Μουράτης Κοροσιάδης

Ελληνες λογοτέχνες

Ο Μουράτης Κοροσιάδης γεννήθηκε στη Δράμα.
Αποφοίτησε από το Τμήμα Γερμανικής Φιλολογίας και Γλώσσας του ΑΠθ. Οι μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠθ αναφέρονται στις απόψεις του Αυστριακού φιλοσόφου L. Wittgestein σχετικά με τη γλώσσα, τα όριά της και τη σιωπή, καθώς επίσης και με τα πολιτικά-εντροπικά χαρακτηριστικά της τέχνης του 19ου και 20ού αιώνα. Εκπονεί μεταδιδακτορική έρευνα στο τμήμα των Πολιτικών Επιστημών του ΑΠθ σχετικά με τον λαϊκισμό. Το 2017 εξέδωσε μια διαδικτυακή συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Επιστολές στον καθρέφτη”.

Διηγήματα
Το σύνθημα (2019), Εκδόσεις Γκοβόστη
Ήμερες ημέρες (2021), Εκδόσεις Βακχικόν

Συλλογικά έργα
Διδυμότειχο (2017), Εκδόσεις iWrite

Ήμερες ημέρες – Μουράτης Κοροσιάδης

Παρακαλούνται οι υποψήφιοι να απαντήσουν στα κάτωθι θέματα σε παλίμψηστο. Η απάντηση στα δύο πρώτα θέματα είναι προαιρετική. Στο τρίτο υποχρεωτική. Και αναπόφευκτη.

ΘΕΜΑ Α
Σώμα κινείται με σταθερά επιταχυνόμενη κίνηση. Να υπολογίσετε την απόσταση που θα διανύσει σε ανύποπτο χρόνο.

ΘΕΜΑ Β
Σώμα κινείται με σταθερά επιβραδυνόμενη κίνηση. Να υπολογίσετε την απόσταση που δεν θα διανύσει σε μέλλοντα χρόνο.

ΘΕΜΑ Γ
Σώμα κινείται με σταθερά απελπισμένη κίνηση. Και αυξανόμενη συχνότητα καρδιακών παλμών.

Να βρείτε:

Τις αρχικές συνθήκες του σώματος, όταν γνωρίζετε την τελική μεταβολή.
Την απόσταση που θα διανύσει το σώμα, αν μεταφέρει το ίδιον βάρος μέσα σε νάιλον τσάντες.
Το ακριβές χρονικό σημείο ανάφλεξης του σώματος κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα του ανθρώπινου πολιτισμού. Το σώμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση από τον δωδέκατο ουρανό πολυκατοικίας και κινείται με την επιτάχυνση της βαρύτητας. Του χρόνου.

Τέλος μηνύματος. Δεν θα υπάρξει άλλο μήνυμα. Καλή τύχη.

Διηγήματα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 262 σελ.

Το σύνθημα – Μουράτης Κοροσιάδης

… «Έτρεξε και σε λίγα λεπτά έφερε όλο το φορτίο τα πουρνάρια. Τα έκανε μια θημωνιά στη μέση της εκκλησίας και τα άναψε. Η εκκλησία γέμισε φως. Καθαρτήριο. Εξαγνιστικό. Τα πουρνάρια μουρμούριζαν καθώς καίγονταν. Τα αποκαΐδια τους, αγγελιοφόροι που ανέβαιναν στον ουρανό. Πύρινες συλλαβές που πυρπολούσαν ουράνιες ενοχές. Η ανθρώπινη απέναντι στη θεία δίκη. Γλυκιά ζέστη απλώθηκε μέσα στην εκκλησία. Σαν μητρικός κόρφος. Οι φλόγες έφταναν μερικά μέτρα ψηλά και σχημάτιζαν έναν φωτεινό τρούλο. Φως έρρεε από τα παράθυρα, νερό που ανάβλυζε από τη γη και ξεχείλιζε.
»Από το σχολείο σταμάτησε η μουσική. Η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδας, οι επισκέπτες, οι κάτοικοι του χωριού στράφηκαν προς τη φλεγόμενη εκκλησία. Η φωτιά ήταν ορατή από παντού. Από τα γύρω χωριά. Από τα γύρω βουνά. Από τους γύρω γαλαξίες. Όπως ορατή ήταν και η φωτιά στην Τροία, τη Σμύρνη, τη Δρέσδη, τη Βαγδάτη. Ορατή μόνο στα μάτια των ανθρώπων. Όχι στα μάτια των θεών. Ορατή, όπως κάθε φωτιά που καίει ελπίδες και γεννά καινούργιες. Η φωτιά σχημάτιζε τις σβησμένες αγιογραφίες στους τοίχους. Σχημάτισε όλους τους αγίους που απουσίαζαν. Τους ξανάφερε στη γη. Για να τους συγχωρέσουν οι άνθρωποι.
»Οι άνθρωποι συγχωρούν. Ακόμη και τον Θεό»…