Σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Παρακολούθησε επιτυχώς τα εκπαιδευτικά αντικείμενα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών: Επιμέλεια-Διόρθωση Κειμένων, Θέματα φιλοσοφίας: Ελευθερία και Ευημερία και Δημιουργική Ανάγνωση και Γραφή της Πεζογραφίας. Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος γραφείου. Μετέχει σε ομάδες λογοτεχνίας, είναι ενεργό μέλος εθελοντικών και φιλανθρωπικών οργανώσεων και φροντίζει αδέσποτες γάτες. Κείμενά της φιλοξενήθηκαν κατά καιρούς σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και μαθαίνει περσικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με την ελπίδα να μπορέσει, μια μέρα, να διαβάσει στο πρωτότυπο αρχαία περσική ποίηση. Η συλλογή διηγημάτων “Οδός ελιγμών” είναι η πρώτη της εμφάνιση στην ελληνική πεζογραφία.
Οδός ελιγμών (2020), Άπαρσις
Ασάλευτες νύχτες (2021), Άπαρσις
Ασάλευτες νύχτες – Μαρία Φουσταλιεράκη
…Βιαζόταν να κλειδώσει την κεντρική πύλη. Αφού βεβαιώθηκε πως δεν υπήρχε ψυχή εκεί γύρω, έβγαλε μια άλλη, μια ασημένια σφυρίχτρα από την αριστερή του τσέπη και άρχισε να σφυρίζει δυνατά. Ήταν το σύνθημα. Από τους παιδικούς τάφους ακούστηκε φασαρία· φωνές και γέλια.
Ένα ένα τα παιδιά, σήκωναν τα καπάκια από τα φέρετρα και αφού τέντωναν τα ποδαράκια τους για να ξεμουδιάσουν, έβγαιναν με ένα σάλτο και έτρεχαν να παίξουν με τα καινούργια τους παιχνίδια.
Τα μικρότερα παιδιά και τα βρέφη που δεν περπατούσαν ακόμα, τσίριζαν από ανυπομονησία όσο περίμεναν κάποιο από τα μεγαλύτερα να τα σηκώσει αγκαλιά και να τα βγάλει έξω.
Το νεκροταφείο μετατράπηκε σε παιδική χαρά. Τα φώτα από τα καντήλια έφεγγαν αρκετά και μαζί με το λιγοστό φως του φεγγαριού, τα βοηθούσε να μην σκοντάφτουν πάνω στα μάρμαρα.
Μόλις άρχισε να ξημερώνει, αποκαμωμένα από το παιχνίδι χασμουρήθηκαν, τεντώθηκαν, χτένισαν τα μαλλάκια τους, τίναξαν καλά καλά τα βρόμικα χώματα από τα καλά τους ρουχαλάκια και γύρισαν ήσυχα ήσυχα στα νεκρικά τους κρεβατάκια για να κοιμηθούν ως το βράδυ που θα σφύριζε πάλι ο φύλακας την ασημένια σφυρίχτρα.
Διηγήματα, Άπαρσις, 2021, 144 σελ.
Οδός ελιγμών – Μαρία Φουσταλιεράκη
[Έτσι καθώς έπεφτα αργά αργά από την ταράτσα -μύθος πως η πτώση είναι αστραπιαία-, είχα την ευκαιρία να δω από ψηλά τη γειτονιά και τους ενοίκους, αυτούς για τους οποίους ποτέ ως τώρα δεν είχα καν ενδιαφερθεί. Στο ρετιρέ, που νόμιζα πως ήταν από χρόνια ακατοίκητο, είδα μια γάτα κι ένα καναρίνι να κυνηγιούνται μες στις σκόνες. Δεν πρόλαβα να δω πολλά, μα δεν νομίζω πως η γάτα ήταν πεινασμένη. Ακριβώς στον αποκάτω όροφο είχαν απλωμένα ρούχα κατά μήκος στα σκοινιά, μα δεν τα λέρωσα, ούτε τα μπέρδεψα, πέρασα ανάμεσά τους με δεξιότητα διάσημης μπαλαρίνας…]
Διηγήματα, Άπαρσις, 2020, 144 σελ.
Πηγές: Biblionet, Άπαρσις
