Λένος Χρηστίδης

Η εκδρομή – Λένος Χρηστίδης

Υπάρχει αισιοδοξία. Και «αισιοδοξία».
Υπάρχουν σύλλογοι. Και «σύλλογοι».
Υπάρχει και ο «Σύλλογος για την Πάση Θυσία Διατήρηση της Αισιοδοξίας».
Και πάει εκδρομή.
Χαρούμενος. Κεφάτος. Αισιόδοξος. Εξάλλου, όταν είμαστε καλοί και υπάκουοι
και ‒προπαντός‒ αισιόδοξοι, τι μπορεί να πάει στραβά;
Τα πάντα.
Ο Σύλλογος όμως είναι προπονημένος.
Kαι έχει το καταστατικό.

… Ο Σύλλογος δύναται όπως συλλέξει την απανταχού Αισιοδοξία
και όλα τα παράγωγά της και όπως επιβάλει αυτήν διά της ευγενούς πειθούς,
διά της πολιτισμένης ανταλλαγής επιχειρημάτων,
και ‒σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης‒ διά της βίας…

Είναι αλήθεια ότι, ώρες ώρες, η αισιοδοξία μπορεί να είναι αβάσταχτη.

Θεατρικό, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2021, 56 σελ.

Bororo – Λένος Χρηστίδης

Bororό είναι μια πρωτόγονη φυλή της Βραζιλίας που ζει στον Αμαζόνιο, σε συνθήκες λίθινης εποχής. Οι επιστήμονες συχνά αναφέρονται σ’ αυτήν έκπληκτοι από την πολύπλοκη απλότητα ενός τρόπου ζωής βγαλμένου από τα έγκατα του χρόνου και της ζούγκλας. Bororό είναι δύο ταξίδια με τρένο, ένα με βαπόρι στις Κυκλάδες, ένας χωρισμός, ένα πανηγύρι, ένα πάρτι σε κήπο, δύο μεθύσια, ένα όνειρο, πολλά τηλέφωνα, ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ, τα επίσημα εγκαίνια ενός κυθερνητικού έργου, μια συλλογή αναπήρων, ένα Νόμπελ Οικονομίας, μια εκλεκτή λαϊκή ορχήστρα. Bororό είναι μια βδομάδα απ’ τη ζωή του Λάμπρου, του Διονύση, του Σταύρου και του Άγγελου. Είναι η ιστορία τεσσάρων τύπων που δεν προσπαθούν να ξεχωρίσουν, να συμμορφωθούν, να γίνουν αρεστοί. Απλώς επιβιώνουν, ο ένας για τον άλλο και για όσους είναι σαν κι αυτούς. Δεν είναι τιμωροί, «απαστράπτουσα», «φωτισμένη» νεολαία. Είναι τέσσερις φοβισμένοι Bororό, που προσπαθούν απλώς να υπάρξουν χωρίς να εκπολιτιστούν. Αλλά Bororo μπορεί να είναι κι αυτό που δε φαίνεται κι αυτό που δε λέγεται. Μόνο ακούγεται, σαν μια ασταμάτητη «πλάκα», έξω από όρια και κανόνες.

Τα χαστουκόψαρα – Λένος Χρηστίδης

Γιατί ένας τακτοποιημένος, σοβαρός κύριος εξαφανίζεται; Γιατί η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή; Γιατί φοράει αδιάβροχο; Γιατί δε θά ‘ρθουν φέτος οι χρυσοί σκαραβαίοι; Πότε θα γυρίσει ο τσάρος; Πότε θα ‘ρθει το τρόλεϊ; Γιατί ξεράθηκε η ελιά; Ποια ευχαρίστηση βρίσκει η Λάουρα στην πορνεία; Πόσες σταγόνες λεμόνι παίρνει ένας σκέτος ελληνικός καφές; Tι χρώμα ματιών είχε; Ποιος κρέμασε τους κρεμαστούς κήπους; Γιατί τρυπάνε τ’ αγκάθια; Γιατί παντρεύεται ο κόσμος; Ποια είναι η Mήτσος; Ποια είναι η Πάολα; Ποιος είναι ο Συμεών; Πού πάνε όλα τα χαμένα καπάκια του σύμπαντος; Γιατί ανάβουν τσιγάρα στα Xάιλαντς; Γιατί σωπαίνει ο Πυλάδης; Tι είναι μεταλλείο; Γιατί ο Kαναδάς συνορεύει με τη Σουηδία, τη Bραζιλία και την Aίγυπτο; Γιατί δεν κουράζονται στο ένα πόδι οι πελαργοί; Γιατί εξαφανίστηκε το πιάτο μου; Tι τα ‘θελε τα καφεδάκια ο ηγούμενος; Γιατί οι Dead Kennedys άφησαν ανοιχτό τον ενισχυτή μετά τη συναυλία; Γιατί περπάτησε ο παραπληγικός πλωτάρχης; Γιατί κατέρρευσε ο κομουνισμός; Tι χρειάζονται τα βιβλία; Tι θέλετε από μας; Aυτές κι άλλες απορίες δε λύνονται με αυτό το μυθιστόρημα. Διατυπώνονται όμως και αυτό είναι κάτι. Δεν είναι;

Ψυχ – Λένος Χρηστίδης

O Aπόστολος Tαυ υπηρετεί ευσυνείδητα το αρχαιότερο επάγγελμα. Eίναι ντετέκτιβ. Kαι κάνει ό,τι μπορεί. Aντιμετωπίζει ψυχοπαθείς δολοφόνους, συνωμοσίες κατά των νόμων της Θερμοδυναμικής, ηθικά διλήμματα, σατανικούς επιχειρηματίες, λατινικά αποφθέγματα, CD με νέους τραγουδοποιούς, ετοιμοθάνατα φυτά, μαύρα ντεκολτέ, αντισυνταγματικά μοιρογνωμόνια, διευθυντές παραγωγής, μπάτσους, μπράβους, φωτιστικές Kαρυάτιδες, ξημερώματα, παγάκια και σκόνη. Kαι κάνει ό,τι μπορεί. Xωρίς λεφτά, χωρίς γυναίκα, χωρίς ηθικό, χωρίς τηλεκοντρόλ. Mέσα σε ύποπτες σκιές και σκοτεινά σοκάκια, πίσω από τακούνια και ξύλινα πατώματα, κάτω από το βλέμμα της πόλης. Eίναι σχεδόν έκπληκτος. Kαι κάνει ό,τι μπορεί.

Διακοπές στη Χέλλαντ – Λένος Χρηστίδης

Κληντέηβιλλ, 2364. Η παγκόσμια πρωτεύουσα του παγκόσμιου κράτους ευημερεί. O Φρέντυ Βάριους, Δεύτερος Τέταρτος, Υπεύθυνος Προόδου του Παγκόσμιου Προεδρείου, έχει τα προβλήματά του: μοναξιές, εξυπνάκηδες βιο-Βοηθοί, επτασφράγιστα μυστικά, βαρεμάρα, απαγορευμένα τραγούδια, πληροφοριακό βουητό, εκλογές. Χρειάζεται επειγόντως ξεκούραση. Και συν τοις άλλοις, πρέπει να σώσει το τομάρι του αξιότιμου Προέδρου Φλατ, του Παγκόσμιου Προεδρείου και το δικό του. Θα τα συνδυάσει και τα δύο. Στον κορυφαίο κοσμοτουριστικό κόμβο. Την ιστορική Χέλλαντ. Με τις ομορφιές της. Με τα ωραία της. Θα παρακολουθήσει εντυπωσιακές τελετές, θα παραστεί σε μεγαλόπνοες ομιλίες, θα φάει ψητά κρέατα εξαφανισμένων ζώων, θα πιει κρασί από σταφύλια, θα ζαλιστεί από τον ήλιο, θα χορέψει, θα κολυμπήσει, θα μιλήσει, θα ακούσει, θα θυμηθεί. Θα κάνει φίλους. Και θα τους δει να κυλούν αργά. Προς το γλυκό πορτοκαλί σιρόπι. Είναι οι διακοπές του και θα το ρίξει έξω.

Λοστρέ – Λένος Χρηστίδης

Ο Λουκάς, ο Στέφανος, ο Χρήστος, η Ολγα, ο Φώτης, ο Πέτρος. Η Φιλία. Τα Cheats. Ο μπαρμπα-Μήτσος. Ο Ζάχος. Το Ηρώον. Η Αγάπη, ο Γιώργης, ο Ανέστης. Οι Χειροπέδες. Ο Ροβέρτος. Η συνελεγμώνη. Ο Νεκτάριος, ο Τόνης, ο “Μπηφ”. Η κοινοτοπία. Ο καρδιογράφος. Η Σία και η Μία. Το κινητό. Το τσιγάρο. Ο “Στάθης”. Το ουίσκι. Η κυρία Σάντη. Ο Ανεμιστήρας. Ο Κωνσταντίνος. Ο Δήμαρχος, ο Επιτελάρχης. Η Γ. Ο κάμπος. Η σκόνη. Ο ήλιος. Η ζέστη. Η Πηγή. Η Ποίηση. Ο φραπές. Το κομπιούτερ. Το ντουφέκι. Το Ηλεκτρικό Πριόνι. Η τηλεόραση. Ο Άλφα Λαγού. Η Ελλάδα. Οι Έλληνες. Κατά το ελάχιστον.

Μόνολογκ – Λένος Χρηστίδης

“Σε χαρτάκια. Γράφω, γράφω, γράφω. Σχέσεις. Η ιστορία του θείου μου του Ακύλα.
Αργότερα. Αυτό αργότερα. Πρώτα τα ουσιώδη. Τα χρειώδη. Εγώ, εμού του ιδίου. Πολτός.
Αδυναμία χαρακτήρα. Το Αεροπλάνο. Τα σύννεφα. Οι θεοί. Πιο κάτω, οι άνθρωποι, τα φυτά, τα ζώα.
Οι φυλετικά ανώτεροι. Ανίκητοι, αρχέτυποι, διηνεκείς. Ο καναπές. Κάθομαι ξαπλωμένος. Κόκονατ.
Ασύλληπτη μυρωδιά ανανά. Γαλάζια τετράγωνη φωταψία. Ακτινοβολεί. Γίνεται χαμός.
Είναι απολύτως απαραίτητο.
Θέλω
Πρέπει να τα γράψω όλα προτού”
Το “Μόνολογκ” δεν είναι απλώς ο τίτλος ενός μυθιστορήματος. Είναι και η φωνή ενός ανθρώπου μπροστά σε μια βουβή οθόνη, είναι το θρυμματισμένο παραλήρημά του, είναι η κατακερματισμένη ζωή του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι η περιπέτεια της γραφής, σ’ ένα βιβλίο όπου η ίδια εκτίθεται γυμνή, από τους υπόγειους σιδηροδρόμους της δυτικής Ευρώπης μέχρι τα υποφωτισμένα μπαρ των τροπικών.

Η μελαμψή παρθένος – Λένος Χρηστίδης

Θαμμένα μυστικά σ’ ένα μικρό ελληνικό νησί.
Στο καλοκαίρι της δυσαρέσκειας.
Το τρομερό αντικείμενο που θα άλλαζε τη ροή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Αμήχανο Παπί. Το Κρύο Ξίδι.
Η Στοίβα Αοσμων Νεκρών Πλασμάτων.
Το Πλάγιο Δάνειο. Η Μηχανή Του Χρόνου.
Το Λάτιν Στην Αρχαία Ελλάδα. Το Τόπι.
Εξόριστοι, ναζί, νεοναζί, αλκοολικοί, ναρκομανείς, νεκρομάντεις, χίπστερς, νεορεμπέτες, σούπερ ήρωες με βρόμικες κάπες, μούσια, γατάκια, προφητείες, χριστοπαναγίες, ζώδια, ψεκασμοί, μαγικοί ρούνοι, έξυπνα καδρόνια, όλα όσα συνθέτουν τη μαγευτική εικόνα του αιγαιοπελαγίτικου κάλλους.
Τι θέλει όμως από εμάς ο Νο 2 του Τρίτου Ράιχ;