Επιβιώνει από την πληροφορική και ζει με τη μουσική, τη γλυπτική και την ποίηση. Με τη γλυπτική ασχολήθηκε μόνος του και στη συνέχεια μαθήτευσε στο εργαστήριο τέχνης Αγίας Παρασκευής δίπλα στο Στέλιο Σάρρο. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις (Υπαίθρια έκθεση, Γαλαξίδι 2011 – Gallery Συν, Αθήνα 2011 – Πολιτιστικό Κέντρο Σπύρος Κώτσης, 2002-2008). Ατομική έκθεση στο “art-bar ποιήματα και εγκλήματα” των εκδόσεων Γαβριηλίδης, Αθήνα Οκτώβριος 2012. Έργα του υπάρχουν στο Εικαστικό Μουσείο Απειράνθου Νάξου. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή “Το μυστικό μου πρόσωπο”.
Εκείνη που δεν χόρεψε (2018), Γαβριηλίδης
Ποίηση
Το μυστικό μου πρόσωπο (2010), Γαβριηλίδης
Τρεις στιγμές και μια σιωπή (2016), Γαβριηλίδης
Γλυπτική
Καθ’ οδόν (2012), Γαβριηλίδης
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2010 (2011), Κοινωνία των (δε)κάτων
Εκείνη που δεν χόρεψε – Ματθαίος Ζευγόλης
Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες.
Πρόσωπα που έφυγαν, που ξεριζώθηκαν από τη μανία της μοίρας. Έρωτες που άνθησαν. Έρωτες που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν.
Από εκείνην που δεν χόρεψε και στάθηκε απέναντι στους άγραφους νόμους του τόπου της μέχρι το ουράνιο τόξο όπου συναντούσε ο φτεροπόδαρος την κόρη του, από τον πρωτόπλαστο και την κυρία Ποθητή μέχρι την Κίρκη και τον Ρόκι, από την Αγιά στην Αμοργό μέχρι τη ρετσινιά του δάσκαλου και το όνειρο.
Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες, που κάποιες από αυτές κάνουν την πραγματικότητα να φαίνεται όμορφη, και κάποιες άλλες κάνουν το όνειρο χειροπιαστό.
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2018, 152 σελ.
Τρεις στιγμές και μια σιωπή – Ματθαίος Ζευγόλης
ΑΦΑΙΡΕΣΗ
Ο σιδηρόδρομος
πέρναγε μέσα απ’ την κάμαρα.
Και όταν κοιμότανε
το τρένο σφύριζε
και του έπαιρνε τα όνειρα.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2016, 44 σελ.
Καθ’ οδόν – Mattheos Zevgolis
Έκθεση γλυπτικής: 6-13 Οκτωβρίου 2012
Ήταν πριν από εκατό χρόνια, το 1912, όταν ο Umberto Boccioni έγραφε πως αναζητεί στην γλυπτική, όχι την καθαρή φόρμα αλλά τον καθαρό πλαστικό ρυθμό. Όχι την δομή των σωμάτων αλλά τη δομή της λειτουργίας των σωμάτων. Ακόμα και σήμερα, έναν αιώνα μετά, με δυσκολία βλέπουμε γλυπτική (κυρίως γλυπτική) όπου η δομή και η λειτουργία να υπερέχουν της φόρμας. Η δουλειά του Ματθαίου Ζευγόλη αποτελεί μια από αυτές τις περιπτώσεις.
Αντισυμβατικός και αντιδραστικός σε κάθε στερεότυπο, βλέπει την τέχνη του σαν μια συγκινησιακή λειτουργία. Ξεπερνάει το πρόβλημα του δυναμισμού της γλυπτικής, όχι με φτηνά κόλπα αλλά διερμηνεύοντας την φόρμα ουσιαστικά. Αφήνει τον δρόμο και τις επιλογές του ανοιχτές. Ο συμβολισμός, η λυρική αφαίρεση, το ελεγχόμενα τυχαίο, η εξπρεσιονιστική χειρονομία, οι περιπετειώδεις επιφάνειες, οι δραματοποιημένες συνθέσεις, μας χρήζουν κοινωνούς της πολύπλοκης προσωπικότητας του και μας ταξιδεύουν εκεί που ο ίδιος ονειρεύεται.
Ο Ματθαίος εξερευνά τις δυνατότητες των μέσων του και δοκιμάζει τα όρια τους, χρησιμοποιώντας ότι εξυπηρετεί τον τελικό του σκοπό. Δεν φοβάται να παρεκκλίνει από την τέχνη που εξασκεί. Γλυπτική – Μουσική – Ποίηση, η μόνη αλήθεια είναι η δημιουργία.
(από τον πρόλογο του Στέλιου Σάρρου, γλύπτη)
Γλυπτική: Mattheos Zevgolis
Μετάφραση: Kristiana Tsingi
Γλυπτική, Γαβριηλίδης, 2012, 55 σελ.
Το μυστικό μου πρόσωπο – Ματθαίος Ζευγόλης
Το πρώτο το σκαλί.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα
τι θέλουν τα πουλιά.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα
γιατί δεν αποδήμησαν.
Το μόνο όμως
που θυμάμαι
είναι ένας γέρος, μόνος του,
που τους μιλούσε. (σ. 43)
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2010, 71 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Γαβριηλίδης
