Εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτις και ποιήτρια. Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, της Σχολής Σκηνοθεσίας Κιν/φου Ε. Χατζίκου, του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Γερμανικής Σχολής Αθηνών. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες σε έργα ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, που παρουσιάστηκαν σε κρατικές και ιδιωτικές θεατρικές σκηνές, καθώς και στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Σκηνοθέτησε τον πλατωνικό διάλογο Ίων για το Φεστιβάλ των Αισχυλείων, την Κασσάνδρα της Κρίστα Βολφ στην γερμανική γλώσσα, το Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού του Γιάννη Ρίτσου με το οποίο ταξίδεψε στις Βρυξέλλες προσκεκλημένη του Hellenic Circle – Cultural Association in Brussels. Οργάνωσε το Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο για τα 110 χρόνια από τη γέννησή του με τη συμμετοχή Ελλήνων ποιητών και ποιητριών. Συμμετείχε με ταινία μικρού μήκους σε δική της σκηνοθεσία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κιν/κών Σχολών στο Μόναχο. Έχει εκδώσει τρία ποιητικά βιβλία με πιο πρόσφατο το Encore – Γυναίκες της Οδύσσειας που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Μελάνι. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, στα ισπανικά κι έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά.
Ποιήματα + 1 (2011), Αστάρτη
Τα δώρα της αγρύπνιας (2013), Αστάρτη
Encore (2016), Μελάνι
Αρχέγονη (2023), Μελάνι
Αρχέγονη – Νάνα Παπαδάκη
Ποια είμαι;
Είμ’ ο τρελός αχινός.
Ο ακανθωτός βυθός του.
Το ρήμα του φωτός.
Η Αρχέγονη είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της ηθοποιού, σκηνοθέτιδος και συγγραφέως Νάνας Παπαδάκη.
Αποτελείται από 55 θραύσματα αφιερωμένα σε μια άγνωστη, «αρχέγονη» δύναμη, η οποία εκφράζεται μέσω
της σιωπής, της ενόρασης, των ονείρων, της φύσης, της τρέλας. Το βιβλίο είναι επηρεασμένο απ’ την Art Brut (Ακατέργαστη Τέχνη), τη Σκοτεινή Κυρία των Σονέτων του Σαίξπηρ, τη Συκόραξα της Τρικυμίας, ακόμη και το σύμπαν του σαιξπηρικού Άμλετ ή της ιψενικής Έντα Γκάμπλερ. Ένα σύμπαν σκοτεινό, καταστροφικό και αποκαλυπτικό, το οποίο αρθρώνεται σε 55 ποιητικά ρινίσματα που έλκονται απ’ τον δημιουργικό πυρήνα του θεάτρου και της γραφής μαγνητίζοντας ταυτόχρονα τον σύγχρονο αναγνώστη, αλλά και θεατή.
Ποίηση, Μελάνι, 2023, 68 σελ.
Encore – Νάνα Παπαδάκη
Γυναίκες της Οδύσσειας
Η Οδύσσεια μέσα απ’ τα μάτια των γυναικών που συνάντησε ο Οδυσσέας στο ταξίδι της επιστροφής. Εξέχουσες και λιγότερο γνωστές γυναικείες μορφές του ομηρικού έπους σε μια ενιαία σύνθεση για την περιπέτεια του νόστου και της γραφής.
ΚΑΛΥΨΩ I.
Έγινε τώρα σκοτεινή σπηλιά μια θάλασσα
Μεγάλη σαν ύπνος
Πάνω στο χαλκό χαράζει
Ουρλιαχτό στη θέση μου
Λευκά δόντια αντί για πέταλα
Ευφραίνεται ο ραγισμένος τόπος.
Πέφτουμε, Οδυσσέα, μέσα στον ήλιο
Τούτα τα χέρια δεν είναι παρά χέρια που αγάπησαν
Την αλήθεια του ματιού.
TΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΣ
Τρεις φορές βουίζει η όχθη στα κουπιά τους.
Αυτοί νομίζουν θάνατο· εγώ
Το στόμα τραγουδώ.
Ποίηση, Μελάνι, 2016, 56 σελ.
Τα δώρα της αγρύπνιας – Νάνα Παπαδάκη
Τελικά, οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή είναι ο μόνος τρόπος που μας απομένει να στοχαστούμε έμπρακτα πάνω στις έννοιες με ακόμη πιο λίγους θεατές, ακροατές ή αναγνώστες απ’ όσους θα επιθυμούσε κάθε μορφή τέχνης, επομένως ο μόνος τρόπος να φτάσεις στον ήλιο δεν είναι να πετάξεις μα να αποχωριστείς τα φτερά σου, Ίκαρε, οι πληγές στις ωμοπλάτες σου πολύ απλά δεν σου ανήκουν.
ΒΟΤΗ SIDES NOW
Όλοι το ξέρουν
πώς χώρεσαν τόσα χρώματα
σε ένα τόσο δα ασπρόμαυρο βλέμμα
κι έγινε ο χρόνος
ήλιος που εκθρονίστηκε
από το φως ενός κεριού
κι εσύ το ξέρεις
κι ας κλείνεις τα αυτιά σου
στις Σειρήνες της λευκής σελίδας
και αφουγκράζεσαι τους κραδασμούς του μολυβιού
το ξέρεις πια
πως μοιάζει η μοναξιά
νησί που επινόησε τον ναυαγό του.
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Τελικά, οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή
είναι ο μόνος τρόπος που μας απομένει
να στοχαστούμε έμπρακτα πάνω στις έννοιες
με ακόμη πιο λίγους θεατές, ακροατές ή αναγνώστες
απ όσους θα επιθυμούσε κάθε μορφή τέχνης,
επομένως ο μόνος τρόπος να φτάσεις στον ήλιο
δεν είναι να πετάξεις
μα να αποχωριστείς τα φτερά σου, Ίκαρε,
οι πληγές στις ωμοπλάτες σου
πολύ απλά δεν σου ανήκουν.
Ποίηση, Αστάρτη, 2013, 48 σελ.
Ποιήματα + 1 – Νάνα Παπαδάκη
ANIMUS/ ΘΑΝΑΤΟΣ
Κρατούσε στα χέρια του
ένα φλυτζάνι καφέ.
Καθόταν στο απέναντι τραπέζι,
ήταν γυμνός
και γεμάτος αγκάθια.
Όταν γελούσε
έμοιαζε με τον πατέρα μου.
ΚΑΝΟΝΑΣ L΄ HOSPITAL
Αυτόφωρα σκονάκια παραδείσου.
Καρδιές που ολοένα τείνουν
σε ένα
αδιάβαστο
Μηδέν.
ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ
Μικραίνουν οι δρόμοι κι οι ψυχές
κι οι Ικαρίες ασφυκτιούν
σε πλαστικές συσκευασίες
Σχέδιο εξωφύλλου: Μιχαέλα Γκαβριλίου, “Αγκαλιά”
Ποίηση, Αστάρτη, 2011, 45 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μελάνι, Αστάρτη
