Αφού εργάστηκε για ένα διάστημα ως ξεναγός, επέστρεψε στον γενέθλιο τόπο του. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 2007 με το μυθιστόρημα “Τέρα Άμου” από τις εκδόσεις Αρμός, το οποίο προτάθηκε στη μακρά λίστα για το Athens prize for literature του περιοδικού “(δέ)κατα”. Το 2009 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα “Καθρέφτες στο χώμα” από τις ίδιες εκδόσεις. Τον Φεβρουάριο του 2011 σειρά έχει το μεταφυσικό θρίλερ “Ο ύπνος των αγαλμάτων”, εκδόσεις Καλέντη,αφιερωμένο στη μνήμη του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου. Τον Ιούλιο του 2013 απ’ τις εκδόσεις Ερωδιός κυκλοφορεί το μυθιστόρημα “Αναγκράμμα”, εμπνευσμένο από το τραγούδι “Allamiaeta” τουTiziano Ferro. Κατά περιόδους αρθρογράφησε στο περιοδικό Ο Διαβάτης της Νισύρου. Στην κινηματογραφική ταινία ‘Η Νοσταλγός’, που βασίζεται σε διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, συνεργάστηκε στη διασκευή του σεναρίου στο νισύρικο ιδίωμα. Από το 2006 είναι ο διαχειριστής του βιβλιοφιλικού -και όχι μόνον- ιστολογίου Τέρα Άμου. Η αληθινή ιστορία με τίτλο “Τα ψέματα ανθίζουν στην άμμο” είναι το πέμπτο κατά σειρά έργο του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Τέρα Αμου (2007), Αρμός
Καθρέφτες στο χώμα (2009), Αρμός
Ο ύπνος των αγαλμάτων (2011), Εκδόσεις Καλέντη
Αναγκράμμα (2013), Ερωδιός
Τα ψέματα ανθίζουν στην άμμο (2016), Εκδόσεις Πνοή
Συλλογικά έργα
Εικονική λογοτεχνία και www.ποίηση.gr (2007)
Τα ψέματα ανθίζουν στην άμμο- Νίκος Διακογιάννης
Πότε τρόμαξες πρώτη φορά μπροστά στην αλήθεια;
Πότε είπες το πρώτο ψέμα για να κρατήσεις τον μεγάλο Έρωτα;
Πότε έχτισες πρώτη φορά τη φυλακή σου;
Μια ιστορία έρωτα που ξεκίνησε στην Ελλάδα πριν το ξέσπασμα της Κρίσης και αναζωπυρώθηκε στα χρόνια των Μνημονίων, των νεόπτωχων και της μοιρολατρίας. Μια κοπέλα με το παράξενο όνομα Αντζία που αναζήτησε τα αυτονόητα με τρόπους λανθασμένους.
Ένα βαθιά ψυχογραφικό μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Για τη βία, την απόρριψη, τα κρυμμένα μυστικά. Ένα βιβλίο για όσα στιγμάτισαν την παιδική ηλικία, μα δεν τολμούμε ν’ αγγίξουμε.
Μια ιστορία για τις διαδικτυακές γνωριμίες και τα προσωπεία.
Ένα μυθιστόρημα που θα προκαλέσει με τις αλήθειες του.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πνοή, 2016, 324 σελ.
Αναγκράμμα – Νίκος Διακογιάννης
“Εγώ μια φορά μονάχα ερωτεύτηκα στη ζωή μου. Εκείνον που δεν δείλιασε μπρος στην εικόνα μου. Πολύ σύντομα ανακάλυψα πως με λυπόταν παρά με αγαπούσε. Έτσι, με τον καιρό κλείστηκα στον εαυτό μου. Έκανα φίλους τις κούκλες, τη μουσική, τους ήρωες απ’ τα παραμύθια. Μάλιστα, κάποια στιγμή αποφάσισα να τα σπουδάσω όλα αυτά. Και τα κατάφερα! Τελικά, φίλιωσα με τα πράγματα, μα λησμόνησα ολότελα τους ανθρώπους. Έγινα σύμπαν από μόνη μου, απέραντη, αυτάρκης.
Μέχρι που στη ζωή μου μπήκε αιφνίδια ο Λίτο. Έπρεπε απ’ την αρχή να αφεθώ, να μη φοβάμαι πως θα πληγωθώ ξανά.
Να πάψω επιτέλους να αναγραμματίζω το καθετί για να μπορώ να αντέχω.
Τώρα ξέρω πως δύναμη μπορεί να ‘ναι η στιγμούλα που μοιράζεται στα δυο. Γιατί οι παραστάσεις των δειλών κάποτε κατεβαίνουν. Κι είναι ευτυχής όποιος έμαθε από νωρίς πως είναι άλλο το σανίδι του θεάτρου κι άλλο εκείνο της αληθινής ζωής!”
Ένα βιβλίο για τα παιχνίδια του νου, για τον έρωτα και την καταλυτική του δράση επάνω στις φοβίες μας
Μυθιστόρημα, Ερωδιός, 2013, 264 σελ.
Ο ύπνος των αγαλμάτων – Νίκος Διακογιάννης
Ένα μεταφυσικό θρίλερ, ένα σημειολογικό μυθιστόρημα
“Τότε είδα ν’ αποσπάται από την ομάδα ένας πελώριος Κούρος με το αρχαϊκό του μειδίαμα κάπως εντονότερο, έτοιμος να δείξει την οδοντοστοιχία του. Βγήκε μπροστά από τον αιωρούμενο σωρό κι άρχισε σταδιακά να αποσυντίθεται, να λιώνει σαν φτιαγμένος από κερί ή υλικό ακόμη πιο μαλακό κι ευαίσθητο στην υψηλή θερμοκρασία. Μα τι λέω! Εδώ τα αντικείμενα τήκονταν στις πολικές θερμοκρασίες! Δεν ήξερα αν έπρεπε να φωνάξω…”
Τι σημαίνουν οι καταστροφές έργων τέχνης που σημειώνονται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης
και στο Λούβρο; Γιατί καταστράφηκε ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου στη Φλωρεντία και η Γοργόνα στην Κοπεγχάγη; Πρόκειται για νέους τρόπους που η τρομοκρατία χρησιμοποιεί ώστε να σπείρει τον πανικό ή μήπως απέτυχε το πείραμα cern στα γαλλοελβετικά σύνορα; Πόσο ορθή είναι η άποψη ότι κάποιοι εναντιώνονται στις θρησκείες των λαών μόνο και μόνο για να χρίσουν έναν παγκόσμιο δικτάτορα; Και τι ρόλο παίζουν οι μυστικές εταιρίες; Τελικά, πόσο αληθής είναι η άποψη πως ο ίδιος ο πλανήτης, ως αυτοκυβερνώμενος οργανισμός, θέλει ν’ απαλλαγεί από το ανθρώπινο είδος;
Το βιβλίο του Νίκου Διακογιάννη “Ο ύπνος των αγαλμάτων” είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ, ένα σημειολογικό μυθιστόρημα όπου η αληθοφάνεια των στοιχείων καθιστά την ιστορία πειστική. Ο αναγνώστης ακροβατεί στην κόψη του χρόνου, ενός χρόνου εύπλαστου που κάνει τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου να είναι πλέον δυσδιάκριτα…
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καλέντη, 2011, 269 σελ.
Καθρέφτες στο χώμα – Νίκος Διακογιάννης
Η συναρπαστική ιστορία μιας οικογένειας στα χρόνια του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, με φόντο την ορεινή Αρκαδία. Αφήγηση δυνατή που κερδίζει απ’ τις πρώτες γραμμές τον απαιτητικό αναγνώστη.
… Μου δίνεις την αίσθηση πως τούτο το βιβλίο-σιντριβάνι το έγραψες νύχτες, τότε που η ησυχία σου επέτρεπε να ακούς τα πιο ψιθυριστά, τα πιο μυστικά και απόμακρα των ανθρώπων, της φύσης και του ανεξιχνίαστου…
… Αν το “Τέρα Άμου” ήταν μια μπαλάντα θαλασσινή, εδώ έχουμε μια μπαλάντα ορέων, μέσα σε βροχές, ομίχλες και δάση, που κι αυτά συμβολίζουν την ψυχή, ακόμα πιο δύσκολα και περίπλοκα
απ’ όσο οι ανοιχτές θάλασσες…
Μάρω Βαμβουνάκη
Μυθιστόρημα, Αρμός, 2009, 333 σελ.
Τέρα Άμου – Νίκος Διακογιάννης
Η Μαρία ονειρεύεται μια ζωή έξω απ’ τα στενά όρια του ακριτικού νησιού. Ο Αλέξης την ερωτεύεται και θα την πάρει να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Ο καρπός του έρωτά τους, ή Σοφία, στην ηλικία των επτά χρόνων, θα κληθεί από τις περιστάσεις να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα της. Για τη γιαγιά Ανθούλα όλα μοιάζουν τώρα σαν να επιστρέφουν αλλιώς, σαν άτσαλο πισωγύρισμα του χρόνου. Στον ίδιο τόπο βρίσκουν καταφύγιο και έμπνευση δύο ξένοι, ένας δάσκαλος κι ένας καταξιωμένος ζωγράφος.
Όμως πώς συνομιλεί κανείς με το απρόσμενο, το αναπάντεχο, όταν οι ισορροπίες παύουν να υφίστανται; Και πώς μοιάζει άραγε ένας κόσμος όπου μόνος κάτοικός του είναι η Τέρα Άμου;
Οι σχέσεις δοκιμάζονται, ανθίζουν και ωριμάζουν στον κήπο που οριοθετείται λίγα μέτρα από τη θάλασσα και ακούει στο όνομα Εδέμ…
«Αλίμονο σε όποιον δεν προνόησε να κρύψει μικρούς ήλιους ή φεγγάρια πανσέληνα. Οι δαγκωματιές των ανθρώπων, που μπαίνουν ξεδιάντροπα στων άλλων τις ζωές, προχωρούν στο σώμα, φτάνουν μέχρι τα παγωμένα ημερονύχτια της μοναξιάς.
Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω άπ’ τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργεια τους.
Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ’ την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε αγαπημένου…»
Μυθιστόρημα, Αρμός, 2007, 446 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πνοή, Αρμός, Καλέντης, Ερωδιός
