Το 2001 αποφοίτησε από το εκπαιδευτήριο “Ευρωπαϊκός Εκπαιδευτικός Όμιλος” όπου σπούδασε διερμηνεία- μετάφραση για τις γλώσσες αγγλικά και ρωσικά ενώ το 2008, αποφοίτησε ως αριστούχος από το τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2009 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα, τις “Αλληλεπιδράσεις μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας στην Ιστορία, τη Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό”. Το 2013 εξέδωσε την πρώτη της νεανική νουβέλα με τίτλο “Μην το πεις πουθενά” σε συνεργασία με τις εκδόσεις i-Write και δύο χρόνια μετά, το παραμύθι “Ένα ουράνιο τόξο στο σακίδιό μου” των εκδόσεων Φυλάτος. Σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια ιταλικών, μεταφράστρια και αρθρογράφος. Το τρίτο της βιβλίο με τίτλο “Τα τρένα που δεν ανέβηκες” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΙΤΡΟ.
Τα τρένα που δεν ανέβηκες (2019), Κίτρο Εκδόσεις
Νουβέλες
Μην το πεις πουθενά (2013), Εκδόσεις Πηγή
Παιδική λογοτεχνία
Ένα ουράνιο τόξο στο σακίδιό μου (2015), Εκδόσεις Φυλάτος
Τα τρένα που δεν ανέβηκες – Μαρία Φωτοπούλου
Στην Τρούμπα όλες είχαν ψευδώνυμο, καμία δεν δούλευε με το πραγματικό της όνομα. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι, γιατί ο πραγματικός τους εαυτός που συνδεόταν με το βαφτιστικό όνομα κατά μία έννοια έμενε στο απυρόβλητο, άθικτος και προστατευμένος.
Η Κοντέσα επικαλούταν έτσι, γιατί δεν έμοιαζε με τις άλλες πόρνες. Η ψιλόλιγνη σιλουέτα της, τα ξανθά της μαλλιά και η πορσελάνινη επιδερμίδα της, την έκαναν να μοιάζει εύθραυστη, σχεδόν απόκοσμη.
Οι λεπτεπίλεπτες κινήσεις των χεριών της, η γλυκιά, καθαρή φωνή της που μπορούσε να μαλακώσει τους τρόπους ακόμη και ενός ουρακοτάγκου, η σθεναρή της άρνηση να ασχολείται με χονδροειδείς δουλειές, της προσέδιδαν έναν αέρα ανεπιτήδευτα αριστοκρατικό, τόσο, που οι γύρω της ένιωθαν μια παράλογη τάση να ικανοποιούν κάθε της επιθυμία.
Η Κοντέσα είχε δημιουργήσει έναν μύθο γύρω από την εικόνα της χωρίς να το επιδιώξει. Από παιδί κιόλας άκουγε μια φωνή επιβίωσης κρυμμένη πιο βαθιά και από το ένστικτο, που της έλεγε τι να κάνει, της έδειχνε τον πιο φωτεινό ανάμεσα στους σκοτεινούς δρόμο.
Αυτή η φωνή αποδεικνυόταν συνήθως αλάνθαστη και την τροφοδοτούσε με μια σπάνια δύναμη, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Είχε μαγέψει ακόμη και τη Μαντάμ Ζέλντα τη Γαλλικής καταγωγής τσατσά, που θεωρούταν μια από τις πιο σκληρόπετσες γυναίκες της Τρούμπας .
Η Κοντέσα, είχε γίνει η πιο περιζήτητη πόρνη των Αθηνών και αυτό για τη Μαντάμ Ζέλντα σήμαινε πως είχε βρει την κότα με τα χρυσά αυγά. Πολλοί φοβούνταν τη γριά τσατσά γιατί τυλιγόταν από μια μυστηριακή αύρα, σαν μαύρο πέπλο μιας σκοτεινής μαγείας που σε έκανε να ανατριχιάζεις.
Παιδί αγνώστου πατρός και μάνας, με αφρικανικές καταβολές συνδεδεμένες με μια φυλή που εξασκούσε παγανιστικές τελετές, κληρονόμησε δυνάμεις σκοτεινές, εξουσιαστικές. Η κάθε της προσταγή συνοδευόταν με μια αδιόρατη απειλή πως αν δεν πραγματοποιούταν θα καιγόσουν στην κόλαση που εκείνη θα επέλεγε για σένα. Μόλις πρωτοείδε την Κοντέσα στο κατώφλι της μυρίστηκε αμέσως πως εκείνο το πλάσμα όμοιο με αερικό είχε “κάτι” που στοιχημάτιζε το κεφάλι της, ότι θα τραβούσε τους πελάτες όπως ο μαγνήτης τα καρφιά.
Δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα με την ηλικία, της νεοφερμένης γιατί έτσι κι αλλιώς μετά από δύο-τρεις συλλήψεις θα έπαιρνε επίσημα και το «πτυχίο» όπως το κατονόμαζε χιουμοριστικά. Ο νταβατζής της, ονόματι Φαίδωνας, της παρέδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη την αποκλειστικότητα εκμετάλλευσής της παίρνοντας ένα αρκετά γενναίο ποσό εφάπαξ. Μετά από εκείνη την άτυπη συμφωνία, η Κοντέσα ανήκε και λογοδοτούσε μόνο στη μαντάμ Ζέλντα και δεν είχε κανέναν άλλο νταβατζή πάνω από το κεφάλι της. Εξού και τα προνόμια.
Μυθιστόρημα, Κίτρο Εκδόσεις, 2019, 450 σελ.
Ένα ουράνιο τόξο στο σακίδιό μου – Μαρία Φωτοπούλου
Η νεράιδα η Καλοχαρού έχει γεράσει και δεν μπορεί πια να πετάει στα σπίτια των θλιμμένων παιδιών και να τα κάνει να χαμογελούν με το άγγιγμα του μαγικού της ραβδιού. Ψάχνει λοιπόν έναν τρόπο να λύσει το πρόβλημά της. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, ο καλός της φίλος ο καταρράκτης, τη βοηθά να σκεφτεί μια θαυμάσια ιδέα! Να χρησιμοποιήσει τα υπέροχα χρώματα του ουράνιου τόξου που τόσο αγαπούν τα παιδιά, για να πραγματοποιήσει το σκοπό της. Θα τα καταφέρει άραγε;
Eικονογράφηση: Άντα-Μαρίνα Κιλισμανή
Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Φυλάτος, 2015, 34 σελ.
Μην το πεις πουθενά – Μαρία Φωτοπούλου
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας μυστηριώδης πωλητής ηλεκτρονικών ειδών με απόκοσμο βλέμμα πούλησε μια βιντεοκάμερα στον πατέρα του δεκατριάχρονου Αλέξη Αργυρίου. Από την πρώτη της κιόλας λήψη η βιντεοκάμερα αποκάλυψε την καταπληκτική της ιδιότητα: αυτή του να “τρυπώνει” ξεδιάντροπα στο παρελθόν των ανθρώπων και να ξεσκεπάζει τα καλά κρυμμένα μυστικά τους…
Με όπλο την κάμερα του, ο δεκατριάχρονος Αλέξης θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας γεγονότων που στιγμάτισαν τους γονείς του και με κινητήριο δύναμη τη γνήσια και βαθιά αγάπη του για εκείνους, θα ξεκινήσει έναν προσωπικό αγώνα με σκοπό να τους βοηθήσει να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους και να επουλώσουν τις πληγές τους.
Το “ταξίδι” αυτό, γεμάτο ανατροπές, θα αλλάξει εντελώς την κοσμοθεωρία του και θα του δώσει μια σπάνια ευκαιρία: να καταλάβει από νωρίς τη διαχρονική και πανανθρώπινη αξία της συγχώρεσης…
Νουβέλα, Εκδόσεις Πηγή, 2013, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πηγή, Εκδόσεις Φυλάτος, Κίτρο Εκδόσεις
