Ξεκίνησε σαν δημοσιογράφος σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, σπούδασε σε Ελλάδα και Αγγλία και έζησε σε διάφορες πόλεις για 19 χρόνια, για να καταλήξει και πάλι στην γενέτειρά της το 2003. Σήμερα διατηρεί μόνιμη στήλη για το βιβλίο στην εφημερίδα Thessnews. Το 2006 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ισόβια Θητεία» από τις εκδόσεις Ερωδιός. Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε ανθολογίες, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στη Βρετανία, με ποίησή της γραμμένη απ’ ευθείας στα αγγλικά. Το 2005 πήρε το Β! βραβείο ποίησης σε διαγωνισμό που προκήρυξε η έδρα των ελληνικών του πανεπιστημίου της Μελβούρνης με τίτλο «The Bate”. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, όπως: «Πάροδος», «Ίαμβος», «Ένεκεν», «Λογοτεχνικά Κείμενα», «Πανδώρα» καθώς και στο διαδίκτυο. Το 2009 πήρε το β! βραβείο ποίησης στον πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό Δημητρίου Βικέλα, στην Βέροια. Επίσης την ίδια χρονιά πήρε το δεύτερο βραβείο διηγήματος Αντώνη Σαμαράκη για το διήγημά της «Και να βρεθεί θα με κυνηγάει». Το 2015 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της «Και να βρεθεί θα με κυνηγάει», εκδόσεις Παράξενες Μέρες. Το 2016 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Δεύτερο Ζευγάρι Φτερά», εκδόσεις Κυριακίδης. Είναι δημιουργός & συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης του ΣΑΑΚ από το 2008. Επίσης είναι δημιουργός και υπεύθυνη της εθελοντικής ομάδας «Διάβασέ μου!» που λειτουργεί από το 2015. Η ομάδα πραγματοποιεί φωναχτές λογοτεχνικές αναγνώσεις και συζήτηση, σε ιδρύματα και οργανισμούς, για ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν ή αδυνατούν λόγω προβλημάτων.
Δεύτερο ζευγάρι φτερά (2016), Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ
Όταν με βρήκε ο λύκος (2021), Τύρφη
Διηγήματα
Και να βρεθεί θα με κυνηγάει (2015), Παράξενες Μέρες
Ποίηση
Ισόβια Θητεία (2006), Ερωδιός
Συλλογικά έργα
Ανθολογία διηγήματος (2009), Εκδόσεις Καστανιώτη
Εκ του μη όντος (2018), Τύρφη
Βραβεία-Διακρίσεις
2006: Β΄ βραβείο ποίησης από τον Greek-Australian League of Melbourne για το ποίημα : “The Bate”.
2009: Β΄ βραβείο ποίησης για το ποίημα “Απώλεια” στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Πνευματικής και Ολυμπιακής Στέγης Δημητρίου Βικέλα του Δήμου Βέροιας.
2009: β’ βραβείο διηγήματος με τίτλο “Και να βρεθεί θα με κυνηγάει” στον λογοτεχνικό διαγωνισμό Αντώνης Σαμαράκης.
Όταν με βρήκε ο λύκος – Μαρία Ψωμά-Πετρίδου
Το βιβλίο της Μαρίας Ψωμά-Πετρίδου, «Όταν με βρήκε ο λύκος», από τις εκδόσεις Τύρφη, με μια πρώτη ματιά ασχολείται με το ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Μόνο που το κάνει με έναν τρόπο λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Μας εισάγει μέσα από την έντονη εικονοποιία, τους διαλόγους αλλά και τον ευθύ λόγο του θύματος στο σύνολο της υπόθεσης. Μακριά από ευκολίες, επιπολαιότητες και διδακτισμούς, καταδικάζοντας φυσικά την βία, καταδύεται σε ασυνήθιστα βάθη όσον αφορά τα πρόσωπα του δράματος και τα αθέατα περιστατικά που συγκροτούν το αταβιστικό κομμάτι αυτής της συναναστροφής.
Ποιος θα συμφωνούσε άραγε με τη βία; Δημόσια ίσως κανείς, σε κατάσταση ιδιωτικού αναστοχασμού ή εξομολόγησης δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει, οπωσδήποτε όχι τα θύματα, δεν θα επικροτούσαν τη βία, αλλά και για τον δράστη τίποτε δεν είναι βέβαιο. Τι όμως συμβαίνει και άνθρωποι που ξεκίνησαν με τις καλύτερες προθέσεις βρίσκονται μπλεγμένοι στον κύκλο της βίας; Τι κάνει το χέρι ενός ανθρώπου να υψωθεί ενάντια σε έναν άλλο άνθρωπο και μάλιστα δικό του; Και αυτός ο άλλος τι αισθάνεται όταν τον χτυπά το αγαπημένο χέρι και γιατί δεν αντιδρά συνήθως με τον αναμενόμενο τρόπο ενός βιολογικού αυτοματισμού άμυνας; Σε ποιο βαθμό είναι οι σκέψεις, οι πράξεις και η καθημερινότητά μας μέρος της συνειδητής και σε ποιο της ασυνείδητης ύπαρξής μας; Τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα, πότε ζούμε στην πραγματικότητα και πότε στην φαντασία μας, πού αρχίζει και πού τελειώνει το σκοτάδι του συσχετισμού μέσα στο οποίο κινούνται θύτης και θύμα; Όπως φαίνεται τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Και όλες αυτές οι διευκρινίσεις είναι μάλλον απαραίτητες για να διαρραγεί αυτό το σκοτάδι -αν μπορεί- και να ξεχυθεί κάποτε στον κόσμο, αλλάζοντας τον κόσμο και τον άνθρωπο, εάν και εφόσον μπορεί να αλλάξει.
Το βιβλίο της Μαρίας Ψωμά-Πετρίδου, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία αφενός να βιωθούν τα γεγονότα της βίας και οι ρόλοι του θύτη και του θύματος, που μόνο μέσω της τέχνης είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε δίχως να τα υποστούμε, και αφεταίρου να στοχαστούμε ουσιαστικά επάνω στην ανθρώπινη φύση αλλά και τον ανθρώπινο βίο, που χρέος μας είναι να προσπαθούμε ακατάπαυστα και ενάντια σε όλα και σε όλους, ακόμα και στον φόβο μας ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, να τον κάνουμε κάθε φορά έστω και λίγο καλύτερο.
Νουβέλα, Τύρφη, 2021, 125 σελ.
Δεύτερο ζευγάρι φτερά – Μαρία Ψωμά-Πετρίδου
Το βιβλίο της Μαρίας Ψωμά Πετρίδου συνιστά μια απρόβλεπτη ιστορία στα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, καλώντας τον αναγνώστη να την απολαύσει αισθητικά, αφήνοντάς τον ταυτόχρονα ελεύθερο να την αποκωδικοποιήσει σύμφωνα με τις δικές του ορίζουσες.
Κι ενώ διαδραματίζεται σε ένα σύγχρονο προς εμάς περιβάλλον, όπου θα αναγνωρίσει κανείς στιγμές από την τρέχουσα ιστορία της χώρας αλλά και από την προσωπική ιστορία όλων μας, καταφέρνει να ασχολείται με ζητήματα που παραμένουν διαχρονικά έξω από την ιστορία και τις εποχές αφού απασχολούν διαρκώς τον άνθρωπο τόσο σε επίπεδο πνεύματος όσο και σε επίπεδο διεκπεραίωσης της καθημερινότητας.
“Ένας απροσδόκητος θάνατος πόσες ανατροπές μπορεί να επιφέρει; Αυτός που πεθαίνει ξαφνικά παύει και να υφίσταται; Οι δικοί του άνθρωποι πώς διαχειρίζονται ότι πέτυχε κι ότι άφησε στη μέση; Όταν το νήμα της ζωής του Λευτέρη Σλίπερη κόβεται απρόσμενα στα 54 του χρόνια, η γυναίκα του η Λίνα βυθίζεται σε μια νύχτα σε αχαρτογράφητα νερά, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε σχέση με την επιχείρηση του άντρα της. Πυκνή ομίχλη σκεπάζει την μέχρι χθες διαυγή καθημερινότητα της. Οι συμπεριφορές συγγενών και συνεργατών μεταβάλλονται. Ίσκιοι από το παρελθόν εμφανίζονται απειλητικοί. Η κρίση στην οποία εισέρχεται η χώρα σκοτεινιάζει ακόμη περισσότερο το τοπίο. Αβεβαιότητα, ανασφάλεια και άγνοια σφίγγουν τον κλοιό γύρω από την ίδια και τον γιό της. Θα καταφέρει να παλέψει για διέξοδο; Ο Λευτέρης θα της δώσει το χέρι του; Κι ο Κωνσταντής τι θέση θα πάρει; Θα αποσκοπεί ή θα συνδεθεί;”
Νουβέλα, Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2016, 120 σελ.
Και να βρεθεί, θα με κυνηγάει – Μαρία Ψωμά-Πετρίδου
Στα διηγήματά της η συγγραφέας φοράει τα ρούχα των άλλων. Ντύνεται την μυρωδιά, τις σκέψεις, τις πράξεις αθέατων καθημερινών ανθρώπων του χθες και του σήμερα. Συνθέτει τις φωνές τους. Ο μικρόκοσμος του καθενός, ρεαλιστικός, φαντασιακός ή ουτοπικός, αποτυπώνει το σύμπαν του, την στάση του στην πραγματικότητα που βρέθηκε ν’ ανήκει. Η συγγραφέας επιχειρεί ν’ αναδείξει το παράλογο που περισφίγγει τον άνθρωπο από παντού. Την απομόνωση, την δυσκολία σύνδεσης και ταυτόχρονα την πείνα για επικοινωνία, για διεξόδους διαφυγής. Συνειδητά ακολουθεί το πιστεύω του Αντώνη Σαμαράκη για την γραφή: Ο συγγραφέας οφείλει να είναι η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή.
Διηγήματα, Παράξενες Μέρες, 2015, 96 σελ.
Ισόβια θητεία – Μαρία Ψωμά
ΙΣΟΒΙΑ ΘΗΤΕΙΑ
Ισόβια θητεία
η έρημος που βρεθήκαμε.
Η ξηρασία στεγνώνει τις φωνές.
Το ίδιο τίποτα
μαραίνει τις κινήσεις.
Τις νύχτες σκάβουμε όπως-όπως
τρύπες στους βράχους για κατάλυμα
μα, έκθετοι ξανά τα πρωινά,
διψασμένοι
νομίζουμε
πως η όαση της ανακούφισης σιμώνει,
ενώ, ιδέα εκείνη,
όλο μετατίθεται
για την επόμενη παραίσθησή μας…
Ποίηση, Ερωδιός, 2006, 47 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ερωδιός, Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, Παράξενες Μέρες
