

Κάθε μέρα μ’ εξοντώνει –
αλλά ανυπομονώ να ζήσω την επόμενη.
Και τότε ανθίζει πάλι ο κόσμος
-μ’ όλη την πανοπλία του-
Κι ενώ είμαι γυμνός σαν θάνατος,
Καινούργιοι τόποι έρχονται να με συναντήσουν.

Ποίηση, Αρμός, 2013, 40 σελ.

Η Μαριώ – Κώστας Λάνταβος

Υπάρχουν πόλεις με συνοικίες καταραμένες. Στις περιοχές αυτές, όπου η χαρακτηριστική επαγγελματική ενασχόληση των κατοίκων συνιστά αυτόματα και την περιθωριοποίησή τους στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού, η ζωή αντιμάχεται με την οικονομική εξαθλίωση και την ηθική κατάπτωση. Μία πόλη με μια τέτοια συνοικία ήταν και η Λάρισα με τα Ταμπάκικά της στα μέσα του περασμένου αιώνα. Εκεί έζησε και έδρασε η Μαριώ, παραδουλεύτρα σε οίκους ανοχής, αξεχώριστη σκιά σε περιβόητες και περιζήτητες πόρνες, που, με το πέρασμά τους μέσα από το ξορκισμένο αυτή τμήμα της πόλης, άφησαν πίσω τους τον απόηχο ενός θρύλου…
Η νουβέλα “Μαριώ” του Κώστα Λάνταβου είναι μία συναρπαστική αφήγηση που συνδυάζει τον νατουραλισμό, τον ρεαλισμό και την ψυχογραφία. Ανασύρει έναν γκρεμισμένο κόσμο και τον ζωντανεύει με αδρούς ήρωες και διεισδυτικές βυθοσκοπήσεις. Με λιτό, ταχύ και παραστατικό λόγο στήνει μία διάπλατη τοιχογραφία εποχής, βουλιαγμένη στο ζοφερό μετεμφυλιακό κλίμα και τα δραματικά επακόλουθά του, χαρίζοντας μία άκρως απολαυστική ανάγνωση.
Ηλίας Κεφάλας

Νουβέλα, Αρμός, 2011, 58 σελ.

Eγκώμιο – Κώστας Λάνταβος

Ποιήματα-εγκώμια για τη ζωή, τη χαμένη νιότη, τον έρωτα, την καθημερινότητα, ξόρκια του θανάτου.

«Το μέλλον είναι επινόηση
το τελευταίο οχυρό
πριν την αποδοχή της ήττας,
απέραντο ποτάμι που κομίζει
αμφιλεγόμενους χρησμούς,
η τιμωρία που εξυφαίνει ο Χρόνος
για την επιμονή στο αίτημα της αθανασίας.

Αβέβαιο, μας κληροδοτεί τη βεβαιότητα
πως απομένει κι άλλος χρόνος,
μια πλάνη που απ’ την πηγή της πίνουμε
και παίρνουμε ζωή».

Ποίηση, Μεταίχμιο, 2009, 52 σελ.

Η δωρεά του κάμπου – Κώστας Λάνταβος

Μάς έδειξαν εύνοια οι θεοί

Του κάμπου ο πλούτος
θερίζει συνειδήσεις

Ποίηση, Μεταίχμιο, 2006, 55 σελ.

Μάθημα πρώτο – Κώστας Λάνταβος

Ἕτοιμος εἶμαι
νά τά σβήσω ὅλα
δῶρα, φιλήματα, λίποταξίες…
Ἡ μνήμη ἀντιστέκεται
γεννάει τό παρελθόν
μετακίνει τό σήμερα,
σπάει τήν ἁρμονία
Ἡ μνήμη δέν ἀντέχεται
Θά πιῶ νερό τῆς λήθης
θά τά σβ’ἠσω ὅλα
Πρέπει νά ὑπάρχω
ἴνα φωνή μόνον ἔσομαι

Ποίηση, Αρμός, 2004, 42 σελ.

Felix culpa – Κώστας Λάνταβος

Όμως το ξέρω πως δεν γίνεται
ποτέ κανείς να ελπίζει σ ολάκαιρη
την ευτυχία· ένα μικρό μερίδιο
να προσδοκάει μονάχα· κεί
που δεν το περιμένει

Ποίηση, Αρμός, 2001, 37 σελ.

Η τρυφερότητα του φόβου – Κώστα Λάνταβου

1.
Πάλι η φλόγα. Όπως πανσέληνος
που κύματα λευτερώνει του μυαλού
και χύνονται
με αφρούς το στόμα
σφραγίζοντας.

Θέλω. Όπως άντρας ονειρεύεται
μαγιάτικο λιβάδι
μα παπαρούνες κατακόκκινες

και το προσφέρει δώρο αλήστου νοσταλγίας

σ’ εκείνες που δεν θάρθουν
Μέρες.

2.
Από την άλλη μεριά,

Από την άλλη μεριά Πληγή
Νύχτα παρέλαση ερπετών, και
Λιθοβολισμός που κρατεί καλά.

Σ’ αγαπώ ωραία μου απεπλισία
στην αγκαλιά σου επιθαλάμιο άσμα
ακούγομαι

Αλλά,

Είμαι ακόμα στο παιγνίδι.
…

Ποίηση, Αρμός, 1999, 46 σελ.

Εκ Θεού αντιμισθία – Κώστα Λάνταβου

Eικονογράφηση: Γιώργος Λαζόγκας

Ποίηση, Αρμός, 1997, 69 σελ.

Το σπάταλο φως – Κώστας Λάνταβος

Τα ποιήματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη συλλογή δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στα περιοδικά “Θεωρείο” (τ. 7, Ιούλιος 1991), “Ευθύνη” (τ. 242, Φεβρουάριος 1992) και “Γραφή” (τ. 17-18).