Μαρία Σκούλου

Για τον αγώνα – Μαρία Σκούλου

Ποιήματα


Η παρούσα ποιητική συλλογή αποτελείτε από 30 ποιήματα για τον αγώνα. Τριάντα ποιήματα εξυμνούν τον αγώνα του Ελληνισμού ενάντια στον εχθρό, τον αγώνα για την ελευθερία και την δημιουργία του Ελληνικού κράτους. Τα ποιήματα ξυπνούν συναισθήματα νοσταλγίας για τις χαμένες πατρίδες και σκιαγραφούν τις ψυχολογικές αποχρώσεις ενός έθνους που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Η ποιητική συλλογή έχει ένα προσωπικό ύφος, ο στίχος είναι απλός, λιτός και ομοιοκατάληκτος. Ο ήλιος, το φεγγάρι, τα ψάρια, η θάλασσα, τα βουνά, οι λόφοι και οι κάμποι συμπάσχουν με τον λαό που αγωνίζεται και διαμορφώνουν ένα νατουραλιστικό τοπίο.

Η φωλιά – Μαρία Σκούλου

Η παρούσα ποιητική συλλογή είναι αποτέλεσμα εμπειριών, συναισθημάτων και αναμνήσεων που έχουν μορφοποιηθεί, έχουν αποκρυσταλλωθεί και έχουν καταγραφεί με τρόπο που αποτυπώνουν την αλήθεια και τη μοναδικότητα τους στον χρόνο.
Η συλλογή ξεκινάει με μία φράουλα που δηλώνει ξεκάθαρα και κατηγορηματικά ότι της αρέσει η ζωή. Με τον τρόπο της και χωρίς κανέναν δισταγμό εισάγει τον αναγνώστη στο ποιητικό σύμπαν των επόμενων σελίδων. Σε αυτή την ποιητική συλλογή ο κόσμος πλάθεται, διαπλάθεται, συστέλλεται και διαστέλλεται με τις ηλιαχτίδες, τα βράχια, το ρυάκι, τις λίμνες και όλα τα στοιχεία της φύσης. Η ποιητική συλλογή έχει ένα προσωπικό ύφος και εντάσσεται στην εξομολογητική γραφή που εισήγαγε η Virginia Woolf και υιοθέτησε στην ποίηση της η Σύλβια Πλάθ. Ο χρόνος παρουσιάζεται σαν ένα αδιάλειπτο συνεχές που τέμνεται απ’ τις ηλιαχτίδες.
Οι στιγμές, ο άνεμος, οι χαράδρες και το τρικυμισμένο κύμα γίνονται τα υλικά και ο τόπος όπου ο αναγνώστης μπορεί να φτιάξει μία «φωλιά».

Ηχοχρώματα – Μαρία Σκούλου

Συλλογή πεζών


Στην παρούσα συλλογή πεζών, ο αναγνώστης συναντά τα κείμενα να παίζουν με ήχους και χρώματα στις αποχρώσεις του μωβ και του πορτοκαλί. Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί στο να καταγράψει την χρωματική παλέτα των συναισθημάτων έτσι όπως έχουν βιωθεί από την συγγραφέα και να δώσει στον αναγνώστη μια άλλη διάσταση. Η γραφή των κειμένων εντάσσεται στην εξομολογητική γραφή που εισήγαγε η Virginia Woolf και υιοθέτησε στην ποίησή της η Σύλβια Πλαθ. Το κάθε κείμενο έχει ένα συγκεκριμένο ηχόχρωμα στον κόσμο των συναισθημάτων.

Σε μια διάσταση του χρόνου – Μαρία Σκούλου

Το διήγημα αναφέρεται σε αυτή τη διάσταση του χρόνου που σημάδεψε την ελληνική αλλά και την παγκόσμια ιστορία. Εκεί ο πόνος έγινε το μοιρολόι της μάνας, ο χρόνος σημαδεύτηκε με αίμα και ο τόπος καμένη γη, που στα σπλάχνα της φιλοξένησε την απώλεια και τον σπαραγμό. Η καταστροφή της Σμύρνης, μία από τις πιο αιματοβαμμένες στιγμές στην ιστορία, δίνεται στον αναγνώστη μέσα από ένα λογοτεχνικό πρίσμα, διανθισμένη με φιλολογικά και καλολογικά στοιχεία. Τα χαρμόσυνα νέα της επιβίβασης του Ελληνικού στρατού στο λιμάνι της Σμύρνης αντιτίθενται με τον όλεθρο, την καταστροφή και αυτό το συναίσθημα απελπισίας που έκανε την εμφάνιση του στους δρόμους της Σμύρνης, στα ερείπια και τα αρχοντικά που παρέμειναν μια θολή ανάμνηση. Και εκεί που ο κίνδυνος καιροφυλαχτεί ανθίζει ένας μεγάλος έρωτας.

Διήγημα, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, 2023, 54 σελ.

Η Λιλή και το φιλί – Μαρία Σκούλου

Η Λιλή είναι μια γάτα πονηρή… Μαζί με τη Λιλή οι μικροί αναγνώστες θα γνωρίσουν τον μαγευτικό κόσμο της μουσικής. Θα περπατήσουν πάνω στο πεντάγραμμο μαζί της και θα συμμετάσχουν στα παιχνίδια της. Η Λιλή ξεκινώντας μ’ ένα κλειδί του Σολ θα ξεναγήσει τους μικρούς της φίλους σ’ έναν κόσμο γεμάτο νότες, ήχους και χρώματα.

Εικονογράφηση: Giana Chris

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Κέφαλος, 2022, 28 σελ.

Πυρακτωμένη άμμος – Μαρία Σκούλου

Νωπά τριαντάφυλλα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα. Η γαρυφαλλένια δύση χάθηκε, οι υδάτινες χαράδρες, το ροδοχάραμα και η μεταλλική απόχρωση των βράχων εγκλωβισμένες μνήμες στην άμμο. Το κοχύλι που ράγισε, η ματωμένη ανταύγεια του δειλινού. Μια βιολετιά απόχρωση. Η τεθλασμένη ηλιαχτίδα και το λιπόθυμο φως που αγκάλιασε το κύμα συνάντησαν τις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Ποίηση, Εκδόσεις Κέφαλος, 2021, 48 σελ.

Το χελιδόνι και η βελανιδιά – Μαρία Σκούλου

Η τρυφερή ιστορία του χελιδονιού είναι η ιστορία της ζωής μας. Η αναζήτηση, η απορία, η οικογένεια, η ζωή και η απώλεια περνούν από τη συγγραφέα με απλό τρόπο μέσα από πανέμορφες εικόνες αστερόσκονης και συμπαντικής αναζήτησης.

Η βελανιδιά γίνεται η μάνα γη, ο φύλακας άγγελος μαθαίνοντας στο χελιδόνι, μέσα από μυστικές συμφωνίες με το φεγγάρι και τ’ αστέρια, την αυτονομία και τη συμφιλίωση με το παρελθόν. Η σχέση της με το χελιδόνι ξυπνά στα παιδιά συναισθήματα αγάπης, τρυφερότητας για τα ζώα, τη φύση και ό,τι μας περιβάλλει.

«Θέλω να πω τόσο πολλά, μα δεν βρίσκω το θάρρος. Θέλω να δώσω τόση αγάπη, μα νομίζω ότι οι πόρτες έχουν κλείσει. Ποτέ δεν ήθελα τα φύλλα να στέκονται μόνα τους στα κλαδιά των δέντρων. Πάντα ήθελα να τους κάνω παρέα. Νομίζω, όμως, τώρα ότι ρίζωσα σ’ αυτήν τη γη που νερό δεν δίνει. Τα κλαδιά των δέντρων είναι πυκνά και δεν μπορώ να ανέβω. Οι πλαγιές έχουνε γίνει δύσβατες, δεν είναι πια για μένα. Δεν ξέρω αν ο ουρανός χωράει την ανάσα μου».

«Τι ήταν αυτά; Ποιος τα έλεγε;» σκεφτόταν η βελανιδιά, όταν, ξαφνικά, γέρνοντας το αριστερό κλαδί της προς τη διπλανή λιμνούλα…

Εικονογράφηση: Κικι Περιβολάρη

Παιδική λογοτεχνία, Άπαρσις, 2020, 48 σελ.

Φωτοσκιάσεις – Μαρία Σκούλου

Ναι κύριοι θα το παραδεχτώ, η ποίησή μου έχει κατακριθεί. Η κατηγορία ήταν ότι δεν έχει πρόσωπα stop. Θα συμφωνήσω μαζί σας stop. Η ποίησή μου έχει την τάση να περιγράφει τις γυμνές μέρες, τις σκοτεινές σπηλιές, τ’ άνυδρα τοπία, αδιέξοδα μονοπάτια και σταλαγματιές του χρόνου.
Πρόκειται για μια ποίηση απρόσωπη, άχρονη, άοσμη ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού, τα υλικά της είναι ο θάνατος και η ζωή. Δεν θυμάμαι τι μέρα ήταν και τι ώρα, ίσως ήταν πρωί, ίσως ήταν απόγευμα, ήταν όμως μια μουντή μέρα που μάζευα κοχύλια και μικρές πολύχρωμες πέτρες όταν μπροστά μου έπεσε ένα πληγωμένο γλαροπούλι. Και σας ρωτώ κύριοι ένορκοι, τι να το έκανα;
Να το άφηνα να πεθάνει;

Ποίηση, Κύμα, 2019, 90 σελ.