Μαρία Πέττα

Η συνοδεία των ψυχών – Μαρία Πέττα

Η Μοίρα, η Σύμπτωση ή η Τύχη; Σε ποια απ’ τις τρεις να πιστέψω; Λένε πως στην ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα συμβαίνουν γιατί έτσι τα καθορίζει η μοίρα… ή μάλλον οι Μοίρες. Ακόμη και οι συμπτώσεις είναι μοιραίες. Πόσο κακό μπορεί να κάνει η απόρριψη, πόσο κακό μπορεί να κάνει η άγνοια, η εκμετάλλευση, η αρπαγή ενός παιδιού; Πόσο κακό μπορεί να κάνει ένα πονεμένο, χαμένο αλλά και σαλεμένο μυαλό;

Πόσες ψυχές μπορεί να χαθούν, πόσο μπορεί να υποφέρει και να αντέξει η ψυχή που μένει πίσω; Και η τραγική σύμπτωση! Δύο άνθρωποι έρχονται κοντά, ερωτεύονται, κάνουν όνειρα για το μέλλον. Δεν ξέρουν όμως τι τους επιφυλάσσει η μοίρα…

Το μόνο σίγουρο πια είναι πως οι ψυχές αυτών που φεύγουν απ’ την ζωή δεν μας εγκαταλείπουν ποτέ, πάντα μας συνοδεύουν, πάντα είναι δίπλα μας και πάντα μας βοηθάνε. Μας το δείχνουν με τόσα σημάδια, σαν να είναι οι Άγγελοί μας, Φύλακες και Προστάτες μας.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Πολυδώρου, 2011, 222 σελ.

Τα μάτια που νοστάλγησα – Μαρία Πέττα

Λένε πως όσο ζούμε ονειρευόμαστε… μέχρι την τελευταία μας πνοή. Εγώ σταμάτησα να ονειρεύομαι τη στιγμή που ορκίστηκα να μην προδώσω ποτέ το μυστικό της. Ακόμα και τα όνειρα που έκανα παιδί ξεθώριασαν στη μνήμη μου. Η αδικία μού χάραζε την ψυχή σαν κοφτερή λεπίδα… Όλοι είχαν στραφεί εναντίον μου, ακόμη και η ίδια μου η μάνα. Αυτή με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Στο μόνο που ήλπιζα ήταν η λύτρωση… Όμως, οι άνθρωποι ποτέ δεν σταματούν να ονειρεύονται. Ποτέ δεν λησμονούν αυτό που τους δίνει πνοή να συνεχίζουν. Ένας όρκος σιωπής, μια αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί κι ένας απρόσμενος έρωτας κινούν τα νήματα αυτής της συγκλονιστικής ιστορία

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2016, 464 σελ.

Ελισσώ, η ορφανή κόρη – Μαρία Πέττα

Αληθινή ιστορία


1991, Γεωργία. Ο εμφύλιος πόλεμος ξεσπά. Ο φόβος αναγκάζει τους Έλληνες να ξεριζωθούν βάναυσα από τον τόπο τους. “Είστε ξένοι, πηγαίνετε πίσω στην πατρίδα σας”. Η οικογένεια της Ελισσώς αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα πουλάει τα πάντα με σκοπό να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα. Μια πικρή σκέψη είναι ριζωμένη στην καρδιά και το μυαλό “Στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος”.

Το ταξίδι ξεκινά. Μια περιπλάνηση μέσα στο σκοτάδι και τον πόνο, που χάραξε με το ζοφερό της μελάνι ανεξίτηλες πληγές στις αναμνήσεις και άφησε πίσω διαλυμένες ψυχές και παιδιά που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Τραγικότερη μορφή όλων, η Ελισσώ, που λίγο πριν τα ελληνικά σύνορα, η μάνα της, μέσα στην απόγνωση της, τη δίνει σε δύο άγνωστους, με την υπόσχεση να βρεθούν ξανά…

Η Ελισσώ μεγαλώνει ζώντας μια ψεύτικη ζωή. Όμως, πόσα ψέματα μπορούν να χωρέσουν στο σακίδιο της ζωής; Τα όνειρα της αρχίζει να στοιχειώνει η εικόνα ενός μικρού παιδιού. Και τότε ένα δάκρυ κυλούσε από τα μάτια της, μα το σκούπιζε πριν το δει κανείς, πριν το νιώσει ακόμα και η ίδια.
Μία παράνομη υιοθεσία, η εξαφάνιση ενός παιδιού και μνήμες βυθισμένες στη λήθη υφαίνουν αυτή τη συγκλονιστική ιστορία. Προδοσία, αγάπη, έρωτας και ξεριζωμός είναι το νήμα της. Και το χρώμα του νήματος κόκκινο, σαν τα μαλλιά της Ελισσώς, της κόρης που δεν αγαπήθηκε…

“Εγώ γεννήθηκα χωρίς πατέρα. Χωρίς μητέρα. Γεννήθηκα μία μέρα όταν ήμουν οκτώ χρονών, μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο και είχα για θέα ένα πανέμορφο λιβάδι”

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2019, 480 σελ.