Σπούδασε δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και από το 2008 ασχολείται επαγγελματικά με την μετάφραση λογοτεχνικών έργων από τα ισπανικά στα ελληνικά και αντίστροφα. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Βυζαντινών, Κυπριακών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γρανάδας καθώς και με το Διεθνές Ινστιτούτο Μετάφρασης, Institut Virtual Internacional de Traduccio, του Πανεπιστημίου του Αλικάντε. Μεταφράσεις της ποιημάτων του σύγχρονου Ισπανού ποιητή Άνχελ Γκονθάλεθ έχει φιλοξενήσει το ηλεκτρονικό περιοδικό “Ποιείν” (www.poiein.gr). Έχει συνεργαστεί με το περιοδικό για το μικρό διήγημα “Πλανόδιον- Ιστορίες Μπονζάι” (http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/) αναλαμβάνοντας την επιμέλεια και μετάφραση αφιερώματος στον φημισμένο Ουρουγουανό συγγραφέα, Mario Benedeti. Παράλληλα γράφει τις δικές της ιστορίες και συνεργάζεται ως εθελόντρια μεταφράστρια με ONGs απ’ όλο τον κόσμο. Ζει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ισπανία. Το ιστολόγιό της είναι: Ισπανόφωνη Λογοτεχνία και… Ελληνική Μετάφραση.
Μια μέρα απόλυτης ησυχίας (2015), Παράξενες Μέρες
Η νοητή ευθεία που ενώνει ένα σώμα μ’ ένα άλλο (2018), Σμίλη
Η νοητή ευθεία που ενώνει ένα σώμα μ’ ένα άλλο – Νάνσυ Αγγελή
“Έβαλε την καφετιέρα στην πρίζα και τέντωσε ανόρεχτα τα χέρια της. Διέσχισε ράθυμα τον χώρο του σαλονιού μέχρι τον διθέσιο καναπέ, καθώς το αχνό γουργούρισμα της μηχανής του καφέ τύλιξε το άδειο δωμάτιο, όπως ένα μάλλινο σάλι πέφτει απαλά σε κυρτούς ώμους, όπως μια νιφάδα χιονιού κάθεται σιωπηλά στην κορφή ενός πεύκου, όπως η νύχτα έρχεται αθόρυβη και σε πιάνει, μια μέρα, εντελώς εξ απροόπτου”.
Ιστορίες για την ύπαρξη κάποιου παράλληλου σύμπαντος, τη σχετικότητα της πραγματικότητας, τον χρόνο ή την άβυσσο που μας χωρίζει απ’ όσα αγγίζουμε ή ακούμε, την εγγύτητα που μας ενώνει με όσα δεν βλέπουμε. Ένα απέραντο κενό που έχει το πλάτος ενός πεζοδρομίου εισβάλλει στα σώματα κι ο αέρας σταματά να έχει υπόσταση. Και δεν μπορεί κανείς, παρά να αναρωτηθεί: Μετριέται, άραγε, η απόσταση;
Διηγήματα, Σμίλη, 2018, 128 σελ.
Μια μέρα απόλυτης ησυχίας – Νάνσυ Αγγελή
Τα 27 αυτά διηγήματα γράφτηκαν πραγματικά, όλα ανεξαιρέτως, μια μέρα απόλυτης ησυχίας. Υπό την έννοια αυτή ο τίτλος του βιβλίου όχι μόνο σχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο των ιστοριών, αλλά πολύ περισσότερο, τις προϋποθέτει. Αν με ρωτούσατε ποιός είναι ο συνδετικός τους κρίκος, δεν θα ήξερα να δώσω μια ακριβή απάντηση: άλλες φορές είναι η σιωπή, άλλες η απόσταση, κάποιες φορές η μοναξιά, κι άλλες η συντροφικότητα, ο γκρίζος ουρανός ή το θαλασσινό αγέρι.
θα ήθελα, ωστόσο, να αναφερθώ σ’ αυτό που θεωρώ ως την κοινωνική διάσταση του έργου. Έτσι, η ανεργία, η εργασία, το παρόν, το μέλλον, το παρελθόν, η μνήμη, η νοσταλγία, η σύγχρονη μετανάστευση, η αντάμωση, ο αποχωρισμός, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μερικοί από τους βασικούς θεματικούς άξονες. Η ζωή, με άλλα λόγια, σε όλο της το εύρος όπως τη βιώνει ένα άτομο που γεννήθηκε το ‘ 82. Κι είναι φορές- όλα πρέπει να τα λέμε- που υπερτερεί η θλίψη, άλλες η παραίτηση, κι άλλες, το χιούμορ.
Διηγήματα, Παράξενες Μέρες, 2015, 102 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σμίλη, Παράξενες Μέρες
