Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

Ελληνες λογοτέχνες

Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964.
Κατάγεται από τη Λίμνη Ευβοίας. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Από το 1986 διδάσκει ως φιλόλογος σε γυμνάσια και λύκεια, πρώτα στην Αθήνα και αργότερα στη Χαλκίδα, όπου και μένει μόνιμα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Έχει ασχοληθεί με πολλών ειδών δημιουργικές δραστηριότητες στα σχολεία της -και όχι μόνο- σχετικά με το βιβλίο, τη λογοτεχνία το θέατρο και την εκπαίδευση.
Το πρώτο της βιβλίο “Αλίπλοος Ουρανός” (εκδόσεις Γαβριηλίδη), συλλογή ποιημάτων, κυκλοφόρησε το 2015. Καταπιάνεται με μεταφράσεις αγγλόφωνης ποίησης, όπως ποιήματα του σύγχρονου αμερικάνου ποιητή Νταν Αλμπεργκότι (α΄ φορά στα ελληνικά), Τζιμ Μόρισον, Κάθριν Τάιναν, Χένρυ Τζάκσον Βαν Ντάικ. Πρωτότυπα ποιήματά της, μεταφράσεις και κριτικές της, έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστολόγια (frear, staxtes, thraca, y.youropia, bibliotheque και άλλα) και αρκετά έχουν μεταφραστεί στα Σουηδικά, Δανέζικα και Γερμανικά.
Διαχειρίζεται τον λογοτεχνικό ιστότοπο στροφές/strophess ποιητικά/poetics.

Ποίηση
Αλίπλοος ουρανός (2015), Γαβριηλίδης
Μεταπλάσματα (2017), Σαιξπηρικόν
Φιλιά στο κενό (2020), Μελάνι
Εξωτικά είδη (2022), Σαιξπηρικόν

Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2015 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων

Εξωτικά είδη – Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

Χαρμάνια τροπικά
διάφανα σαν πόσιμο νερό
διαυγή σαν καλοκαίρι
υγρά σαν δάκρυα
ελαφρά σαν τη χαρά
απαλά σαν το χεράκι σου
μεγάλα και μικρά σαν στιγμές
ιριδίζοντα σαν επιθυμίες
υποσωματίδια εκρηκτικά
εφήμερα σαν εσένα κι εμένα
μπροστά σου είναι όλα. Έλα να παίξουμε
*
Panthera tigris ή λευκή γονιδιακή μετάλλαξη
Η απόφαση
να αφήσω πίσω στην ομίχλη
τους φαύλους κύκλους των δρόμων
τους μηχανικούς κρίκους των ρολογιών
και τα εξαρτήματα των κατοικιών,
ήρθε, όταν κατάλαβα
πως ήσουν πάντα εδώ
αθόρυβα μαζί μου βηματίζεις
το πέλμα σου είναι το πόδι μου
ίδια ουσία ίδια καρδιά ίδιο πνεύμα
της νύχτας, του τρόμου, της μοναξιάς,
πλάσμα που στην αιχμαλωσία δε ζευγαρώνει˙
η τιμή και η Τιμή της άγριας φύσης, βλέπεις
Το αποφάσισα λοιπόν,
πέταξα κάτω το ποδήλατο και πέταξα
Άλλωστε όλα είχαν πλέον οξειδωθεί
από το αίμα μου το άλλο
Τώρα είμαστε ελεύθερες κι οι δυο,
κολυμπάμε και κυνηγάμε
όπως μας ταιριάζει,
λευκές και μυθικές
στων φεγγαριών τις όχθες
τις υδάτινες

Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2022, 76 σελ.

Φιλιά στο κενό – Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

Η EΚΛΕΙΨΗ ΕIΝΑΙ ΜIΑ ΜΟΡΦH ΣΥΖΥΓIΑΣ
Υπάρχει μια έλλειψη στην έκλειψη
Λίγο πριν ήμουν ολόκληρη
Λίγο μετά θα αρχίσω
Σ’ αυτόν ακριβώς τον τόπο
του χωρίς.

(Γιατί όταν απ’ το αδιέξοδο
σου στέλνω την καληνύχτα μου
δεν μπορείς να το δεις;)

Να συγχωρήσω τον χρόνο
μια ροζ ανταύγεια
στο δέρμα της πλάτης σου αρκεί
θυμίζεις νερά.

Ποίηση, Μελάνι, 2020, 52 σελ.

Μεταπλάσματα – Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

LUCID DREAM
Το όνομά της είναι Λουσίντα
Κάθε βράδυ βλέπει το ίδιο όνειρο
Το ξέρει ότι ονειρεύεται·
το ξέρει ότι βρίσκεται μέσα σ’ ένα
διαυγές, φωτεινό όνειρο
Ξέρει πως αν σταματήσει να μετρά
τη συχνότητα των αναπνοών της,
το φως θα την καταπιεί,
γι΄ αυτό συνειδητά ενεργοποιεί
εκείνο το εγκεφαλικό ημισφαίριο
που τη βοηθά να τραγουδά·
κάθε στίχος της και μια υπερχορδή
κάθε νότα της και μια ραφή
στων ανθρώπων τις ρωγμές…