Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ζει μόνιμα με την οικογένειά της στη Λιβαδειά και ασχολείται με τη συγγραφή. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά (Λόγω Γραφής, vivlionet, Gulturagenta, Θεματοφύλακες βιβλίων κ.α) και στην τοπική εφημερίδα “Διάβημα”. Τελευταία, συνεργάζεται με τo ψηφιακό περιοδικό “GreekAffair”, καθώς επίσης και τη λογοτεχνική ιστοσελίδα “Λόγω Γραφής” στην οποία δημοσιεύει διηγήματα στη στήλη “Ένα τραγούδι για σένα”. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις για παιδιά (ανάγνωση, εργαστήρια δημιουργικότητας) στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς. Τα διηγήματα με τίτλο «Μονάχα ο Θεός» και «Το διάλειμμα» έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς κι έχουν συμπεριληφθεί σε Aνθολογίες. «Το κίτρινο δάνειο» απέσπασε το Α Βραβείο στον Πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της ΕΤΕΠΚ το 2016 και το διήγημα με τίτλο “Τα φιλαράκια” διακρίθηκε με έπαινο το 2017.
Όταν η σιωπή μιλάει στα όνειρα (2014), Εκδόσεις Πηγή
Κάποτε… στον Παράδεισο (2016), Όστρια Βιβλίο
Διηγήματα
Το κίτρινο δάνειο (2017), Όστρια Βιβλίο
Άδεια φωλιά (2019), Φίλντισι
Από σίδερο (2022), Θράκα
Συλλογικά έργα
Γράμματα ανεπίδοτα (2019), Ελκυστής
Από σίδερο – Νίκη Μπλούτη-Καράτζαλη
ΕΚΑΝΑ ΟΠΩΣ ΜΕ ΔΙΑΤΑΞΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Ήρθανε ο χωροφύλακας με τον παπά, κι από κοντά μαζεύτηκε όλο το χωριό. Όλοι καταλάβανε τι έγινε αλλά κανένας δεν είπε παραπανίσια κουβέντα. Ο χωροφύλακας μίλαγε με τη μάνα μου συνέχεια κι οι γυναίκες μαζεύανε το σπίτι και τον ετοιμάζανε για την κηδεία. Στο τέλος, με κοντοζύγωσε ο χωροφύλακας και με χάιδεψε στο κεφάλι. Ύστερα γύρισε και είπε σιγανά στη μάνα μου… “θα σου φέρω ένα χαρτί να υπογράψεις κι εξαφανίστε το σίδερο μέχρι να ματάρθω”. Τον θάψαμε την ίδια μέρα. Η Χάιδω μας όποτε με κοίταζε στα μάτια από τότε βούρκωνε. Ο παπα-Θύμιος μετά το ξόδι με πήρε παράμερα κι έσκυψε και μου είπε στ’ αυτί… “να ‘ρθεις μια μέρα να ξομολογηθείς παιδί μου, να φύγει από πάνω σου η αμαρτία, θα σου κάμει καλό”. Μετά από χρόνια, πήρα μια μέρα την απόφαση και πήγα. Του τα είπα χαρτί και καλαμάρι. Μου έδωσε άφεση και μου είπε πως είμαι έτοιμος να κοινωνήσω. Σαν γύρισα στο σπίτι με ανάλαφρη την καρδιά βρήκα τη μάνα μου να σιδερώνει μ’ αυτό το παλιοσίδερο και τη Χάιδω μας στο ντιβανάκι να μπαλώνει τις κάλτσες μας. Μου χαμογελάσανε κι οι δυο μόλις τους είπα πως έρχομαι απ’ τον παπά. Μετά ποτέ δεν ξαναμιλήσαμε γι’ αυτό.
Διηγήματα, Θράκα, 2022, 104 σελ.
Άδεια φωλιά – Νίκη Μπλούτη-Καράτζαλη
Η συλλογή διηγημάτων “Άδεια φωλιά” είναι μικρές, καθημερινές ιστορίες που εστιάζουν στο συναίσθημα και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Τα θεματικά μοτίβα των ιστοριών είναι η αγάπη που λειτουργεί σαν καταλύτης σε κάθε δυσκολία, η ελπίδα που αποτελεί το μοναδικό εφαλτήριο για ένα καλύτερο αύριο, η νοσταλγία, η αλληλεγγύη και το μεγαλείο της προσφοράς στους συνανθρώπους μας, αλλά κι η μοναξιά, ο φόβος, η φτώχεια, το άχθος της ύπαρξης, ο τρόμος του πολέμου, η προσφυγιά, η βαριά σκιά του χρόνου που παρήλθε, η φθορά στις σχέσεις μας, η αδυσώπητη μνήμη, η οικονομική και ηθική κρίση που βάζουν τροχοπέδη στα όνειρά μας, η απουσία, ο θάνατος που καραδοκεί σε κάθε μας βήμα. Τα λάθη και τα πάθη που καταλήγουν σε ακραίες συμπεριφορές και οδηγούν τους ήρωες σε δύσβατα μονοπάτια.
Η αφήγηση ψηλαφίζει τις ψυχές των ηρώων και ιχνογραφεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Σχέσεις φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές, κοινωνικές, άλλοτε ελλειματικές και άλλοτε γεμάτες αγάπη που υπάρχουν στη ζωή τού καθένα μας και την επηρεάζουν συναισθηματικά.
Στις ιστορίες σκιαγραφούνται χαρακτήρες αληθινοί που δοκιμάζονται σε οριακές καταστάσεις και μάχονται με το πρόσκαιρο. Στη συλλογή αυτή διηγημάτων υφαίνεται ένας κοινωνικός ιστός από καθημερινούς, οικείους ανθρώπους που ενίοτε αναμετρώνται με κάθε είδους απώλεια.
Διηγήματα, Φίλντισι, 2019, 244 σελ.
Το κίτρινο δάνειο – Νικολίτσα Μπλούτη-Καράτζαλη
Το κίτρινο δάνειο αποτελείται από ιστορίες καθημερινές, που περιγράφουν γλαφυρά τη δύσκολη εποχή μας, σε μια χώρα που μαστίζεται από τη φτώχεια, την ανεργία και την κρίση. Άνθρωποι απλοί, που συναντάς κάθε μέρα στον δρόμο, περπατάνε και μιλάνε μέσα στις σελίδες του, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά τους για τις δυσκολίες και όσα βιώνουν τις μέρες της κρίσης.
Η θλίψη που καθρεφτίζεται στα παιδικά βλέμματα όταν αντικρίζουν σκληρές εικόνες της σημερινής πραγματικότητας, κι αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στην ψυχή και στη μνήμη, ο φόβος ως αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, η απόγνωση, η νοσταλγία, τα ανεκπλήρωτα όνειρα, η μοναξιά που δεν είναι επιλογή, ο θάνατος που εμφανίζεται απρόσμενα και μας στερεί αγαπημένα μας πρόσωπα… ταλανίζουν τους ήρωες αυτού του βιβλίου. Ο καθένας αγωνίζεται με τον δικό του τρόπο, να τιθασεύσει τους φόβους και τις αγωνίες του για το ζοφερό αύριο. Μέσα σε κάθε ιστορία αποτυπώνονται και ξετυλίγονται διάφορες πτυχές της οικονομικής κρίσης και οι επιπτώσεις που επιφέρει στη συμπεριφορά και στην ψυχολογία των ανθρώπων.
Όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται στη συννεφιασμένη Ελλάδα του σήμερα, της ανασφάλειας, της εξαθλίωσης και της ψυχικής κατάρρευσης. Διανθισμένες με διαλόγους, πλεγμένους με χιούμορ κι ενίοτε σαρκασμό, απεικονίζουν το κλίμα της χώρας μας στους χαλεπούς καιρούς των μνημονίων, των μεταναστών και των προσφύγων.
Διηγήματα, Όστρια Βιβλίο, 2017, 212 σελ.
Κάποτε… στον Παράδεισο – Νικολίτσα Μπλούτη-Καράτζαλη
Μια τρυφερή ιστορία αγάπης δυο μικρών ορφανών που μέσα απ’ τις σελίδες της καθώς θα περπατάμε μαζί τους, σίγουρα θα γελάσουμε γάργαρα κι αβίαστα με το χιούμορ του μικρού αφηγητή, αλλά και θα συγκινηθούμε όταν το βλέμμα μας σκοντάψει πάνω στις έγνοιες που τον βασανίζουν καθημερινά, από τότε που ‘μελλε να ‘ναι αυτός ο ‘’άντρας’’ του σπιτιού και προστάτης της οικογένειας.
Ο εντεκάχρονος ορφανός Δημοσθένης, θα μας σεργιανίσει με το λιτό κι απέριττο λόγο του στα σοκάκια του χωριού που μεγάλωσαν με τη μικρότερη αδερφή του την Αγγέλα, κάτω απ’ τις φτερούγες της τσαούσας γιαγιάς τους που τ’ αγαπούσε πιότερο κι από παιδιά της. Θα περπατήσουμε μαζί του στα μονοπάτια του χθες και θα νοσταλγήσουμε τα παιδικά μας χρόνια, τότε που τα ήθη, τα έθιμα κι οι παραδόσεις μας, ήταν αλληλένδετα με την καθημερινότητά μας. Η ντοπιολαλιά του χωριού και τα παρατσούκλια των χωριανών θα μας διασκεδάσουν και θα μας θυμίσουν τα όμορφα εκείνα χρόνια που τα παιδιά έπαιζαν ακόμα στις γειτονιές και στις πλατείες χωρίς κανένα φόβο.
Μέσα απ’ την αγνή, παρθενική ματιά του ο μικρός, θα μας υφάνει περίτεχνα στον αργαλειό της καθημερινότητάς τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τους φόβους και τους εφιάλτες του. Με πινελιές περίσσειας αγάπης θα μας ζωγραφίσει τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα… Ώσπου θα φτάσει σ’ εκείνη τη ‘’μαύρη’’ γι’ αυτόν μέρα, που θα ‘ρθει αντιμέτωπος μ’ ένα φοβερό μυστικό, ικανό να σημαδέψει τη ζωή του για πάντα, αφού του άνοιξε περίεργους λογαριασμούς με τη μάνα του, που βρίσκεται πια κοντά στο Θεό. Όμως, ο μικρός Δημοσθένης είναι σίγουρος πως όταν συναντηθούν κάποτε εκεί ψηλά, όπως τον βεβαίωσε ο παπαδονονός του, θα πάρει τις απαντήσεις που θέλει από ‘’εκείνη’’. Κάποτε… στον Παράδεισο!
Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2016, 684 σελ.
Όταν η σιωπή μιλάει στα όνειρα – Νικολίτσα Μπλούτη-Καράτζαλη
Είκοσι χρόνια σιωπής, πώς χώρεσαν ανάμεσα σε δυο τόσο αγαπημένα πρόσωπα; Είκοσι ολόκληρα χρόνια πλήρωσε σαν αντίτιμο η Ελένη στην κόρη της, γιατί τόλμησε κάποτε να δώσει το χέρι στον έρωτά της. Τόσα χρέωσε η Όλγα στη μάνα της και στον εαυτό της, μέχρι που βρέθηκε κι εκείνη μοιραία μια μέρα στη θέση της κι ήρθε αντιμέτωπη με τα δικά της διλήμματα. Πώς μπορεί ένας έρωτας να κλονίσει σχέσεις ζωής, στοργής κι αγάπης; Όταν οι δεσμοί αίματος είναι οι πιο δυνατοί κρίκοι στην αλυσίδα της ζωής; Η Όλγα κι ο Γιώργος, ο Γρηγόρης κι η Μαρίνα, η Ελένη, η Ασημίνα, ο Λευτέρης, υφαίνουν τη δική τους ιστορία, με αγάπη, υπομονή, ελπίδες, όνειρα, αντοχές και ανοχές… Όπλα, απέναντι στις ανατροπές που μας επιφυλάσσει η ζωή καθημερινά. Άλλοι ακολουθούν χωρίς ενδοιασμούς τα «θέλω» τους κι άλλοι υποτάσσονται στα «πρέπει», μένοντας με πείσμα μακριά απ’ τα όνειρά τους. Ώσπου, το ρολόι της καρδιάς αρχίζει μια μέρα να χτυπά σαν ξυπνητήρι για να τους βγάλει απ’ το λήθαργο της μονοτονίας, της μοναξιάς και των συμβιβασμών.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πηγή, 2014, 458 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πηγή, Όστρια Βιβλίο, Φίλντισι, Θράκα
