Μαρίνα Πετροπούλου (-2022)

Παράθυρο ανοιχτό – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Όλγα συνάντησε την Κάτια μετά από χρόνια.
Εκείνη τη μέρα δε φαντάστηκε πως η παλιά φιλία θα έφερνε στον δρόμο της λάθη, ενοχές, απώλειες,
προδοσίες αλλά και έναν φίλο που θα σημάδευε τη ζωή της για πάντα.
Το παρελθόν όμως, που δεν ξεχνάει ποτέ, την κυνήγησε, τη μάτωσε και την έριξε ξανά στο υπαρξιακό της τέλμα.
Ο έρωτας άραγε θα καταφέρει να την οδηγήσει στην ελευθερία και στο δικαίωμα να δει μια μέρα τον κόσμο από παράθυρο ανοιχτό;

Μυθιστόρημα, Ελληνικά Γράμματα, 2021, 320 σελ.

Στον καθρέφτη – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Χριστίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα καλό και απλό αστικό σπίτι. Με συντηρητικό πατέρα, δυναμική, πιεστική μάνα κι έναν καθρέφτη-εξομολογητή, βγήκε στη ζωή ανέτοιμη να παλέψει με σκληρές αλήθειες, παραπλανητικές προκλήσεις και ανώριμες διεκδικήσεις.

Τρεις άντρες, τρεις έρωτες και μία εκ γενετής πίστη στους ανθρώπους την οδήγησαν μοιραία σ’ ένα ραντεβού στα τυφλά με την τύχη. Η ζωή όμως, και όχι οι καθρέφτες, οδηγεί πάντα εκεί που μόνο αυτή θέλει τελικά να πάμε.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2019, 336 σελ.

Σελήνη – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Σελήνη γεννήθηκε μια νύχτα με πανσέληνο και σημαδεύτηκε με το όνομά της.
Τα παιδικά της χρόνια ήταν δύσκολα, γιατί χτίστηκαν με μίσος, αδικία και δίψα για δικαίωση. Μια δικαίωση που πάλεψε και διεκδίκησε ως την ώρα που άρχισε να βλέπει με άλλα μάτια τη ζωή και τους ανθρώπους.
Ο έρωτας, η κατανόηση και η συγχώρεση περίμεναν καιρό μέχρι να την οδηγήσουν στην αξία ενός καλά κρυμμένου μυστικού μια άλλη νύχτα με φεγγάρι πολλά χρόνια αργότερα.
Μια αόρατη κλωστή αγάπης έδεσε τελικά τον ουρανό με τη γη και τον έρωτα στην καρδιά της Σελήνης.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2018, 336 σελ.

Μετά τη βροχή – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Χαρά γέρασε στα δεκάξι της.
Ο έρωτας που μπήκε φυσικά στη ζωή της πέθανε αφύσικα κι όχι από δικό της χέρι.
Μετά την καταιγίδα της απογοήτευσης όμως η απάνεμη αγάπη του Νικόλα της έδωσε πίσω πολλά απ’ όσα είχε χάσει.
Μαζί του προχώρησε μπροστά, μέχρι που έμεινε πάλι μόνη και προδομένη απ’ όλους εκείνους που δεν είχαν όνομα πια.
Μετά τη βροχή για ποιους τυχερούς άραγε βγαίνει το ουράνιο τόξο;
Πώς γίνεται μετά από τόσα χρόνια ένα τόσο δα χαρτί να κρύβει τόση δύναμη, τόση ενέργεια και τόσες σκέψεις;
Η κάρτα του Μιχάλη είχε παλιώσει στα χέρια της.
Στην αρχή τη διάβαζε και την ξαναδιάβαζε, μετά την τσάκισε στα τέσσερα, την τύλιξε ρολό, την έσκισε στη μέση, την κόλλησε με σελοτέιπ και τώρα δεν ήξερε τι άλλο να της κάνει.
Αν την έκαιγε, θα καίγονταν άραγε η μνήμη, η μορφή και ο έρωτας που τόσα χρόνια είχε εξορίσει στα απάτητα του θυμού της;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2016

Συναντήσεις – Μαρίνα Πετροπούλου

Η ζωή είναι γεμάτη συναντήσεις.
Οι περισσότερες μένουν γνωριμίες, περαστικές φιλίες και άλμπουμ με φωτογραφίες διακοπών και εφήμερων σχέσεων.
Απ’ τις υπόλοιπες κάποιες γίνονται ευτυχείς συγκυρίες έρωτα, γάμου, συνεργασίας και φιλίας ως τα βαθιά γεράματα, ενώ κάποιες άλλες είναι απλά κακά συναπαντήματα που οδηγούν στον όλεθρο, στην καταστροφή, στην αποτυχία και στο θάνατο.
Σε ποια κατηγορία συνάντησης ανήκει άραγε η παράνομη ερωτική σχέση της Αλίκης με τον Σταύρο;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2015, 304 σελ.

Έτσι είναι η ζωή – Μαρίνα Πετροπούλου

Την Κατερίνα δεν τη χάιδεψε η ζωή. Από τα θρανία την πήρε ο έρωτας του Σπύρου και την ταξίδεψε από το χρυσό του ουρανού στο γκρίζο του σύννεφου και από το σκούρο της αμφιβολίας στο κόκκινο των ορίων της.
Με ένα μοναδικό στόχο στο νου, νόμισε πως ήξερε να ακροβατεί στο σκοινί της αντοχής της και προσπάθησε να περάσει απέναντι με μοναδικό στήριγμα την αγάπη του Ντίνου.
Τι σημασία όμως έχει το απέναντι όταν φυσάει ανάποδα και το σκοινί της λογικής κινδυνεύει να κοπεί;
Την απάντηση την έδωσε η ζωή, γιατί έτσι είναι αυτή κι ό,τι θέλει κάνει.
Έκλαψε πολύ, λυτρώθηκε, ελευθερώθηκε και μίλησε στη φίλη, όχι στη μάνα.
– Αχ, Κατερίνα μου, έτσι είναι η ζωή.
– Όλο αυτό λες.
– Η ζωή, κόρη μου, έχει μπροστά και πίσω. Αν πηγαίνεις δυο βήματα μπροστά κι ένα πίσω, είσαι νικητής. Με το αντίθετο, είσαι χαμένος.
Στο χέρι σου είναι.
– Τι θέλεις να πεις;
– Πως ο έρωτας και ο γάμος είναι αγώνας, ένας αγώνας που μόνο μια δυνατή γυναίκα μπορεί συνέχεια να δίνει.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2014, 368 σελ.

Το πέπλο – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Στεφανία δεν ονειρεύτηκε ούτε ζήτησε πολλά απ’ τη ζωή. Όταν όμως ήρθε στο ναρκοπέδιο της Αθήνας με δεμένα μάτια, η άγνοια και η πίστη στους ανθρώπους την υποχρέωσαν να ζήσει και να νιώσει όσα δεν είχε φανταστεί. Είναι άραγε οι ηθικές αξίες, ο χαρακτήρας και η γνώση που καθορίζουν την πορεία μας στη ζωή ή μήπως η τύχη που παραμονεύει δοκιμάζοντας τις αντοχές μας; Για τη Στεφανία την τελευταία λέξη την είπε η μετάνοια, η κατανόηση και ο έρωτας, που πριν να είναι αργά ελευθέρωσε τα μαλλιά της από το πέπλο.
Δύο κορίτσια από την επαρχία γνωρίστηκαν και συγκατοίκησαν για να μοιράζονται τα έξοδά τους. Στην ομαλή συμβίωσή τους ήρθε γρήγορα το ταίριασμα, η φιλία, η αγάπη και όλα εκείνα τα όμορφα που δένουν τις γυναίκες μεταξύ τους. Κάπου εκεί όμως φύσηξε απ’ το διπλανό διαμέρισμα ο έρωτας που πήρε και σήκωσε την Αντιγόνη και τον Σάκη… Η Στεφανία βρέθηκε να ακροβατεί σ’ ένα σκοινί ανοχής, αντοχής, υπομονής και αναμονής αυτού που αργούσε να έρθει. Θα καταφέρει να κρατήσει τις ευαίσθητες ισορροπίες που κυριαρχούν στη ζωή της; Πόσους διαβόλους άραγε κουβαλάει η γυναικεία ψυχή;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 359 σελ.

Τα μπλε φεγγάρια – Μαρίνα Πετροπούλου

Όταν η Ελένη μεταμορφώθηκε σε Λιάνα, ο έρωτας την είχε προδώσει και νόμιζε πως τον είχε εκδικηθεί.
Τα μάτια του Νικόλα όμως τον έφεραν ξανά στο δρόμο της και, θαμπωμένη απ’ το φως, τον πίστεψε πάλι.
Τότε δεν μπορούσε να φανταστεί πως μέσα απ’ αυτόν θ’ άλλαζαν δραματικά τα όνειρα, οι στόχοι κι η ζωή της.
Ερωτικές ανορθογραφίες, ναρκωμένες αλήθειες και ξεχασμένα γράμματα θα ανέτρεπαν, θα γκρέμιζαν και θα έβαφαν με σκούρες ανεξίτηλες μπογιές την ύπαρξή της, μέχρι που η μοίρα θα άνοιγε γι’ αυτή μια καινούρια πόρτα ελπίδας.
“Κάποιες στιγμές στη ζωή, μια απλή φυσική κίνηση αλλάζει μαγικά τη μοίρα, λες και κάποιος σκοτεινός υπονομευτής παραφυλάει στη σκιά της πράξης και της αλλάζει σημασία.
Μετά τίποτα δεν μπορεί να γυρίσει πίσω και τίποτα δεν είναι ικανό να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων και τις συνέπειές τους. Η κακιά στιγμή, η συγκυρία, η ροπή στον κίνδυνο, η επιπολαιότητα, όλα μαζί και χώρια συνωμοτούν και μεθοδεύουν το αποτέλεσμα και την οριστική ανατροπή μέχρι το τέρμα, μέχρι την άκρη, μέχρι τα όρια της αντοχής”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2013, 327 σελ.

Για όλα υπάρχει λόγος – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Μαριάνα και η Όλγα, δυο γυναίκες από διαφορετικούς κόσμους, δε θα συναντηθούν ποτέ. Ο έρωτάς τους όμως για τον ίδιο άντρα θα ενώσει τις ζωές τους με πόνο, αγωνία, μυστικά, εγωισμούς, παρεξηγήσεις και ακρότητες ως την άκρη της διεκδίκησης. Θα νικήσει άραγε η αλήθεια της αγάπης, το μάταιο της αλαζονείας ή η ζωή που έχει πάντα λόγους και τρόπους να δίνει στα ανθρώπινα άλυτα τη γόρδια λύση; Μήπως τελικά για όλα όσα συμβαίνουν υπάρχει πάντα ένας κρυμμένος, μοιραίος λόγος;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2012, 366 σελ.

Άδειες Κυριακές – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Ερατώ ζούσε μέσα απ’ τις ζωές των άλλων, αλλά δεν το ήξερε.
Αποκομμένη από την πραγματικότητα, έβλεπε, άκουγε και νόμιζε πως εννοούσε όλα εκείνα τα ανήκουστα που παραμόνευαν τα νιάτα της.
Θάνατος, μυστικά, σκοτεινές αποκαλύψεις και αλλόκοτες συμπεριφορές την έσυραν ως την άκρη της απόγνωσης αλλά και του έρωτα, ενός έρωτα μοναδικού και ικανού να μαγέψει με το παραμύθι του.
Πόσο μπορεί όμως να ζει κανείς νικημένος και απών, όταν και οι μεγάλοι έρωτες προδίδουν; Γι’ αυτό η Ερατώ αποφάσισε να αναμετρηθεί με τις ήττες, τους έρωτες και το παρελθόν για να βρει τον εαυτό της.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2011, 455 σελ.

Στους πέντε ανέμους – Μαρίνα Πετροπούλου

Τέσσερις διαφορετικές γυναίκες εμπιστεύονται τον έρωτα και ακροβατούν ανάμεσα στο φως,
το σκοτάδι και την πλάνη του. Όνειρα, ψευδαισθήσεις, πλαστογραφημένες αγάπες, αποκαλύψεις και κρυμμένα μυστικά λεηλατούν τις ζωές τους και τις σκορπίζουν στους πέντε ανέμους της απόγνωσης.
Όταν το πάθος γίνεται συνοδός της άπληστης φιλοδοξίας, οι απατημένες συνειδήσεις ξυπνούν και ζητούν δικαίωση μέσα από την εκδίκηση και την τιμωρία.
“Από παιδί είχε εφεύρει ένα ιδεατό παιχνίδι για να προστατεύει ή να αποφεύγει τα ευχάριστα και
τα δυσάρεστα. Ένα νοητό ντουλάπι στο βάθος της συνείδησής της άνοιγε για να κλειδώσει μέσα
το πρόσωπο, τη σκέψη ή την εικόνα που την απασχολούσε, σαν να ήταν άγαλμα πέτρινο, αφοπλισμένο και ανήμπορο να την επηρεάσει.
“Ο Αλέξης μπήκε στο ντουλάπι με τα αγάλματα και ξεχάστηκε γιατί έτσι το θέλησε αυτή.
“Η ζωή όμως παίζει παιχνίδια, η ρόδα της γυρίζει και τρέχει σαν τσέρκι στον κατήφορο, που κανείς δεν ορίζει και κανείς δεν προλαβαίνει”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 398 σελ.

Η άκρη της κλωστής – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Στέλλα και Χαρά γνωρίζονται τυχαία και ενώνονται μοιραία. Δυο κόσμοι, δυο δρόμοι και δυο έρωτες, χαμένοι στα δικά τους αδιέξοδα, αναζητούν λύσεις σε μεταφυσικά σκοτάδια που δεν ορίζουν, δεν κατανοούν και δεν ελέγχουν. Οι εξαρτήσεις, οι εμμονές και οι φόβοι, όμως, παραπλανούν τα αισθήματα, παραμορφώνουν τις σχέσεις και οδηγούν σε λανθασμένες εκτιμήσεις και μασκαρεμένες αλήθειες. Η καθαρή σκέψη και ο φωτεινός νους της Αλία θα οδηγήσει τη Στέλλα και τη Χαρά στην αναζήτηση της κλωστής, αυτής που βγάζει από τους λαβυρίνθους της πλάνης, του ψέματος, της αυταπάτης και του λάθους. Γιατί, ναι, υπάρχουν άγγελοι ελπίδας στη γη, καθαρά μάτια δεν υπάρχουν για να τους δουν.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2010, 398 σελ.

Η τελευταία λέξη – Μαρίνα Πετροπούλου

Από τη µια µονοπάτια ζωής γεµάτα ερωτικό φως, από την άλλη σκοτάδια µίσους και εκδίκησης. Η Εύα, η αιώνια γυναίκα, τα περπάτησε όλα. Η Εύα ήταν χαμένη στα σκοτάδια του μίσους, όταν συνάντησε τον Αντώνη κι άναψαν μέσα της όλα τα φώτα του έρωτα. Όταν, όμως, η ευτυχία έγινε πληγή και η πίστη προδοσία, το εφιαλτικό παρελθόν γύρισε πίσω, ζητώντας εκδίκηση. Είναι, άραγε, η εκδίκηση νίκη ή μήπως η εμμονή της τιμωρεί πιο σκληρά το θύτη από το θύμα;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 399 σελ.

Χωρίς κραγιόν – Μαρίνα Πετροπούλου

Η Ειρήνη ήθελε να γίνει όμορφη για ν’ αποκτήσει δικαίωμα στον έρωτα, και τα κατάφερε. Κυνήγησε το όνειρο ενός άντρα και δοκιμάστηκε σκληρά μέχρι να γίνει η ελπίδα της πραγματικότητα κι ο έρωτάς της ταξίδι ευτυχίας στο χώρο του φαινομενικού. Όταν ήρθαν οι δυσκολίες όμως, όταν τα άγχη και οι αλήθειες την έπνιξαν, η ωραία εμφάνισή της δε στάθηκε ικανή να σταματήσει την απόρριψη, τη μοναξιά και την αληθινή ασχήμια της ζωής. Πόση αξία έχουν άραγε οι άνθρωποι, τα συναισθήματα και οι καταστάσεις, όταν φορούν κραγιόν για να υπάρξουν;
«Κοίταξε στον καθρέφτη. Η Ειρήνη είχε ανάγκη να πει ένα αντίο στη Δάφνη, την όμορφη Δάφνη, που είχε καταφέρει να ξεγελάσει για λίγο την κακή της μοίρα. Μέσα απ’ αυτήν είχε καταφέρει να κερδίσει θαυμασμό, αναγνώριση, έρωτα κι έναν άντρα που χρόνια ονειρευόταν. Δεν κατάφερε όμως να νικήσει την αληθινή ασχήμια της τύχης αυτής, που την είχε σφραγίσει αρνητικά απ’ την ώρα που γεννήθηκε».

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2008, 439 σελ.

Το ταγκό της Δανάης – Μαρίνα Πετροπούλου

H Δανάη τα είχε όλα…
Χρήματα, δόξα, δύναμη, ομορφιά, δύο πρώην συζύγους, πολλούς εραστές και δύο παιδιά που την έκαναν περήφανη…
Kι όμως ήθελε κι άλλα!
Ήθελε να νικήσει το χρόνο για να μείνει νέα κι όμορφη.
Και θα τα κατάφερνε!
Ήθελε να προστατέψει και τη ζωή των γιων της από τον έρωτα για να μην πονέσουν όσο αυτή.
Και το προσπάθησε!
Ο Έρωτας όμως και τα αισθήματα -οι δυο μισητοί εχθροί της…- την ξεπέρασαν κι έφεραν στο δρόμο της τη Mελίνα για να την πολεμήσει και να τη νικήσει και πάλι. Όπως τότε στην Aργεντινή…
Γιατί, ως γνωστόν, από καταβολής κόσμου, ο έρωτας δε δίνει ποτέ λογαριασμό σε κανέναν!…
«”Το ανικανοποίητο της καρδιάς, η προδοσία του έρωτα και η απόρριψη είναι χειρότερα απ’ το θάνατο, Μιγκέλ. Μέσα τους δε χωράνε ούτε η αγάπη ούτε η κατανόηση ούτε η συγχώρηση και ο οίκτος. Ξέρω πώς ένιωσες απόψε, ξέρω πώς είναι να έχεις δώσει τα πάντα και να παίρνεις πίσω φτήνια και χυδαιότητα. Όλα τα ξέρω, αλλά αρνούμαι να πονέσω πάλι γι’ αυτά. Κι αν θέλω να είμαι όμορφη, νέα και επιβεβαιωμένη, είναι για να έχω την ψευδαίσθηση πως θα προλάβω να εκδικηθώ τη μοίρα, όπως πολύ σωστά έκανες εσύ πριν από λίγο. Καληνύχτα, Μιγκέλ”, είπε η Δανάη».

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2007, 447 σελ.

Ένα πρωινό – Μαρίνα Πετροπούλου

Ένα πρωινό, μια τυχαία πτήση θα ενώσει τυχαία δυο άγνωστους που παραμένουν άγνωστοι μέχρι που μια άλλη πτήση θα τους χωρίσει για πάντα.
Τρεις μέρες ευτυχίας, αναζήτησης και απολογισμού θα σταθούν μοιραίες για τον Στέφανο και τη Χριστίνα, που ψάχνουν απεγνωσμένα τις αλήθειες τους. Δυο ζωές διαφορετικές, δυο χαρακτήρες αλλιώτικοι κι ένας μοναδικός έρωτας, που έμεινε στη μέση, θα γίνουν αφορμή για μια περιπέτεια της καρδιάς και του νου μέχρι τα άκρα, εκείνα που μόνο ο έρωτας μπορεί ν’ αγγίξει.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2006, 405 σελ.

Λεκές από κόκκινο κρασί – Μαρίνα Πετροπούλου

H Mυρτώ πίστεψε πως ο έρωτάς της για τον Παύλο θα ήταν ένα ατέλειωτο ταξίδι στην ευτυχία.
Όταν η προδοσία, η εγκατάλειψη και η σιωπή σκότωσαν τα όνειρά της, οι δρόμοι της αγάπης δεν είχαν πια προορισμό. Mετά από καιρό ένας λεκές από κόκκινο κρασί ξύπνησε όλα τα παλιά και η ζωή της γέμισε σκοτεινά μυστικά, ανατροπές και αποκαλύψεις. H αγάπη όμως της κρατούσε το χέρι ξανά.
“Ο Πέτρος κι ο Παύλος ήταν κι οι δύο ερωτευμένοι με τη σοβαρή κι ευαίσθητη Μυρτώ, και σ’ αυτήν ποτέ δεν έπαιξαν τα γνωστά τους παιχνίδια. Η ευάλωτη και εύθραυστη μορφή της κρυβόταν χωριστά στην καρδιά του καθενός και δε διανοήθηκαν ποτέ να αλλάξουν γι’ αυτήν το φυλαχτό τους. H μικρόσωμη Μυρτώ ήταν το μοναδικό σημείο διαφορετικότητας που παραδέχτηκαν σιωπηρά χωρίς να το αποκαλύψουν ο ένας στον άλλο”.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2005, 341 σελ.

Σαν γλυκό του κουταλιού – Μαρίνα Πετροπούλου

“Η Αλίκη, η Κάτια και η Φανή. Μαζί, στην ίδια γειτονιά, μαζί στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, μέρα νύχτα μαζί. Όταν παντρεύτηκαν, χάθηκαν, λες και η καινούρια ζωή τις ρούφηξε και τους πήρε τα μυαλά, σε άλλους τόπους, σε άλλες πόλεις, και πέταξαν και ξεχάστηκαν.
Η απόσταση αποκοίμισε τα αισθήματα και σιγά σιγά η φιλία καταχωνιάστηκε σαν βαλσαμωμένο πουλί στα μπαούλα της νεότητας που δε γυρίζει πίσω. Έμεινε εκεί σαν ρούχο περασμένης μόδας, που όμως είναι όμορφο, καινούριο και δε χαρίζεται ούτε πετιέται. Χθες το βράδυ, σε μια στιγμή που έπεσε σαν θεϊκή σταγόνα, σαν ουράνιο “πρέπει” αντάμωσης, το παιδικό άλμπουμ άνοιξε και το πατικωμένο λουλούδι δεν είχε ξεραθεί. Μύριζε υπέροχα όπως τότε, όπως πάντα μυρίζουν η φιλία και η αγάπη που είναι αληθινές”.
Η Κάτια, η Αλίκη και η Φανή συνδέονται με βαθιά φιλία από τα παιδικά τους χρόνια. Ενώ κάποτε ήταν αχώριστες, στην πορεία της ζωής τους απομακρύνθηκαν. Παντρεύτηκαν και οι τρεις, αλλά, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία απέτυχαν στους γάμους τους. Συναντιούνται μετά από χρόνια κι αποφασίζουν να κάνουν ένα καινούριο ξεκίνημα, έχοντας συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη η μια την άλλη.
Αρνούνται την κοινωνική καταξίωση και την οικονομική τους άνεση και ενώνουν τις τύχες τους σε μια προσπάθεια να ξανακερδίσουν τη χαμένη αθωότητα και τη νεανική ζωντάνια τους, αλλά και να βρουν την ισορροπία, την αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση που χρειάζονται για να εδραιώσουν τη μελλοντική ευτυχία τους.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2004, 284 σελ.