Λούλα Γεωργιλά

Η ζωή είναι μία – Λούλα Γεωργιλά

Στάθηκα στο πλάι του παππού και τον παρακολουθούσα να σιγοψήνει τους μέτριους Ελληνικούς, όταν εντελώς ξαφνικά, χωρίς να πάρει τα μάτια του απ’ το μπρίκι, μου λέει:
“Ποιος είπε ότι ερωτεύεσαι στη ζωή μονάχα μια φορά;”
Χαμογέλασα με τη ρητορική ερώτηση του.
“Ψέμα, μεγάλο ψέμα!” συνέχισε, μοιράζοντας το καϊμάκι στα φλιτζάνια.
Η καρδιά μου σκίρτησε: “Λες; Λες να ήρθε η ώρα που χρόνια περιμένω;”

Με λένε Νικόλα. Είμαι γιος της Σοφίας, κι εγγονός του Αλκιβιάδη. Στα δεκαοχτώ μου έμαθα πως είμαι καρπός ενός έρωτα που δεν είχε αίσιο τέλος. Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει και μένα η ζωή μιας κι ο πατέρας μου αγνοεί την ύπαρξή μου. Η ιστορία που ύστερα από μικρή σκέψη αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αφορά τον παππού. Μια ιστορία ανθρώπινη, βαθιά ερωτική. Σεβάστηκα την επιθυμία του να μην αποκαλύψει σε ποιο στρατόπεδο ανήκε στον εμφύλιο πόλεμο και να μην αναφερθεί το όνομα του χωριού του.

Μυθιστόρημα, Ownbook, 2015, 336 σελ.

Κάθε έξι μήνες λοιπόν… – Λίλα Γεωργιλά

Η ισοπέδωση της ανθρώπινης υπόστασης δεν γίνεται μια κι έξω. Όπως παίρνεις ένα βάζο και το κάνεις ένα με το πάτωμα. Αυτό το λίγο-λίγο που γίνεται κάθε μέρα επί χρόνια… Τι αντοχή που έχει ο άνθρωπος!

Ένας μεγάλος έρωτας, του Αντρέα και της Μάρα έχει αναπάντεχα άδοξα τέλος. Παντρεύεται τον Σπύρο. Γρήγορα όμως η ζωή της βρίσκεται να περπατά σε ερημικό τοπίο. Με κλονισμένη την ψυχική της υγεία θα τα ταξιδέψει ως την μακρινή Αυστραλία για να ζήσει στο πλάι της ηγουμένης Θεοφανίας. Με τη στήριξή της και την βοήθεια της ψυχολόγου Ελίζαμπεθ, όσο επανακτά τη δύναμή της, τόσο ο νουις της τρέχει στα εγκόσμια. Και το σημαντικότερο: ο Αντρέας που δεν έπαψε να το αναζητά, είναι πάλι στη σκέψη της…

Μυθιστόρημα, Άπαρσις, 2010, 219 σελ.