Λένα Παπαδοπούλου

Λένα Παπαδοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες
«Γεννήθηκα άνοιξη στην Αθήνα, σε μια οικογένεια που ήρθε από μακριά. Ο πρώτος αποχωρισμός ήρθε πολύ νωρίς και χρειάστηκα αρκετά χρόνια για να το συνειδητοποιήσω. Μεγαλώνοντας, διαπίστωνα σχεδόν καθημερινά πως όλο και λιγότερα πράγματα μου άρεσαν από όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου. Όταν το κατάλαβα καλά, άρχισα να τα γράφω σαν ιστορίες στο μυαλό μου. Ήταν ένας τρόπος για να μείνω απ΄ έξω. Ήθελα να γίνω αεροσυνοδός, για να γνωρίσω το κόσμο. Αν είχα γεννηθεί αγόρι, θα γινόμουν σίγουρα καπετάνιος. Η οικογένειά μου, όμως, είχε διαφορετικές και πολύ «καθωσπρέπει» απόψεις. Έτσι, σπούδασα Οικονομικά και Δημόσιες Σχέσεις. Μετά, προσγειώθηκα μια και καλή στην Εθνική Τράπεζα, με τα ταξίδια να παραμένουν το μεγάλο μου πάθος. Ταξίδια στον κόσμο – πραγματικά – στις ζωές και το μυαλό των άλλων – φανταστικά. Η παρατήρηση γύρω μου φαίνεται πως κάλυπτε την ανάγκη μου για διαρκή ανανέωση και αναζήτηση.> Ταξίδευα συνέχεια στις συμπεριφορές των ανθρώπων και στις ζωές τους, μαθαίνοντας πάντα κάτι καινούργιο, ακόμη και όταν αυτές έκαναν κύκλους και επαναλαμβάνονταν, καμιά φορά με τραγικό τρόπο. Οι ιστορίες τους άρχισαν να παίρνουν μορφή και να σχηματίζουν σενάρια. Και μετά από ένα δυνατό σοκ το οποίο ήθελα να ξεπεράσω, ξεκίνησα αβίαστα να γράφω και γράφοντας να αποσυμπιέζομαι. Βρήκα καινούργιες και απάτητες διαδρομές, στη δική μου προσπάθεια να εξηγήσω τον κόσμο. Ζω πάντα στην Αθήνα, με τον σύζυγό μου Ευάγγελο και τον γιο μας Αγησίλαο που είναι και το σπουδαιότερο έργο της ζωής μου.»
Μυθιστορήματα
Φτου σου κούκλα μου (2007), Παρισιάνου Α.Ε.
Ένα ταξίδι που όλο αρχίζει… (2011), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Εσύ τι έλεγες! (2022), Υδροπλάνο

Εσύ τι έλεγες! – Λένα Παπαδοπούλου

Εσύ τι έλεγες


Αρχές της δεκαετίας του 1960… τότε που συναντήθηκαν το παλιό με το καινούργιο. Ο κόσμος να αλλάζει γρήγορα, με τα μυαλά πολλών, όμως, να μην μπορούν να ακολουθήσουν. Όλα όσα ήξεραν είχαν τελειώσει και τα καινούργια φόβιζαν. Οι περισσότεροι τότε έχασαν τα αβγά και τα καλάθια στο κυνήγι της πολυπόθητης ευτυχίας και την αναζήτηση της αγάπης. Κύριο μέλημα; Όχι τόσο να αγαπήσουν όσο να αγαπηθούν. Με το μικρόκοσμό τους να διαμορφώνει τη ζωή τους και τη ζωή όσων ορίζουν, παγιδευμένοι στα συναισθηματικά τους ελλείμματα. Εξαιρέσεις αυτοί με πλεόνασμα ψυχής. Στερεότυπα, ανόητοι καθωσπρεπισμοί, αυθάδεια της νιότης, υποκρισία, πνιγμένες
επιθυμίες και, συχνά, παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης. Στραγγαλισμένη η χαρά και γύρω βάλτος. Όνειρα με φανταστικές και μεγάλες προσδοκίες, όταν η πραγματικότητα άλλα προστάζει. Ουτοπικά σχέδια και γι΄ αυτό διαψεύσεις, ματαιώσεις και οδυνηρές ανατροπές. Και όταν τα έρημα τα όνειρα γίνονται κομμάτια, πάντα να φταίνε οι άλλοι. Για λιγότερους διδάγματα, στόχοι και δουλειά για την πραγμάτωσή τους. Δύσκολη η διαχείριση της πραγματικότητας, ενώ καμμιά φορά η ευτυχία είναι ένα τόσο απλό πράγμα… Οι ζωές των μελών μιας μεγάλης οικογένειας για περίπου τριανταπέντε χρόνια.

Μυθιστόρημα, Υδροπλάνο, 2022, 480 σελ.

Ένα ταξίδι που όλο αρχίζει… – Λένα Παπαδοπούλου

Ένα ταξίδι


Διαλέγουμε τη ζωή μας ή μας διαλέγει; Η μοίρα τι ρόλο παίζει; Και ο θάνατος μέρος της ζωής. Αλλά τέλος ή αρχή; Μέσα από την ιστορία των ηρώων του βιβλίου βλέπουμε τη διαχείριση της ζωής, της αναπάντεχης ανατροπής και του θανάτου. Σε έναν κόσμο αδηφάγο και σε χρόνια δύσκολα, μια ηλικιωμένη γυναίκα ξέρει μόνο να αγαπάει. Μια νεότερη, μικρονοϊκή και μικρόψυχη, αποτελεί καταλύτη για δύσκολες και καθοριστικές αποφάσεις. Μια νεαρή μάνα στέκεται όρθια μπροστά στις αναποδιές και βλέπει μόνο τα παιδιά της. Δυο μικρά αδέρφια, που ο κόσμος τους έχει γίνει κομμάτια, προσπαθούν να στηρίξουν ο ένας τον άλλο και να χαράξουν την πορεία τους, μακριά από οτιδήποτε τους συνθλίβει. Ένας πατέρας που τα θέλει όλα εύκολα για να υπάρξει και χρησιμοποιεί τους πάντες. Μια δυστυχισμένη κοπέλα που ονειρεύεται απλώς κάτι λίγο καλύτερο και γίνεται έρμαιο. Μια ιστορία αγάπης και προσφοράς, οδυνηρών ανατροπών, προδοσίας, δημιουργίας, απρόσμενης καταστροφής και τελικής δικαίωσης. Ένα ταξίδι που όλο φαίνεται να τελειώνει, αλλά πάντα αρχίζει. Όπως η ζωή και η δύναμή της. Ανθρώπινες σχέσεις για κάποιους απλά δεδομένες, μέσα στα στενά πλαίσια του μυαλού τους, για άλλους δύσκολες και σαρκοβόρες. Οι ζωές δύο οικογενειών και των προσώπων που τις περιβάλλουν αλληλοεπηρεάζονται και καθορίζονται από τη ζωή και το θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι απαραίτητο όμως πως θα σκορπίσει τη θλίψη, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να απελευθερώσει και να λυτρώσει…

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 436 σελ.

Φτου σου κούκλα μου – Λένα Παπαδοπούλου

Φτου σου


Απλές καθημερινές ιστορίες. Η ζωή τους, η ζωή σας, η ζωή μας. Σχέσεις, ρόλοι, συμπεριφορές, συναισθήματα, συχνά λεηλατημένα. Τραβιούνται δεξιά και αριστερά σαν τσιχλόφουσκα που κάποια στιγμή κάνει μπαμ. Η ζωή για να περνάει η ώρα. Σα να μην είναι μία και μοναδική για τον καθένα μας, σαν να μην έχουμε τίποτε σπουδαιότερο να διαχειριστούμε.

Παρακολουθούμε μια οικογένεια από τις αρχές της δεκαετίες του 1960 και για τριανταπέντε περίπου χρόνια. Ο καθένας στο μικρόκοσμο του και στο κυνήγι της ευτυχίας. Όπως την εννοεί στη φαντασία του, γιατί η λογική προστάζει άλλα. Ουτοπικά τα σχέδια και γι’ αυτό μεγάλες οι διαψεύσεις και οδυνηρές οι ανατροπές. Και όταν τα όνειρα γίνονται κομμάτια, πάντα να φταίνε οι άλλοι. Ανύπαρκτα τα κανάλια της επικοινωνίας. Καμιά φορά, όμως, η ευτυχία είναι τόσο απλό πράγμα…

Μυθιστόρημα, Παρισιάνου Α.Ε., 2007, 470 σελ.

Πηγές: Biblionet, Παρισιάνου Α.Ε., Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, Υδροπλάνο