Νίκος Λούβρος

Big Bang – Νίκος Λούβρος

To Big Bang είναι μία στιγμή.
Ένα φλας που απαθανατίζει μικρές αιωνιότητες.
Από το χάος γεννιέται φως, στο μεταίχμιο της διάσπασης των άκρων.
Κι όταν η σιωπή αφήνει την κραυγή της, εκρήγνυται ένας καινούριος ποιητικός κόσμος.
Εκμαγείο δύσης το Ανεκπλήρωτο.

«Παράδοση»

Πριν στο ροδάκινο της δύσης
ξεμείνουμε κουκούτσι
Από ερπετό και αρχαίο Έλληνα
μεταλλαγμένοι Κένταυροι
θα στύψουμε του Παρθενώνα το λίθο
για τη σταγόνα δικαίου
θα βαπτιστούμε και αναμάρτητοι
θα λιθοβολήσουμε την πόρνη.

«Ο χορός των εφτά πέπλων»
Με μαεστρία υφαίνει τη σαγήνη
απ’ τον ιστό της νύχτας η Σαλώμη
Ως το Big Bang ξηλώνονται οι νόμοι
σπάει του γαλαξία το λαγήνι
Στης χαύνωσης τη μεταξένια κλίνη
καιροσκοπούν μνηστήρες οι αστρονόμοι
Σάβανο ξεφτισμένο η Συγγνώμη
μέσα στης αφθαρσίας τη ναφθαλίνη
Στο σώμα το γδυτό χυτή πορφύρα
λάβα στης ηδυπάθειας το κανάλι
καθώς απ’ της αβύσσου τον κρατήρα
καπνίζει της ζωής μας η αιθάλη
Στου φεγγαριού τη χρυσαφένια λίρα
μια μνήμη‧ το κομμένο μας κεφάλι.

Η συλλογή ποιημάτων, Big Bang, του Νίκου Λούβρου είναι ένα σαγηνευτικό ταξίδι στις λέξεις, στους ήχους, στο σήμερα που περίτεχνα αναμιγνύεται και συναρμόζεται με το χθες, μέσα από τους πολλαπλούς διακειμενικούς συνειρμούς που αγγίζουν θέματα προερχόμενα από τη μυθολογία, τη θρησκεία, τα μαθηματικά, τα παραμύθια, τη μουσική, από τον Όμηρο, τον Καζαντζάκη. Με τα μάτια ανοιχτά και την ακοή μου σε εγρήγορση, βλέπω και ακούω τις εικόνες του: τον παφλασμό των κυμάτων, τη δοξαριά του βιολιού, τον ψίθυρο της συγνώμης και την κατάνυξη της συγχώρεσης, τα νοητά αποσιωπητικά ενός τετέλεσται, τα νύχια καθώς σκάβουν το σώμα να λάμψει η ψυχή, τα σταθερά βήματα μέσα στους λαβυρίνθους, τα διστακτικά συνταιριάσματα κομματιών στο παζλ, το καρφί στα χέρια και στον νου, το καψάλισμα της φλόγας, το μολύβι που σηκώνεται στις παύσεις και που βάζει την τελευταία τελεία, προτού ακουστεί το μεγάλο Big Bang.
Ευη Σκουληκάρη, alternactive.gr

Ποίηση, LIBRON Εκδοτική, 2018, 54 σελ.