Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και εργάζεται ως μεταφράστρια. Το 1998 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλιο, το μυθιστόρημα “Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα”, το οποίο πολύ γρήγορα κατέκτησε την πρώτη θέση στον πίνακα των μπεστ σέλερ και μέσα σε δύο χρόνια κυκλοφόρησε σε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα. Το βιβλίο που κέρδισε τους περισσότερους ΄Ελληνες αναγνώστες μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, πορτογαλικά, ολλανδικά, σουηδικά, φιλανδικά, πολωνικά, εβραϊκά, τουρκικά και τσέχικα. Το 2000 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημά της, “Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού” που γνώρισε και αυτό μεγάλη επιτυχία, το 2004 το μυθιστόρημα “Εσύ, γλυκιά μου εξουσία”, το 2006 το “Μακάριοι οι πενθούντες” και το 2014 το “Mamma Santissima. Έχει γράψει επίσης τα παιδικά βιβλία “Τι κι αν είμαι ασβός” (2001) και “Έχω ράμματα για τη γούνα σου” (2002). Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, και έχει συμμετάσχει σε 2 συλλογές διηγημάτων.
Μυθιστορήματα
Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα (1998), Εκδόσεις Πατάκη
Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού (2000), Εκδόσεις Πατάκη
Εσύ, γλυκιά μου εξουσία (2004), Εκδόσεις Πατάκη
Μακάριοι οι πενθούντες (2006), Εκδόσεις Πατάκη
Mamma Santissima (2014), Εκδόσεις Πατάκη
Η ιεραποστολική στάση (2017), Εκδόσεις Πατάκη
Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής (2022), Εκδόσεις Πατάκη
Παιδική λογοτεχνία
Τι κι αν είμαι ασβός; (2001), Εκδόσεις Πατάκη
Έχω ράμματα για τη γούνα σου (2002), Εκδόσεις Πατάκη
Συλλογικά έργα
Σου γράφω ένα γράμμα (2008), Εμπειρία Εκδοτική
Το βιβλίο της προδοσίας (2010), Εκδόσεις Πατάκη
Είσοδος κινδύνου (2011), Μεταίχμιο
Ο πρώτος σταθμός (2018), Μεταίχμιο
Μεταφράσεις
Konzler-Behncke, Rosemarie, Η Λένα και το γιογιό της (2003), Εκδόσεις Πατάκη
Τα παιδιά της μεγάλης σιωπής – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Ανατολική Γερµανία, αρχές της δεκαετίας του ’50. Ο Σταύρος, γεννηµένος στη σκληρή ελληνική επαρχία ανήµερα της γερµανικής εισβολής το 1941, έχει εκπατριστεί την περίοδο του Εµφυλίου και, µαζί µε εκατοντάδες άλλα παιδιά, γνωστά ως «παιδιά του Μάρκου», έχει εγκατασταθεί στη Λαϊκή Δηµοκρατία της Γερµανίας, όπου φοιτά στο δηµοτικό σχολείο Ελεύθερη Ελλάδα στο Ράντεµποϊλ της Δρέσδης. Ο δάσκαλος Πέτρος Νικολάου, πολιτικός πρόσφυγας του οποίου η δράση στον ΕΛΑΣ ανακόπηκε από τη φυµατίωση, θέτει τον χαρισµατικό, εκ γενετής µονόχειρα, Σταύρο υπό την προστασία του. Στη Δρέσδη ζει και ο θείος του παιδιού Γιάννης Παπαδάκος, γιος του ιδρυτή της περίφηµης καπνοβιοµηχανίας Πάπαλαντ, που άλλαξε χέρια την περίοδο του ναζισµού. Όταν ο Σταύρος θα τον συναντήσει το 1964, θα ξεκινήσει και η αισθηµατική αγωγή του. Θα νιώσει τα πρώτα του ερωτικά σκιρτήµατα για τη Σιµόνε, την Εβραία γυναίκα του Παπαδάκου. Η γνωριµία του, όµως, µε τη Μάρτα, ένα από τα «παιδιά του Χίµλερ», θα είναι η αρχή µιας παθιασµένης ερωτικής ιστορίας που θα εξελιχθεί σε ένα ψυχροπολεµικό κατασκοπευτικό θρίλερ υπό το άγρυπνο µάτι της Στάζι.
Μια ιστορία για τα παιδιά που βρέθηκαν, ερήµην τους, στην «άλλη πλευρά», ένα µυθιστόρηµα για τη βαρύτατη σκιά που ρίχνει η Ιστορία στη ζωή των ανθρώπων, για την ταυτότητα των ξεριζωµένων, για τα τραύµατα του Ψυχρού Πολέµου.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2022, 416 σελ.
Η ιεραποστολική στάση – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Δεν έχω µεγάλη ερωτική πείρα, όµως κάποια πράγµατα τα θεωρώ αυτονόητα. Για εµένα το φιλί ξεκινά από τον εγκέφαλο, όχι από το στόµα, και αποτελεί από µόνο του ολοκληρωµένη εµπειρία. Δεν µπορώ να το σκεφτώ απλώς σαν τον προθάλαµο της απόλαυσης. Δεν είναι ο υπαινιγµός, αλλά η καταδήλωση. Το φιλί είναι έµπνευση. Ο Άγετς και ο Κλιµτ το ζωγράφισαν, ο Ροντέν το σκάλισε στο µάρµαρο, ο Πρινς το τραγούδησε πέρυσι. Έγινε χαρντ ροκ συγκρότηµα το 1973. Οι κοµµουνιστές ηγέτες, για να δηλώσουν την αλληλεγγύη του Ανατολικού Μπλοκ, δίνουν το λεγόµενο “αδελφικό φιλί” στο µάγουλο, και οι πιο θερµόαιµοι στο στόµα, ακολουθώντας µια χριστιανική παράδοση αιώνων, αν και οι ίδιοι είναι άθεοι. Επειδή ποτέ δε θα µε µνηµονεύσουν για τις υπηρεσίες µου στην οδοντιατρική, ίσως αποκτήσω υστεροφηµία µε άλλο τρόπο. Μπορεί στο µακρινό µέλλον να λένε για εµένα: “Έγινε γνωστή επειδή φιλούσε υπέροχα”.
Στα µέσα της δεκαετίας του ’80, η δεκαεννιάχρονη Ζαΐρα βρίσκεται στο Ανατολικό Βερολίνο για σπουδές οδοντιατρικής, ακολουθώντας τις βουλές των γονιών της και καταπνίγοντας το δικό της όνειρο να γίνει ζωγράφος. Στο Βερολίνο των απαγορεύσεων, εκείνη βιώνει µια ανέλπιστη ελευθερία µακριά από το αποστειρωµένο περιβάλλον του σπιτιού της. Υψώνει τη φωνή της σε µια πόλη που φιµώνει τα στόµατα των αντιφρονούντων, πιάνει τα πινέλα και τα χρώµατα και ζωγραφίζει δελφίνια που κολυµπούν ελεύθερα, διαδηλώνει µαζί µε όσους διεκδικούν ένα καλύτερο µέλλον. Μέχρι που γνωρίζει τον Μάρτιν, έναν γοητευτικό νεαρό που τα έχει καλά µε το σύστηµα…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2017, 523 σελ.
Mamma Santissima – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
“Τι εννοείς δε θέλεις να ακολουθήσεις τη μοίρα των συνομήλικών σου; Ποιος σε ρώτησε; Πού άκουσες ότι μπορείς να διαφεντέψεις τις ανάγκες σου; Αυτές διαφεντεύουν εσένα. Ποιος σου είπε ότι η συνείδησή σου υπαγορεύει τι θα κάνεις; Ας έρθουν σ’ εμένα οι κουλτουριάρηδες αριστεροί που διαβάζεις να μου πουν ότι μπορούμε να επινοήσουμε απ’ την αρχή τον εαυτό μας. Θατους μιλήσω για τον Νικόλα Ντ’ Αγκοστίνο, τον κομμουνίσταρο που εξελέγη δήμαρχος του Κανό-λο με τις ψήφους της Ντράγκετα. Κι αυτός τον εαυτό του ήθελε να επινοήσει και τον φαντάστηκεστην καρέκλα του δημάρχου. Πάρ’ το χαμπάρι, Σασά! Τα παιδιά των ντραγκετίστι, με το που γεννιόνται παίρνουν το χρίσμα και μέχρι να πεθάνουν υπακούουν στους νόμους της τιμημένης κοινωνίας μας. Θα σπουδάσεις αυτό που θα σου πει η οικογένεια, θα παντρευτείς αυτή που θα σου προξενέψει η οικογένεια, θα αναπνέεις για την οικογένεια. Η Ντράγκετα είναι το υποσυνείδητό σου, χώνεψέ το!”
“Η ιδέα της Mamma Santissima πρωτοεμφανίστηκε στο μυαλό μου το 1999 και η αρχική της μορφή ήταν σενάριο για τον κινηματογράφο, το οποίο έγραψα, αν θυμάμαι, λίγο μετά το 2000. Ευτύχησα να βρω αμέσως εξαίρετο παραγωγό, ωστόσο στο θέμα του σκηνοθέτη υπήρξαν πολύ μεγάλες δυσκολίες. Για χρόνια κυκλοφορούσε το σενάριο από χέρι σε χέρι, και κάθε Έλληνας σκηνοθέτης που πειθόταν να το αναλάβει ήθελε να το φέρει στα μέτρα του, μετατροπές με τις οποίες δε συμφωνούσαμε ούτε εγώ ούτε ο παραγωγός.
Έτσι η Mamma Santissima αναπαυόταν σε κάποιο συρτάρι περιμένοντας τις επόμενες σκηνοθετικές προτάσεις. Το 2008 γνώρισα τυχαία τον Ερνέστο Τσίνζι, έναν χαρισματικό Ιταλό σκηνοθέτη που με τις επισημάνσεις του απογείωσε την ιστορία και ουσιαστικά μετατόπισε το κέντρο βάρους της – κι είχε απόλυτο δίκιο, κατά τη γνώμη μου. Ωστόσο οι αλλαγές δεν ικανοποίησαν τον παραγωγό, που έκρινε πως το ελληνικό κοινό δε θα αγκάλιαζε την ιστορία. Σεβάστηκα την άποψη ενός έμπειρου ανθρώπου που διακύβευε τα χρήματά του για το δικό μου καπρίτσιο να γράψω ένα σενάριο που απαιτούσε δαπανηρότατα γυρίσματα στην Καλαβρία και Ιταλούς και Γκρεκάνους ηθοποιούς, πέρα από τους τρεις Έλληνες πρωταγωνιστές.
Πρέπει να ήταν το 2010 όταν κατάλαβα ότι το φιλόδοξο όνειρό μου να δω τη Mamma Santissima στη μεγάλη οθόνη δεν επρόκειτο να εκπληρωθεί. Πλέον δεν είχα αντοχή να το κυνηγήσω και το εγκατέλειψα. Κι ενώ πίστευα ότι τόσα χρόνια και τόσος κόπος είχαν πάει χαμένα, διαπίστωσα με έκπληξη ότι το τεράστιο υλικό που είχα συγκεντρώσει ανέπνεε με πείσμα.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2014, 408 σελ.
Μακάριοι οι πενθούντες – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Ενώ ο επιθεωρητής Μακντάουαλ κάνει γερές προσπάθειες να ξεμπλέξει μυστήρια και φόνους στην πιο ενδιαφέρουσα υπόθεση της καριέρας του, η Κρίστι Δήμου, φτασμένη Ελληνοβρετανή συγγραφέας αστυνομικών περιπετειών με διεθνές κύρος, αγωνίζεται να συγκεντρωθεί στη συγγραφή του επόμενου μπεστ σέλλερ της, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να πέσει η ίδια θύμα μιας ψυχρά υπολογισμένης δολοφονίας.
Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα, όπου η αστυνομική πλοκή είναι μόνο η αφορμή να μιλήσει κανείς για όσα συνθέτουν την ίδια τη ζωή, τις σχέσεις και τις ανθρώπινες υπάρξεις συνολικά.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2006, 299 σελ.
Εσύ, γλυκιά μου εξουσία – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Mπορεί σήμερα ένα συρρικνωμένο ελληνικό χωριό, εγκαταλειμμένο δεκαετίες στην τύχη του, ν’ αναστηθεί και να ξαναπιάσει ρυθμούς ζωής;
Μπορεί από σπόντα. Aν ας πούμε εμπνεύσει ξαφνικά την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία το βγάζει απ’ την ανυπαρξία και την αφάνειά του, κάνοντάς το αιχμή του δόρατος στην προεκλογική εκστρατεία της.
Μπορεί ο απελπισμένος πρόεδρος ενός κόμματος που καίγεται να κυβερνήσει ύστερα από τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση να εμπιστευθεί το μέλλον της ταλαιπωρημένης παράταξής του σε δύο βουλευτές του που είναι θανάσιμοι αντίπαλοι και οι επιδιώξεις των οποίων απέχουν όσο το δημιουργικό όραμα από τη δολοπλοκία και την ίντριγκα; Μπορεί, για ν’ αναπνεύσει επιτέλους άρωμα γλυκιάς εξουσίας…
Μπορεί μια ποθητή γυναίκα που αισθάνεται προδομένη να φτάσει να εκδικηθεί τον εραστή της αποκαλύπτοντας ιδιαίτερης σημασίας πολιτικά σκάνδαλα και συνωμοσίες που απειλούν να διαλύσουν ένα κόμμα εξουσίας και ν’ ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό; Αν μπορεί λέει!
Μπορεί η ιστορία αυτού του βιβλίου να συμβεί στην πραγματικότητα; Δεν μπορεί. Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία της συγγραφέως…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2004, 299 σελ.
Έχω ράμματα για τη γούνα σου – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Τι τραβάνε οι φουκαράδες οι λύκοι των παραμυθιών λίγο πριν ακουστεί η φράση «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…».
Αυτοί σίγουρα δε ζουν καλά. Ο ένας πέφτει στο ποτάμι, ο άλλος ζεματάει τη γούνα του, ο τρίτος τρώει το ξύλο της χρονιάς του από τον ξυλοκόπο. Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς καταφέρνουν όλοι τους να εμφανίζονται ξανά και ξανά στα παραμύθια χωρίς να έχουν ούτε μία γρατζουνιά; Ε, λοιπόν, είναι καιρός να αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό που κρύβεται πίσω από τις ιστορίες με τους λύκους.
Eικονογράφηση: Δέσποινα Καραπάνου
Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2002, 32 σελ.
Τι κι αν είμαι ασβός; – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Εκείνο το πρωί ο Ανέστης ο ασβός ξύπνησε με άσχημη διάθεση. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και κούνησε το κεφάλι του. “Καλημέρα Ανέστη, άλλη μία μοναχική μέρα ξημέρωσε” μουρμούρισε. Ξαφνικά του ήρθε μία φοβερή ιδέα: “Αφού κανένας δε με θέλει επειδή είμαι ασβός, θα μεταμορφωθώ σε άλλο
ζώο”. Τότε γνώρισε την Εύα την ασβό. “Πώς με βρήκες;” τη ρώτησε. “Η μυρωδιά σου με οδήγησε σε εσένα, μυρίζεις υπέροχα, αλλά προφανώς το ξέρεις αυτό” του απάντησε και ο Ανέστης έγινε κατακόκκινος σαν παντζάρι…
Eικονογράφηση: Δέσποινα Καραπάνου
Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2001, 36 σελ.
Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
Τη μοναδική φορά που ο Johnnie Walker άφησε το Χάρη να σκεφτεί λίγο πιο καθαρά απ’ όσο συνήθως, εκείνος έβαλε μια αγγελία στην εφημερίδα, με την οποία ζητούσε συγκάτοικο. Ήθελε έτσι να ξορκίσει τη μοναξιά του, καθώς είχε αυτοκαταδικαστεί να ζει μόνος σ’ ένα απέραντο σπίτι, δεσμώτης της υπόσχεσης που έδωσε στη γυναίκα του, λίγο πριν εκείνη πεθάνει, ότι δε θ’ αφήσει το νεοκλασικό της οδού Φαληρέως να ερημώσει. Πρώτος θ’ απαντήσει στην αγγελία του ο Λάζαρος, ένας λεπταίσθητος βιολονίστας που εγκατέλειψε το διαμέρισμά του ύστερα από το οδυνηρό γι’ αυτόν τέλος της ερωτικής σχέσης του. Σε λίγο θα προστεθεί τυχαία ένας ακόμη σύνοικος: ο αρρενωπός και γοητευτικός Πέτρος, ο οποίος, έπειτα από τη βίαιη έξωσή του και τη συνακόλουθη εκπαραθύρωση των λιγοστών προσωπικών του αντικειμένων από τη γυναίκα με την οποία συζούσε, βρίσκεται ξαφνικά ανέστιος και πλάνης… Οι τρεις άντρες θα ενώσουν τις μοναξιές τους κάτω από τη στέγη του νεοκλασικού και ο καθένας με τον τρόπο του θα προσπαθήσει να επαναπροσδιορίσει την προσωπική του πορεία. Όμως η εμφάνιση της Ζωής, μιας χαρισματικής γυναίκας που είναι επιστήθια φίλη του Λάζαρου, θα διεγείρει επικίνδυνα τα συναισθήματα και θα δημιουργήσει αλλεπάλληλους κλυδωνισμούς στη μέχρι πριν από λίγο ειρηνική συμβίωση των τριών αντρών…Το βιβλίο μεταφράζεται στα ολλανδικά.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2000, 396 σελ.
Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα – Μάιρα Παπαθανασοπούλου
«… H αντίθεση χαρακτήρισε τη σχέση μας απ’ την αρχή. Τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Εκείνος δε μου έριξε ούτε δεύτερη. Στην επόμενή μας συνάντηση στάθηκα πιο τυχερή. Αρχίσαμε να βγαίνουμε. Για την ακρίβεια, τα φτιάξαμε. Επέμενα στο ασφαλές σεξ. Αντιδρούσε στη θέα του προφυλακτικού. Για κείνον ήταν σαν να έτρωγε το σοκολατάκι με το περιτύλιγμα. Έμεινα έγκυος στα δεκαοχτώ. Έμεινε σύξυλος στα είκοσι τρία. Ενωθήκαμε πριν από δεκαεφτά χρόνια με τα ιερά δεσμά του γάμου. Για μένα ήταν πράγματι ιερά. Για κείνον ήταν πράγματι δεσμά». «Best seller της δεκαετίας» με 250.000 αντίτυπα σε είκοσι μήνες, το πρώτο μυθιστόρημα της Μ.Π. είναι ένα τρυφερό βιβλίο, γραμμένο με πολύ χιούμορ και ευαισθησία, φανερώνοντάς μας ότι συχνά τα καλύτερα μυθιστορήματα τα υπαγορεύει η ίδια η ζωή. Το μυθιστόρημα “Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα” μεταφράζεται ήδη σε 10 γλώσσες: γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, σουηδικά, ολλανδικά, φινλανδικά, πολωνικά, εβραϊκά και τουρκικά.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 1998, 307 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πατάκη
