Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Επίσης είναι πτυχιούχος του Proficiency του Michigan κι εργάζεται ως μόνιμη δημοτική υπάλληλος. Έχει δημοσιεύσει οκτώ ποιητικές συλλογές που αποτελούν κατάθεση και κάθαρση ψυχής: “Ποιητικό ταξίδι στα μονοπάτια της ζωής”, “Πορεία διαφυγής”, “Η ουτοπία της ευτυχίας”, “Ο πορφυρός ήλιος του έρωτα”, “Της αγάπης όνειρα”, “Επιστροφή στη ζωή”, “Το ποτάμι της αγάπης” και “Η δίψα”. Έχει βραβευτεί δύο φορές από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών, καθώς και από τον πολιτιστικό οργανισμό “Καφενείο των Ιδεών”, σε συνεργασία με τον όμιλο “UNESCO Πειραιώς και Νήσων”.
Ποιητικό ταξίδι στα μονοπάτια της ζωής
Πορεία διαφυγής (2006), Γαβριηλίδης
Η ουτοπία της ευτυχίας
Ο πορφυρός ήλιος του έρωτα
Της αγάπης όνειρα
Επιστροφή στη ζωή
Το ποτάμι της αγάπης (2014), Ιωλκός
Η δίψα (2017), Εκάτη
Η δίψα – Μαρίνα Παναγιωτάκη
ΟΝΕΙΡΟ ΒΑΘΥ
Χάνομαι σε ένα όνειρο βαθύ
όπως το πλοίο που ξανοίγεται στο πέλαγος,
ενώ τα κοράλλια της ψυχής μας,
που σμιλεύονται από το κύμα
μας πάνε βήμα βήμα
στης χαράς την ακτή!
Δυο παιδιά αγκαλιασμένα
ευτυχισμένα τραγουδούν
και ακατάπαυστα τον έρωτα αναζητούν!
Ποίηση, Εκάτη, 2017, 32 σελ.
Το ποτάμι της αγάπης – Μαρίνα Γ. Παναγιωτάκη
Η Μαρίνα Γ. Παναγιωτάκη με την έβδομη ποιητική συλλογή της, που τιτλοφορείται «Το ποτάμι της αγάπης», εκφράζει τα βαθύτερα συναισθήματά της για τη ζωή, τη μοναξιά και τη φθορά που αυτή επιφέρει, ενώ παράλληλα εξυμνεί τον αγνό και τρυφερό έρωτα. αλλά και την αγνή φιλία που δίνουν νόημα στη ζωή της.
Στόχος της ποιήτριας είναι να αγγίξει την ευαίσθητη ψυχή του αναγνώστη και να τον οδηγήσει μέσα από ένα εσωτερικό ταξίδι στην κάθαρση και τον εξαγνισμό από τα βαρίδια που τον καταβάλλουν.
Ο αναγνώστης παίρνει μέρος σε ένα εσωτερικό ταξίδι, όπου ταυτίζεται με την ποίηση της δημιουργού κι οδηγείται στην αποτίναξη των δεσμών της μονοτονίας, της ρουτίνας και της δυστυχίας.
Ποίηση, Ιωλκός, 2014, 31 σελ.
Πορεία διαφυγής – Μαρίνα Γ. Παναγιωτάκη
«Γεύση ζωής»
Γεύεσαι κόκκινο κρασί.
Και μια ερωτική ατμόσφαιρα
σε συγκλονίζει
Καυτή η ανάσα σου μεθυστική
Διεγείρει τον πόθο μου για σένα.
Χορδές κιθάρας χαϊδεύεις με τα λευκά σου χέρια
και τη μορφή μου
με αδημονία αναζητείς.
Χρυσή η βροχή που μας παρασύρει.
Ολοκαύτωμα ο έρωτας
που γεννιέται στα μεστά σου χείλη.
(από τη σελ. 16 του βιβλίου)
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2006, 29 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Ιωλκός, Εκάτη
