Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες

Η Μαριάννα Παπουτσοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε Αρχαιολογία, Ιστορία της Τέχνης, Γλώσσες και Λογοτεχνία. Δίδαξε τριάντα χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα των ιδ. εκπαιδευτικών και των γυναικών ως το ’91. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις, Ρ. Μπέηκερ, “Μότσαρτ”, Libro 1991, Λ. Ντάρελ, “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο”, Μεταίχμιο 2009, δύο βιβλιαράκια για το λύκειο, “100 χρόνια κινηματογράφου”, ΕΚΓ 1996. “Μικρός οδηγός για την ανάγνωση της πεζογραφίας”, ΕΚΓ 1992, μεταφράσεις, πεζά και άρθρα στον περιοδικό και στον ημερήσιο τύπο. Το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας της παραμένει ανέκδοτο.

Μυθιστορήματα
Ανεμοδείκτης (2018), Εύμαρος

Νουβέλες
Μαμά Φρανκ (2013), Γαβριηλίδης

Διηγήματα
Λόγχες και θηκάρια (2017), Μικρές εκδόσεις

Πεζογραφία-Αφηγήσεις
Στο ρεύμα κι αναπόταμα (2013), Ηριδανός

Ποίηση
Πόλερως (2001), Γαβριηλίδης
Διάδρομος (2008), Γαβριηλίδης
Το σωσίβιο φτερό (2015), Γαβριηλίδης
Χρώμα μελαχρινό (2020), ΑΩ Εκδόσεις

Μεταφράσεις
Richard L. Baker III, Μότσαρτ (1991), Libro
Richard Baker, Μότσαρτ (2006), Libro
Lawrence Durrell, Αλεξανδρινό κουαρτέτο (2009), Μεταίχμιο
Marcel Proust, Σχετικά με τον Μπωντλαίρ (2017), Κουκούτσι
Συλλογικό έργο, Γοτθικές ιστορίες (2018), Ars Nocturna
Baudelaire, Charles, Τα άνθη του κακού (2019), Κουκούτσι
Crist, Robert L., Συντροφικά σονέτα (2019), ΑΩ Εκδόσεις

Χρώμα μελαχρινό – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Ένα τετράδιο με στίχους (2010-2019)

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Τραγούδι νόστου
κάθε βράδυ
πλέκει
με γυμνό το δίκοπο τ’ αγκάθι
βιασμένο περιγιάλι η χλωρή της η ματιά,
ξάφνιασμα φεγγαρίσιο
-βάρκας τριξίματα από κάτω, οιμωγές,
φευγιό απελπισμένο-
κόρη Ανδρομέδα
με μαντήλα
στα σκοινιά.

Ποίηση, ΑΩ Εκδόσεις, 2020, 72 σελ.

Ανεμοδείκτης – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Ο Ανεμοδείκτης γυρίζει σε οκτώ ανέμους, τα μέρη του μυθιστορήματος. Κινείται κάπως παράξενα: σ’ ένα αμφιθέατρο, σ’ ένα τρένο, σ’ ένα σχολείο, σ’ ένα νοσοκομείο, σε κάποιο νησί, σε μια ταράτσα. Η ζωή των προσώπων της ιστορίας κυλά μέσα στη δοκιμασία της απόστασης και της κρίσης, αλλά και με τις αντιστάσεις τους. Θα τους συμβούν έρωτες, θάνατοι, αρρώστιες, χωρισμοί, κατακρημνίσεις τειχών και πύργων, θα γεννηθούν αγώνες, φτώχειες, αποστροφές και φιλίες, θ’ ανθίσει η δημιουργία. Στην καρδιά του βιβλίου απλώνεται η μεγάλη Τοιχογραφία του ζωγράφου Ευλαμπίου στο νησί, εικόνα του κόσμου. Κρυμμένες στους διάλογους, στις πράξεις τους, σε ημερολόγια, επιστολές και ποιήματα, στους εξομολογητικούς μονολόγους τους, οι βαθύτερες ανάσες των καθημερινών προσώπων του Ανεμοδείκτη, αναζητούν τη συνάντηση με τον αναγνώστη. Τέλος, η ιστορία εκβάλει σε μια άλλη ερωτική ιστορία που γράφει η Φένια για εκείνους και για μας.

Μυθιστόρημα, Εύμαρος, 2018, 218 σελ.

Λόγχες και θηκάρια – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

“Υφαίνω λόγια όπως πλέκουν οι κυρίες κασκόλ για τις ανάποδες μέρες του χειμώνα. Θα έχω χρώματα και ζεστά χνούδια να μ’ ενοχλούν και να μου θυμίζουν με γαργαλητά πόσο τρελά σε αγάπησα χωμένη στα ψέματά σου μέχρι πνιγμού. Όμορφα αληθινά ψέματα που αναδύονταν, ανάγκη πάσα, από τα βάθη της δικής σου λαχτάρας και της δικής μου ανεμελιάς, αφού εμείς μόνο μέσα σε τούτα τα φανταστικά μας όρια ανασαίνουμε κι όλα τ’ άλλα τα λέμε κάπως να συμβαδίζουμε με τον κόσμο, με τον ρυθμό του, αν και ακόμη βρισκόμαστε πίσω από το τεζάκι ενός καπηλειού στην Αγία Πρωτεύουσα μαζί με τον πατέρα Μαρμελάντωφ περιμένοντας να φανεί και η μικρή Σόνιεσκα, ή σ’ ένα ξεχασμένο κι έρημο πια πεδίο παλιάς μάχης κοντά στη νεκρά θάλασσα, ή στη ρωγμή του τοίχου στο ξενοδοχείο Ιμαζιναίρ.”

Εικοσιτέσσερα μικρά πεζά και εννιά διηγήματα γραμμένα από το 1999 μέχρι το 2016, για τη ζωή, την ομορφιά, τα ζόρια, την αγάπη και τη χάρη.

Πεζά και διηγήματα, Μικρές εκδόσεις, 2017, 88 σελ.

Το σωσίβιο φτερό – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

ΣΩΣΙΒΙΟ ΦΤΕΡΟ
Δεν έχω λόγια, σου ‘κανα.
Κι εσύ; Πες, πες μου…
Απλώθη τότε κυκλικός πλατύς ορίζοντας
στήνοντας τις σιωπές του καραούλι
στο κάθε πουλί
διαβατήριο μοιράζοντας
το σωσίβιο φτερό του.
Μα δεν κρατάει πολύ το θαύμα
κι αν κρατεί, στου τραγουδιού
στον πόνο ρίζωσε την πρώτη-πρώτη του έγνοια…

Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2015, 31 σελ.

Μαμά Φρανκ – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Πώς μετράμε το χρόνο που ζήσαμε; Με τον πόνο και τον κόπο του, τα όνειρα, τα λάθη, τα σωστά μας. Ή με τον τρόπο της Ευανθίας Σεκέρογλου -που την τρώει η ευθύνη που μας φορτώνει η ψυχή- η οποία αντικρίζει την πραγματικότητα γύρω μας και βγάζει δαγκάνες και άλλα αρχαϊκά, αυτά που αρέσουν στους βίαιους και τους καβαλημένους…

“Μάμα Φρανκ”, μια νουβέλα, μια βιογραφούμενη σκέψη για το χθες ως σήμερα και ως αύριο.

Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2013, 141 σελ.

Στο ρεύμα κι αναπόταμα – Μαριάννα Παπουτσοπούλου

Ένα δίπτυχο

Το δίπτυχο αυτό αντικρίζει τη δύσκολη εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών από δύο οπτικές γωνίες, αυτήν του καλού παλιού ρεαλισμού και την άλλη της εσωτερικής διερώτησης. Το πρώτο μέρος, στο ρεύμα, είναι αφιερωμένο στη μετανάστευση, ελλήνων και αλλοδαπών, κάποιες πτυχές της που αντλούνται από την πραγματικότητα όπως την έζησε η συγγραφέας. Το δεύτερο, αναπόταμα, αποτελεί σύνολο οκτώ εσωτερικών μονολόγων, ανθρώπων ποικίλων ηλικιών και κοινωνικών ή άλλων καθορισμών, που αποφασίζουν να αντιμετρηθούν με τα οδυνηρά βιώματά τους από ανήσυχη σκοπιά, τείνοντας προς κάποιον νέο, και εν πολλοίς απελευθερωτικό ορίζοντα αισθημάτων, αρχών και ιδεών. Το σύνολο είναι αφιερωμένο σε ό,τι συνήθως ονομάζουμε επιστροφή, με την έννοια της εσωτερικότητας και του αναστοχασμού. Το δίπτυχο κλείνει ένας ύμνος στην αγάπη.